Het HondenForum

Nou, gister voor d'r cocktailprik geweest en omdat ze op cursus zit ook zo'n neusdruppel. Raya is 1 jaar en alleen bij de DA geweest toen ze kleiner was en van de zomer voor een allergieprik (ze zat onder de bulten van 1 of ander insect). Toen ging alles goed maar jeetje mina, gister dus niet...

Nu was het wel een andere DA en was er een assistent en een stagiare. Ze wilden met z'n 2-en Raya optillen, dat liet ze niet toe, hard piepen en staart tussen d'r poten. Ik heb het gewoon zelf gedaan want zo zwaar is ze niet (16.7). De assistent kon haar afleiden met Frolic brokjes, dat vond ze heerlijk want die krijgt ze hier niet, veel te zout haha. De prik heeft ze niet gevoeld maar toen moest de neusdruppel. De DA heeft voor de zekerheid een bekmuilkorfje omgedaan en ik hield haar bij haar kop en nek vast en iemand hield haar kont tegen maar het was een hels karwei.

Raya heeft typisch het karakter van een Appenzeller (haar moeder) Ook de DA vertelde dat elke Appenzeller dit gedrag vertoonde bij haar... Ik wist wel dat zij niet veel van vreemden moet hebben, wel altijd nieuwschierig maar ze moeten niet aan d'r komen totdat zij ze vetrouwd.

Zijn er hier nog mensen met een Appenzeller Sennenhond of misschien een hond die ook zulk gedrag vertoond? Raya is een heerlijk beest en zelf zit ik er niet zo heel erg mee, t'is alleen wel vervelend op dit soort momenten. De DA heeft nog voorgesteld om af en toe gewoon binnen te wandelen en haar op de tafel te zetten, zodat ze went. Hier sta ik ook wel open voor, mits ik niet hoeft te betalen maar dat was logisch

Mss een kleine tip geef geen frolic als ze bang is, dan beloon je het juist en idd af en toe op tafel is goed.

Doglover schreef:Nu was het wel een andere DA en was er een assistent en een stagiare. Ze wilden met z'n 2-en Raya optillen, dat liet ze niet toe, hard piepen en staart tussen d'r poten. Ik heb het gewoon zelf gedaan want zo zwaar is ze niet (16.7). De assistent kon haar afleiden met Frolic brokjes, dat vond ze heerlijk want die krijgt ze hier niet, veel te zout haha. De prik heeft ze niet gevoeld maar toen moest de neusdruppel. De DA heeft voor de zekerheid een bekmuilkorfje omgedaan en ik hield haar bij haar kop en nek vast en iemand hield haar kont tegen maar het was een hels karwei.

Geen ervaring met Appenzellers, wel met dierenartsen
Misschien een rare vraag maar waarom moet de hond per se op een tafel gehesen worden voor een enting? Wat een stress voor niets. Wanneer bij mijn dierenarts een hond heel bang is laat ze die gewoon op grond, wanneer het een klein hondje is gaat ze desnoods op haar knieen. Assistente of baas zelf houdt een Frolic onder de neus van de hond, dierenarts doet een kort lichamelijk onderzoekje, luistert even, en prikt , zonder stress . Frolic er in, joepie klaar. En voor de neusenting wordt er een stoel uit de wachtkamer gehaald, baasje gaat er op zitten en laat de hond klemvast tussen de benen zitten. Baas houdt de kop een beetje omhoog en zo kunnen de druppels heel snel in de neus gedaan worden. Een Frolic er achteraan en allemaal heeeel blij doen wanneer het klaar is. Alles gaat zo snel dat er niet echt veel tijd is om bang te zijn

Zo'n snoetje doet ook geen goed als een hond daar niet aan gewend is, maakt extra angstig.

Gollum had hetzelfde, die durfde zelfs de da proberen te bijten omdat ze zo bang was terwijl het normaal echt niet in dr koppie zou opkomen.
Ik ben van da veranderd en die opperde dat ze misschien wel bang van de tafel was en sindsdien word ze op de grond behandeld! Dat was echt de oplossing, Gol is nu veel minder gestresst bij de da
Ook laat de da Gollum eerst naar haar toe komen voor een kroel en een koekje, al aaiend onderzoekt ze Gol waarbij Gol ook mag weglopen als ze wil, heel ontspannen allemaal. De tafel staat dan heel laag en daar strooit ze ook wat koekjes op om Gol weer langzaam te laten wennen.
Ik zou dus vragen of je hond tijdelijk op de grond behandeld kan worden

Allemaal bedankt voor de tips. Ik zal zeker de volgende keer vragen of het gewoon op de grond kan.

Beike was vroeger niet specifiek bang voor de dierenarts, maar wel voor mensen die zomaar aan hem zaten.
Dat vond hij niet leuk.

Idd, mocht hij toen ook op de grond en de dierenarts wachte altijd even met aanraken en stelde hem eerst op zijn gemak.
Door tegen hem te praten en hem een koekje te geven.
En altijd postief de deur uitgaan.

Nu is Beike helemaa niet meer bang voor mensen die aan hem zitten.
Hij lat het niet altijd direct toe, maar dat hoeft ook niet.
Ik zou ook niet constant aangeraakt wllen worden.

Als kinderen het zouden doen maakt hem hem niks uit, even als bekende mensen.
Maar zijn vertrouwen in onbekende mensen ( kinderen maakt niks uit), zal eerst wat moeten groeien,hoewel hij zelf soms ook op vreemden afstapt.
Dat hangt dan ook af van de houding van deze vreemde persoon.

Jamey vindt niets meer interessant als we bij de DA naar binnen gaan (behalve de deur naar buiten ), en als de deur naar de spreekkamer opengaat dan begint ze alvast te trillen. Koekjes wil ze ook absoluut niet aanpakken. Mijn DA woont bij mij om de hoek, ziet ze hem lopen, dan issie leuk maar daar vindt ze hem vreselijk...

Er is (behalve castratie) nooit wat engs gebeurd bij de DA )

Het kan de lucht ook zijn, die hij ruikt.

Bij sommige dierenartsen, hangt er een doordringende lucht in de wachtkamer / behandelkamer.

Laatst kwam ik iemand tegen die naar dezelfde dierenarts als mij gaat.
Dat wist ik van te voren niet.

We raakten aan de praat en ik zei : Goh, is je hond bij de dierenarts geweest??
Toevallig bij dezelfde als mij??

Ja, klopt, hoe weet je dat??, zei hij.

Omdat ik het kan ruiken....de lucht kwam me bekend voor.

Misschien dat hij dat ook wel rook.

Hier dezelfde reactie van Nilo. Hij vond de DA leuk tot hij werd gebeten en daar heen moest voor een nietje in zijn snuit..Ik merkte wel dat het veel te maken heeft met hoe de DA zich op stelt. We hebben 2 dierenartsen in 1 praktijk en bij de eene kan hij dus heel moeilijk doen, net als jij beschrijft. Bij de ander is hij compleet rustig en is er niets aan de hand! Die vrouw is zelf ook een stuk rustiger, raakt niet gestressd en maakt er een grapje van. Als Nilo in paniek begint te raken zegt ze bijvoorbeeld 'ohjee, heb je het ZO druk?' Dat verstaat ze hond echt niet maar toch voelt hij wel dat ze kalm is, en is hij dat ook.

wat bij ons heel erg heeft geholpen is dat we regelmatig hester betasten met name d'r pootjes zodat ze daar minder anstig voor was. Laatst was ze in een stuk glas gaan staan en zat er een behoorlijke snee tussen haar kussentjes bij haar voorpoot,omdat ik de snede behoorlijk diep vond zijn we toch maar even langs de DA geweest.Hester kan een behoorlijke scheiterd zijn maar in dit geval ging ze vrijwillig op de tafel zitten en liet zich behandelen zonder problemen.(wel zo eerlijk om erbij te vermelden dat de tafel in hoogte verstelbaar was zodat ze er zelf makkelijk op kon stappen.

enjo schreef:Mss een kleine tip geef geen frolic als ze bang is, dan beloon je het juist en idd af en toe op tafel is goed.

Ik denk hier anders over nml. dat je met belonen conditioneert dat het naast eng ook leuk is nml vreten

Mijn Reu SWH moet ook niets van de DA hebben, moet eigenlijk niets van vreemden hebben. Vreemde mensen mogen hem ook n iet aanraken, maar bij de DA heeft hij geoon niets te willen en druk ik hem met mijn hele gewicht op de grond totdat alles achter de rug is. Bij een SWH die niets van mensen wilt weten heeft trainen of lokken met iets lekkers geen zin dus dan maar op de harde manier.

dibbes1974 schreef:Mijn Reu SWH moet ook niets van de DA hebben, moet eigenlijk niets van vreemden hebben. Vreemde mensen mogen hem ook n iet aanraken, maar bij de DA heeft hij geoon niets te willen en druk ik hem met mijn hele gewicht op de grond totdat alles achter de rug is. Bij een SWH die niets van mensen wilt weten heeft trainen of lokken met iets lekkers geen zin dus dan maar op de harde manier.

Dat lijkt me wel lastig als je hond echt niks van vreemden moet hebben..

Even offtopic maar wat heb je een geweldig onderschrift!

Gollum schreef:
Even offtopic maar wat heb je een geweldig onderschrift!

Ik vind 'm ook erg stoer

Het was de eerste keer dat ik Raya zo zag dus de volgende keer ben ik wat meer voorbereid. Nu moet ik ook zeggen dat die andere keer, dat was bij een DA met weekenddienst, hij behandelde haar gewoon op de vloer idd, geen probleem. Nu waren er 3 medewerkers (waarvan de behandelende DA inviel voor onze eigen DA) die aan haar gingen zitten en ook nog eens op de tafel.

Nouja, gewoon weer meegemaakt en deze ervaring nemen we mee voor next time

Dwight heeft ook een bloedhekel aan de dierenarts eigenlijk sinds dat hij er een keer geopereerd moest worden.
De laatste keer ging het zo:
We liepen naar de behandelkamer en hij gaat maximaal op de rem. Eenmaal daarbinnen schiet hij onder een stoel, en ik moest zijn bek dichtbinden zodat hij de DA niet kon bijten, en toen heeft zij hem uiteindelijk opgetild en op de tafel gezet, waar we hem met zijn drieën vast moesten houden zodat hij niet naar beneden zou springen.
Uiteindelijk gaf hij zich over en kon zij hem zonder verdere problemen nakijken. Eenmaal klaar sprong hij van de tafel af en racete naar buiten.

Misschien ben ik daarin een muts, maar ik laat mijn honden nooit alleen met een DA. Zo van, de hond moet geopereerd worden en die dan wakker achterlaten.

Ik neem zelf een kleedje mee voor in de wachtkamer, ik ben erbij als ze een prik krijgen voor de narcose, ze zijn van de wereld als ze afgevoerd worden voor de operatie, ze zijn van de wereld als ze weer bij mij terug op het kleedje gelegd worden, en zodra ze voldoende wakker zijn geworden gaan ze weer naar huis. En in de tussentijd zit ik met een goed boek te wachten tot het achter de rug is.

Ze vinden de DA soms leuk, soms maar zo-zo (als er prikken uitgedeeld worden ) maar ze zijn er nooit bang voor. Dat zou ik ook heel erg vinden, een hond die ik de behandelkamer in moet trekken.

Als ik een keer medicijnen op moet halen bij de DA, neem ik ook altijd één hond mee. Krijgt hij snoepjes en aandacht, rekent vrouwtje de medicijnen af en gaan we beiden happy naar huis .

Fellow loopt het gebouw gewoon in en is nieuwsgierig naar van alles in de wachtkamer, maar ik moet hem naar binnen slepen als we aan de beurt zijn, gelukkig is hij maar 10 kilo en veel haar waardoor hij makkelijk over de vloer mee gaat, gelijk de vloer schoon
Ondanks dat hij eerst probeerde te ontsnappen via het openstaande raam laat hij zich uiteindelijk wel aanraken door de dierenarts, bijt ook niet, maar vindt het alles behalve prettig maar laat het toe. Maar voordat de dierenarts hem een koekje kan geven is Fellow al met een rotgang verdwenen door de deur.

Carmen schreef:

enjo schreef:Mss een kleine tip geef geen frolic als ze bang is, dan beloon je het juist en idd af en toe op tafel is goed.

Ik denk hier anders over nml. dat je met belonen conditioneert dat het naast eng ook leuk is nml vreten

Ja als de hond klaar is en een neutrale houding heeft, maar niet op tafel, terwijl ie bang is.

Hier een die zo ineens bang is geworden.
Was als pup altijd blij en vrolij bij de dierenarts maar de laatste 2 keer stond hij te grommen.
Doet wel wat ik vraag, zit en af en lig ( moest zijn buik bekijken ivm uitslag) en gaat bij lig half op de rug liggen maar vertrouwt het niet als de dierenarts in de buurt komt.
Gelukkig alleen grommen, ik hou hem vast bij zijn kop en geef zeker geen koekje.
Baal er wel van, volgens de dierenarts heeeeel normaal voor dit soort honden (?).
Ik til hem zeer zeker niet op de tafel en ik til zijn lip op voor gebit bekijken, pak zijn oor vast voor oren kijken enz.
Wij kunnen alles bekijken, ik kan zelfs alleen zijn anaalklieren uitknijpen maar die dierenarts.....nee, daar moet hij niets van hebben.

Doglover schreef: Zijn er hier nog mensen met een Appenzeller Sennenhond of misschien een hond die ook zulk gedrag vertoond?

Ja, hier een appie die dierenartsen ook geen feestje vind. Ik ben zelfs een keer geswitst van DA omdat de eerste DA echt een hekel had aan appenzellers.
"Leuke honden voor de baas, vervelende honden voor de DA" vertelde hij zonder blikken of blozen.
Om iedere keer dit niet aan te hoeven horen ben ik dus veranderd van DA.
De DA waar we nu naar toe gaan is heel anders. Ze nemen ook echt de tijd en dat is niet geheel onbelangrijk bij een appenzeller.....
Ook hoeft Baco niet perse op de tafel en dat is ook al een stress moment minder.

Ondanks de goede zorgen van deze DA draagt Baco wel een snoetje. Dit om bijtincidenten te voorkomen.

Carmen schreef:

enjo schreef:Mss een kleine tip geef geen frolic als ze bang is, dan beloon je het juist en idd af en toe op tafel is goed.

Ik denk hier anders over nml. dat je met belonen conditioneert dat het naast eng ook leuk is nml vreten

inderdaad. daarbij is het idee angst negeren achterhaald. steun geven zodat het beessie zich veilig voelt is helemaal ok!

massam schreef:

Carmen schreef:

enjo schreef:Mss een kleine tip geef geen frolic als ze bang is, dan beloon je het juist en idd af en toe op tafel is goed.

Ik denk hier anders over nml. dat je met belonen conditioneert dat het naast eng ook leuk is nml vreten

inderdaad. daarbij is het idee angst negeren achterhaald. steun geven zodat het beessie zich veilig voelt is helemaal ok!

inderdaad, het belangrijkste is om ZELF kalm te blijven, geen paniek, niet vangen, vastpakken, achterna rennen boos worden, commando's geven etc., gewoon rustig blijven, kalm toespreken en laten zien dat jij zijn baken bent, dat je hond dan bij je komt om steun te zoeken is prima en zou je m.i. nooit mogen weigeren.
Je eigen (oprechte) kalme "alles is onder controle houding" is volgens mij de sleutel naar een stabiele hond die bepaalde vervelende situaties veel sneller accepteert er beter mee om zal gaan in de toekomst.

Bram vindt het helemaal niks bij de dierenarts. Toch verloopt een bezoekje prima. Ik houd alles in eigen hand. Ik til hem dus op de tafel en ik houd hem vast. De dierenarts vertelt mij eerst wat hij gaat doen en dan zorg ik dat hij dat ook kan doen. Ik ben kalm en rustig, maar wel duidelijk: er is geen ontsnappen aan. Stribbelt hij tegen, dan laat ik weten dat dat niet de bedoeling is. Staat hij stil, dan is hij braaf.

Er is 1 dierenarts waar Bram gewoon los bij op de tafel kan. Die doet precies het juiste bij Bram en heeft op die manier het vertrouwen gewonnen. Snoepjes geven en leuk doen werkt overigens niet, kalm en beheerst doen wel.

Bram is trouwens een hond die lijfelijk contact sowieso niet heel prettig vindt.

Doglover schreef:Nou, gister voor d'r cocktailprik geweest en omdat ze op cursus zit ook zo'n neusdruppel. Raya is 1 jaar en alleen bij de DA geweest toen ze kleiner was en van de zomer voor een allergieprik (ze zat onder de bulten van 1 of ander insect). Toen ging alles goed maar jeetje mina, gister dus niet...

Nu was het wel een andere DA en was er een assistent en een stagiare. Ze wilden met z'n 2-en Raya optillen, dat liet ze niet toe, hard piepen en staart tussen d'r poten. Ik heb het gewoon zelf gedaan want zo zwaar is ze niet (16.7). De assistent kon haar afleiden met Frolic brokjes, dat vond ze heerlijk want die krijgt ze hier niet, veel te zout haha. De prik heeft ze niet gevoeld maar toen moest de neusdruppel. De DA heeft voor de zekerheid een bekmuilkorfje omgedaan en ik hield haar bij haar kop en nek vast en iemand hield haar kont tegen maar het was een hels karwei.

Raya heeft typisch het karakter van een Appenzeller (haar moeder) Ook de DA vertelde dat elke Appenzeller dit gedrag vertoonde bij haar... Ik wist wel dat zij niet veel van vreemden moet hebben, wel altijd nieuwschierig maar ze moeten niet aan d'r komen totdat zij ze vetrouwd.

Zijn er hier nog mensen met een Appenzeller Sennenhond of misschien een hond die ook zulk gedrag vertoond? Raya is een heerlijk beest en zelf zit ik er niet zo heel erg mee, t'is alleen wel vervelend op dit soort momenten. De DA heeft nog voorgesteld om af en toe gewoon binnen te wandelen en haar op de tafel te zetten, zodat ze went. Hier sta ik ook wel open voor, mits ik niet hoeft te betalen maar dat was logisch

Als de DA bij elke Appenzeller "voor de zekerheid" een snoetje om doet zonder dat de hond daar aan is gewend verbaast me dat helemaal niets

Wat Kaiou vertelt is een redelijk eenvoudige oplossing waar helemaal geen snoetje en geen onderzoekstafel aan te pas komt.

Mijn honden gaan ook zelden op tafel bij de DA.
En als ze er op moeten wordt er een heel feestje van gemaakt door de DA met lekkere koekjes

Caja komt regelmatig bij de dierenarts en ze hebben al heel wat pijnlijke dingen moeten doen.
Ze laat het toch redelijk gelaten over haar heenkomen.
Behalve temperatuur opnemen, dat vind ze echt afschuwelijk
Moet eigenlijk nog steeds is zo'n oorthermometer voor dieren kopen.
De dierenarts gaat gelukkig verder heel rustig met haar om.
Het vasthouden als het nodig is doe ik zelf.
Als ze van tafel mag heeft ze opeens praatjes en probeert zoveel mogelijk koekjes los te peuteren bij de dierenarts

marye schreef:Als ze van tafel mag heeft ze opeens praatjes en probeert zoveel mogelijk koekjes los te peuteren bij de dierenarts

Bram niet, die sleurt mij mee de deur uit en keurt de dierenarts met koekje geen blik waardig

Zoek stok! schreef:

marye schreef:Als ze van tafel mag heeft ze opeens praatjes en probeert zoveel mogelijk koekjes los te peuteren bij de dierenarts

Bram niet, die sleurt mij mee de deur uit en keurt de dierenarts met koekje geen blik waardig

Nee, bij Bram gaat liefde veel minder door de maag