Het HondenForum

Naar aanleiding van het blaffende-kindertopic vroeg ik me - mijn eigen opvoeding overpeinzend - zo eens iets af...

Hoe ben jij vroeger opgevoed? En merk je daarin iets terug als je kijkt naar de manier waarop je je honden opvoedt?

Om voor mijzelf te spreken. Mijn ouders waren eigenlijk heel vrij en alles was bespreekbaar. 'Onderzoek alles en behoud het goede'. Ik werd vrijgelaten, maar onuitgesproken hingen er wel regels waar ik mij, doordat ik vrij werd gelaten, vrij makkelijk aan hield. Afspraak is afspraak, vriendelijk en beleefd zijn naar anderen,goed je best doen op school: haal het beste eruit wat erin zit en word een leuk mens.

Ik merk eigenlijk, nu ik erover nadenk, dat ik mijn honden een beetje hetzelfde opvoed. Ik doe geen cursussen, leer geen truucjes; eigenlijk mogen ze helemaal doen wat ze zelf willen maar binnen een aantal kaders die ik eigenlijk vrij 'vanzelf' heb gesteld. Zonder al te veel duidelijke correcties of duidelijke opvoedingstechnieken. Het past bij mij en het past bij mijn honden, rassen die ik vast ook niet voor niets heb gekozen.

Herken jij de opvoeding die jijzelf hebt gehad als je kijkt naar de manier waarop je met je honden omgaat?

Mijn ouders waren nogal inconsequent rigide, zegmaar.
Zelf ben ik meer het als-ie-maar-blij-is-type.

Door de mensen die mijn vader kennen, roepen dat ik net zo opgevoed ben als zijn honden (deed africhting op hoog niveau, div. kampioenschappen gewonnen). Behoorlijk streng, met hele duidelijke kaders/regels en zeer consequent.
Dat werkt automatisch door in mijn eigen ideeen over opvoeding van mijn honden (en nu ook kind), hoewel ik iets minder consequent ben. IIg tegen over de honden, mijn zoontje is 9 wkn en daar geldt het nog niet zo voor.

Jasses...... hahaha, waar je al niet over nadenkt

Oké, ik denk erover na. Ik ben vrij 'hard' opgevoed en er werd weinig gepraat.
Mijn vader was van het type 'geen woorden, maar daden' en 'vertrouw geen mens' (concentratiekamp overlevende).

Nee, ik geloof niet dat ik zo'n opvoeding hanteer tegenover mijn honden, alhoewel ze weinig te praten hebben natuurlijk Daarentegen klets ik wat af tegen ze. Ik ben ook niet hard in mijn opvoeding, heb daar juist wat moeite mee. Wel redelijk consequent en een instelling van 'je mot wel luisterûûûhh' want eigenlijk heb ik er een bloedhekel aan als mijn honden niet luisteren (dus wellicht dat een heel klein beetje dan).

Laat ik het zeggen dat ik vrij stevig ben opgevoed..met de harde hand.
Mijn honden voedt ik abssluut niet zo op..ik doe wel cursussen en trainingen maar dat is meer voor de leut en om wat leuks tedoen met de honden..papiertjes doen er niet zo toe.
Dus nee mijn opvoeding is zeker geen leidraad voor de opvoeding van mijn honden.

Hmm... 'k zie ook wel overeenkomsten. Volgens mijn broers en zussen ben ik niet opgevoed. Ik ben een nakomertje en mijn ouders hadden hun opvoed-technieken en vaardigheden (en tekortkomingen!) al kunnen botvieren op de oudere kinderen. Ik was er meer voor de lol.
Ik denk dat dat voor mijn honden ook wel opgaat. Ze zijn er voor de lol. Nou ja, er zijn wel wat regeltjes maar die komen eigenlijk neer op 'geen overlast veroorzaken als het gaat om mensen, honden en andere dieren'.

hmm, nou ik ben best wel consequent en met veel regels opgevoed en dat doe ik naar de honden ook wel denk ik. en ik denk dat mijn ouders en ik wel dezelfde valkuil hebben, nl. het "kan altijd beter"-idee.

ik ben overigens ook eens iemand tegengekomen met een bouvier die zei: de hond hoeft niet beter te luisteren dan ik vroeger deed.
na de bouvier zijn poten met enige kracht in mijn maag te hebben ontvangen en geprobeerd een gesprek te voeren dwars door het voortdurende geblaf en gestuiter heen, waarbij de bouvier de tirades en dreigementen van de baas geheel negeerde, kon ik ook niet laten om te zeggen: jij luisterde vroeger zeker niet zo heel goed of wel??

Ik vind mezelf deels door mijn opvoeding wel een happy happy mens. Op het gemak, dingen doen die ik leuk vind .

En zo doe ik het ook wel wat voor Angel. Weinig moet echt, veel mag. Ik die soms dingen speciaal voor haar omdat ze het zo leuk vind en er van geniet. Daar kan ik dan weer van genieten. Ik forceer niks bij haar.

Er zijn wel een paar algemene regels, zoals geen overlast voor andere mensen/honden en braaf zijn (in de zin van geen eten stelen van tafel, niet naar boven lopen,...).

Edit: Ik heb ook wel het soort hond die met die vrijheid omkan. Ik denk dat sommige types horendol draaien met dezelfde soort opvoeding.

Juist niet. Mijn ouders kunnen wel veel regeltjes hebben, maar zijn niet consequent. Ik kan er dus gewoon onderuit komen zonder dat er iets gebeurt. En dan zijn die regeltjes soms ook zo heftig dat ik er onderuit wíl komen. Dus Nilo krijgt voldoende vrijheid van mij, het hoeft geen robot te worden en hij mag heus lol maken, maar ik ben zeker wel consequent. Zelfs als dat niet nodig blijkt. Als ik hem bijvoorbeeld terug roep wanneer hij op een andere hond af gaat, en de eigenaar roept ondertussen dat zijn hond wel vriendelijk is, zal Nilo toch eerst bij mij komen voordat hij dan naar die hond mag.

Mijn eigen opvoeding komt zeker terug in hoe ik met mijn honden omga. En ik ben er nog mee bezig om te zorgen dat dat alleen de positieve kanten van mijn opvoeding zijn, en dat lukt steeds beter. Ik denk ook dat naarmate je meerdere honden hebt opgevoed, je ook beter in staat bent om je eigen invulling te geven aan hun opvoeding.

hier juist het tegenovergestelde,
alles wat iik fout vond aan de opvoeding zal ik nooit
mijn honden aan doen.

Groot gezin, eigen druk bedrijf aan huis, en heel veel mensen over de vloer een beetje de zoete inval, maar we wisten wel, wat wel en niet kon, zo voed ik denk ik mijn honden ook op, er is een basis wat nooit mag en daarboven kan veel, alhoewel dat veel ook niet echt veel is in hun ogen

Groetjes Els

ja is ja, en nee is nee:dus gewoon duidelijk, zonder discussie, maar goed, dat is ook al jaaaaaren geleden......

Geer schreef:Naar aanleiding van het blaffende-kindertopic vroeg ik me - mijn eigen opvoeding overpeinzend - zo eens iets af...

Hoe ben jij vroeger opgevoed? En merk je daarin iets terug als je kijkt naar de manier waarop je je honden opvoedt?

Om voor mijzelf te spreken. Mijn ouders waren eigenlijk heel vrij en alles was bespreekbaar. 'Onderzoek alles en behoud het goede'. Ik werd vrijgelaten, maar onuitgesproken hingen er wel regels waar ik mij, doordat ik vrij werd gelaten, vrij makkelijk aan hield. Afspraak is afspraak, vriendelijk en beleefd zijn naar anderen,goed je best doen op school: haal het beste eruit wat erin zit en word een leuk mens.

Ik merk eigenlijk, nu ik erover nadenk, dat ik mijn honden een beetje hetzelfde opvoed. Ik doe geen cursussen, leer geen truucjes; eigenlijk mogen ze helemaal doen wat ze zelf willen maar binnen een aantal kaders die ik eigenlijk vrij 'vanzelf' heb gesteld. Zonder al te veel duidelijke correcties of duidelijke opvoedingstechnieken. Het past bij mij en het past bij mijn honden, rassen die ik vast ook niet voor niets heb gekozen.

Herken jij de opvoeding die jijzelf hebt gehad als je kijkt naar de manier waarop je met je honden omgaat?

Heel herkenbaar, kon mijn opvoeding zijn en ook de manier waarop ik met mijn hond(en) omga en omgegaan ben Enne .... dat bevalt prima!!

ik ga wel met honden om zoals ik opgevoed ben om met honden om te gaan.
de liefde voor honden heb ik dan ook van mn vader

Ik heb eigenlijk twee opvoedingen gehad (m'n ouders waren gescheiden en nogal verschillend) en van beiden heb ik het beste eruit proberen te pikken. Sommige dingen doe ik weer totaal anders dan mijn ouders.

Nu je het zegt....ja ik geloof wel dat ik het prettigste deel van mijn opvoeding doorgeef via de opvoeding van mijn honden( en van mijn kinderen maar dat was de vraag nu niet )
Redelijk vrij, geen kadaverdiscipline maar wel discipline en vooral; respekt voor de natuur en alles wat leeft.Respekt voor de mening van een ander.En wat ik zelf extra heb bevochten; persoonlijke vrijheid, dat gun ik mijn honden ook.
Misschien heb ik het mezelf hier en daar moeilijk gemaakt wat de honden betreft maar het zij zo

Mijn ouders waren behoorlijk consequent toen ik en mijn broertje klein waren (eenmaal tieners ging het met mij iig, ik was al uit huis toen mijn broertje tiener was/is, veel meer wel in overleg), nee was ook nee, en je 'netjes en beleefd' gedragen werd wel heel belangrijk gevonden. Rekening houden met anderen, want dat je als kind graag hard gilde in de tuin, was voor de buren bijvoorbeeld heel vervelend (en mocht dus niet, gillen was standaard terug naar binnen).

Dat herken ik wel in hoe ik met de honden omga. Zeker in de puppen/jonge hondentijd ben ik erg consequent, en wat ik ze aanleer/hoe ik ze opvoed, is inderdaad ook gebasseerd op zorgen dat ze zich in een sociaal gebeuren netjes en beleefd gedragen.

Ik denk meer dat de opvoeding te maken heeft met hoe je zelf in het leven staat en daardoor weer hoe je met je honden omgaat. Ik ben wel wat strenger voor de honden dan mijn ouders voor mij waren. Ik denk ook niet dat de opvoeding van honden hetzelfde moet zijn als bij kinderen.

Jess schreef:Ik denk meer dat de opvoeding te maken heeft met hoe je zelf in het leven staat en daardoor weer hoe je met je honden omgaat. Ik ben wel wat strenger voor de honden dan mijn ouders voor mij waren. Ik denk ook niet dat de opvoeding van honden hetzelfde moet zijn als bij kinderen.

Nee dat is zeker niet hetzelfde maar zoals je al zegt, het is een levensvisie die je hebt overgenomen (of niet)
Ik ben voor de honden ook consequenter dan voor de kinderen, een hond verlangt nu eenmaal een andere aanpak dan een mens maar de basis is hetzelfde.

Gedeeltelijk wel.
Ik ben consequent opgevoed. Nee was nee en ja was ja.
En dát doe ik met m'n honden ook.

Verder werd er wel veel gepraat met me. Waarom iets wel, en waarom iets niet, hoe ik over dingen dacht.
En dát doe ik met m'n honden niet. (ja, ze kunnen niet praten... maar als ik het iets vergelijk)
Omdat er voor een hond hier geen tussenweg is.

Selena schreef:Door de mensen die mijn vader kennen, roepen dat ik net zo opgevoed ben als zijn honden (deed africhting op hoog niveau, div. kampioenschappen gewonnen). Behoorlijk streng, met hele duidelijke kaders/regels en zeer consequent.
Dat werkt automatisch door in mijn eigen ideeen over opvoeding van mijn honden (en nu ook kind), hoewel ik iets minder consequent ben. IIg tegen over de honden, mijn zoontje is 9 wkn en daar geldt het nog niet zo voor.

Eigenlijk hetzelfde hier, behalve geen kind Mensen die mijn vader gekent hebben, herkennen wel eens iets
Maar ik mocht veel, maar moest wel altijd eerlijk zijn.

Ik ben redelijk vrij opgevoed, zeker voor die tijd.(vijftiger jaren)

Toen ik had geleerd hoe consequent ik moest zijn voor de honden werd ik dat ook voor mijn kind

ik ben heel consequent opgevoed door mijn vader. Duidelijke regels en veder doen en laten wat je wilt je moet tenslotte toch het meeste zelf ontdekken. Plus dat mijn vader altijd veel vertrouwen in me had vertrouwde me veel toe. en liefde natuurlijk alles was bespreekbaar thuis we waren altijd heel open (ons hele gezin)

bij baco ben ik zeker consequent, in tegenstelling tot mijn vriend wat nog wel eens voor spanningen zorgt vind het belangrijk dat ik baco straks 100% kan vertrouwen, dat hij bijvoorbeeld niet kilometers wegrent en nooit meer terugkomt, of zomaar in zijn enthousiasme tegen een kind opspringt of een klein hondje aan gort bijt.

vind het moeilijk om alles te bespreken met baco hebben nog altijd niet dezelfde communicatiemogelijkheden maar voor de rest zie ik toch wel veel terug!

ik denk dat ik heel wat liefdevoller en bewuster met mijn honden omgaan als dat er met mij werd omgegaan vroeger
mijn honden zijn echt heel belangrijk voor me, in alles, ik heb ook heel veel voor ze over

Moos schreef:Mijn ouders waren behoorlijk consequent toen ik en mijn broertje klein waren (eenmaal tieners ging het met mij iig, ik was al uit huis toen mijn broertje tiener was/is, veel meer wel in overleg), nee was ook nee, en je 'netjes en beleefd' gedragen werd wel heel belangrijk gevonden. Rekening houden met anderen, want dat je als kind graag hard gilde in de tuin, was voor de buren bijvoorbeeld heel vervelend (en mocht dus niet, gillen was standaard terug naar binnen).

Dat herken ik wel in hoe ik met de honden omga. Zeker in de puppen/jonge hondentijd ben ik erg consequent, en wat ik ze aanleer/hoe ik ze opvoed, is inderdaad ook gebasseerd op zorgen dat ze zich in een sociaal gebeuren netjes en beleefd gedragen.

Dit is heel herkenbaar. Zorg dat je geen overlast bezorgd voor je buurtgenoten. En verder mochten we eigenlijk vrij veel. Maar nee is nee en dan niet door gaan zeuren.

En zo ben ik ook met de honden. Ze mogen erg veel, zolang ze maar geen overlast bezorgen aan andere mensen.

Cursussen doe ik voor de lol. En zie dat de honden het ook leuk vinden. Zeker dat dan echt alle aandacht voor hen is en daar genieten we beide van op dat moment.

Tsja, hier is het eigenlijk niet echt baanbrekend verschillend.

Ik ben opgevoed met vrije hand, altijd alles kunnen en mogen onderzoeken met hierin een strakke regels waar ik me aan moest houden. Mijn vader zat bij de Marine en was de goedheidzelve, maar wel een man van discipline. Die heeft hij ons in de tijden dat hij thuis was wel geprobeert aan te leren, maar echt gelukt is het hem niet.

Zijn manier van met honden omgaan dus wel. Zeker in het begin zoals hij de honden opvoedde en aanpakte zo deed ik dat ook. In zekere zin nu nog, alleen heb ik mij wat meer verdiept in de hondengedrag en doe daardoor sommige dingen anders. Mijn moeder daarintegen keek ik helemaal niet naar als het ging om honden. Omdat zij er op een andere manier mee omging dan m'n vader en ik haar manier niet de juiste vond. Voor mijn gevoel vertelde dat het gewoon echt niet mijn manier was en er dus nooit achter kon staan. Ze interperteerd dingen ook anders en loste dat dus ook tegen overgesteld op.

Als ik nu kijk naar hoe ik met Gaia omga en hoe mijn vader dat deed dan komen we heel ver overheen. Ik probeer altijd richting de perfecte hond te trainen op een zo positieve manier, maar ik ben niet bang om eens een goede brul te geven. Mijn hond krijgt ook zeker wel plicht mee en heeft gewoon te luisteren. Daardoor is mijn appél op deze hond ook echt heel erg groot. Alleen de manier van aanleren en trainen is anders dan dat mijn vader zou doen. Die is toch meer van de oude stempel, al probeert hij toch positiever te zijn.

Sita schreef:
Cursussen doe ik voor de lol. En zie dat de honden het ook leuk vinden. Zeker dat dan echt alle aandacht voor hen is en daar genieten we beide van op dat moment.

Trainen gaat hier inderdaad ook voor de lol. Vera kent een aantal trucjes, maar dat is alleen maar omdat ze zoveel lol heeft in het aanleren. Saar kent bijvoorbeeld helemaal geen trucjes, want die vindt dat aanleren geen bal aan

Ik voed mijn honden tegengesteld op aan hoe ik zelf ben opgevoed. Ik ben zelden kwaad op ze, zal niet fysiek corrigeren en niet tegen ze schreeuwen. Ik accepteer ze zoals ze zijn, en dat betekent dat ik gewoon mee ga in hoe zij zich gedragen en daar mijn aanpassingen op maak.

Ik ben redelijk vrij opgevoed, met liefde en veel knuffels en een groot gevoel voor rechtvaardigheid en communicatie. Mijn moeder zegt wel eens: "Niets moet, lief zijn moet." Onder 'lief' valt dan weer een hele hoop, zoals beleefd zijn, mensen helpen als dat kan, netjes eten, eerlijk zijn, betrouwbaar zijn, goed voor je diertjes zorgen, het beste uit jezelf halen, etc. Ik trek dit in zoverre door dat ik van mijn hond ook in de eerste plaats verwacht dat hij betrouwbaar is met andere mensen en dieren en lief is. Dat vind ik belangrijker dan 100% gehoorzaamheid, zolang de ongehoorzaamheid niet hemzelf of anderen in gevaar brengt. Ik heb liever een gezellige hond waarmee ik ook ergens op bezoek kan, dan één die alle kunstjes kent maar niet sociaal is. Ik zeg niet dat 't niet beide kan hoor, gráág, maar ik vind 't één gewoon belangrijker dan 't andere. Ik pak mijn hond liever ook niet fysiek hard aan, gelukkig hoeft dat ook niet bij 'm. En knuffelen vindt hij heerlijk. We zijn wel duidelijk met 'm, dingen die altijd moeten, moeten altijd (netjes zitten voor 't oversteken en wachten tot wij de deur door zijn bijv.) en dingen die nooit mogen die mogen gewoon ook echt nooit. Ik hoefde vroeger ook niet door te zeuren om m'n zin te krijgen, want dan zat ik zo fijn op m'n kamer 'eens na te denken over waarom iets niet mag en het nut van regels stellen' ofzo .

Ik ben er in elk geval wel blij mee! En ik kan natuurlijk niet op menselijk niveau met 'm praten, maar ik kan me wel zélf afvragen waarom hij dingen doet of niet doet en hoe iets eventueel anders kan.