Buddy mijn liefste, allerliefste schat!
Geplaatst: 20 jul 2009 16:57
Vrijdagochtend kwam onze dierenarts bij ons thuis. Buddy kwam hem begroeten en kreeg een flinke aai over zijn kop van de dierenarts. Nadat we gepraat hadden stond de dierenarts helemaal, voor de 100% achter dat Buddy zijn rust zou krijgen. We waren er niet te vroeg bij en niet te laat, het was nu de juiste moment.
Hij luisterde even naar zijn hartje, zijn hartje was nog helemaal in orde, helemaal niks mis mee. Alleen zijn longen wel (wisten we niet).
De dierenarts vond het heel verbazingwekkend dat Buddy, ondanks zijn vele gewrichtsproblemen altijd weer bovenop wist te komen. Buddy voelde zich echt in de roedel opgenomen. Dat kwam omdat hij heel veel liefde kreeg zei hij. Hij kon meteen aan Buddy zien dat wij een speciale band hadden met elkaar.
Hij adviseerde ons om niet te lang te wachten om hem te laten gaan. We besloten dat het vanmiddag moest gebeuren. Tussen half 3 en 3 uur zou hij er weer zijn.
Om half 3 zaten we te wachten, om kwart voor 3, 3 uur. Geen dierenarts. Ik werd gek van de zenuwen die ik al de hele dag had. om 15.05 kwam de wagen van de crematorium aan bij ons te vroeg, afspraak was kwart over 3 / half 4.
Hij kwam achter een half uur a 3 kwartier wel weer terug.
om 15.10u kwam de dierenarts. Hij heeft alles zo goed gedaan.
Budje liep rond, de dierenarts kwam met de narcose (dubbele dosering). Hij kreeg die in zijn nek. Na die spuit heb ik Buddy met lekkere koekjes in de mand gelokt. Toen hij begon te liggen hapte hij de koekjes uit mijn handen. Het was hap-slik-weg. Typisch budje
Daarna werd Buddy moe. Ik hield zijn hoofd vast, keek hem aan, gaf hem knuffels en kusjes. Hij zakte verder met zijn hoofd op mijn armen. Toen was hij gaan slapen, werd weer even 1 seconden wakker en daarna was hij helemaal in de diepe slaap.
De dierenarts luisterde naar zijn hartje, zijn hartje was toen al ver heen. (buddy heeft nooit goed tegen narcose gekund). Daarna kwam de laatste spuitje.
Het ging zooo zoooo zooo vredig, zo rustig. Omdat het zo rustig ging had ik er ook beter vrede mee. Heel veel verdriet, maar tegelijkertijd ook weer "opgelucht" wetende dat hij geen pijn meer heeft en nu gelukkig is.
Buddy is op 17-07-09 om 15.25 uur overleden.
Hij is 14 jaar, 8 maanden en 7 dagen oud geworden.
Zaterdag is hij individueel gecremeerd. Heb alsnog afscheid genomen. Hij lag er zo vredig bij, hij had echt rust, Hij straalde rust uit. Mijn vader is mee geweest naar de ovenruimte, ik durfde niet, maar ik wilde zekerheid hebben dat hij individueel gecremeerd zou worden en ik ook echt zijn as terug zou krijgen. Mijn vader zag hem de oven in gaan, dat deed hem zeer! Maar voor ons wel de bevestiging! Nu heb ik zijn as weer in huis. Budje is toch een beetje bij me.
Een klein meisje omarmt een kleine pup
Een blonde labrador in haar leven gekomen
Het meisje straalt helemaal van geluk
Hiervan heeft ze zo vaak zitten dromen
Het kleine meisje groeit op tot een hele mooie meid
Een stoere labrador volgt haar waarheen ze ook gaat
Samen hebben ze een hele mooie tijd
Waar zij ook is, hij altijd naast haar staat.
Het kleine meisje is nu een knappe jonge vrouw
Het fotograferen zit haar in haar bloed
En het mooiste model volgt haar iedere dag trouw
Als zij er is, is het leven voor hem gewoon goed
Het kleine meisje vervolgd haar weg door het leven
Maar haar grote vriend wordt een beetje moe
Al die jaren hebben ze elkaar liefde en trouw gegeven
Maar hij is aan zijn laatste beetje toe.
Nog een keer , zijn oude blonde poot in haar hand
Dag lieve lieve Buddy , er was geen weg terug
De Liefde van je vrouwtje heeft ervoor gezorgd
Dat je pijnvrij en heel rustig op pad mocht naar de regenboogbrug
hier onder een van de laatste foto's van ons 2. Is de avond voor zijn overlijden gemaakt (mijn banner ook).
De banner is niet te zien dus plaats hem hier ff bij:
Hij luisterde even naar zijn hartje, zijn hartje was nog helemaal in orde, helemaal niks mis mee. Alleen zijn longen wel (wisten we niet).
De dierenarts vond het heel verbazingwekkend dat Buddy, ondanks zijn vele gewrichtsproblemen altijd weer bovenop wist te komen. Buddy voelde zich echt in de roedel opgenomen. Dat kwam omdat hij heel veel liefde kreeg zei hij. Hij kon meteen aan Buddy zien dat wij een speciale band hadden met elkaar.
Hij adviseerde ons om niet te lang te wachten om hem te laten gaan. We besloten dat het vanmiddag moest gebeuren. Tussen half 3 en 3 uur zou hij er weer zijn.
Om half 3 zaten we te wachten, om kwart voor 3, 3 uur. Geen dierenarts. Ik werd gek van de zenuwen die ik al de hele dag had. om 15.05 kwam de wagen van de crematorium aan bij ons te vroeg, afspraak was kwart over 3 / half 4.
Hij kwam achter een half uur a 3 kwartier wel weer terug.
om 15.10u kwam de dierenarts. Hij heeft alles zo goed gedaan.
Budje liep rond, de dierenarts kwam met de narcose (dubbele dosering). Hij kreeg die in zijn nek. Na die spuit heb ik Buddy met lekkere koekjes in de mand gelokt. Toen hij begon te liggen hapte hij de koekjes uit mijn handen. Het was hap-slik-weg. Typisch budje
Daarna werd Buddy moe. Ik hield zijn hoofd vast, keek hem aan, gaf hem knuffels en kusjes. Hij zakte verder met zijn hoofd op mijn armen. Toen was hij gaan slapen, werd weer even 1 seconden wakker en daarna was hij helemaal in de diepe slaap.
De dierenarts luisterde naar zijn hartje, zijn hartje was toen al ver heen. (buddy heeft nooit goed tegen narcose gekund). Daarna kwam de laatste spuitje.
Het ging zooo zoooo zooo vredig, zo rustig. Omdat het zo rustig ging had ik er ook beter vrede mee. Heel veel verdriet, maar tegelijkertijd ook weer "opgelucht" wetende dat hij geen pijn meer heeft en nu gelukkig is.
Buddy is op 17-07-09 om 15.25 uur overleden.
Hij is 14 jaar, 8 maanden en 7 dagen oud geworden.
Zaterdag is hij individueel gecremeerd. Heb alsnog afscheid genomen. Hij lag er zo vredig bij, hij had echt rust, Hij straalde rust uit. Mijn vader is mee geweest naar de ovenruimte, ik durfde niet, maar ik wilde zekerheid hebben dat hij individueel gecremeerd zou worden en ik ook echt zijn as terug zou krijgen. Mijn vader zag hem de oven in gaan, dat deed hem zeer! Maar voor ons wel de bevestiging! Nu heb ik zijn as weer in huis. Budje is toch een beetje bij me.
Een klein meisje omarmt een kleine pup
Een blonde labrador in haar leven gekomen
Het meisje straalt helemaal van geluk
Hiervan heeft ze zo vaak zitten dromen
Het kleine meisje groeit op tot een hele mooie meid
Een stoere labrador volgt haar waarheen ze ook gaat
Samen hebben ze een hele mooie tijd
Waar zij ook is, hij altijd naast haar staat.
Het kleine meisje is nu een knappe jonge vrouw
Het fotograferen zit haar in haar bloed
En het mooiste model volgt haar iedere dag trouw
Als zij er is, is het leven voor hem gewoon goed
Het kleine meisje vervolgd haar weg door het leven
Maar haar grote vriend wordt een beetje moe
Al die jaren hebben ze elkaar liefde en trouw gegeven
Maar hij is aan zijn laatste beetje toe.
Nog een keer , zijn oude blonde poot in haar hand
Dag lieve lieve Buddy , er was geen weg terug
De Liefde van je vrouwtje heeft ervoor gezorgd
Dat je pijnvrij en heel rustig op pad mocht naar de regenboogbrug
hier onder een van de laatste foto's van ons 2. Is de avond voor zijn overlijden gemaakt (mijn banner ook).
De banner is niet te zien dus plaats hem hier ff bij:
