13 jaar geleden gingen we met het hele gezin naar het asiel. Daar vonden we haar, bang, mager, maar donkerbruine ogen die smeekten om liefde. We vielen voor haar!
Dus op 22 mei 1996 kwam ze bij ons wonen. 5 dagen later moesten we haar alweer bijna afgeven... Ze bleek een levensgevaarlijke darminfectie te hebben. Ze woog uiteindelijk nog maar 7 kilo en was vel over been, maar ze vocht! En ze vocht zich er door heen.
Mats werd ons maatje! Altijd mee op vakantie, urenlange wandelingen, dagtochtjes naar zee. Mats genoot van het leven!
Mats kon ook alles. Haar hoefde je niets te leren, ze snapte het gewoon: deuren open en dicht doen, de post halen, een koekje op haar neus laten balanceren... Alles voor de baas!
Maar Mats werd ouder. Ze kreeg staar, ging slechter horen en sinds een jaar had ze ook flinke artrose. Wandelen werd moeilijker, maar o wat deed ze dat nog graag. Zwemmen ging dit voorjaar niet meer...
En toen werd het zaterdag. Ouzo kreeg het voor de tweede keer voor elkaar om Mats te dekken. Het was niet te voorkomen, hij was zo vlug! En Mats, oude, seniele Mats liet het gebeuren. Daarna had ze zichtbaar pijn. Ze had moeite nog meer moeite met lopen en ademde zwaar.
Toch leek ze gister op te knappen. Zou het alleen spierpijn zijn geweest?
Totdat mijn zusje vandaag uit haar werk kwam. Mats lag bibberend in haar eigen kwijl en kots op de bank... Ze kon niet meer op staan, ze had zo'n pijn!
Ik was aan het werk, mijn vakantie was vandaag afgelopen. En toen mijn zusje belde, wist ik eigenlijk al genoeg. De dierenarts is er bij geweest en die bevestigde dat het niet goed ging met Mats. Ze was langzaam aan het stikken, haar longen zaten vol vocht, haar buik deed pijn... Ze was op!
Halsoverkop ben ik naar husi geraced. Ik was nét op tijd! Samen met mijn moeder en mijn twee zussen hebben we Mats geknuffeld en vastgehouden totdat ze heen ging.....
Dikke, dikke tranen! Mats, mijn lieve, oude Mats. Mooie, vrolijke Mats. Trouwe, ijverige Mats. Harde werker, grote slijmbal, hartenbreker...
Je accepteerde Cena als pup. Je accepteerde Ouzo in JOUW huis. En nu... nu ben je er niet meer.
Rust zacht meisje. Het is goed zo...
Mats
13-12-1995
16-06-2009
Wat triest!
