Het HondenForum

mede naar aanleiding van dit http://hondenforum.nl/phpBB2/viewtopic. ... d9a0faed58 topic, vraag ik me af: wat is dat toch, dat sommige honden maar door kunnen gaan met een hond aftuigen zonder dat de baas kan ingrijpen ?

Zoals laatst b.v. die rotweilerreu die rio zomaar pakte. Had gelukkig een muilkorf om, maar kon toch nog vervelende schade aanrichten. En de baas had de grootst mogelijke moeite hem te pakken, luisteren, ho maar.

Of die hollandse herderteef die sien maar bleef opjagen ( die rondjes om ons heenliep ) en afsnauwen, zonder de baas dit kon stoppen. Probeerde het ook nauwelijks moet ik zeggen.

Geen schade, maar toch ben ik blij met sien dat we zulke dingen niet al te vaak hebben meegemaakt.

Nu beweer ik bepaald niet dat mijn honden altijd lieverdjes zijn, of dat mijn appel altijd zo geweldig is ( ), maar toch kan ik me gewoon niet voorstellen dat mijn honden een andere staan af te tuigen waar ik bijsta Ik zeg dus niet dat ik zeker weet dat dit niet kan gebeuren, maar dat ik het me niet kan voorstellen, d.w.z. dat ik denk dat ik er een eind aan kan maken als zoiets dreigt te gebeuren ( of het bij voorbaat al verbiedt, wat natuurlijk het beste is. )

Ik denk dat dit in de regel komt door te slappe bazen die hun hond niet corrigeren bij agressie van jongs af aan. Corrigeren bedoel ik zo breed als je wilt: dus met voor de hond voldoende inpakt.

Een andere categorie honden zijn misschien de honden die al dan niet van jongs af aan weinig met vreemde honden in contact zijn gekomen waardoor de baas als het ware nooit de kans heeft gehad met de hond te trainen ( of zichzelf die kans heeft ontzegd. )

Implciet zegt ik dus dat ik niet geloof dat je dit soort gedrag bij honden die daar een aanleg voor hebben, dus gewoon pittige honden, hiervan kunt weerhouden met opvoeding zonder correcties. Misschien met uitzondering van zeer ervaren hondentrainers, maar zelfs dat betwijfel ik.

Ik ben benieuwd hoe jullie dit zien.

hellaas ze laten het zich niet verbieden :N: , wil dus nog niet zeggen dat ik het laat gebeuren , als het moet ga ik er boven op zitten.liggen, maar ik weet dan ook heel zeker, dat ze niet blind bijten , zouden mijn hondenecht in het wilde weg bijten dan , dan moet ik nog maar zien of ik zo dapper was,
zou hem er wel bij de eerste kans die ik had er af halen, en laten merken dat ik niet blij met hem was

ik denk altijd dat dit bij dit soort honden lastig te trainen is, omdat ze het pas gaan doen rond de anderhalf a 2 jaar.
ben wel heel erg aan het trainen dat voet voet is, al komt er een roedel wolven of een kudde olifanten aan, gebod is gebod.
ik ben er nog lang niet klaar mee :N: ben ik bang, maar ik doe mijn best

S@ndr@ schreef:hellaas ze laten het zich niet verbieden :N: , wil dus nog niet zeggen dat ik het laat gebeuren , als het moet ga ik er boven op zitten.liggen, maar ik weet dan ook heel zeker, dat ze niet blind bijten , zouden mijn hondenecht in het wilde weg bijten dan , dan moet ik nog maar zien of ik zo dapper was,
zou hem er wel bij de eerste kans die ik had er af halen, en laten merken dat ik niet blij met hem was

ik denk altijd dat dit bij dit soort honden lastig te trainen is, omdat ze het pas gaan doen rond de anderhalf a 2 jaar.
ben wel heel erg aan het trainen dat voet voet is, al komt er een roedel wolven of een kudde olifanten aan, gebod is gebod.
ik ben er nog lang niet klaar mee :N: ben ik bang, maar ik doe mijn best

het is een discussie hoor, dus ik zeg het een beetje provocatief, en ik heb bepaald de wijsheid niet in pacht. Maar ik heb b.v. mijn uitlaathondje Luna, een stafmix, van jongs af aan geleerd dat ze kappen moet met klieren als ik dat brul. En ik denk dat ze dat nog steeds zou doen ( ik ontloop honden met haar sinds ze volwassen is. ) Ik heb het niet over een serieus gevecht tussen min of meer gelijkwaardige partijen, maar een ongelijke strijd waarbij de ene hond de andere aftuigt, c.q. enstig verwondt, en dan niet stopt. )

Ik ben het helemaal met je eens wat betreft die correcties. Ik krijg het gevoel dat mensen denken dat een hond nooit streng aangepakt mag worden. Ik corrigeer bij trainen ed nooit. Maar ik bewaar correcties wel voor ongepast gedrag. Mijn honden zijn altijd ergens bang voor mij als ik echt boos wordt en dat moet ook zo zijn vind ik. Klinkt misschien heel rot maar ik denk dat mijn honden echt een van de minst gecorrigeerde honden zijn en toch weten ze dat er grenzen zijn.

Mocht Eva of Cleo ineens een hond echt pakken en gaan bijten dan grijp ik ze zo in hun nekvel en til ik ze met 4 poten van de grond voor ze er erg in hebben. Mijn stemvolume gaat op 10 en ik denk dat ze verlammen van schrik. Maargoed, dat lijkt me 10 keer beter dan dat ze een hondje aftuigen.

Verder heb ik deze discussie al eens vaker met hondenmensen gehad. Ik ben echt iemand die vind dat als het puntje bij het paaltje komt je je hond moet kunnen laten beven in ineenkrimpen. Puur om dat laatste stukje 100% controle te garanderen. Nogmaals, ik doe ze nooit wat en ze zijn zo vrij als wat. Ik vind dat omdat ze bij elkaar ook dat middel inzetten. Als Eva in de muizenkuil van Cleo komt ruiken dan krijgt ze een woedende uitval en vliegt ze op haar rug. Ik vind dat je als baas ook je hond zo moet kunnen laten schrikken/in deemoed kunnen dwingen. Alleen dan kan je controle en veiligheid garanderen.

Bij trainen gebruik ik dat soort dingen nooit omdat ik dan een vrije altijd blije hond wil. Springt Eva ineens over de achterbank dan brullen wij in koor "TERUGGGG!" en dan vliegt ze terug met dezelfde vaart als ze heen kwam. Dat komt omdat we haar slechts 1 keer terug moesten "proppen". Duidelijke grens en dat "proppen" wil ze nooit meer meemaken en daar is ze zich lam van geschrokken (ze dacht dat ze wel even stout kon zijn toen). :N: Dat zijn voor mij de momenten dat je echt laat zien dat er uiteindelijk niet met de baas gesold wordt tijdens autorijden. Ze zal nooit meer over de bank springen in de auto en dus kunnen we rijden met Eva in de achterbak, parkeren, alleen laten en terugkomen, weer wegrijden zonder dat ze ooit van haar plaats zal komen.

Zoie schreef:
Of die hollandse herderteef die sien maar bleef opjagen ( die rondjes om ons heenliep ) en afsnauwen, zonder de baas dit kon stoppen. Probeerde het ook nauwelijks moet ik zeggen.

Zeker dit gedrag moet je gewoon kunnen stoppen als baas De hond moet luisteren als jij roept, en verdraaid zeg, dan kan je het ook nog voorkomen

Dit soort gevallen (beetje happend achterna zitten) heb ik heel vaak het idee bij dat het desinteresse is. Vaak hangt er nog een baas achter die iets mompelt van "wel lief doen he?".
Vanochtend kwam er ook een DH teef (sorry :N: ) op Vera afgeslopen, dat duurde even, en toen zette ze de sprint erin en kwam luid grommend met mega borstel aangebeukt. Vera stond echter achter mij, dus ze kreeg de kans niet om haar te raken
Al die tijd liep de baas letterlijk 2 meter achter zijn hond, maar even roepen? Nee hoor, tuurlijk niet. En toen zijn hond dus uiteindelijk grommend de sprint erin zette riep hij, ik denk voor de vorm , nog even "wel rustig doen he".
Desinteresse, gewoon desinteresse

Zoie schreef:

S@ndr@ schreef:hellaas ze laten het zich niet verbieden :N: , wil dus nog niet zeggen dat ik het laat gebeuren , als het moet ga ik er boven op zitten.liggen, maar ik weet dan ook heel zeker, dat ze niet blind bijten , zouden mijn hondenecht in het wilde weg bijten dan , dan moet ik nog maar zien of ik zo dapper was,
zou hem er wel bij de eerste kans die ik had er af halen, en laten merken dat ik niet blij met hem was

ik denk altijd dat dit bij dit soort honden lastig te trainen is, omdat ze het pas gaan doen rond de anderhalf a 2 jaar.
ben wel heel erg aan het trainen dat voet voet is, al komt er een roedel wolven of een kudde olifanten aan, gebod is gebod.
ik ben er nog lang niet klaar mee :N: ben ik bang, maar ik doe mijn best

het is een discussie hoor, dus ik zeg het een beetje provocatief, en ik heb bepaald de wijsheid niet in pacht. Maar ik heb b.v. mijn uitlaathondje Luna, een stafmix, van jongs af aan geleerd dat ze kappen moet met klieren als ik dat brul. En ik denk dat ze dat nog steeds zou doen ( ik ontloop honden met haar sinds ze volwassen is. ) Ik heb het niet over een serieus gevecht tussen min of meer gelijkwaardige partijen, maar een ongelijke strijd waarbij de ene hond de andere aftuigt, c.q. enstig verwondt, en dan niet stopt. )

snap ik dat die discussie gevoerd word, en ik kan alleen vanuit mijn eigen situatie praten, ik ben geen baas die het goed praat, en ik weet ook niet of mijn honden zouden stoppen als het slachtoffer is aangepakt, gewoon domweg omdat ik het zover niet laat komen
ik weet dat mijn hoonden niet de meeste schade maken in de eerste minuut, en zolang duurt het niet voordat ik ze te pakken heb.
heb ik nog iets over ze te zeggen als ze besluiten te gaan- nee helaas, ik zou willen dat het anders was en ik denk dat het voor heel veel mensen niet te doen is ze dan nog onder áppel te houden.
Ik kom verder ook geen mensen tegen die hun honden maar laten gaan , maar dat zal komen omdat ik de meeste ontloop en op andere tijden loop.

ik denk dat je voor dat soort mensen en honden echt in losloop gebied moet zijn- en zomers met mooi weer
dat zijn de laat maar waaien baasjes, ze zoeken het maar uit, en anders vechten ze het maar uit,komt wel goed

MARC_S schreef: Verder heb ik deze discussie al eens vaker met hondenmensen gehad. Ik ben echt iemand die vind dat als het puntje bij het paaltje komt je je hond moet kunnen laten beven in ineenkrimpen. Puur om dat laatste stukje 100% controle te garanderen. .

het is wat cru gezegd, maar ik denk dat het zo is. Niet dat je ze om de haverklap moet laten sidderen en beven, maar dat stukje respect - want ik denk dat het dat is in de hondentaal - moet er zijn. En dan is het ook niet nodig om zo ver te gaan, dan kan je ( meestal ) volstaan, met 'rustig ! ' of 'genoeg !', of "doorlopen! "'

Mijn hond valt al uit sinds hij 9 a 10 weken was. Dus direct vanaf dat we hem met andere honden in contact brachten. Op dat moment was het grommen en uitvallen op afstand, en als we hem gewoon bij de hond brachten dan ging hij na een poos wel spelen. Ook hebben we meegemaakt dat hij echt heel lelijk uitviel naar een volwassen sociale hond die kennis kwam maken.
Op dat moment ben ik begonnen met proberen af te leiden (werkte niet), straffen (werkte niet, ik had hem alleen bewusteloos kunnen slaan met een stuk hout, maar dat vond ik persoonlijk ook geen optie), ik probeerde hem met veel honden in contact te brengen zodat hij zou leren dat ze echt wel leuk zijn (werkte niet) en uiteindelijk ben ik gestopt met proberen. Wat mensen nog accepteren van een pup vinden ze echt niet meer fijn van een volwassen hond.
Ik weet dus niet eens of mijn hond zou grijpen of bijten. Maar ik breng hem niet meer in de situatie waarin ik dat uit kan vinden.
Hormonen spelen overigens geen rol. Zijn gedrag is niet veranderd in zijn volwassenheid. Ook is het geen overdreven dominante reu. Hij plast nog steeds maar 1x, markeert niet, is niet dominant qua gedrag in de zin van rijden of dat soort dingen.

Vorig jaar ben ik begonnen met trainen met een stroomband (ja met deskundige begeleiding). Dat ging erg goed. Hij viel niet meer uit en hij bleef luisteren. Alleen op dat moment werd onze andere hond ziek, een naar nu is gebleken chronische ziekte, maar op dat moment leek het of haar dagen waren geteld. En ik kan slecht 2 dingen tegelijk doen. Al mijn aandacht ging naar mijn teefje en dus heb ik de training van Murphy stopgezet. Ik vind namelijk dat je een training met een stroomband niet half kan doen. Het had heel goede resultaten ook in de zin van dat we nauwelijks stroom hoefden te gebruiken, maar het moest wel met veel aandacht gebeuren en dat had ik niet.
Nu de ziekte van mijn teefje chronisch is gebleken begin ik er over te denken de training van Murphy met stroomband weer op te pakken, zodat we hem in elk geval zo kunnen trainen dat hij niet meer zo uitvalt en ook terug te roepen is als hij wat verder in zijn flexriem loopt als er een hond langskomt.

Soms ben ik wel eens benieuwd of mijn hond echt zou bijten of alleen maar heel hard schreeuwt. Ik denk dat ik er nooit achter kom. Andere honden zijn geen proefkonijnen.

Moos schreef:[Dit soort gevallen (beetje happend achterna zitten) heb ik heel vaak het idee bij dat het desinteresse is. Vaak hangt er nog een baas achter die iets mompelt van "wel lief doen he?". :

ja, hondje kreeg uiteindelijk nog een compliment voor hierkomen Dan wel met de aantekening: dat geldt niet voor wat je hieroor deed

Het was trouwens een hollandse herder, en daar zie ik toch liever een geinteresseerde baas bij.

Zoie schreef:
ja, hondje kreeg uiteindelijk nog een compliment voor hierkomen Dan wel met de aantekening: dat geldt niet voor wat je hieroor deed

Ja, want dat verstaat hondje prima natuurlijk

Ook altijd een leuke als er een roedel van drie enorme honden aan 1 van jouw honden staat te snuffelen. Een baas die doorloopt al roepende "zo, zijn jullie nu wel klaar he?"
Vreemd genoeg geven de honden daar nooit antwoord op, en ze stoppen ook niet met over jouw honden heenhangen

Nanna schreef:

Zoie schreef:
Zoals laatst b.v. die rotweilerreu die rio zomaar pakte. Had gelukkig een muilkorf om, maar kon toch nog vervelende schade aanrichten. En de baas had de grootst mogelijke moeite hem te pakken.

Ik kan me best voorstellen dat je grote moeite hebt om een grote vechtende Rottweiler ergens vlot af te trekken.
Het beweegt snel, het bijt, en je wilt zelf ook nog eens niet gebeten worden en dat houdt de zaak aardig op
Daar kan ik allemaal best inkomen.

hij had er niet op hoeven duiken en hij had elk moment kunnen weglopen, daar rio vast zat, en zelf helemaal geen zin had om te knokken.

Misschien is het niet zo'n heel goed voorbeeld van wat ik bedoel, maar dan nog denk ik dat deze hond geen respect voor zijn baas had.

Ik denk dat een hond die bovenop een andere hond ligt niet meer bereikbaar is voor prikkels. Net zoals een hond die volledig in de angst schiet niet meer bereikbaar is. Ze zijn dan zo buiten hunzelf dat er niks meer door komt, ook niet van de baas.

Zoek stok! schreef:Ik denk dat een hond die bovenop een andere hond ligt niet meer bereikbaar is voor prikkels. Net zoals een hond die volledig in de angst schiet niet meer bereikbaar is. Ze zijn dan zo buiten hunzelf dat er niks meer door komt, ook niet van de baas.

maar het is toch niet zo dat honden altijd maar blind door blijven gaan ?

Zoie schreef:

Zoek stok! schreef:Ik denk dat een hond die bovenop een andere hond ligt niet meer bereikbaar is voor prikkels. Net zoals een hond die volledig in de angst schiet niet meer bereikbaar is. Ze zijn dan zo buiten hunzelf dat er niks meer door komt, ook niet van de baas.

maar het is toch niet zo dat honden altijd maar blind door blijven gaan ?

Maar dat ligt heel erg aan de hond. Er zijn honden waarbij de agressieknop volledig open gaat, die zijn dus niet meer bereikbaar. Net zoals er honden zijn die veel dieper in de angst schieten dan de andere.

Zoek stok! schreef:

Zoie schreef:

Zoek stok! schreef:Ik denk dat een hond die bovenop een andere hond ligt niet meer bereikbaar is voor prikkels. Net zoals een hond die volledig in de angst schiet niet meer bereikbaar is. Ze zijn dan zo buiten hunzelf dat er niks meer door komt, ook niet van de baas.

maar het is toch niet zo dat honden altijd maar blind door blijven gaan ?

Maar dat ligt heel erg aan de hond. Er zijn honden waarbij de agressieknop volledig open gaat, die zijn dus niet meer bereikbaar. Net zoals er honden zijn die veel dieper in de angst schieten dan de andere.

absoluut, maar ik vraag me dus af of je hier met opvoeding in de regel wel of geen invloed op hebt. Ik denk het wel, zowel met angst als met agressie. Hoewel verschillende problemen, lijkt me.

Nou ik weet uit ervaring dat het best lastig kan zijn om honden uit elkaar te halen. Dat kronkelt alle kanten op, springt heen en weer en doet...en dan moet je iets vast zien te pakken op zo'n manier dat je weer controle uit kunt oefenen en de hond weer kunt laten stoppen met vechten.

Ik heb hera een aantal keren van mijn eigen honden af moeten trekken omdat ze helemaal door het lint ging.
Wat ik doe is zorgen dat ik haar bij de nek kan pakken en dan hijs ik haar de lucht in en hang haar op. Uiteindelijk moet ze dan wel loslaten en dat doet ze dan ook vrij vlot.

Wuilus kon ik wel van een hond af brullen. Zij wist dat ik het meende en stopte dan. Dat betrof wel agressor gedrag. Als zij aangevallen werd zou ik nooit brullen en liet ik het haar zelf opknappen als ze de betreffende hond aan kon wetende dat ze nooit meer zou doen dan de andere hond. Ze zou nooit gaten maken of schudden want het was echt dominantie-gedrag en eronder werken.

Dapper daarentegen stopte niet voor ons. Maar hij was ook "stout" zal ik maar zeggen en niet van plan zijn eigen wil op te geven voor ons. Dat was een terrier in hart en nieren en stoppen kende hij niet als hij ruzie kreeg. Dat moest je dan forceren wat ook altijd gewoon gedaan is zonder probleem.

Ik denk dus dat je met terriers en staffordachtigen toch een ander iets aan de lijn hebt dan bij herders en rottweilers ed. Die horen de baas te gehoorzamen en een terrier doet zijn ding vol vasthoudendheid. Tenminste, zo zie ik dat dan Een terrier stuur je ook alleen het hol van de vos in of in ergere gevallen laat je hem alleen een hond opknappen.

Marc, ik ben het eigenlijk met je eens dat als het erop aankomt je hond 'bang' voor je moet zijn.
Maar dat is niet altijd te bereiken of goed te bereiken, de ene hond is veel gevoeliger dan de andere.

Kaya, Rottweiler notabene uit een werklijn, heeft dat ontzag voor me. Die is te stoppen met een brul, die vind het vreselijk als ik mijn stem verhef en komt dan zelfs kruipend bij me (ik doe het dus ook bijna nooit bij haar, alleen in nood).

Maar die kleine etter Puch ( ) is veel ongevoeliger. In huis is hij overigens wel gevoelig, maar buiten is die 'drive' op één of andere manier veel groter dan zelfs bij een Rottweiler uit een werklijn
Het boeit hem nauwelijks, hoe boos ik ook ben, wat voor enorme bulder ik ook geef (en geloof me... mijn stem is best).
Puch moet ik dus echt bij zijn nek grijpen als hij loopt te klieren (en bij hem kan ik het gelukkig klieren noemen).

Maar goed, het is me altijd gelukt bij mijn honden om in te kunnen grijpen. Ook bij mijn vorige honden. De één makkelijk, de ander wat moeilijker.

Als honden echt alle kanten opvliegen en niet meer naar de stem luisteren, dan kan ik het me wel voorstellen dat het moeilijk is een hond te pakken te krijgen en die woeste happende bekken helpen ook niet echt mee dan :N:
Alleen je moet het eigenlijk niet zover laten komen natuurlijk

Zoek stok! schreef:Ik denk dat een hond die bovenop een andere hond ligt niet meer bereikbaar is voor prikkels. Net zoals een hond die volledig in de angst schiet niet meer bereikbaar is. Ze zijn dan zo buiten hunzelf dat er niks meer door komt, ook niet van de baas.

Ik denk dat dat bij mijn hond het geval is, zowel qua angst als agressie.
Ik heb afgelopen oudjaarsdag heel veel advocaat in Murphy gegoten, maar ik merkte er helemaal niets van. Als ik diezelfde hoeveelheid had gehad was ik echt wel dizzy geweest.
Iemand zei toen ook al dat als je hond te ver in de angst zit, dat het geen zin meer heeft. Dat lijkt bij Murphy ook het geval. Hij is ook erg moeilijk onder narcose te brengen, 2 volledige doses waren niet voldoende, daarna zijn we gestopt (het ging erom om goed diep in zijn oren te kunnen kijken ivm steeds hoofdschudden, en de dierenarts gaf voorkeur aan volledige narcose omdat het apparaat veel schade aan kon richten als de hond zijn koppie bewoog, alleen meer dan de dubbele hoeveelheid narcosevloeistof vond ze het op dat moment ook niet waard).
De agressie heeft hij dus al aan de riem, maar die zal ik dus ook voor moeten zijn, anders is hij inderdaad niet meer bereikbaar, wat ik eerder al schreef, dan zou ik hem met een stuk hout bewusteloos moeten slaan, iets anders zou niet werken.
Als hij eenmaal zover is heeft het niets meer te maken met respect voor de baas.
En ja, het is een superlieve hond. We hebben enorm veel plezier van en met hem.

Zoie schreef:

Zoek stok! schreef:

Zoie schreef:

Zoek stok! schreef:Ik denk dat een hond die bovenop een andere hond ligt niet meer bereikbaar is voor prikkels. Net zoals een hond die volledig in de angst schiet niet meer bereikbaar is. Ze zijn dan zo buiten hunzelf dat er niks meer door komt, ook niet van de baas.

maar het is toch niet zo dat honden altijd maar blind door blijven gaan ?

Maar dat ligt heel erg aan de hond. Er zijn honden waarbij de agressieknop volledig open gaat, die zijn dus niet meer bereikbaar. Net zoals er honden zijn die veel dieper in de angst schieten dan de andere.

absoluut, maar ik vraag me dus af of je hier met opvoeding in de regel wel of geen invloed op hebt. Ik denk het wel, zowel met angst als met agressie. Hoewel verschillende problemen, lijkt me.

Dan ben ik toch wel benieuwd wat voor invloed ik daar op zou kunnen hebben bij Hera.
Wat Linda al zegt, er gaat bij Hera echt een knop om en ze gaat volledig door het lint. Totaal onbereikbaar.
De keren dat ik haar van mijn eigen honden af heb moeten trekken heb ik haar daarna ook echt moeten laten kalmeren.

Als de honden hier onderling mot hebben en ik trek mijn scheur open dan liggen ze binnen no-time alledrie plat op de grond van schrik. Ze krijgen hier niet vaak op hun donder dus als ik dan echt boos ben dan weten ze ook dat ze absoluut te ver zijn gegaan.

Alleen weet ik dus niet hoe het zou gaan bij vreemde honden. Simpelweg omdat we dit nooit afwachten Ik weet hoe ze zijn en probeer dan ook elk contact met vreemde honden te voorkomen.

Josh doet zeer zijn best om andere honden te negeren, maar een reu die even komt patsen zal denk ik toch niet al te vriendelijk ontvangen worden. En in hoeverre ik dan nog indruk maak weet ik niet

Caoimhe heeft tot nu toe helemaal niks meegemaakt wat vervelend is en kan ik ook nog steeds gewoon meekrijgen zonder dat er wat gebeurd. Ik wil haar dan ook weg houden bij vreemde honden om vervelende ervaringen te voorkomen waardoor dit dus zou kunnen omslaan.

En Frencey, tja, is een heel ander verhaal. Ze is een herplaatser en we hebben haar pas gekregen toen ze 2 jaar was vlak na haar nestje. Ze was dus helaas al grotendeels gevormd en kan helaas met geen ander dier.

En daarbij zijn het alledrie Terriërs. Wat dat betreft ga ik met Marc mee. Ze zijn gewoon een stuk feller en ik denk dat bij hun het knopje iets sneller omgaat en zijn daarbij dan ook nog iets te zelfstandig :N:

Zoie schreef:absoluut, maar ik vraag me dus af of je hier met opvoeding in de regel wel of geen invloed op hebt. Ik denk het wel, zowel met angst als met agressie. Hoewel verschillende problemen, lijkt me.

Ik denk dat je vooral in de jonge periode wel het een en ander kunt bijstellen. Dat je kunt zorgen dat je ingrijpt voordat de hond door het lint gaat. Maar dan nog denk ik dat het je kan gebeuren dat je hond in zo'n 'door het lint' gebeuren terecht komt omdat je iets niet gezien hebt. En dan is het natuurlijk wel een stukje eenvoudiger om een JR van een hond af te trekken dan bijv. een Rottweiler.

Ik denk dat de kracht van de eigenaar er vooral in zit om te voorkomen dat de hond in zo'n gemoedstoestand terecht komt.

maitestar schreef:Als de honden hier onderling mot hebben en ik trek mijn scheur open dan liggen ze binnen no-time alledrie plat op de grond van schrik. Ze krijgen hier niet vaak op hun donder dus als ik dan echt boos ben dan weten ze ook dat ze absoluut te ver zijn gegaan.

:

Als ik normaal boos ben dan liggen ze allemaal direct in hun mand.
Ik ben zelden echt heel erg boos dus als ik het ben dan weten ze gelijk dat er geen geintjes meer uitgehaald moeten worden.
Maar dat werkt dus niet meer zodra Hera in gevecht is. Dan hoort/ziet ze niks meer en gaat als een achtelijke tekeer.

Ik heb dus te zorgen dat ze niet in die situaties terecht komt. Omdat het dus bloedlink is.
Om die reden gooi ik ook niet met balletjes met Kimba en Hera tegelijk als Kimba niet zelf een bal heeft. Ze aast dan op die van Hera en als Hera dat zat is.....
Om die reden mag Woopy ook niet in Hera's kont happen en doen als ze aan het apporteren is want de kans dat de vlam in de pan slaat is erg groot bij Hera.

totaal onbereikbaar inderdaad, dat denk ik ook...
normaal luisteren ze hier allemaal prima, en als ik boos wordt dan weten ze heel goed dat ze dan problemen krijgen als ze doorgaan...
Maar toen er hier 2 eigen honden gingen knokken kon ik mopperen tot ik een ons woog... ze gingen echt door tot er een het loodje zou leggen...
Dus toen hebben we ze echt moeten wurgen en de ballen omgedraad van de ene om los te laten... een waas voor de ogen, totaal onbereikbaar... ze hebben mij ook gebeten toen ik ze dus uit elkaar probeerde te halen.

estelle schreef: Als ik normaal boos ben dan liggen ze allemaal direct in hun mand.
Ik ben zelden echt heel erg boos dus als ik het ben dan weten ze gelijk dat er geen geintjes meer uitgehaald moeten worden.
Maar dat werkt dus niet meer zodra Hera in gevecht is. Dan hoort/ziet ze niks meer en gaat als een achtelijke tekeer.

Ik heb dus te zorgen dat ze niet in die situaties terecht komt. Omdat het dus bloedlink is.
Om die reden gooi ik ook niet met balletjes met Kimba en Hera tegelijk als Kimba niet zelf een bal heeft. Ze aast dan op die van Hera en als Hera dat zat is.....
Om die reden mag Woopy ook niet in Hera's kont happen en doen als ze aan het apporteren is want de kans dat de vlam in de pan slaat is erg groot bij Hera.

Wij hebben ook al deze regels. Hier in huis ligt geen speelgoed of iets aan snacks en buiten wordt er ook niet gespeeld met een takje ofzo want dat is gewoon vragen om problemen :N:
In huis zijn ze de grootste vrienden, maar om de simpelste dingen kunnen ze dikke heibel krijgen.

Maar ik weet dus ook niet hoe onze honden reageren als ze in een 'echt' gevecht met een andere hond terecht komen. Ik ben bang dat ik dan weinig indruk zal maken :N:
Dus daarom doen wij er ook alles aan om deze situaties te voorkomen. Zo laten wij hier de honden dus nog amper uit in de buurt

Diesel heeft vorige week nog gevochten met een verloren hond. Hij zat er bovenop en Zahra deed ook nog even leuk mee. Ik heb ze er wel af kunnen brullen, gelukkig! Ik ben namelijk niet van plan om in mijn eentje 3 flinke honden uit elkaar te trekken. Helemaal niet met Gwen bij me en een zwangere buik.

Maar Diesel weet ook heeeel goed wanneer ik het echt meen. Hij is dan zwaar onder de indruk. Hij is niet bang voor me, maar hij weet dat ie best een knal kan krijgen als ik het echt echt echt meen. Dat heb ik maar 1 of 2 keer hoeven doen.

Bij Zahra kom ik niet altijd zo goed door, maar die heb ik niet vanaf pup. Het wordt beter, maar ze is niet zo gevoelig voor correcties. Nou is dat gelukkig geen vechter.

Ja Ben is wel een hond die op een gegeven moment zo mentaal weg is dat hij tot het uiterste kan gaan. En dan is er geen gemeen woord die hem op een andere gedachte kan brengen. Maar zoiets moet je als baas weten te voorkomen. En als hij uitvalt of wat dan ook dan word hem ook gewoon duidelijk gemaakt dat dat niet gewenst is, en dat weet hij ook. Dus in principe is dat gedrag wel in te perken, maar helemaal weg gaat het denk ik niet.

estelle schreef:Nou ik weet uit ervaring dat het best lastig kan zijn om honden uit elkaar te halen. Dat kronkelt alle kanten op, springt heen en weer en doet...en dan moet je iets vast zien te pakken op zo'n manier dat je weer controle uit kunt oefenen en de hond weer kunt laten stoppen met vechten.

Ik heb hera een aantal keren van mijn eigen honden af moeten trekken omdat ze helemaal door het lint ging.
Wat ik doe is zorgen dat ik haar bij de nek kan pakken en dan hijs ik haar de lucht in en hang haar op. Uiteindelijk moet ze dan wel loslaten en dat doet ze dan ook vrij vlot.

Ik wacht het moment op dat er geen gekronkel is en grijp de bovenste bij de staart half omhoog en dan naar achter... (lastiger alleen als het een gecoupeerde staart is... ) als het goed is staat er een tweede persoon bij de andere hond die die hond dan belet om weer de aanval in te zetten... belet die dat niet dan gooi ik mijn hond die in de borst wordt aangevallen met dezelfde gang weer los (is me op strand eens gebeurd.. die meneer liet zijn hond weer los die nog steeds stond te fixeren op Finn en dus weer de aanval koos..)

Maar je vraag " vraag ik me af: wat is dat toch, dat sommige honden maar door kunnen gaan met een hond aftuigen zonder dat de baas kan ingrijpen ? "
Desinteresse.. ze durven zelf niet in te grijpen.. denken dat de honden het zelf wel oplossen.. weten niet hoe ze bepaalde acties van hun honden voor kunnen zijn... de meesten hier die een potentieel bullie hondje hebben rondlopen letten daar wel op volgens mij en zijn in staat de honden terug te roepen of tijdig even aan te lijnen..

Orson was gelukkig nooit onbereikbaar of ging totaal door het lint.
Ooit werden hij en Rio aangevallen door twee boxers en was ik echt bang dat het goed mis zou gaan maar zodra hij de hond op de grond had kon je hem gemakkelijk weer rustig krijgen.
Wat ik van de ene boxer niet kan zeggen want toen zijn baasje hem daarna pakte kon hij hem amper houden en liet hij hem weer losschieten
Ook vlogen de twee boxers elkaar daarna redirect aan en durfde de baasjes daar ook weinig aan te doen uit angst voor hun eigen vingers
Rio houd sowieso niet van vechten dus die is allang blij als het gevaar geweken is.
Ik denk dat het toch zeker wel met ontzag voor de baas te maken heeft als een hond totaal onbereikbaar is en doorgaat als jij wilt dat hij/zij stopt.

Caro. schreef:Kaya, Rottweiler notabene uit een werklijn,

Even OFF Topic, Waar komt Kaya dan vandaan, welke fokker?