Het HondenForum

Ik dacht ik ben nieuw hier gooi meteen een balletje op .

Veel mensen kennen en gebruiken rangorderegels omdat we uitgaan van het dominantieprincipe in de omgang met honden, maar is dir eigenlijk wel zo vanzelfsprekend en dus de manier om met honden om te gaan?

Warme groet,
Jane.

Ik gebruik ze niet,( of niet bewust), zou er niet aan moeten denken om dagelijks bij alles met de honden te moeten gaan nadenken kan ik dit wel of niet doenen wat verteld dat de hond over onze verhouding .
en het gaat goed zoals het gaat, dus ik laat het lekker zo

Ik gebruik zelf niet zo gek veel rangorde regels, maar merk wel, zoals gezegd werd, dat je een stabiele factor moet zijn.
Ook zie ik dat (mijn) honden het gewoon zelf allemaal gaan oplossen als ik het niet doe. Ze 'vragen' min of meer om leiding, krijgen ze dat niet dan doen ze het zelf, wat natuurlijk heel logisch is.
Met mijn ene hond was er heel weinig van rangorde van belang, bij mijn andere hond merk ik dat hij veel kalmer is als hij naar je op kan kijken en ik hem vertel wat hij in bepaalde situaties moet doen.

Een beetje warrig verhaal misschien, maar het komt er op neer, dat ik het niet zo op heb met rangorde regels, maar wél met leiding geven en uitstralen dat jij als baas alles aan kan en op lost.
Dat een hond, iig mijn honden, dan kalmer en evenwichtiger zijn.

Ik zou het zelf heel vervelend vinden als je in de omgang met de hond constant moet denken "oh ja, dominantieregeltjes".
Mijn honden mogen veel (op de bank, op bed, voor mij de deur door, etc), maar als ik nee zeg is het nee, en als ik roep hebben ze te komen.
Op de een of andere manier werkt dat prima. Er mag heel erg veel, maar ik ben wel heel erg consequent in datgene wat ik niet wil, of juist wel van ze verlang.
Ik ben helemaal niet bezig met "ik ben de baas", en mijn honden ook niet. Alleen als het puntje bij paaltje komt doen we de dingen zoals ik het wil, en dat weten we alledrie

Ik kan me wel voorstellen dat als je een bepaald probleem met je hond hebt omdat hij continu zijn middelvinger naar je opsteekt dat de touwtjes strakker aantrekken werkt, en dominanteregeltjes trekken die touwtjes strakken aan.

Iedereen heeft een hekel aan dominantieregels, maar de hond mag van alles
Dan ben je toch dominant bezig?
Zonder juiste definitie wordt het een discussie van niks

Jaap* schreef:Iedereen heeft een hekel aan dominantieregels, maar de hond mag van alles
Dan ben je toch dominant bezig?
Zonder juiste definitie wordt het een discussie van niks

Maar niet met de standaard regeltjes van "eerst de baas eten, baas eerst door de deur, hond nooit op de bank" etc

Moos schreef:

Jaap* schreef:Iedereen heeft een hekel aan dominantieregels, maar de hond mag van alles
Dan ben je toch dominant bezig?
Zonder juiste definitie wordt het een discussie van niks

Maar niet met de standaard regeltjes van "eerst de baas eten, baas eerst door de deur, hond nooit op de bank" etc

Ah, maar dán heb je het over de theorie die uitgaat van het belang van de "standaard" dominatie handelingen.
Dat heeft verder niet zoveel te maken met het feit dat je een dominante factor bent
Het feit dat je bepaalde dingen toestaat betekent al dat je een dominate positie inneemt. Ook al wil je dat niet zo noemen

Jaap* schreef: Het feit dat je bepaalde dingen toestaat betekent al dat je een dominate positie inneemt. Ook al wil je dat niet zo noemen

Haha, oh nee hoor, ik wil dat best een dominante positie noemen Dat we, zoals ik eerder schreef, als het puntje bij paaltje komt ook altijd de dingen doen zoals ik het wil, en we dat alledrie weten, is ook een dominante positie van mijn kant.

Ik ben er alleen verder niet steeds mee bezig. Ik denk niet in de omgang met de honden steeds "wel even laten zien dat ik de baas ben". Dat denk ik nooit echt bewust eigenlijk. Ik wil alleen wel dat als het belangrijk genoeg voor mij is, ze doen wat ik wil dat ze doen. Daarbij kijk ik dan natuurlijk ook wel naar wat de hond kan; ik ga van Saar niet eisen dat ze Vera's dummy apporteert "omdat ik dat wil" natuurlijk
Maar (voobeeldje van wat ik bedoel) als we op bezoek zijn ergens dan wil ik dat ze als ik zeg dat het klaar is ook mensen met rust laten en ergens gaan liggen. Dat kunnen ze allebei prima, en dan wil ik ook dat ze reageren op mijn "klaar". En dat weten ze dus ook (omdat ik 'de baas ben' inderdaad ja ).

Rangorderegels in de zin van als eerste door de deur gaan e.d. hanteer ik niet, maar ik stel mij wel als baas op. Ik denk dat die regels mensen handvatten kunnen geven in de relatie met de hond, ook al is het wat gekunsteld. Ik vind het erg onprettig als de regels mij opgedrongen worden merk ik. Op hondenscholen zeggen trainers er bijv. wat van als de hond als eerste door het hek gaat. Daar krijg ik de kriebels van

S@ndr@ schreef:Ik gebruik ze niet,( of niet bewust), zou er niet aan moeten denken om dagelijks bij alles met de honden te moeten gaan nadenken kan ik dit wel of niet doenen wat verteld dat de hond over onze verhouding .
en het gaat goed zoals het gaat, dus ik laat het lekker zo

Hier van hetzelfde.

Zoek stok! schreef:Op hondenscholen zeggen trainers er bijv. wat van als de hond als eerste door het hek gaat. Daar krijg ik de kriebels van

Ik ook
Maar wat ik ergens ook wel weer jammer vind, is dat de aversie tegen dominatieperikelen vaak zo groot is bij veel mensen dat ze er meteen afkerig van zijn. Omdat mensen er een bepaald beeld bij hebben.
En ik denk dat dat beeld vaak niet juist is, en dat veel mensen zich juist wél eens moeten verdiepen in de materie voordat ze besluiten het overboord gooien

Ook een veelgehoorde "theorie":
Als je naar buiten gaat mag de hond niet eerst, maar als je thuiskomt mag de hond wél als eerste naar binnen. Want dan dreigt er tóch geen gevaar

Nu is Felix best slim, maar ik heb niet de indruk dat hij daar zo lang over nadenkt allemaal

Jaap* schreef:Ook een veelgehoorde "theorie":
Als je naar buiten gaat mag de hond niet eerst, maar als je thuiskomt mag de hond wél als eerste naar binnen. Want dan dreigt er tóch geen gevaar

Nu is Felix best slim, maar ik heb niet de indruk dat hij daar zo lang over nadenkt allemaal

Dan heb ik ook hele rare honden, want ze willen maar wat graag voor mij naar buiten lopen, maar lopen altijd achter mij aan naar binnen
Ik denk zomaar dat het bij het naar buiten gaan is van "jippiieeee we gaan!!", en bij naar binnen komen interesseert het ze niet zoveel meer hoe snel dat gebeurt

Moos schreef:

Jaap* schreef:Ook een veelgehoorde "theorie":
Als je naar buiten gaat mag de hond niet eerst, maar als je thuiskomt mag de hond wél als eerste naar binnen. Want dan dreigt er tóch geen gevaar

Nu is Felix best slim, maar ik heb niet de indruk dat hij daar zo lang over nadenkt allemaal

Dan heb ik ook hele rare honden, want ze willen maar wat graag voor mij naar buiten lopen, maar lopen altijd achter mij aan naar binnen

Kijk, zie je wel
Dát krijg je van die laksigheid! En jij denkt dat JIJ de baas bent?

Jaap* schreef:

Moos schreef:

Jaap* schreef:Ook een veelgehoorde "theorie":
Als je naar buiten gaat mag de hond niet eerst, maar als je thuiskomt mag de hond wél als eerste naar binnen. Want dan dreigt er tóch geen gevaar

Nu is Felix best slim, maar ik heb niet de indruk dat hij daar zo lang over nadenkt allemaal

Dan heb ik ook hele rare honden, want ze willen maar wat graag voor mij naar buiten lopen, maar lopen altijd achter mij aan naar binnen

Kijk, zie je wel
Dát krijg je van die laksigheid! En jij denkt dat JIJ de baas bent?

Ja, eigenlijk vegen ze de vloer gewoon met me aan
Ik denk dat ze zo goed luisteren omdat ze dan denken "ach, heeft dat mens ook een lolletje"

Ik ben gewoon de baas.
Mijn hond mag doen wat ze wil, tot ik dat niet meer goed vind (en dat is zelden ).
Ik noem dat geen dominantie, maar 'natuurlijk leiderschap'. Dat merk ik ook in het bos: als mijn hondje iets niet helemaal vertrouwt kijkt ze wat ik doe, en dat doet ze dan ook (bijv gewoon doorlopen, of even wachten).

Welk hol
Oh, het hol van wólven bedoel je?

Martijn schreef:

Jaap* schreef:Welk hol
Oh, het hol van wólven bedoel je?

Ja. Van wólven.

En de moeder bijt ze in hun nek.
Daarom moet je ook een slipketting gebruiken natuurlijk.

En altijd zorgen dat je eerst eet! Altijd!
Anders gaat het mis hoor!

Ik zal maar niet bekennen dan dat wij regelmatig tot hun niveau afdalen (lees: op de grond liggen) met de honden er half of geheel overheen zeker he? En dat ze desondanks nog steeds luisteren

Oh wat leuk zoveel reacties. De vraag wordt al snel Dominantie, bestaat dat?

Of dominantie nu wel of niet bestaat is de laatste jaren een punt van discussie in de hondenwereld.

Er wordt veel onderzoek gedaan naar de manier waarop honden ons zien. Deze onderzoeken hebben nieuwe inzichten gegeven.

We gingen er vanuit dat honden als ze de kans zouden krijgen hun status in de menselijke roedel zouden willen verhogen.

In mijn ogen is het een heel goed om het over dit onderwerp te hebben aangezien onze dagelijkse omgang met honden enorm wordt beïnvloed door onze kijk op honden.

Wat is dominantie eigenlijk? Over het algemeen bedoelen we overheersend. Roger Abrantes (van het boek Dog Language) definieert dominantie als, ‘een drang gericht op de eliminatie van de competitie van een ander’.

Is een hond bezig zijn status in het gezin te verhogen?

Groetjes Jane.

Dominantie bestaat natuurlijk, net zoals dominant handelen bestaat.
Maar het motief is wel interessant. Persoonlijk geloof ik niet in de hond met "ambities".
Of in de "opgestoken middelvinger", "pubertijden" en wat dies meer zij.
Ik geloof wel dat de hond frequent wil checken of de zaken er nog net zo voorstaan als altijd. Gewoon omdat dat rust geeft.
En ik geloof ook dat je als baasje de plicht hebt om een bepaalde rol te vervullen naar je hond toe. Dat je daar dus wél bewust bepaalde handelingen voor moet verrichten, acties moet initieren, het voortouw moet nemen enz. Ik vind dat, als je dat niet doet, ook niet mag verwachten dat je hond je wél serieus neemt op die momenten dat je dat ineens zo uitkomt. Het is een 24/7 relatie. De relatie speelt zich niet alleen maar af op de momenten dat het de baas uitkomt

Het stomweg verrichten van dominatiehandelingen zet geen enkele zood aan de dijk in mijn ogen. Het serieus nemen van de communicatie van je hond wél. En dominante handelingen maken daar net zo goed deel van uit als andere signalen. Net doen alsof dominatie niet bestaat vind ik een slecht idee

Janetje schreef:Is een hond bezig zijn status in het gezin te verhogen?

Welnee.
Althans, de meeste niet volgens mij.

Kijk, ik doe maar wat en mijn honden ook, en ik vind veel best en prima, als ze maar doen wat ik wil als ik dat op dat moment vraag.
Dat is dominant, maar ja, ik ben dus ook de baas.

Ik ben bepaald niet gestrest over dit soort dingen, ze mogen op de bank als ze maar opschuiven als ik er wil zitten.
En natuurlijk mogen ze ook dingen niet, zoals andere honden opeten en zo.

Ik denk dat ik door mijn manier van omgaan een stabiele factor ben waardoor mijn honden zich prima voelen.
En aangezien ik denk, dat alle honden opportunisten zijn, denk ik ook dat ze dus helemaal niet hogerop willen komen.
Waarom zouden ze?

Ik doe het vuile werk, haal de kastanjes uit het vuur, en ik vraag er zilch voor terug, in hondenogen dan.
Ik bedoel: ze moeten komen, maar dan zijn ze braaf dus dat is geen probleem.
Ze mogen geen ruzie zoeken met vreemden, maar knokken met lieden van buiten hun groep is nauwelijks interessant, dus waarom zouden ze?
Ik wil wel eerder door de deur, maar dat is vooral omdat ik anders mijn benen breek over ze, dus dat overdrijf ik ook niet.
En verder ben ik een watje, dus ze hebben niks te klagen.

Als een hond dan hogerop wil, heeft ie een gaatje in z'n kop.

Maar ik denk wel dat het ermee te maken heeft dat ik gewoon grenzen aangeef waar ze zich aan moeten houden. Die hebben ze te respecteren. En dat doen ze dus ook.

Als je ziel en zaligheid afhangt van wat je hondje doet en je dat alsmaar gaat lopen duiden, raakt zo'n beest wel in de stress denk ik. Maar of het dan nog een dominante handeling is vraag ik me af.
Eerder een noodgreep.

Jaap* schreef:Dominantie bestaat natuurlijk, net zoals dominant handelen bestaat.
Net doen alsof dominatie niet bestaat vind ik een slecht idee

Hoezo natuurlijk, waar heb je die wijsheid vandaan. De onderzoeken waar dit hele verhaal op gebaseerd is zijn op zijn minst twijfelachtig.
En waarom een slecht idee, wat denk je dat er fout gaat als je deze theorie overboord gooit.

Janetje schreef:

Jaap* schreef:Dominantie bestaat natuurlijk, net zoals dominant handelen bestaat.
Net doen alsof dominatie niet bestaat vind ik een slecht idee

Hoezo natuurlijk, waar heb je die wijsheid vandaan. De onderzoeken waar dit hele verhaal op gebaseerd is zijn op zijn minst twijfelachtig.
En waarom een slecht idee, wat denk je dat er fout gaat als je deze theorie overboord gooit.

Ik denk dat dominantie als zodanig niet bestaat.
Dominantie als handeling wel, en dominantie als aanleg ook, maar iemand (mens of dier) is niet voortdurend en altijd dominant, hooguit handelt hij zo.

Als ik kijk naar mijn eigen honden ben ik ervan overtuigd dat dominant zijn niet bestaat.
Bij mij ligt ie al in zee, die theorie

Marjoleine schreef:Kijk, ik doe maar wat en mijn honden ook, en ik vind veel best en prima, als ze maar doen wat ik wil als ik dat op dat moment vraag.
Dat is dominant, maar ja, ik ben dus ook de baas.
.

Nou is dat dominant? Dan zou dat betekenen dat we ook ranghogere dan onze kinderen zouden zijn en hen onder de duim houden. Dat lijkt me toch niet zo. Kinderen geef ja ook grenzen aan en op bepaalde momenten verwacht je ook wat van hen bv dat ze veilig over kunnen steken, niet met hun voeten op tafel als we eten etc.
Jij doet het van nature al en dat is natuurlijk super, je maakt je niet druk om regels die mensen bedacht hebben, maar je geeft wel grenzen aan, wat natuurlijk heel belangrijk is om hamonieus samen te kunnen leven. Helaas geldt dit niet voor iedereen.

Jaap* schreef:

Zoek stok! schreef:Op hondenscholen zeggen trainers er bijv. wat van als de hond als eerste door het hek gaat. Daar krijg ik de kriebels van

Ik ook
Maar wat ik ergens ook wel weer jammer vind, is dat de aversie tegen dominatieperikelen vaak zo groot is bij veel mensen dat ze er meteen afkerig van zijn. Omdat mensen er een bepaald beeld bij hebben.
En ik denk dat dat beeld vaak niet juist is, en dat veel mensen zich juist wél eens moeten verdiepen in de materie voordat ze besluiten het overboord gooien

Dat ben ik ook wel met je eens.

Met Puch ben ik dus het principe 'niets voor niets' gaan toepassen na een gesprekje met een gedragstherapeute en eerlijk gezegd zal ik er weinig heil in. Maar verrot.... er veranderde toch iets, het lijkt in eerste instantie minimaal, maar gaandeweg kwam er meer tja.... hoe moet ik het noemen: respect? vertrouwen? ik weet het niet. Ik bestond in ieder geval langzaamaan buiten voor hem (binnenshuis was er geen enkel probleem). Hij keek af en toe omhoog, twijfelde soms of hij een bepaalde actie zou ondernemen en keek naar me wat hij zou doen, enz. enz.

Staat iemand er wel eens bij stil waar het idee van dominantie vandaan komt?

Ziet een hond zich als deel van de menselijke roedel? Ziet een hond ons als hond?

De rangorde regels zijn gebaseerd op wat wolven zouden doen. Maar hoe weten we hoe wolven zich gedragen? Veruit het meeste onderzoek naar wolven is gedaan in onnatuurlijke situaties (lees dierentuin, natuurreservaat, samengestelde groepen door mensen). David Mech heeft echter onderzoek gedaan in natuurlijke situatie. Uit zijn onderzoek bleek dat de ouders de leiders zijn van de groep met jongen, goed te vergelijken hoe wij samenleven in het gezin. Hij beschrijft geen agressie of onderdrukking in de roedel.
In gevangenschap is dit anders en hier lijkt de theorie van de rangorde regels op gebaseerd. Vreemd naar mijn idee, zou net zoiets zijn als dat je het gedrag van de soldaten in Irak zou benoemen als het gedrag van mensen (dit als voorbeeld en niet bedoeld om iemand te beledigen).

De rangorde regels komen dus bij wolven vandaan (waar je dus je vraagtekens bij kunt zetten), maar kun je een hond nog wel vergelijken met een wolf? Zijn wij precies hetzelde als apen?

Groetjes Jane.

Nanna schreef:Mij wel
Ik heb toch altijd echt bepaalt wat er gebeurde. Tulijk was er inspraak mogelijk, zéker na een bepaalde leeftijd maar als klein kind had ie zich maar te voegen. Heel eenvoudig: ik was de baas. Ik ben niet van het overlegmodel en zeker niet met peuters.

Bij mijn honden is het nóg erger Die hebben nul inspraak. Terwijl ze toch veel mogen

Maar ben je dan ranghogere omdat als je even niet oplet je peuter de macht over je gezin overneemt en een gooi doet naar jou status als (roeder)leider van het gezin. Dat lijkt me sterk. Ouder zijn, begeleiden, grenzen aangeven dat is toch niet gelijk aan dominant en roedelleider? Hij wordt hooguit onhandelbaar, verwend, vervelend, net als honden niet niet juist begeleidt worden. Niet uitgaan van dominantie staat volgens mij niet gelijk aan alles mogen.

Janetje schreef:Maar ben je dan ranghogere omdat als je even niet oplet je peuter de macht over je gezin overneemt en een gooi doet naar jou status als (roeder)leider van het gezin. Dat lijkt me sterk. Ouder zijn, begeleiden, grenzen aangeven dat is toch niet gelijk aan dominant en roedelleider?

Natuurlijk wel.
Het is exact hetzelfde principe.
Kinderen mogen van alles niet omdat ze de verantwoording ng niet aankunnen. Dat leer je ze en daardoor, doordat ze bewijzen dat ze iets aankunnen, mogen ze steeds meer.
Natuurlijk neemt die peuter de macht niet over.
Maar die puber wel. En geloof me, dan heeft ie een probleem met mij!
In het huis dat van ons is, maken wij ouders de regels.
In het huis dat later van hem/haar is, maakt hij/zij de regels.
Dat is exact hetzelfde als met honden en ook hetzelfde als met apen for that matter.

Verschil met honden is dat ze die kinderfase qua verantwoording niet echt ontgroeien.

Janetje schreef:Niet uitgaan van dominantie staat volgens mij niet gelijk aan alles mogen.

Verklaar deze uitspraak eens als je wilt?

Waar heb je het nu over eigenlijk?
Heb je het over rangorde theorieen of over dominant handelen?

Jaap* schreef:Waar heb je het nu over eigenlijk?
Heb je het over rangorde theorieen of over dominant handelen?

Allebei, denk ik