Het hele verhaal:
We hadden boodschappen gedaan, Cena had netjes in de auto gewacht. We moesten daarna nog heel even naar de videotheek. We hadden uien, sla en chocoladesoesjes gekocht. Deze maar even in de kofferbak gelegd, zodat Cena er zeker niet bij kon... Dachten we...
We zijn nog geen 5 minuten weg geweest. Toen we terug kwamen bij de auto, zag ik het meteen: Cena had de hoedenplank losgewrikt en de doos choco-soesen opengescheurd en helemaal leeg gevreten!

Haar flink streng toegesproken, in de auto gesprongen, met een rotgang naar huis gereden (zat er ook nog eens zo'n stomme leswagen voor me!)
Ondertussen belde Paul met de dierenarts, om te vragen wat te doen.
Eenmaal thuis moesten we een flinke haffel zout in haar keel gieten en zorgen dat ze het doorslikte. Na 3 pogingen begon ze uiteindelijk flink over te halen en kotste ze de hele handel uit!
Ze voelde zich heel erg zielig, maar we hebben haar even genegeerd.
Net nog even terug gebeld met de arts. Als het goed is, is het nu opgelost. Ze heeft alles uitgekotst en tenzei ze zich sloom en lusteloos gaat gedragen, is het verder goed zo.
Ik ben er nog niet gerust op. Man, wat ben ik geschrokken! Zit te trillen hier achter mijn toetsenbord. Vreselijk boos op mezelf, dat we niet beter op hadden gelet. Maar ja... dit hadden we echt niet verwacht van die kleine etter van ons...
Dus weer een wijze hondenles geleerd: laat honden en eten niet samen achter in de auto; ook niet als je denkt dat de hoedenplank een veilige barricade is.


