Dag Henna, groetjes aan je baasje!
Geplaatst: 21 sep 2009 21:51
Lieve Henna,
Toen ik je voor het eerst zag was je een pupje van zo'n 20 weken... op een verjaardag...
Een kleine blonde haarbal die later een SOHO hond zou moeten worden.
Je lag de hele avond bij me op schoot te knuffelen tot je naar huis ging met je tijdelijke baasjes.
1 jaar later ging de telefoon. Mijn tante. Ze wilde me even vertellen dat ze een hond kreeg!!
Dat was jij, Henna, die kleine blonde haarbal. Wie had dat nou gedacht, dat ik je nog eens zou zien?!
Je was afgekeurd als SOHO hond, je had HD, en je karakter was niet dat wat het zijn moest, je was opstandig, angstig en blafte erg veel. De kans dat je agressief zou worden zat er in en dat, in combinatie met je HD... was een nominatie voor een spuitje als je niet snel herplaatst zou worden.
Gelukkig kon je bij mijn tante terrecht.
Dag twee dat je bij haar woonde kwam ik logeren. Jij, een bang blond hoopje hond, dat van de geleerde commando's geen bal snapte ( wat jou gastgezin heeft gedaan, ik weet het nog steeds niet, maar naar mijn idee meer slechts dan goeds) die overal tegen blafte en heel angstig was.
Ik, een 11 jarig meisje, gek op honden.
Vanaf die eerste dag waren we vriendinnen.
Tegen alle adviezen in ging mijn tante flink met je lopen, fietsen, en liet ze mij als ik er was alles met je doen. Samen wandelen, eten geven, apporteren...
Wat was ik trots te eerste keer dat ik ALLEEN met je mocht gaan wandelen! En wat genoten we alletwee!
Samen met mijn tante was je een dreamteam. Zonder meer. Je deed alles voor haar en zij voor jou.
Je heupen gingen vooruit, en in korte tijd liep je 4 wandelingen van elk 1.5u op een dag. Rennend en spelend, zonder problemen.
Soms kwam je bij ons logeren. Daar genoten we alletwee erg van. Je hebt Bonnie geleerd paardenpoep te eten, dankjewel daarvoor. erg fijn.
En weet je nog, die keer dat je in de koeienpoep had liggen rollen? van boven tot onder.. en toen nog in de schone auto naar huis moest? stink ding!
9 jaar geleden werd je baasje erg ziek. Je week geen moment van haar zijde.
altijd lag je naast het bed. Kwam de post, ging je die halen en bracht je die naar haar.
Van die kleine dingen genoten jullie samen.
Ik zag je achteruit gaan, je heupen, maar ook je gedrag.
Zo vaak ik kon heb ik je nog mee genomen. Het deed me pijn je zo te zien.
Ik was bij je toen je baasje overleed.. samen zaten we naast haar bed, er waren meer mensen in de kamer, maar wij hadden elkaar. Het moment dat ze overleed, likte je aan haar hand en legde je je kop op mn schoot... toen stond je op en haalde je je riem. We zijn lekker gaan wandelen, midden in de nacht. wij samen.
Vanaf die tijd veranderde er een hoop. Ik zag je nog maar weinig, als ik er was nam ik je mee, maar het was niet genoeg.. iedereen in je gezin deed het beste voor je, zij het op hun eigen manier, die absoluut niet de mijne was... maar ok..
Vaak kwam ik huilend thuis, dat het me zo'n zeer deed je zo te zien.
Ik kon er echter niks aan veranderen. Vaak heb ik geopperd dat je bij ons kwam wonen... maar dat wilden ze niet...helaas.
Je miste je lange wandelingen.. je spelletjes.
Toch heb je het nog een hele tijd goed gedaan dametje... als je hier was was het feest en gingen we samen naar het bos, langzamer en korter dan vroeger, maar het was wel weer even leuk...
Je was ziek, hoewel ze je niet wilden laten onderzoeken... wist ik dat. ik zag het aan je grijze snoet..
Vanochtend ging de telefoon, ik nam aan.. en Bonnie sprong uit bed en ging naar beneden. dat doet ze nooit.
Ze wist het.. je bent vanmorgen overleden... 2 maanden voor je 15e verjaardag...
Het is goed zo meisje, doe je je baasje de groetjes?
Dag stinkding, ga je missen!
Toen ik je voor het eerst zag was je een pupje van zo'n 20 weken... op een verjaardag...
Een kleine blonde haarbal die later een SOHO hond zou moeten worden.
Je lag de hele avond bij me op schoot te knuffelen tot je naar huis ging met je tijdelijke baasjes.
1 jaar later ging de telefoon. Mijn tante. Ze wilde me even vertellen dat ze een hond kreeg!!
Dat was jij, Henna, die kleine blonde haarbal. Wie had dat nou gedacht, dat ik je nog eens zou zien?!
Je was afgekeurd als SOHO hond, je had HD, en je karakter was niet dat wat het zijn moest, je was opstandig, angstig en blafte erg veel. De kans dat je agressief zou worden zat er in en dat, in combinatie met je HD... was een nominatie voor een spuitje als je niet snel herplaatst zou worden.
Gelukkig kon je bij mijn tante terrecht.
Dag twee dat je bij haar woonde kwam ik logeren. Jij, een bang blond hoopje hond, dat van de geleerde commando's geen bal snapte ( wat jou gastgezin heeft gedaan, ik weet het nog steeds niet, maar naar mijn idee meer slechts dan goeds) die overal tegen blafte en heel angstig was.
Ik, een 11 jarig meisje, gek op honden.
Vanaf die eerste dag waren we vriendinnen.
Tegen alle adviezen in ging mijn tante flink met je lopen, fietsen, en liet ze mij als ik er was alles met je doen. Samen wandelen, eten geven, apporteren...
Wat was ik trots te eerste keer dat ik ALLEEN met je mocht gaan wandelen! En wat genoten we alletwee!
Samen met mijn tante was je een dreamteam. Zonder meer. Je deed alles voor haar en zij voor jou.
Je heupen gingen vooruit, en in korte tijd liep je 4 wandelingen van elk 1.5u op een dag. Rennend en spelend, zonder problemen.
Soms kwam je bij ons logeren. Daar genoten we alletwee erg van. Je hebt Bonnie geleerd paardenpoep te eten, dankjewel daarvoor. erg fijn.
En weet je nog, die keer dat je in de koeienpoep had liggen rollen? van boven tot onder.. en toen nog in de schone auto naar huis moest? stink ding!
9 jaar geleden werd je baasje erg ziek. Je week geen moment van haar zijde.
altijd lag je naast het bed. Kwam de post, ging je die halen en bracht je die naar haar.
Van die kleine dingen genoten jullie samen.
Ik zag je achteruit gaan, je heupen, maar ook je gedrag.
Zo vaak ik kon heb ik je nog mee genomen. Het deed me pijn je zo te zien.
Ik was bij je toen je baasje overleed.. samen zaten we naast haar bed, er waren meer mensen in de kamer, maar wij hadden elkaar. Het moment dat ze overleed, likte je aan haar hand en legde je je kop op mn schoot... toen stond je op en haalde je je riem. We zijn lekker gaan wandelen, midden in de nacht. wij samen.
Vanaf die tijd veranderde er een hoop. Ik zag je nog maar weinig, als ik er was nam ik je mee, maar het was niet genoeg.. iedereen in je gezin deed het beste voor je, zij het op hun eigen manier, die absoluut niet de mijne was... maar ok..
Vaak kwam ik huilend thuis, dat het me zo'n zeer deed je zo te zien.
Ik kon er echter niks aan veranderen. Vaak heb ik geopperd dat je bij ons kwam wonen... maar dat wilden ze niet...helaas.
Je miste je lange wandelingen.. je spelletjes.
Toch heb je het nog een hele tijd goed gedaan dametje... als je hier was was het feest en gingen we samen naar het bos, langzamer en korter dan vroeger, maar het was wel weer even leuk...
Je was ziek, hoewel ze je niet wilden laten onderzoeken... wist ik dat. ik zag het aan je grijze snoet..
Vanochtend ging de telefoon, ik nam aan.. en Bonnie sprong uit bed en ging naar beneden. dat doet ze nooit.
Ze wist het.. je bent vanmorgen overleden... 2 maanden voor je 15e verjaardag...
Het is goed zo meisje, doe je je baasje de groetjes?
Dag stinkding, ga je missen!
Veel sterkte toegewenst
sterkte!