
Herders dus bijvoorbeeld. Er loopt hier in het park een verrukkelijk lief DH-puppemeisje, heel onderdanig op het angstige af, maar als ze het een beetje vertrouwt ook heel speels, dus dat gaat op dit moment met mijn honden helemaal prima, maar ergens in mijn achterhoofd hoop ik dan al dat ze ook over een paar maanden geen praatjes krijgt.
Er loopt sinds een week ook een DH-reutje van denk ik een jaar oud, een ontzaglijke stuiterbal die waarschijnlijk niks kwaads in de zin heeft, maar hij stormt op elke hond af, en hij luistert nul niente nada naar zijn baas. Als mijn honden loslopen heb ik daar niet heel veel problemen mee, maar van de week had ik Lilo even aan de lijn, en dan mot ik dat niet. Lilo ging hysterisch gillen en Jack (los) ging zich er grommend mee bemoeien, en die baas riep wel van 'Hij doet niks!', maar hij beukte Lilo toch mooi effe tegen de grond en het scheelde niet veel of Lilo had er daarna met haar tanden in gehangen en Jack stond op het punt om mee te doen. Maar toen zag de hond al weer iets anders interessants (een vriendin van me met haar leonberger die grauwend in de riem hing omdat Lilo zijn vriendinnetje is), en daarna zag hij godzijdank weer een andere nieuwe hond en stuiterde weer weg.
Domme baas met nul overwicht, maar als het nou om een jonge setter of bracco of lab of andere jachthond van dat formaat gaat zal dat me ergens worst wezen, dan heb ik weinig problemen met stuiteren. Mijn honden maken wel duidelijk wat ze willen en niet willen en ze doen dat netjes zonder echt te bijten. Maar bij een DH vertrouw ik er gewoon niet op dat hij zich netjes laat afsnauwen, en dan heb ik meteen visioenen van bloedbaden.
Mijn honden hebben meer problemen met herders (DH's en mechelaars) dan met welk ander ras dan ook, en ik vraag me wel eens af hoeveel daarvan bij mij vandaan komt...