Het HondenForum

Staat zij zo op mijn oogvlies gegrift dat het net is alsof zij nog meewaakt over de roedel hier.
Dan word ik wakker en roep haar automatisch omdat ik het idee heb dat zij er gewoon is zoals zij er altijd was. Zich bemoeiend met de opvoeding van de kinderen en andere honden, luisterend als je aan het praten was alsof ze elk woord begrijpt.
Mijn meisje met wie we zoveel hebben meegemaakt en die voor zoveel mensen ozo speciaal was, die een rots in de branding was voor de man van mijn vriendin die overleed, zijn steun en toeverlaat. En dan, dan word mijn grietje geveld, een reus die onderuit gehaald word door een stom kennelhoestje. Daar ging ze, er was geen vechten meer mogelijk.
Wat was ik kwaad, niet op haar maar de manier waarop zij afscheid moest nemen. Wat een verdriet en gemis kwam er opzetten. Geen muts meer die de hele bank in beslag nam, geen muts meer die mij weer eens een bloedneus of tand door mijn lip bezorgde, ik had zomaar geen blauwe plekken meer van de knuffels die zij uitdeelde.

Meisje, ik mis je nog steeds heel erg, hopelijk gat het je heel erg goed.


Ondanks dat zij niets zag wist ze feilloos waar het puppenkind was


Ook Kiet moest af en toe op zijn nummer gezet worden


Puppies die alles bij jou konden uitvreten


Zwemles geven deed je op je eigen Milkmanier


En toen, toen werd jij geveld en moest geholpen worden met zuurstof omdat het niet zelf meer ging


En een paar dagen later was jij er niet meer ondanks de zorg die we je gaven, het was niet genoeg
Dag meiske

och whera....zit hier te huilen om jouw lieve en mooie ode voor je meisje.
Tranen voor milk, voor de mooiste reus die ik ooit heb mogen zien.
Wat een prachtig indrukwekkende hond was....is.....ze

oh whera... wat is het kut he.....

Sommige zijn zo bijzonder, zij was er zo eentje

Zij was echt heel bijzonder, heel speciaal.
Er was een gebruiksaanwijzing nodig maar toen we die eenmaal gevonden hadden konden we lezen en schrijven met haar.

Vanmorgen werd ik wakker en zat tegen haar te praten, alleen was zij het niet maar Nikan die op mijn benen lag. Ik was er van overtuigd dat haar kop daar lag en toen ik eenmaal goed wakker was kreeg ik en krop in mijn keel. Niek kreeg een knuffel en ik, ik zat daar bij te komen en haar te missen.
Dit jaar staat de boom er bijv weer en hij staat nog. Vorig jaar kon ik het niet, de kerstboom neerzetten was hier gewoon lachwekkend omdat ik per week wel een dog eruit kon plukken omdat zij vond dat de kat er niet in mocht.
Expres hangen er dit jaar de restjes in van afgelopen jaren die het staan overleefd hadden. Allerlei verschillende kleuren, soorten enz enz want ik kon voorheen gewoon 3 a 4 keer per kerstmis nieuwe ballen en verlichting aanschaffen.
Bah, er zijn weer zoveel dingen die haar anwezigheid bevestigen hier

Jij kon ook echt lezen en schrijven met haar enw at zul je haar nog missen. Dikke knuffel vanaf hier.

ach die Milk , tranen in mijn ogen , als ik haar zie zie ik ook Lance
Het blijft zo moeilijk he

Sommige hondjes blijf je echt missen, dan blijft het moeilijk

Een hele kleine troost, ze is altijd bij je in dat hele mooie plekje in je hart.
Door je verhalen "ken" ik haar een beetje en weet ik dat ze heel bijzonder was en blijft, jammer dat ik haar nooit ontmoet heb

Ik denk Whera dat Milk altijd dicht bij je is. Wat moet ze een geweldige hond zijn!

Pffff. aan deze kant is het verdriet ook al zo groot van mijn Lizzy, nu weer zo een verhaal, de kerst doet ons geen goed....
Ik mis Lizzy ook zo vreselijk veel, heb haar buffelhuid-ring naast mijn kussen liggen, iedere avond opnieuw, val ook zomaar in slaap, de manier waarop ze dood ging is het beeld wat ik voor me heb als ik rustig op bed ga liggen....

Sterkte...

Sterkte,.....

Herinneringen zijn zo enorm waardevol en de tranen en die brok in je keel, slik je nu weg maar ook da's allemaal eerbetoon aan een geweldige meid

Als je echt die band met je maatje hebt gekend, ben je een gelukkig mens

Sluit je niet af voor die gevoelens...ze is immers nog bij jou en wil jou door haar aanwezigheid laten voelen dat het OK is....

Verzet je er niet tegen ! Dit is goed !

Sterkte !

Je houdt van al je honden, maar soms is er één zo speciaal, zo diep met je verweven dat, als je die verliest, het nooit over gaat. Ik heb het met mijn Sun, jij had met jouw Milk. Ik kan heel goed begrijpen dat dat altijd zeer blijft doen. Jouw meisje, jouw alles. Sterkte.

Milk zal altijd een grote plek in je hart houden en altijd bij je zijn

Sterkte hé...

Zoals ik over haar las, en foto's van haar zag.... was ze ook heel bijzonder...

Wat ontroerend om de foto's en je tekst te bekijken ik kan me voorstellen dat het je nog erg hoog zit

Het blijft altijd moeilijk he... Sterkte nog!

ach milk

je wordt nog zo gemist


ook voor mij een van de markanste forumhonden
net als buck en pien

Dank jullie wel. Ze was gewoon mijn meisje, mijn maatje. Een heerlijk apart geval. Gister gebeurde er iets raars. Dyna is altijd vrij bedeesd, als we spelen dan is het heel tam eigenlijk. Zij kan niet met mensen spelen en kan pas sinds kort met speelgoed spelen. Gisteravond waren we aan het dollen, ik zit op de grond en de honden springen erom heen. Ineens duikt Dyna bovenop me, begint aan mijn arm te trekken en ik werd alert. Voor ik het wist slaat ze haar tanden in mijn gezicht, scheur in mijn lip en ik, tranen schieten in mijn ogen. Dyna vliegt op haar plek en ik begin te lachen en roep, ik bloed. Mijn eerste bloedlip weer terwijl ik hier schreef, geen bloedlippen meer gehad te hebben.
Ergens (misschien door de kerst) maar ik had het idee dat dit mijn kerstkadootje was van die muts. Zo van oh dat mis je, hier heb je er 1

"geniet" van je bloedlip en koester dat gevoel....

Ach Dyna begint los te komen

Heel veel sterkte Whera..
Het verdriet en gemis uit je bericht is duidelijk voelbaar.


Milk was erg bijzonder voor je hé..

Sterkte.... bijzondere honden zul je nooit vergeten die blijven in je hart. Soms ver weg en soms pijnlijk, maar tegelijkertijd ook fijn, heel dichtbij in gedachten.

Whera ik kan je goed begrijpen. Daarbij was Milk echt een heel bijzondere dog!! ook ik zal haar nooit vergeten. Ze heeft bij mij ook een diepe indruk achter gelaten. Het gat dat ze in je leven nalaten is door niemand op te vullen.... en misschien is dat ook goed. Dat plekje verdiende zij. Met onze Hughy en Lemon net zo.

Die Milk, dat was me een typ..................heerlijke hond.
Koester de momenten en vergeet haar nooit ik put altijd enorm veel uit de zin..........
Dood ben je pas als men je vergeten is.
Sterkte.