Het HondenForum

Nou goed dan...
Wat ik me afvraag is of hondentaal universeel is?
De houdingen van honden zullen vast universeel zijn, maar hoe staat het met de geluiden die ze maken?

Als ik Devlin en Vinou mee zou nemen naar 't buitenland, "verstaan" ze dan het blaffen van een andere hond?
Ik kom hierop omdat ik net terug ben van vakantie.
Daar hebben we een whale-watchtour gemaakt en daar vertelden ze dat walvissen ieder hun eigen "lied" hebben in een eigen dialect.
Als ze migreren dan nemen andere walvissen deze liederen nog wel eens over.
Dat deed me denken aan hetgeen ik me al geruime tijd afvraag.
Hoe zit dit bij de hond?

Frederique schreef:Nou goed dan...
Wat ik me afvraag is of hondentaal universeel is?
De houdingen van honden zullen vast universeel zijn, maar hoe staat het met de geluiden die ze maken?

Als ik Devlin en Vinou mee zou nemen naar 't buitenland, "verstaan" ze dan het blaffen van een andere hond?
Ik kom hierop omdat ik net terug ben van vakantie.
Daar hebben we een whale-watchtour gemaakt en daar vertelden ze dat walvissen ieder hun eigen "lied" hebben in een eigen dialect.
Als ze migreren dan nemen andere walvissen deze liederen nog wel eens over.
Dat deed me denken aan hetgeen ik me al geruime tijd afvraag.
Hoe zit dit bij de hond?

Afgaand op mijn eigen honden (twee Nederlanders en 1 Française), is blaffen universeel. Joep en Tjeu hebben geen enkele moeite om Frans geblaf te herkennen en andersom heeft Rumba er geen probleem mee om Nederlands geblaf te begrijpen.
Ook als er op TV geblaft wordt, bijvoorbeeld in Animal Cops en daarmee wordt er dus Amerikaans geblaft, wordt er hier uitgebreid gereageerd. Als de honden op TV bijvoorbeeld reageren op iemand aan de deur, rennen die van mij ook naar de deur.
Maar goed, wie weet zijn er andere ervaringen.....

wat ik denk dat lichaamstaal universeel is maar dat honden roedels onderling ook een eigen taal ontwikkelen

leuke vraag trouwens zal ik hem afsplitsen zo dat het een apart topic woord

twinkeltje schreef:leuke vraag trouwens zal ik hem afsplitsen zo dat het een apart topic woord

is goed

Ja hoor,heel vaak.
Maar dan denk ik ook meteen weer dat het vast erg oninteressant is of zo en laat ik het

marian* schreef:Ja hoor,heel vaak.
Maar dan denk ik ook meteen weer dat het vast erg oninteressant is of zo en laat ik het

oops deze hoor weer in dat andere topic thuis :N:

Frederique schreef:Nou goed dan...
Wat ik me afvraag is of hondentaal universeel is?
De houdingen van honden zullen vast universeel zijn, maar hoe staat het met de geluiden die ze maken?

Als ik Devlin en Vinou mee zou nemen naar 't buitenland, "verstaan" ze dan het blaffen van een andere hond?
Ik kom hierop omdat ik net terug ben van vakantie.
Daar hebben we een whale-watchtour gemaakt en daar vertelden ze dat walvissen ieder hun eigen "lied" hebben in een eigen dialect.
Als ze migreren dan nemen andere walvissen deze liederen nog wel eens over.
Dat deed me denken aan hetgeen ik me al geruime tijd afvraag.
Hoe zit dit bij de hond?

Ik denk wel eens dat honden er net zoveel in horen als wij doen? Wij horen ook een paniekblaf, een boze of een bange blaf. Deze gedachte is vooral gebaseerd op het ongecontroleerde rondgeren wanneer iemand in mijn roedel een alarmblaf laat horen. Iedereen snelt toe dus dat herkennen ze. Maar wát of wáár er nu aangeblaft moet worden is niet duidelijk dus ze verspreiden zich nogal wanneer het 'doel' niet echt duidelijk is.

Het kan ook een ingewikkelde afspraak over taktieken zijn die ik nog nooit begrepen hoor maar ik denk dat er geen 'taal' gesproken wordt zoals wij dat doen.

Wat ik wel heb gelzezen in een onderzoek is dat er verschillen tussen de rassen zitten in hondentaal. Niet in wat het betekent, maar rassen die dichter bij de wolf staan hebben een groter vocabulaire in hondentaal (lichaam en vocaal) dan rassen die verder van de wolf afstaan.
Dus bijvoorbeeld een akita inu zal en groter vocabulaire hebben dan bijvoorbeeld een franse bulldog.

Maar er schijnen wel dialecten te zijn in lichaamstaal, hoor.
Er is een Zweedse onderzoeksgroep bezig met allerlei gedragsondezoek en die schijnen dat te hebben geconstateerd.
Ze verstaan elkaar wel allemaal, maar er schijnen toch subtiele verschillen te zijn.
En dat werd omschreven als "dialecten" dus.

Ik zie wel heel duidelijk dat Wetterhounen een onderlingen communicatie hebben die voor hen duidelijk anders is dan voor andere honden.
Als onze Wetter een andere Wetter tegenkomt zie je dat ook meteen, ze spelen ook anders.
En onze Stabijs vinden dat maar niks, die bemoeien zich er ook nooit mee. Terwijl ze dat normaal dus wel doen.

En met die ervaring (die alle Wettereigenaren die ik ken ook hebben) vind ik het idee van dialecten ook niet zo gek.
Het heeft ook te maken met een interactie op de lichaamstaal van de baas, en die verschilt ook per land en soms zelfs per streek.
Honden zijn niet dom, ze passen zich perfect aan, dus dat kan zich in de loop der eeuwen makkelijk ontwikkeld hebben.

Ik denk dat het niet uitmaakt of je in het buitenland zit maar dat je hier in nederland al merkt dat honden elkaar verkeerd begrijpen op geluiden die ze voortbrengen. Dyna is hier bijv gewend aan de geluiden van de anderen en kijkt er niet meer van op terwijl ik buiten merk dat een speelgeluid door een vreemde hond geinterpreteerd kan worden tot uitdaging om te vechten.
Ondanks dat zij dus heel duidelijk zijn in hun lichaamstaal geven ze als ze geluid maken de verkeerde signalen af bij niet soortgenoten.
Over geluiden van anderen moet ik zeggen dat zij vrij veel begrijpen (of in elk geval niet verkeerd reageren).

Hier zitten maar honden in de buurt, af en toe een JR die als hij blaft geen bijval krijgt van de mijne maar als de hond van een blok verderop blaft dan staan de mijne als de kippen vooraan de sensatie af te wachten. Nikan reageerd ook door terug te blaffen. Dyna snapt die hond niet en als zij de kans krijgt probeerd zij die hond te corrigeren terwijl de anderen daar geen behoefte aan hebben.

Ik heb ook het idee dat het voor een deel een rasgebonden iets is, eerder dan een regionale invloed. Daarnaast beperkt ook het lichaam van de hond de mogelijkheden tot communicatie. Het is dan ook niet raar dat een Akita met een nagenoeg wolfs voorkomen meer communicatiemogelijkheden heeft dan een Franse Bulldog met grote vleermuisoren en een krulstaartje.

Leuk onderwerp trouwens. Er wordt hier en daar verwezen naar onderzoeken, ik zou wel eens zo'n rapport willen lezen. Dus als iemand daar linkjes naartoe heeft...

ik zou het niet weten, lio en barakah komen allebei uit zweden maar volgens mij begrijpen ze elkaar niet beter dan de rest van de roedel
wat ik wel merk is dat de podencos onderling anders spelen dan de basenjis onderling, ze hebben een totaal andere manier van doen en laten, past wel samen, maar het gaat er wel anders aan toe onderling.
Barakah is weer anders, maar krijgt wel podenco-trekjes, dat barakah anders in rastaal is konden we goed merken toen we hem net hadden, hij had ook de grootste moeite zich aan te passen aan de podencos, de podencos begrepen mekaar perfect en zonder moeite, barry begreep dat niet altijd en heeft de nodige correcties gehad tot ie het door had.
toeval? ik denk het niet, hij had gewoon een heel andere manier van spreken.