Het HondenForum

Mensen met honden hebben geen sociaal leven, en hebben maar geringe vrienden.

Mee eens of oneens, en waarom.

Even voor de duidelijkheid, zoals veel van de stellingen die ik schrijf, baseer ik ze op verhalen hier op fora, maar is het niet per definitie mijn eigen mening.

geen sociaal leven da's wel erg triest :N:
Maar wat ik merk, en dat is wat meer qua africhting misschien, dat je sociale leven uit hondensporters bestaat... dus mensen die hetzelfde doen. Het kost zoveel tijd dat je heel vaak met elkaar 'opgescheept' zit.
Dus zoek je de mensen in dat wereldje uit om leuke dingen te doen, die mensen weten welke 'beperkingen' er zijn omdat ze allemaal honden hebben. Dus houden er met alles rekening mee. Mensen buiten het wereldje snappen vaak niet dat alles om de honden draait en dat er zoveel rekening mee gehouden moet worden.
Dus niet mee eens met je stelling maar het wordt wel aangepast.

Mijn sociale leven is wel veranderd. Vrienden zonder honden zie ik aanzienlijk minder. Maar daar zijn wel andere - met hond - voor in de plaats gekomen. En ja, ik doe ook andere dingen in m'n vrije tijd. Voor Bram kon ik me niet voorstellen dat ik in het weekend om 6 uur zou opstaan om de hele dag op een terrein rond te hangen (met tent) om drie keer veertig seconden een rondje met hem te lopen, om maar wat te noemen

Deels mee eens. Iemand zonder honden zou absoluut meer tijd hebben om met allerlei vrienden om te gaan. Vaak, zoals Mal al zegt, zoek je vrienden in je omgeving met honden, omdat dat meer raakvlak heeft. Op vakantie gaan doen wij niet, en ook op feestjes moeten we op tijd terug, dus we leveren wel veel in, maar met plezier
Daarnaast zit er bij ons veel tijd in het pakwerk en dressuur met de honden. Naast het werk dan nog. Dus als mensen mij eens zien lopen zonder hond, vragen ze altijd of ik niets vergeten ben

Mee oneens. Ik betrek mijn honden bij mijn sociale leven en waar dat niet lukt blijven ze alleen thuis. Ik heb geen enkele vriend of kennis met een hond. Daar staat wel tegenover dat ze met mij meegaan naar het werk en dus vrijwel fulltime mijn aandacht hebben. Ik voel me dan ook niet schuldig om er een (soms hondloos) sociaal leven op na te houden. Alleen....waar sommigen graag sporten in groepsverband, wandel ik liever allenig.

Hier gaat dat niet op. Ons sociale leven is niet veranderd sinds de komst van Frenk, er zijn hooguit wat nieuwe hondenvrienden bij gekomen.
Edit: ik las je stelling nog eens, maar het gaat dus om de hoeveelheid vrienden? Wat telt dan als 'vriend'? En hoeveel is veel of weinig?

Mijn sociale leven ligt wel deels op het hondenterrein
Maar daarnaast heb ik ook nog een paar vrienden die helemaal niets met honden te maken hebben, zijn vooral mensen die ik vanuit mijn schooltijd ken.

Voor mij zit daar dus precies het probleem met de hondenclubs. Ik ben dol op honden, dol op trainen en dol op iets leuks met de honden doen. Maar ik kan het niet opbrengen mijn sociale leven te vervangen met hondenmensen uit hondenclubs. Ik vind het prima om 2 keer in de week een uurtje naar de hondenclub te gaan, ook prima om elke dag een uur zelf te oefenen etc etc. Maar om nu mijn hele zaterdag en een doordeweekseavond te gaan besteden om toekomstige vrienden te krijgen uit een hondenclub terwijl ik die dagen liever besteed aan mijn bestaande vrienden, ik krijg het ben ik bang niet voor elkaar. Dus hier helaas geen echte africhting oid meer. Dat kost me veel teveel verenigingsgedoe en ik merk dat ik daar absoluut het mens niet naar ben. Bij IPO was ik wel 6 uur bezig op zaterdag terwijl ik nog geen uur met mijn hond bezig was. Dus dat zag ik echt niet meer zitten. Ik ben best wel sociaal enzo, maar veel teveel andere dingen en ook andere mensen die ik ook al in het weekend wil zien als ik ze al kan zien

Ik denk dat je voordat je begint aan IPO, africhting of speuren moet beseffen dat je 2 dagen in de week kwijt bent en dat daarvan slechts 10% hooguit met je eigen hond te maken heeft. Ik mocht bv als beginner met Eva 10 minuten trainen op de lap en moest daarvoor de hele zaterdag zitten en Eva in de auto laten. Mijn zitten was motivatie en mijn gedrag moest laten zien dat ik het echt wilde. Maargoed, Eva moest dan uren en uren in de auto blijven en dat vond ik echt niks

Maar het kan ook zijn dat ik de hele dag niks kon doen omdat ik een homo ben en een laekense herder had. Iedereen had daar een mechelaar of een Duitse herder pup gefokt door de trainer zelf. Dus ik kan me voorstellen dat een nicht met een laekense sowieso kansloos is in zo'n vereniging. :N:

Oneens. En dat groepsgedoe is meteen ook de reden waarom ik niet met Angel in een vereniging of club iets doe.

Ik moet zeggen dat ik ook flink allergisch ben voor het groepsgedoe, en kies mijn vrienden niet uit op het wel of niet hebben van een hond.

Waarom ik op deze stelling kwam, is omdat ik heel vaak hoor zeggen dat mensen liever thuisblijven met de hond, dan dat ze naar een feest of andere gelegenheden gaan, omdat ze het anders sneu vinden voor de hond.

Die mensen zullen anders ook wel thuisgebleven zijn vermoed ik

Ik had voor Jamey ook al geen sociaal leven, dus het is niet echt veranderd

Half. Ik ben sowieso niet zo'n sociaal iemand. Ik merk nu dat ik meer het meer met volwassenen kan vinden dan mensen van mijn eigen leeftijd. Die staan me toch raar aan te kijken als ik helemaal enthousiast ben om op een Zondagochtend om een uur of 6 op te staan voor een show Aan de andere kant helpt het wel, want nu heb je in ieder geval gespreksstof met iemand die dezelfde hobby heeft. Dan ben je toch al iets socialer.

Mijn sociale leven heeft niets te lijden onder mijn honden, of andersom.
Denk wel dat als ik een andere man had ik veel meer tijd met sociale hondenbezigheden doorbracht. Hij houdt echt niet van honden en binnenkort de 4e hond krijgen, daar staat wat compensatie tegenover .
Maar ik laat ook niets door/om mijn honden. Of ze gaan mee, of ze moeten maar wat langer hun pootjes gekruist houden. Meestal zit het voor hun heeel erg mee, heel soms zit 't tegen.

Aimee schreef:Mensen met honden hebben geen sociaal leven, en hebben maar geringe vrienden.

Mee eens of oneens, en waarom.

Even voor de duidelijkheid, zoals veel van de stellingen die ik schrijf, baseer ik ze op verhalen hier op fora, maar is het niet per definitie mijn eigen mening.

Oneens in de zin dat ik veel meer buiten kom en veel mensen leer kennen als ik wandel...............
Trainen en clubgebeuren doe ik zelf met mijn honden niet om sociaal bezig te zijn...
En vriendinnen die nu kinderen hebben zie ik ook minder vaak... omdat je niet snel met twee honden op visite gaat.. ik werk fulltime dus tijd na werk is voor de honden...
ze gaan mee of ik spreek in het weekend af...
Er wordt inderdaad vaak geopperd dat ik veel met de honden bezig ben.. tsja ik heb voor ze gekozen ze zijn een deel van mijn leven.. dus ach het zij zo
als ik opgebeld wordt om met een ander te gaan lopen en de honden gaan goed met elkaar dan loop ik ook te genieten...en als ik alleen loop heb ik net zoveel lol..

en met uitgaan.. doe ik met ¨plezier alleen minder dan vroeger.. maar dat kan ook aan de leeftijd liggen of aan de leeftrijd van het uitgaande publiek hier

Ik maak maar tijd voor een handvol mensen, want ik (wij) zijn het liefst op onszelf. Ik heb er een hekel aan als ik ergens rekening mee moet houden.
Dat heeft niks met honden te maken.
De meeste kennissen zijn wel hondenmensen

Ik ben nergens lid van en wil nergens bij horen. Want dat geeft alleen maar gezeur en beperkingen vind ik.

Jaap, het konden mijn woorden zijn behalve dan dat een paar "kennissen" wel vrienden zijn.

In mijn geval had ik al geen sociaal leven en (toendertijd) geen vrienden (wow, klinkt wel erg :N: )

Van de vriendengroep die ik nu heb hebben slechts 2 een hond, waarvan 1 er niet veel om geeft (waar ik niet zo'n sterke band mee heb als de rest) en van de ander woont de hond niet eens bij haarzelf maar bij haar ouders

Ik ging al niet graag naar feestjes en wat dan ook, maar als ik nu uitgenodigd ben en Daantje kan niet mee, blijft ze bij mijn moeder of zus of zoek ik een oppas. Als dat niet lukt, ga ik niet

ik moet wel zeggen dat ik sinds ik Daantje heb ik veel meer een sociaal leven in onze buurt heb; dat zijn dan wel allemaal hondenbezitters waar ik mee wandel.

Maar over het algemeen ben ik liever in het gezelschap van Dana dan van mensen C:

Aimee schreef:Ik moet zeggen dat ik ook flink allergisch ben voor het groepsgedoe, en kies mijn vrienden niet uit op het wel of niet hebben van een hond.

Waarom ik op deze stelling kwam, is omdat ik heel vaak hoor zeggen dat mensen liever thuisblijven met de hond, dan dat ze naar een feest of andere gelegenheden gaan, omdat ze het anders sneu vinden voor de hond.

Oh zo...
Nou, wij gaan nog net zo vaak (of weinig ) naar feesten als voor Frenk
Wij nodigen overigens liever mensen bij ons thuis uit voor een avond lekker eten en drinken dan dat we erop uit moeten.

Ik denk ook dat je de stelling beter om kan draaien, mensen met een enorm sociaal leven zijn geen goeie hondenbazen.

Ik heb altijd een hekel gehad aan al die verplichte sociale bijeenkomsten en ik ben ontzettend slecht in langdurige vriendschappen, maar al die oppervlakkige relaties met andere hondenbazen vind ik helemaal prima. Ik vind mezelf sociaal helemaal niet slecht, maar wel graag op mijn manier. Ik maak met allerlei mensen dagelijks een praatje in het park, maar ik hoef ze niet massaal op de koffie, want ik vind het gewoon lekker om thuis alleen (met de honden en katten) te zijn.

Frenk schreef: Wij nodigen overigens liever mensen bij ons thuis uit voor een avond lekker eten en drinken dan dat we erop uit moeten.

Dat vind ik gek genoeg ook nog altijd heel leuk, gewoon zo'n ploeg mensen bij mij thuis die ook onderling gezellig met elkaar kunnen praten, en dan voor de hele bende koken , en drank en hapjes serveren en een beetje keuvelen hier en daar. Dat doe ik ook veel liever dan ergens tussen een club half-vreemde mensen op visite gaan zitten. Daarom heb ik dat laatste gewoon lekker afgeschaft.

Aimee schreef: Waarom ik op deze stelling kwam, is omdat ik heel vaak hoor zeggen dat mensen liever thuisblijven met de hond, dan dat ze naar een feest of andere gelegenheden gaan, omdat ze het anders sneu vinden voor de hond.

Ik ging toen ik nog geen honden had ook niet graag 'op stap', in de zin van feesten e.d. Dus wat dat betreft maakt dat niet uit

MARC_S schreef:Voor mij zit daar dus precies het probleem met de hondenclubs. Ik ben dol op honden, dol op trainen en dol op iets leuks met de honden doen. Maar ik kan het niet opbrengen mijn sociale leven te vervangen met hondenmensen uit hondenclubs. Ik vind het prima om 2 keer in de week een uurtje naar de hondenclub te gaan, ook prima om elke dag een uur zelf te oefenen etc etc. Maar om nu mijn hele zaterdag en een doordeweekseavond te gaan besteden om toekomstige vrienden te krijgen uit een hondenclub terwijl ik die dagen liever besteed aan mijn bestaande vrienden, ik krijg het ben ik bang niet voor elkaar. Dus hier helaas geen echte africhting oid meer. Dat kost me veel teveel verenigingsgedoe en ik merk dat ik daar absoluut het mens niet naar ben. Bij IPO was ik wel 6 uur bezig op zaterdag terwijl ik nog geen uur met mijn hond bezig was. Dus dat zag ik echt niet meer zitten. Ik ben best wel sociaal enzo, maar veel teveel andere dingen en ook andere mensen die ik ook al in het weekend wil zien als ik ze al kan zien

Ik denk dat je voordat je begint aan IPO, africhting of speuren moet beseffen dat je 2 dagen in de week kwijt bent en dat daarvan slechts 10% hooguit met je eigen hond te maken heeft. Ik mocht bv als beginner met Eva 10 minuten trainen op de lap en moest daarvoor de hele zaterdag zitten en Eva in de auto laten. Mijn zitten was motivatie en mijn gedrag moest laten zien dat ik het echt wilde. Maargoed, Eva moest dan uren en uren in de auto blijven en dat vond ik echt niks

Maar het kan ook zijn dat ik de hele dag niks kon doen omdat ik een homo ben en een laekense herder had. Iedereen had daar een mechelaar of een Duitse herder pup gefokt door de trainer zelf. Dus ik kan me voorstellen dat een nicht met een laekense sowieso kansloos is in zo'n vereniging. :N:

ik loop ook alleen een appelletje en een keer bijten en een spoor uitwerken op een zondag... in totaal met 3 onderdelen zal ik dus een uurtje tot anderhalf uurtje daadwerkelijk met een hond op het veld staan... Ik ga om 6.30 uur weg en kom om een uur of 19.00 uur weer thuis
Dus ik denk niet dat het aan jou of je hond ligt... dat is bij iedereen zo. Maar iedereen moet ook kijken naar anderen... de pakwerker staat voor iedereen op het veld en als hij eindelijk mag bijten is anders iedereen al naar huis... dat is dus absoluut not-done... je blijft tot het einde. En daar kan ik alleen maar achter staan. (natuurlijk zijn er uitzonderingen als er eens een keer iets is, dan bijt je als eerste en kun je direct naar huis, maar dat zijn echt uitzonderingen).
Tja en in de tussentijd ligt de hond in de auto, gelukkig wel, kan hij een beetje bijkomen voor het volgende onderdeel

Ergens naar toe gaan is natuurlijk geen verplichting (wel de wedstrijden waar een clubgenoot mee doet) maar leuk vind ik het wel. Je leert veel mensen kennen en veel info over honden.
Zo ben ik ook bij een andere vereniging gekomen, je moet er veel mee weg wedstrijdweekenden, wk's (vakanties dus) etc. dus dan moet je goed met mensen kunnen opschieten anders is er weinig gezelligheid als je alleen maar een hekel hebt aan de mensen waar je mee samen bent.

Maar dat is dus zeker iets om rekening mee te houden als je africhting wilt gaan doen, je bent niet een half uurtje bezig en daarna klaar... je bent er in het weekend een volledige dag aan kwijt en een hele doordeweekse avond.

malinois schreef:Maar dat is dus zeker iets om rekening mee te houden als je africhting wilt gaan doen, je bent niet een half uurtje bezig en daarna klaar... je bent er in het weekend een volledige dag aan kwijt en een hele doordeweekse avond.

bij de 'gewone' kc's maak je het natuurlijk zelf zo gek als je wilt. Aan de andere kant vind ik ook wel dat je als je lid bent van een vereniging, dat je dan ook wel mee moet draaien in zo'n vereniging. En dat betekent dus dat ik op zo'n behendigheidswedstrijd meehelp en dat ik (is afgelopen week begonnen) een keer in de twee weken een avond bardienst heb. En dat is dus naast de ochtend in het weekend en de doordeweekse avond die ik al op de club ben om zelf te trainen.
Ik vind het jammer dat er een vaste kern is bij onze vereniging waarvan mensen soms wel vijf avonden in de week moeten werken op de club, omdat het aantal vrijwilligers zo gering is. Dat zou best wat meer betrokken mogen van mij.

Jaap* schreef:Ik maak maar tijd voor een handvol mensen, want ik (wij) zijn het liefst op onszelf. Ik heb er een hekel aan als ik ergens rekening mee moet houden.
Dat heeft niks met honden te maken.
De meeste kennissen zijn wel hondenmensen

Mag ik me hierbij aansluiten (scheelt mij weer typen )
Ik denk er exact hetzelfde over en hier gaat het net zo.

LongFields schreef:

Jaap* schreef:Ik maak maar tijd voor een handvol mensen, want ik (wij) zijn het liefst op onszelf. Ik heb er een hekel aan als ik ergens rekening mee moet houden.
Dat heeft niks met honden te maken.
De meeste kennissen zijn wel hondenmensen

Mag ik me hierbij aansluiten (scheelt mij weer typen )
Ik denk er exact hetzelfde over en hier gaat het net zo.

Hahaha, zit in de familie zeker

Wij hebben alleen sinds we beiden in de africhting actief zijn, gewoon minder tijd voor andere activiteiten. Maar ja je kunt niet alles he, dus we zitten er niet mee. En voor die handvol mensen valt altijd wel tijd te maken.

Ik snap prima dat Marc het niet ziet zitten in de africhting, dat is ook iets waar wij belangstellenden wel voor waarschuwen. Het is geen cursusje dat je volgt, je moet het met elkaar doen, en als beginner leer je echt heel erg veel van meekijken en meehelpen met de anderen. Zoals ze zeggen een hond africhten doe je niet alleen (en kun je ook niet alleen), dus de ene keer steek je meer tijd in een ander, en een andere keer de ander meer in jou. En daar moet je dan wel zin in hebben, anders haalt het niets uit, voor jezelf niet en voor de club ook niet. Je moet ook in de groep passen, niet dat je allemaal dikke vrienden met elkaar hoeft te worden, maar je moet toch effectief met elkaar kunnen werken.

Mijn sociale leven is de hs en de frisbeeclub. Gisteren nieuwe mensen ontmoet op de eerste canicross in nl.
Verder klets ik wat af met klanten ven de coffeshop.
Verder ben ik ook geen contactzoeker, winkelen doe ik het liefst in men eentje, zo hoef ik niet met een ander winkels binnen die me geen reet intresseren.

Dit jaar ga ik veel op vakantie, wel zonder partner want die moet op zijn honden passen, de mijn gaan mee.
Een weekend frankrijk met het canicrossteam, 2 weken hongarije met frisbeevrienden om wedstrijden te spelen en workshops te geven.
in september 3 weken america waar ik bij iemand blijf logeren, hopelijk andere frisbeeclubs ontmoet, naar het wk ga waar ik men belgische vrienden dan weer ontmoet en andere amerikaanse vrienden die ik nog niet irl heb gezien.

MARC_S schreef:Ik denk dat je voordat je begint aan IPO, africhting of speuren moet beseffen dat je 2 dagen in de week kwijt bent en dat daarvan slechts 10% hooguit met je eigen hond te maken heeft. Ik mocht bv als beginner met Eva 10 minuten trainen op de lap en moest daarvoor de hele zaterdag zitten en Eva in de auto laten. Mijn zitten was motivatie en mijn gedrag moest laten zien dat ik het echt wilde. Maargoed, Eva moest dan uren en uren in de auto blijven en dat vond ik echt niks

Ik zou dit ook helemaal niks vinden. Ik ga maandelijks twee uur extra op maat agility trainen. Dat is dan een uur trainen, een uur in de auto, weer een uur trainen en naar huis. Dat is prima te doen dus. Op wedstrijden hobbel ik wel een beetje rond en klets wat met bekenden, maar ik zit ook heel veel alleen langs de kant foto's te maken of blijf bij Bram in de tent. Ik vind het een hele opgave, zo'n volledige zaterdag en ga dus zeker niet wekelijks wedstrijden lopen Juist omdat ik niet constant bij dezelfde groep zit, is de groepsdynamiek ook wat minder sterk. Die staat mij nog wel eens tegen op clubs namelijk (dit hoort wel, dat hoort niet etc.).

Tja honden zijn mijn hobby en ik steek daar graag wat tijd in. Elke hobby kost tijd. Oke honden misschien wat meer dan sommige anders hobby's. Maar als je van darten houdt, ga je op zaterdag ook liever naar een kroegje dan een discotheek. Ik bedoel maar dat alle hobbies invloed hebben op de keuzes in je leven.

Ik woon 3 jaar in dit dorp. Kende wel wat mensen maar nog niet zoveel. Bleef vooral mijn eigen vrienden behouden, die voornamelijk in mijn oude dorp wonen. Deze vrienden heb ik nog steeds en vinden mijn hond ook leuk. Iedereen moest zelf even komen kijken en vrienden kwamen zelfs met cadeutjes voor de hond. Naar vrienden ga ik nog steeds en vrienden komen ook nog steeds. Nu komt mijn vaste vriendengroep vanuit het paardenwereldje, dus eigenlijk allemaal wel dierenvrienden. En ik kan ze natuurlijk wat vaker bij mij thuis uitnodigen. Nu was mijn huis toch vrij vaak al de plaats waar we vaak samenzitten voor een filmpje, etentje of WII-avondje, dus dat is niet veel verandert. De hond neem ik naar sommige vrienden mee, naar anderen weer niet. Gelukkig heb ik zussen, ouders en vrienden die ook wel op willen passen.

Verder heb ik meer sociale contacten in het dorp gemaakt. Ik loop regelmatig met mensen uit de buurt op en weet wat er in het dorp allemaal gaande is. Wat dat betreft ben ik veel meer op de hoogte. Als er iets kan, kan ik nu dus ook mensen uit de buurt vragen, altijd handig. Nu lopen we niet de deur bij elkaar plat.
En natuurlijk ben ik weer gaan trainen, waar je dan weer oude bekenden tegen komt en wat dan weer ouderwets gezellig is.

Dus tja of een hond je sociale leven beperkt. Je hoeft niet met hem thuis te blijven. Een andere hobby wordt vaak ook tijd in gestoken. Kijk naar hockey. Zelf trainen, training geven, in de kantine staan, sportweekenden etcetc. Dan heb je ook je vrienden binnen de hockeyclub, terwijl andere alleen maar voor een uurtje trainen komen misschien. Dus je hobby bepaalt je sociale leven en je vrienden. Met honden deel je dan ook nog je leven. Hartsikke mooi toch.

MARC_S schreef:Voor mij zit daar dus precies het probleem met de hondenclubs. Ik ben dol op honden, dol op trainen en dol op iets leuks met de honden doen. Maar ik kan het niet opbrengen mijn sociale leven te vervangen met hondenmensen uit hondenclubs. Ik vind het prima om 2 keer in de week een uurtje naar de hondenclub te gaan, ook prima om elke dag een uur zelf te oefenen etc etc. Maar om nu mijn hele zaterdag en een doordeweekseavond te gaan besteden om toekomstige vrienden te krijgen uit een hondenclub terwijl ik die dagen liever besteed aan mijn bestaande vrienden, ik krijg het ben ik bang niet voor elkaar. Dus hier helaas geen echte africhting oid meer. Dat kost me veel teveel verenigingsgedoe en ik merk dat ik daar absoluut het mens niet naar ben. Bij IPO was ik wel 6 uur bezig op zaterdag terwijl ik nog geen uur met mijn hond bezig was. Dus dat zag ik echt niet meer zitten. Ik ben best wel sociaal enzo, maar veel teveel andere dingen en ook andere mensen die ik ook al in het weekend wil zien als ik ze al kan zien

Ik denk dat je voordat je begint aan IPO, africhting of speuren moet beseffen dat je 2 dagen in de week kwijt bent en dat daarvan slechts 10% hooguit met je eigen hond te maken heeft. Ik mocht bv als beginner met Eva 10 minuten trainen op de lap en moest daarvoor de hele zaterdag zitten en Eva in de auto laten. Mijn zitten was motivatie en mijn gedrag moest laten zien dat ik het echt wilde. Maargoed, Eva moest dan uren en uren in de auto blijven en dat vond ik echt niks

Maar het kan ook zijn dat ik de hele dag niks kon doen omdat ik een homo ben en een laekense herder had. Iedereen had daar een mechelaar of een Duitse herder pup gefokt door de trainer zelf. Dus ik kan me voorstellen dat een nicht met een laekense sowieso kansloos is in zo'n vereniging. :N:

Ik kan je geruststellen hoor, dit is ook waar Pieter (en ik) de schurft aan hadden toen we met Kaya eraan begonnen.
's Ochtends om 7.00 uur speuren, om 12.00 uur gehoorzaamheid en om 16.00 uur pakwerk (als je mazzel had).
Dat arme kind zat uur na uur in de auto en Kaya was daar dus totaal niet geschikt voor om alleen in de auto te zitten en Pieter vond het doodzonde van de uren dat hij niets deed.

Afijn, stelling: niet waar, maar het is natuurlijk wel zo dat je altijd met je honden rekening moet houden. De meeste van mijn vrienden wonen hier niet in de buurt, ik moet er 2 uur voor rijden en dan de tijd daar nog. Dat kan dus niet altijd zomaar met 2 honden.

Verder ben ik ook niet zo'n supersociaal mens die constant mensen om zich heen moet hebben. Ik ben ook gesteld op rust, wandel met mijn honden meestal alleen (vanwege mijn honden, maar ook omdat ik mijn ontspanning eruit haal).
Dus ach, soms is het ook weleens handig mijn honden als excuus te hebben