Max 27-08-1997 - 07-11-2008
Geplaatst: 08 nov 2008 10:50
Dag lieve kanjer van me...
Drie weken geleden ging ik nog naar de dierenarts met je.
Een ontsteking in je bekkie dachten we, maar niets was minder waar...
Je bleek een plaveiseltumor te hebben en een zeer aggressieve vorm.
We kregen als opties mee om je chemo te geven of je halve onderkaak te laten verwijderen, maar dat had je niet verdiend, want er was geen genezing meer mogelijk, alleen maar rekken en heel veel pijn.
We hebben zoveel scenario's bedacht voor je, ouderdom en je slechte heup, maar dit hadden we absoluut niet verwacht! We hoopten nog even van je te genieten, want je hebt ons vaker voor raadsels/ mysteries gezet.
We hebben voor onszelf en voor jou beloofd dat we de pijn wilden besparen en dat we je zouden verwennen, tot we erbij neer zouden vallen.
Donderdag was je zo enorm achteruit gegaan en zelfs ademhalen ging met een hoop reutelende geluiden. Je ogen keken ons aan, maar je zag ons niet meer, je staart was uitgekwispeld en zelfs je lievelingseten liet je staan.
Vrijdag hebben we je wederom naar de dierenarts gebracht en je trok zelfs aan de lijn, wat je eigenlijk al weken niet meer deed.
De dierenarts bevestigde ons vermoeden en de tumor had zijn weg al gevonden in je lymfen en je keel en je zou een zeer pijnlijke en benauwde weg gaan.
We hebben een zeer verdrietige en moeilijke keus gemaakt...
We hebben je laten gaan lieve schat en het is goed zo...
We missen je verschrikkelijk en zullen je nooit vergeten.
Drie weken geleden ging ik nog naar de dierenarts met je.
Een ontsteking in je bekkie dachten we, maar niets was minder waar...
Je bleek een plaveiseltumor te hebben en een zeer aggressieve vorm.
We kregen als opties mee om je chemo te geven of je halve onderkaak te laten verwijderen, maar dat had je niet verdiend, want er was geen genezing meer mogelijk, alleen maar rekken en heel veel pijn.
We hebben zoveel scenario's bedacht voor je, ouderdom en je slechte heup, maar dit hadden we absoluut niet verwacht! We hoopten nog even van je te genieten, want je hebt ons vaker voor raadsels/ mysteries gezet.
We hebben voor onszelf en voor jou beloofd dat we de pijn wilden besparen en dat we je zouden verwennen, tot we erbij neer zouden vallen.
Donderdag was je zo enorm achteruit gegaan en zelfs ademhalen ging met een hoop reutelende geluiden. Je ogen keken ons aan, maar je zag ons niet meer, je staart was uitgekwispeld en zelfs je lievelingseten liet je staan.
Vrijdag hebben we je wederom naar de dierenarts gebracht en je trok zelfs aan de lijn, wat je eigenlijk al weken niet meer deed.
De dierenarts bevestigde ons vermoeden en de tumor had zijn weg al gevonden in je lymfen en je keel en je zou een zeer pijnlijke en benauwde weg gaan.
We hebben een zeer verdrietige en moeilijke keus gemaakt...
We hebben je laten gaan lieve schat en het is goed zo...
We missen je verschrikkelijk en zullen je nooit vergeten.
heel veel sterkte 