Het HondenForum

ik zit sinds van de week op dit forum en vind het heel leuk ,vooral omdat er zoveel rassen zijn ..nu is mijn vraag ..hoe zijn jullie aan je ras gekomen ,wat trok je aan en waarom ben je voor dat ras honden gevallen

gr ineke

Nou....euhhh....oké dan....
Na drie keer op rij een zieke hond te hebben gehad (overleden op leeftijd van 3, 5 en 6 jaar) was ik er helemaal klaar mee en wilde noooooit meer een hond. Het deed gewoon teveel pijn m'n hond steeds zo jong te verliezen na een lange ziekteperionde
Maar wie eenmaal besmet is met het hondenvirus weet ook dat dit virus nooit verdwijnt. Op een zondag zat ik wat te websurfen en vond een site (weet niet meer welke) waar je kon invullen hoeveel tijd je aan het borstelen van je hond wilde besteden, hoeveel tijd aan het uitlaten, hoe groot de hond mocht zijn, lang-of kortharig, enz. Ik heb die lijst ingevuld en er rolden een aantal rassen uit, o.a. de Shiloh Shepherd. Ik heb wat onderzoek gedaan en kwam tot de ontdekking dat de echte ISSR (International Shiloh Shepherd Registry) geregistreerde Shilohs (van de breed founders lijnen) alleen in Amerika te koop waren. Na overleg met mijn echtgenoot besloten we eens met een fokker te e-mailen en wat meer info te vragen. na ja, uiteindelijk hebben we dus nu een plush teefje uit Amerika en wij staan op de lijst voor een tweede een smooth (korthaar) deze keer. Wij zijn nu zelfs zover dat wij besloten hebben om zelf ISSR fokker te worden en deze fijne honden naar Europa te brengen. Ons eerste nest verwachten wij begin volgend jaar

Ik ben met de staffords in aanraking gekomen door mensen in de straat die er twee en later drie hadden. Ik vond ze geweldig. Een stoer macho uiterlijk, maar heel lief naar de mens. En erg baasgericht. Op aanraden van die mensen heb ik me op een staffordforum aangemeld, en ben ik me gaan verdiepen in het ras. Toen ik eenmaal op mezelf woonde ben ik serieus gaan kijken voor een eigen hond. Ik werkte fulltime en had dus geen tijd voor uitgebreide zindelijkheidstraining. Maar ja een volwassen hond was ook niet alles.

Toen zag ik op een ander forum de oproep staan dat er een 6 jaar oude reu met spoed opgenomen moest worden, omdat hij anders naar het assiel moest. Ben eens gaan informeren en nadenken. En zo kwam ik aan mijn eerste hond. Tyson een staffordshire bull terrier. Tyson heeft een heel verleden achter de rug, wat behoorlijk traumatisch is geweest voor hem. Hij wist niet wat spelen was en vroeg constant aandacht. Toen hij een beetje gewend was en hij dat gedrag bleef vertonen ben ik eens gaan kijken voor een tweede hondje. Misschien zou hij daar mee kunnen spelen etc.

Ik kwam deze keer een american staffordshire terrier teefje tegen, doordat ik het niet eens kon worden met de eigenaar heb ik daar vanaf gezien. Toen werd ik door een vriendin op een jong american staffordshire terrier teefje gewezen dat eigenlijk met spoed een goed huisje zocht. Heb contact opgenomen met de fokster waar het teefje verbleef. En kon al snel langs komen. Gelijk Tyson mee genomen en het klikte eigenlijk direct. De fokster wilde niet dat ik direct een beslissing zou nemen, we zouden er beiden nog ff over nadenken. Dat was op woensdag afgesproken en op zondag werd het teefje bij mij thuis afgeleverd. Luna was toen net 7 maanden.

Had mn hele leven lang al Bouviers, KNPV werkhonden, Kwam op een show een Tibetaans Terriertje tegen, en stomtoevallig kwam er ook een op de puppiecursus waar ik toen les gaf.Vond ze erg leuk, hou van honden met haar en een tikje eigenzinnigheid....Na een jaar rondkijken, vragen en bekijken, eentje opgehaald.Leek me leuk zo tussen die grote bullebakken ene klein hondje....afijn dat liep een beetje uit de hand(op een prettige manier), en nu loopt er tussen al dat harig klein geweld nog maar een grote, een Rottweiler.Beetje andersom gelopen dus....Ik zou geen ras kunnen bedenken wat beter bij me past dan de TT,al word ik wel eens wanhopig van het tochtochtoch doen wat ze willen.

Vroeger altijd DH gehad en een KCS.
DH meegenomen toen ik uit huis ging, In die tijd gaf ik les op G&G en behendigheid en zag een Akita, was ik zo weg van dat ik mijzelf er na 3 jaar in verdiept te hebben zelf 1 aangeschaft heb.
Later een teef erbij en mee gefokt. Kwam 19 jaar geleden met de KNPV in aanraking en toen op de Herders overgestapt en die heb ik nog steeds. Vanuit deze passie mijn werk gemaakt.

Nora is door mijn ouders uitgekozen. Daarvoor hadden ze Fox Terriers en die waren leuk hoor, maar hadden wel wat karaktertrekjes die mn ouders niet zo konden waarderen. Beetje te pittig dus, vooral omdat ik toen een jaar of 6 was en mijn broertje nog jonger. Dus dan wil je een allemansvriend en kom je al snel uit bij de Labrador.

Toen ik 16 was mocht ik eindelijk mijn eigen hond en ik wist dat ik een actieve hond wou waar ik mee kon sporten. Welke sport maakte me niet uit, als het maar een sport is. Daarbij wou ik ook een hond die thuis wel rustig is, dus niet een die het hele huis sloopt als hij een dagje niet heeft kunnen trainen. En Nora was toen 10 dus ik wou heel veel zekerheid dat Nora er niet onder zou lijden dat wij er een hond bij namen. Ze heeft het niet zo op Herdershonden dus de Border Collie viel sowieso af (wou ik ook niet, is me teveel van het goede) en de Aussie vond ik erg leuk maar dat had Nora ook niet zo geweldig gevonden. Toen kwamen we dus uit bij de Toller: een werkhond, rustig in huis mits genoeg beweging gehad én het is weer een Retriever!

Max is uitgekozen door mijn ouders toen ik 12 was dus daar heb ik niet veel mee te maken gehad.

Toen ik 18 was mocht ik van mijn ouders een eigen hond.
Ik wou graag een hond om mee te sporten.
Ik zat te twijfelen tussen een border collie en een labrador (voor Max hadden we een border collie).
Ik vond de jachthondensport al helemaal geweldig en daarom toch maar gekozen voor een labrador.
Ik heb er geen moment spijt van gehad en Macho is helemaal wat ik in een hond zoek.
Een mega werklust, actief, vriendelijk, maar toch best pittig.
Ik ben er ondertussen wel uit dat mijn volgende hond weer een jachthond gaat worden.

Vroeger had ik een teckel thuis,teckels vind ik hele leuke hondjes,maar vind ze niets voor bij kinderen. Het zijn vaak eigenwijze ' rotzakken' die naar mijn ervaring nog wel eens happen. De beste vriend van mijn vader had altijd van die witte pluizige berghonden,ik was helemaal verknocht aan die honden,en wou er zelf altijd 1. Maar dat zijn honden met een heel sterk karakter,en dat leek me echt niets om mee te beginnen,als leek zijnde. Daarna heb ik een pincher/jack russel kruising gehad,die helaas is weg gelopen. Dat was echt een heerlijk beest,druk maar echt heel lief. Daarna kwam ik mijn vriend tegen die een Duitse Herder had,Kira. Ik vond het toen een vreselijk beest,en was echt bang voor haar,maar Herders vond ik sowieso altijd eng. Op een gegeven moment begon ik echt aan de hond te wennen en werd helemaal gek op de Duitse herder,lekker eigenwijs,sportief,knuffelig ,heel lief voor kinderen en ze leren snel. Helaas hebben we haar al na 1,5 jaar in moeten laten slapen...kanker en zware HD. Daarna weer een Duitse herder gehad,Rocky,die zit nu bij mijn schoonzus omdat we toendertijd veel kleiner moesten gaan wonen. En dat kan je een Duitse heredr niet aan doen. Het was de bedoeling dat we hem weer terug zouden krijgen als we een huis hadden met een tuin. Maar omdat hij daar zo gewend was en het zo goed heeft hebben we hem laten zitten.
Daarna heb ik Ates mee naar huis genomen,een mechelse pup van toendertijd 3/4 maanden die uitgemergeld en mishandeld was. Hem hebben we nog steeds,en nu sinds een paar dagen een herplaatserpup er bij,weer een Duitse herder van 4,5 maand. We zijn echt verknocht aan de Herders,ookal zijn ze soms moeilijk haha. Maar een andere hond komt er hier waarschijnlijk niet in. Dat zeg ik nu haha. Als ik een mishandeld hondje van een ander ras tegen zou komen zou ik die waarschijnlijk ook mee naar huis nemen haha.

Ik reed ook paard en daar liepen eigenlijk allemaal jack russels, we gingen ooit eens voor een paard kijken en daar was ook een zeer verwaarloost nest jackies, eentje sporng op mijn schoen en die heb ik in mijn jas gedaan en meegenomen...paard hebben we laten staan. de jack bleek parvo tehbben en is erg ziek geweest maar heeft het overleefd en is een inmiddels op zeer respectabele leeftijd zijnde sjago oude jack.
De windhonden door dat ik op zoek was naar een 2e hond naast de jack, veel asiels langsgeweest op internet gespeurd maar niks na de zin gevonden , niks wat bij ons pastte, toen kwam ik op de website van de greyhoundsrescue waar ik al jaren donateur van was en dacht..ja zo 1 wordt het... en toen kwam Samara en een paar jaar later kwam Bowie.

Ik ging op zoek naar een hond, had geen idee wat ik precies wilde. Ik keek in de krant en zag een kennel die adverteerde met 'diverse rassen'. In 1985 had men nog nooit van broodfokkers gehoord en internet bestond nog niet eens .
Afijn, op een goede zaterdagmorgen naar het adres getogen en zag tientallen pups in alle soorten en maten in bakken zitten. De pups in één bak trokken mijn aandacht: kleine wollige teddybeertjes, beige/wit. En 1 daarvan zat me rustig op te nemen, met een kopje scheef gehouden en begon toen te kwispelen, steeds harder. Toen stond ze op, waggelde op me af, ging voor mijn voeten zitten en legde een pootje op mijn knie.
Ik ging direct plat, pakte haar op, rekende af ( 850 gulden zonder stamboom!) en vroeg nog even wat voor ras het was. Bleek het teddybeertje dus een collie te zijn.
Nu in 2009 heb ik nog steeds collies. Alleen heb ik nu herplaatsers en/of pups van goede fokkers.
Het is per ongeluk voor mij het meest geweldige ras te zijn: vriendelijk, zachtaardig, lief voor kinderen en andere dieren, erg baasgericht, speels maar ook rustig en als slagroom op de taart: ook nog het mooiste ras ter wereld !

Bij ons thuis hadden wij altijd boxers en een brabanconnetje
Ik weet nog toen ons eerst brabancon in huis kwam ik helemaal om was van dat hondje
En daarna weer een boxer en een ander brabanconnetje (ikke nog verliefder)
En als vanzelf sprekend toen ik op mezelf ging wonen kwam mijn eerste griffonnetje en tweede volgende een jaar later
(gaat hier om de griffon belge en bruxellois )
Maar mijn allereerste hond was een asielhond een rottweiler een geweldig lieve hond ( die bij zijn vorige baas onzettend veel slaag met de bezem had gekregen)
Mij nog steeds een raadsel waarom het beestje was zo lief (maar wist daardoor wel dat ik geen grote honden mens was)
Ik heb hem maar een half jaar gehad hij is toen gestorven aan een maagkanteling .........

ik wou een rottweiler, mocht niet. dan maar een mechelaar genomen

en ondertussen ben ik daar blijven hangen en zal ik daar nog wel een tijdje blijven ook

De amstaff vond ik ook altijd een mechtig en prachtig ras. Dus toen er ene een thuis zocht, heb ik die genomen. Helaas was het van veel te korte duur. En ondanks dat ik dol was op Fez, was de korte tijd die ik met hem doorgbracht heb,voor mij voldoende om te ondervinden dat het ras toch niet echt iets voor mij is. Ik vind het nog steeds een machtig en prachtig ras, maar dan wel bij een ander

Hoe ik aan mijn ras kwam is een heel erg lang verhaal, maar ik zal een erg beknopte versie geven:

Ik wilde heel erg graag een hond hebben alleen mijn vader was allergisch.
Dus heb ik alle boeken die ik maar te pakken kon krijgen en het hele internet afgestruind om te weten te komen of er ook een leuk hondenras was dat geschikt was voor mensen met een lichte allergie.

Zo kwam ik terecht via de labra en goldendoodle.
Bij de lagotto, daarna heeft het nog 3 jaar geduurd voordat ik ook echt een hond kreeg, maar daardoor was hij ook meer dan welkom en had ik me ook optimaal kunnen voorbereiden.

De Lagotto is gewoon een geweldig ras, niet te groot, niet te klein, heerlijk zacht , kan goed met mensen met een lichte allergie, ze zijn vriendelijk en ze zijn reuze slim, ( wat zowel positief als negatief kan zijn )

mijn 3 eigen keuze,

de am.staff is mijn nr 1 ras, ik kwam al erg vroeg in contact met de Sbt en vondt ze helemaal geweldig aleen voor mij was dat het net niet toen ik de am.staff zag was ik opslag verliefd, maar aangezien mijn honden in een "roedel" leven vindt ik 2 hooguit 3 Ast's meer dan genoeg.

de peruaanse naakthond kwam in mijn leven omdat mijn Ast's niet gezond zijn, en ik dus een ras wilde wat niet zoveel voorkwam en relatief gezond was en redelijk makkelijk iig tegenover andere honden, toen ik een foto van een behaarde naakthond tegenkwam, en toevallig hier een fokster van peruaanen zit en waar toevallig en nest grote peruaanen aan zat te komen was ik meteen verkocht en toevalig zat er een behaarde naakte dame bij iza is ook een heerlijke hond gewoon!


en deze 2 zijn in mijn leven gekomen door vriendlief,(het zijn wel meer mijn honden hoor )

sara is een golden retriever, wij zocht een oudere herplaatser en aangezien mijn vriend gek is op goldens kwam er dus ook een golden , sara is denk ik geen atypische golden retriever maar goed al mijn woefers mankeren wel wat dus ze past er erg goed bij

en rio is een rotweiller? (mijn 1ste hond zonder papieren) daarnaast mijn minst favorieten ras , maar ik vindt dat ik alle rassen die ik wel mooi of leuk vindt een keertje moet uit proberen, rio woont hier 2 weekjes en is nu 3,5 maand en heeft de 1ste 3 maanden op een sloop geleeft in niet zo goede omstandigheden maar ik kan niet anders zeggen dat het echt een schat van een pup is

Wij hebben altijd kruisingen gehad. Of het klikte met de hond was belangrijk, niet of die een boom had. Zij lijken wel altijd ergens op, poedel, bouvier, herder, malthezer, york of iets daartussenin.

Voor deze honden had ik een Amerikaans Canadese Witte Herdershond: Jouster.
Jouster woog 45 kilo en om hem te aaien hoefde ik niet te bukken. Jouster had een onverschrokken karakter, werkte samen met mij in een kroeg en was er altijd als ik hem nodig had.
Toen Jouster was ingeslapen wilde ik toch weer een witte, dus kwam Luca en een half jaar later Cerva. Inmiddels was het ras herdoopt in Witte Herders en was er ook één en ander veranderd in het karakter.
Om toch weer een hond met wat meer pit te hebben en ook om mee te sporten ben ik op zoek gegaan naar een dh. En dat werd Gina. Inderdaad een ander karakter
Maar omdat Gina niks aan de hondensport vond en ik dat tochh echt wel wilde gaan doen kwam er nog een dh bij: Gianni.

Inmiddels verblijven de twee witje (10 jaar oud allebei) bij mijn ex partner in Nederland en zijn de twee dh's met mij mee verhuisd naar Engeland.

Mijn voorkeur gaat uit naar zachtaardige, elegante rassen die zichzelf tijdens een wandeling ook een beetje bezig kunnen houden ( ik ben geen balletjesgooimens) en best wat eigenzinnig mogen zijn en de jachthondengroep kwam daarvoor in aanmerking.De heidewachtel is doorgaans een echte kindervriend met een handzaam formaat dus die kwam er als eerste.Daarna de west Siberische laika die helaas maar twee is geworden en toen de langhaar Tomas die we nu nog hebben.
Vroeger hadden we een Schotse collie, diverse kruisinkjes en een boxer.Maar dat waren geen van alle de honden van mijn keuze.

Ik zocht een kleinere hond, met lang haar, pittig karakter en de aanleg om er iets mee te doen in de hondensporten. Kwam dus uit bij het leeuwhondje en Kai is exact wat ik zocht. Het eerste jaar heb ik wel wat afgezien van zijn 'pittig' karaktertje, maar dat is allemaal goed gekomen, zo goed dat de volgende weer een leeuwhondje word ondanks dat ik het eerste jaar dat Kai hier was geen leeuwhondje meer wilde

Ik heb zelf een Japanse Spaniel. Waarom ik voor het ras val is omdat het kleine, handzame hondjes zijn. Ze zijn erg zachtaardig maar het is zeker geen tutjesras. Ik hou wel van een beetje pit en eigen wil en dat bezit de Jap wel.

Verder heb ik een Dogo Argentino waar ik eerst weinig van moest hebben maar ik begin het ras meer en meer te waarderen. Waarom ik het ras waardeer is omdat het een hond is die voor je door het vuur gaat. Ze lijken heel gevaarlijk maar het zijn voor mensen en kinderen ontzettend aanhankelijke en trouwe honden. Het zijn wel extreem pittige honden en deels daardoor waardeer ik mijn eigen Dogo misschien wel meer. Hij heeft me geleerd dat ik niet moet opgeven en dat zelfs een relatie die zo explosief was als de onze uiteindelijk goed kan aflopen en zelfs harmonieus kan worden genoemd.

Wij zijn begonnen met een rottweiler. Mooi, impossante honden met een heerlijk karakter.
Intussen een mechel erbij van m'n man z'n werk. En ook zij heeft m'n hart gestolen, ook een heerlijke, eerlijke hond met een fijn karakter.
Nu komt er dus een mechel van onszelf bij. Ik wil al heel lang gaan sporten met een hond. Dat wordt dus knpv en tja... dan kom je al snel op een mechel uit.

Ik heb altijd geroepen dat er altijd wel een molosser rond zal lopen hier. Maar toch niet
Eigenlijk vind ik véél rassen wel leuk.

Tja toen ik 12 was kwam onze eerste hond. Ik was gek op honden en had veel vriendinnetjes met honden. Die liet ik vaak uit en had vaak ook nog eens een goede band met die honden. Toen ik 12 was werd mijn opa ziek. Hij had een ex-asielhondje. Hij wilde niet naar het verzorgingshuis voordat Bas een goed plekje had. En zo kwamen wij dus aan Bas. Een moeilijke kruizig terrier/schnauzer.
Daarna ging mijn zus zichzelf wonen en ging naar het asiel om voor een hond te kijken. Zij viel in eerste instantie voor een hele lieve bearded collie, maar die ging retour eigenaar. Ondertussen had ik een leuke hond voor haar gevonden: een 12 jaar oude schotse collie. Hij bleek een schot in de roos. Een zeer lieve en makkelijk hond. Na dit bezoek ging ik als vrijwilliger werken in het asiel en kwam zo veel leuke honden rassen tegen (maar eigenlijk maar zeer weinig border, op 1 na, die van 1 van de medewerker was, een hele leuke teef)Samen ging wij met Monty (de schotse collie) en ik met Bas op cursus. Ik ging daarna behendigheid doen en wedstrijden lopen. Daar zag ik de borders lopen die natuurlijk super goed liepen. Ook werd ik erg stil van de schotse collie korthaar. Met name van een mooie blue merle korthaar reu.
Ondertussen kwam ik in het asiel in aanraking met een zwaar verwaarloosde doberman. Ik kon als 1 van de weinigen echt lezen en schrijven met hem. Mijn liefde voor dit ras groeide ook snel.
Ondertussen had mijn zus al een nieuwe hond een Duitse Herder. Namen wij thuis naast Bas nog een Schotse Collieteef uit het asiel en nam mijn andere zus ook een schotse collie uit het asiel. De liefde voor de collie groeide binnen de familie en dan met name voor de schotten. Ik heb dan ook nog 1 tijdelijk opgevangen, maar eigen wilde ik wat meer pit in de hond, omdat ik graag behendigheid wilde lopen. Ik dacht eigenlijk niet geschikt te zijn voor een border en verdiepte mij in de korthaar. Terwijl ik contact zocht met korthaar fokkers, kwam ik Kay tegen en was op slag verleifd. Een border zoals die kwa uiterlijk in mijn hoofd zat. En zo kwam Kay: een border. Een hond die zeker geschikt zal zijn voor de sport. De korthaar zal er ongetwijfeld ook nog wel komen, maar eerst nog even niet.
Ook mijn liefde voor dobermannen zit er nog steeds, maar ik twijfel sterk of mijn vriend geschikt is voor zo'n hond en die heb ik dus in eerste instantie uit mijn hoofd gezet.

Wat waardeer ik dan zo aan de borders? Hun grote baasgerichtheid. Met de terrier had ik daar nog wel eens moeite mee, alhoewel hij voor een terrier behoorlijk baasgerichtheid. De border natuurlijk om zijn gehoorzaamheid. Ik verwacht vrij veel van een hond heb ik gemerkt. Mijn vriend ook, ondanks dat hij het de hond niet zelf zou aanleren. Tja daar moet je je ras wel op uit zoeken. Bij Bas moest ik regelmatig 3 keer vragen om iets te doen een dat kon mij mateloos irriteren. De schotse collie kan soms heel erg uit de hoogte doen en dan juist iets heel anders gaan doen. En en border doet gewoon wat je zegt . Daarbij hou ik van wandelen over vieze onbegaanbare paden. De terrier vergezeld je op dat punt dan weer wel, maar een Schot in de regel toch weer niet. Kay wel hoor. En hij gaat graag mee op de fiets, iets wat ik met de schot toch ook niet hoefde te vragen. Ik fiets best graag een beetje in tempo, met een hond die alleen maar harder wil (deed de terrier ook graag) En verder wil ik naast die actieve gehoorzame ook nog een sociale en lieve hond. Nou dat zijn schotten ook wel, terriers is dat altijd maar weer afvragen. Kay is het allemaal. Daarbij ook nog een ontzettend harde voor zich zelf, iets wat ik wel kan waarderen. De border is dus voor mij gewoon de meest ideale hond op alle punten

Wij zijn begonnen met een Duitse herder, een enorm trouwe kameraad was hij, specifiek voor mij. Iedere dag urenlang in het bos struinen en wat een werklust bezat hij.
Helaas heeft hij maar 3 jaar mogen worden. In de vroege ochtend van mijn verjaardag overleed hij aan de gevolgen van een maagtorsie.

Omdat de herder ons enorm aantrok, maar wij toch wat huiverig waren voor de talloze gezondsheidsproblemen die bij de Duitse herder aanwezig waren/zijn, zijn we op zoek gegaan naar een andere herder. Uiteindelijk na bij veel andere herderrassen te hebben gekeken, terecht gekomen bij de Witte herder.

César kwam als 1e en Luca als 2e.
Fantastisch ras, ook een mooi ras.
Erg werklustig, onvermoeibaar, baasgericht en altijd enthousiast. Knettergek op water, dus hier wordt 4x per week de Zevenhuizerplas minitieus uitgekamt. :smile1:

Ik ben gevallen voor het hypere wat frustry karakter van een dobermann - en Christo past precies in het plaatje. Durga als Shiba Inu was bedoeld als hondje voor erbij, ook intelligent maar onafhankelijker. Aidan is ook een dobermann maar qua karakter veel meer laid back, en dat ben ik ook wel gaan waarderen. Maar moest ik ooit - hopelijk over heeeel lange tijd - opnieuw een hond aan moeten schaffen, dan wordt het een dobermann à la Christo. Ik herken er zoveel van mezelf in, het past gewoon bij me.

Wij wilden al heel lang een hond, maar wisten niet wat voor ras. Via mijn zus kregen we toen een hondenencyclopedie.
we hebben toen een lijstje gemaakt en uiteindelijk bleef de toller over.
We zijn toen naar een evenement van de rasvereniging geweest, want we wilden ze wel eerst in het echt gezien hebben.
Dat was erg geslaagd, want we waren gelijk verkocht.
De zoektocht naar een fokker kon beginnen...
Inmiddels is onze Balint al weer bijna 3 en verheugen we ons erg op onze tweede toller

De zeer korte versie.

Wij hadden een Yorkje toen ik de Briard voorbij zag lopen op ons winkelcentrum.

Haar haren, haar elegantie, haar karakter, haar...haar...De Briard!

Ik ben mij gaan verdiepen in het ras en na twee jaar heb ik Barca gekocht. Geen seconde spijt van gehad, sterker nog....we hebben nog zo'n haarbal erbij! Enco van de Hoolhoeve is bij ons gekomen en nu hebben we twee Briards.

Ooit hoop ik een schitterende foto van de eerste Briard, die ik ooit heb gezien, in handen te krijgen. Nikkie was de dame die ons besmette met het Briardvirus en ik hoop haar een ereplekje in mijn huis te mogen geven. Wat een juweeltje van een Briard was zij.

Gizmo was een kruizing (Am akita X arg dog) en de laatst overgebleven pup uit het nest van familie, en zo is ze bij ons gekomen ben blij toe dat ze niet was opgehaald . Maar de Am akita en Am staff hebben mijn hart gestolen. Gizmo haar vader was een Am Akita en die heb ik vanaf mijn 10e mee gemaakt, het karakter, uiterlijk, die wijze blik van hem, wereldhond. Gizmo had ook het karakter van de akita. De staff, tja dat heb ik altijd al leuke honden gevonden. Ook bij dit ras is het, het karakter wat me aanspreek. Volgend jaar komt er een hond bij en welke van de 2 rassen dat is weet ik nog niet, eerst maar bevallen in februari

Wij hebben als 1e gekozen voor een labrador omdat we het gewoon prachtige honden vinden en omdat mijn vriend graag gaat jagen (daar zijn ze perfect voor) ook wilde mijn vriend een kortharige hond!
en voor een border collie omdat ik daar mee opgegroeid ben en toen mijn ouders een nestje kregen hoefde ik daar dus ook niet lang overna te denken...
Ik vind het heerlijk om met onze border bezig te zijn en behendigheid te gaan doen straks (ze is nu 8 maanden)
De klikt tussen onze labrador en border collie is ook super ze spelen kei veel samen en zijn erg zorgzaam voor elkaar
goede keuzes geweest dus

Ik heb nog nooit voor een ras gekozen. Mijn eerste hond een bouvier kwam gewoon op mijn pad. De tweede hond, een Siberische husky kwam mee met mijn man. Onze derde hond (Myra)wilde uit een asiel halen. De enige eisen die we hadden waren, lief voor de kinderen en qua hoogte boven de knie. Timo zag ik op dierenasiels.com en ik was verliefd.

Ooit zou ik graag een Saluki willen hebben, maar wanneer????

Het Kooikerhondje heb ik gekozen omdat ik een wat kleinere hond wilde, geen allemansvriend en actief. Toen bleek dat ik een hondensportmens ben, is er een Aussie bij gekomen. Wederom geen allemansvriend en actief, wat groter en meer drive om te trainen.

Ik ben altijd gek geweest van herders, waarschijnlijk omdat een tante van mij verschillende heeft gehad, duitse, mechelse en kruisingen van de 2. Toen ik studeerde aan de dieracedemie in Nijmegen had een docente van mij een prachtige hond van 8 maanden (leek wel een langharige duitseherder) ik was op slag verliefd en heb haar uren lang uitgehoord over het ras. Een paar weken later kwam mijn lerares aan met haar honden bus. Alle honden sprongen eruit en eentje kroop over de grond hopend dat ze niet gezien zou worden. Ik vroeg mijn lerares wat dit voor hond was (leek wel een hele rare duitse herder) en ze zei toen dat het de zus van haar hond was. ik was verbaast die twee zijn echt een wereld van verschil. Ik wou dus al een tijdje een AHH en een andere zus van Jola en Luke moest een nieuw huisje (helaas woonde ik nog thuis en me moeder zag het niet zitten) dus helaas moest ik hier nee tegen zeggen. Paar maanden later woonde ik samen en zocht een hond. Toen kwam mijn lerares met de vraag of jola niets voor mij was. Intussen kwam Jola altijd mee naar de les en was ik de enige met het geduld haar te trainen. Hier hoefde ik dus niet lang over te denken en Jola was hier.

Na Jola ben ik me erg gaan verdiepen in haar ras en andere herders (tja daar zal het toch voornamelijk bij blijven) en er zijn een hoop herdertjes waar ik gek van ben. Inmiddels in een nieuw huisje met tijd en plek voor een 2e hond. Wou ik graag een oudduitse herder prachtige honden echte herders maar die ook wel een dagje minder kunnen. Leek me het beste in mijn situatie (in tentame periodes hebben mijn honden echt te "lijden") dus was ik opzoek naar een leuke fokker. Wou er eigenlijk heel graag een van de broer van Jola (oudduits x AHH) maar de teef werd maar niet loops dus ging ik verder zoeken. Kwa tijd zag ik het in de winter niet gebeuren en 2 maanden vakantie in de zomer zijn toch ideaal. Dus had ik afgesproken met mijn vriend als we eerder een leuk nest vinden gaan we daar voor kijken. Mijn vriend vond oudduitse herders niet echt iets (kwa uiterlijk dan he) maar goed die had niet zoveel te zeggen. We waren een paar keer een aussie tegen gekomen (die wou ik heel graag als ik meer tijd had, 3e hondje) en mijn vriend was verliefd, maar ik zag het niet zitten kwa tijd. Ging even surfen op de ascn site bij nestjes en kwam bij de fokker van odin. Ik was verkocht wat een leuk nest, en toen stond er ook nog onderaan dat er nog pups beschikbaar waren!!! ik keek mn vriend aan mailen??? hij wist niet wat ie hoorde En zo is Odin gekomen en ik ben verkocht! dus de 3e wordt een aussie