Het HondenForum

Erwin en ik zijn net terug van een midweek Ameland en mijn ouders hebben op de honden gepast.

Saffie was een beetje sneu geweest, en opvallend rustig, ondanks dat ze vaak bij mijn ouders is en er ook wel eerder heeft geslapen. Boy heeft het prima naar zijn zin gehad.
Toen mijn ouders de honden gisteravond kwamen brengen was Saffie helemaal door het dolle heen. Boy kwam ons ook vrolijk begroeten maar was duidelijk ook heel erg op mijn vader gericht. Dit heb ik bij Boy eerder gezien toen we tijdens een cursus een oefeningen moesten doen waarbij de hond de baas moest zoeken. Vanaf het moment dat ik uit beeld was was hij meteen op de trainer gericht en ging mij dan ook in eerste instantie niet zoeken.
Ik weet zeker dat Saffie mij meteen was gaan zoeken en geen oog had gehad voor de trainer of de andere mensen om haar heen.

Ik vind Saffie's baasgerichtheid een erg leuke eigenschap maar ik denk dat het voor een hond prettiger is om een beetje relaxter te zijn zoals Boy. Hij vermaakt zich overal wel en hij was ook zo gewend toen hij bij ons kwam wonen.

Is jou hond echt op jou gericht of gaat hij net zo makkelijk met iemand anders mee?

Mazzel is altijd heel vrij met alle mensen die hij tegen komt.
Maar als hij dan even bij mijn ouders of schoonouders moet blijven gedraagt hij zich wel wat rustiger de eerste dag en daarna is hij weer helemaal vrij.

Vaak zeggen mensen wel je kan hem zo meenemen . Als het puntje uiteindelijk bij het paaltje komt dat gaat ie toch lekker met mij mee

Knoeppie is erg op mij gericht, veel meer dan op mijn vriend.
Toch gaat ze net zo lief met anderen mee, ze zal me niet langer dan een paar uur missen
Als we haar weer ophalen is ze wel helemaal door het dolle heen tot huilen aan toe.

Onze Joep is erg op Paul gericht, die heeft ook een lekkerdere schoot

Lance maakt niks uit, die zou met iedereen mee gaan die leuk doet, hij zou ons wel missen.

Chad is helemaal mijn hondje, die kan helaas ook niet zonder mij, ik heb hem toen hij 7 maanden was uit het kanaal gered.

Tristan vind ook zoals zijn pa iedereen erg leuk, maar gaat met niemand mee, Paul en ik zijn erg belangrijk voor hem

Ducain is echt een eenmans(vrouws) hond, die doet niets al ik er niet ben, hij eet niet, wil niet uit, enz.

Baco intresseert het geen bal, als er maar iemand is
ach het heeft allebei zijn charme

Boomer is ontzettend op mij gericht, wil ook niet met een ander mee. Als hij ergens anders is, blijft hij de deur liggen piepen en soms janken tot hij mij weer ziet. Of ik m nou weggebracht heb en ophaal of niet.

Benny is vooral op mannen en dus op Gio gericht, alhoewel hij mij ook steeds leuker gaat vinden, want met mij gaat hij wandelen..

Zowel Rambo als Loddie zijn erg op mij gericht. Ze gaan ev wel wandelen met iemand anders, maar dan is het piesen en poepen en weer naar huis. Ze zijn het liefst gewoon bij mij in de buurt.

Ik schreef het al eens eerder maar Billy hangt ook zo erg aan me. Vind ik ook best sneu, dat dat zo is. Als ik niet thuis ben ligt hij in de hal op me te wachten. Alleen als mijn vriend erg zijn best doet (met lekkers, spelen, op een leuke plek wandelen etc.) wil hij nog wel eens op andere gedachten te brengen zijn, maar meestal wil hij helemaal niks. Alleen maar wachten.
Eén keer hebben we hem een paar dagen bij een oppas gebracht (was een familie-ding waar ik niet onderuit kwam) en daar maakten ze zich zorgen om Billy omdat 'ie niet wilde eten, niet van zijn plekje kwam en ook erg timide was.
Met Silka er bij is dat aan me hangen trouwens wel ietsje minder geworden.

Mijn hond is erg op mij gericht maar als er bezoek is gaat ie graag vreemd
dus wil dan bij het bezoek zitten, en liefst ook nog op schoot

Als ik elders ben idem dito, terwijl ie toch erg op mij gericht is. Hij kan me eindeloos aankijken en let extra goed op als ie voelt dat we bijna gaan, het avond wordt oid.

Hij zit er een beetje tussenin denk ik, wel gericht op mij maar als ie goed verzorgd wordt vindt ie het elders ook wel prima, dus toch ook wel een allemansvriendje. Het is een vrij relaxt hondje.

Wat mij erg opvalt is dat ie zich meer op zijn gemak voelt bij mensen die hij van pups af aan kent!

Ben ik in beeld dan houden ze me goed in de gaten. Ze gaan wel bij iemand anders ff een koekje of een aai halen, maar maak ik aanstalten te vertrekken staan ze gedrieën gelijk naast me.
Ben ik niet in de buurt dan zijn ze gemakkelijker. Ze laten zich prima uitlaten door mijn ouders en Nika en Marouck hebben daar ook weleens gelogeerd zonder problemen. Alhoewel Nika daar 's ochtends heel vroeg aan de deur gaat krabben en geluid gaat maken, doet ze hier dus nooit, die staat pas op als ik opsta.

Inge schreef:Ben ik in beeld dan houden ze me goed in de gaten. Ze gaan wel bij iemand anders ff een koekje of een aai halen, maar maak ik aanstalten te vertrekken staan ze gedrieën gelijk naast me.
Ben ik niet in de buurt dan zijn ze gemakkelijker. Ze laten zich prima uitlaten door mijn ouders en Nika en Marouck hebben daar ook weleens gelogeerd zonder problemen. Alhoewel Nika daar 's ochtends heel vroeg aan de deur gaat krabben en geluid gaat maken, doet ze hier dus nooit, die staat pas op als ik opsta.

Scheelt mij typen

Hier zijn ze heel erg op mij gericht.
Macho wil ook niet met mijn vader of broertje wandelen.
Meegaan met een vreemde zit er dus bij beide niet in.

Beide zijn behoorlijk op mij gericht, ze lopen iig niet met *vreemden* mee op..
Over het algemeen hebben ze niet veel op met mensen die ze niet kennen, dat is de rr ook eigen.

ik denk dat Oops en Eagle wel mee lopen met een vreemde , zeker weet ik het natuurlijk niet. Leggy hangt heel erg aan mij , en Flirt is zo erg dat hij niet eens met Kick mee wil

Shibby schreef:

Inge schreef:Ben ik in beeld dan houden ze me goed in de gaten. Ze gaan wel bij iemand anders ff een koekje of een aai halen, maar maak ik aanstalten te vertrekken staan ze gedrieën gelijk naast me.
Ben ik niet in de buurt dan zijn ze gemakkelijker. Ze laten zich prima uitlaten door mijn ouders en Nika en Marouck hebben daar ook weleens gelogeerd zonder problemen. Alhoewel Nika daar 's ochtends heel vroeg aan de deur gaat krabben en geluid gaat maken, doet ze hier dus nooit, die staat pas op als ik opsta.

Scheelt mij typen

Mij ook

Was een goed voorbeeld vandaag, Dicha haar eerste show gelopen.....maar met het draven wilde ze absoluut niet met mijn man mee...alleen maar op zoek naar mij, dus ja dat rennen/draven zag er niet uit... tijdens het rennen met de hele groep heb ik me verstopt en liep ze wel netjes mee.....maar oh jee als ze het vrouwtje ziet

Ik zei nog tegen Essie, en dat ondanks mijn prikkergebruik dol op me en ik op haar

lima is echt mijn lima.. en bij alles wat ze doet kijkt ze mij aan

als ze bv bij mijn vriend zit te kroelen, kijkt ze altijd naar mij.. alsof ze vraagt: mama mag dat?
als ze op der flikker krijgt van mijn vriend, komt ze echt heel hard naar mij toe rennen.. alsof ze dan zegt: mamaaaaaaaaa help!!!

ja lima is echt mijn meisje

Mijn Jack kan je morgen in willekeurig welk gezellig gezin (liefst met ook een leuke teef) zetten, en als je hem genoeg lekkers te vreten geeft, en genoeg met hem speelt en knuffelt, is hij meteen gewend, alsof hij er al jaren is. Jack kan situaties goed inschatten, is sociaal heel erg sterk, en da's alleen maar prettig als je een hond bent. Voor ons was het destijds verbazingwekkend dat hij zonder om te kijken zijn (geweldige!) opvanggezin achterliet en vrolijk mee ging, maar hij dacht - denk ik - dat hij bij ons nog meer aandacht en nog meer koekies kon krijgen, en dat is een prima soort overlevingsmechanisme.

Ik zou willen dat Lilo ook zover was, maar Lilo is sociaal veel minder sterk en heeft veel meer tijd nodig om aan mensen te wennen. Lilo hangt heel erg aan mij (en dochterlief), maar ik denk wel dat ze het goed zou doen bij ex&zoonlief thuis, en ze zou ook probleemloos meegaan met mijn ouders, want die verafgoodt ze.

Je moet geen hond willen die jou als God ziet en verder van niemand iets wil weten. Je moet een hond willen die als jij onder de tram loopt, vrolijk uit logeren gaat en probleemloos te herplaatsen is. En honden die aan je kont geplakt zitten moet je dus kennis laten maken met andere geweldige mensen.

Dapper hangt heel erg aan Martijn en ziet mij als redelijke acceptabele vervanging als Martijn er niet is. Liever heeft hij Martijn. De ouders van Martijn vindt hij ook fantastisch en laat dat nu zijn logeeradres zijn

Cleo vindt ons allebei heel erg leuk maar die vindt meer mensen erg leuk. Haar zou je nog wel met minimaal leed en heimwee kunnen herplaatsen als ze leuk terecht komt. Elders logeren is ook geen probleem maar Cleo is dan ook een zeer zelfstandige hond. Haar liefde uit zich meer in vertrouwen dan in genieten van je gezelschap Vreemden kunnen een stuk minder bij haar dan wij. Toen ik Martijn net kende gromde ze altijd als ik op de bank wilde of haar aanraakte met een voet op de bank. Nu niet meer.

Eva hangt volledig aan ons en niemand anders op Suzanne en Eric na. Die kunnen haar aaien, plukken, meenemen en uitlaten. Ze vertrouwt ze volledig. Verder kan eigenlijk niemand iets met haar aanvangen. :N: Ze maakt heel moeilijk vrienden. Accepteren doet ze iedereen maar daar blijft het dan bij. Het is dus geen hondje dat je ergens achter kan laten. Hoewel dat wel ineens een hele omslag kan zijn omdat we dat nog nooit gedaan hebben en wie weet pakt dat heel anders uit dan je denkt.

Eva gaat ook soms waken en grommen als ik lang weg ben geweest. Dan hapt ze grommend naar mijn enkels Soort van afreageren denk ik want ze is dan wel heel blij maar ook waaks door elkaar.

Max hangt nogal aan mij met Peter als goede tweede. Ik heb toen ik net teurg was uit Spanje, een jaar bij een familielid in huis gewoond samen met Max, dus hij kent haar heel goed en is echt heel dol op haar. Toch, als hij daar logeert als wij op hondloze vakantie zijn, is hij dan van slag. Hij is wel heel vertrouwd met haar en knuffelig, maar volgens haar let hij op elke auto die de straat inrijdt. Hij is dan echt anders dan wanneer ik erbij ben.

Noeska was eerst echt Peter's hond, maar sinds een jaar is ze van mij en sinds een half jaar is ze meer op mij gericht dan op Peter (ze bekijkt het erg praktisch denk ik ). Toch denk ik dat ze redelijk probleemloos herplaatst zou kunnen worden als het zou moeten, ze is heel open van karakter en is niet wantrouwend naar mensen toe (ondanks de onterechte aanpak van haar eerste geleider).

Kaya is erg baasgericht, maar laat zich wel uitlaten door goede bekende mensen. Ze loopt echter dan van huis af mee, want ik kan haar niet tijdens een wandeling met iemand meegeven. Dan zou ze absoluut niet meegaan.
Splitsen tijdens een wandeling (zelfs als Pieter en ik splitsen) is een ramp.

Puchu is wel baasgericht, minder dan Kaya, maar is veel wantrouwiger naar mensen toe. Hij zou misschien door één of twee mensen uitgelaten kunnen worden, maar daar wagen we het zeker niet op.

Puchu zou makkelijker ergens anders kunnen wennen schat ik in.

Ben met mijn ras erg blij dat ze ontzettend terughoudend zijn naar vreemden en volledig gericht zijn op mij. Dat houdt in dat ik ze los kan laten lopen namelijk.

Ze zijn zeer sociaal naar andere honden toe, maar van vreemde mensen nemen ze zeker niet zomaar iets aan.
Op Tekkelmans na dan, want die loopt met iedereen mee, die iets te kanen in zn zak heeft

Bowie hangt héél erg aan me, soms tegen het sneue (voor haar) aan. In het begin heb ik daar erg aan moeten wennen maar ook dat is goed gekomen Ze wil soms ook niet eens uitgelaten worden door Gert en dan moet ik haar echt meesturen en dan gaat ze wel gelaten mee.

Fien is daarin heel anders. Die is veel zelfstandiger in dingen maar puntje bij paaltje is ze diep in haar hart wel een heel klein beetje een 'moeders kindje'

Gollum is erg op mij gericht maar niet problematisch. Ik kan haar rustig achterlaten bij bekende mensen, als ze wat te vreten hebben en lekker met haar gaan wandelen is het goed. Met vreemden loopt ze wel een stukje mee maar ze gaat nooit ver uit mijn buurt.
Zolang ik erbij ben zal ze me wel heel goed in de gaten houden en in de houding springen als ik opsta, behalve bij de vrouw van de uitlaatservice. Als die in beeld was werd ik compleet vergeten en was ze roetsj de deur uit (heb haar wel eens laten ophalen toen ik ziek was). Daar luisterde ze ook perfect naar, maar misschien kwam dat ook wel door de frolics die ze thuis nooit krijgt

Ik denk ook niet dat Gollum een moeilijke hond zou zijn om te herplaatsen, je krijgt er een gouden hond aan. Alleen wil ik dat niet

Ja. Eerst was Zazoe heel erg op mijn vader gericht maar sinds een jaar heb ik de training over genomen. HIj hangt nu steeds meer aan mij. Ik was laatst twee weken op vakantie en in die weken heeft hij heel weinig gegeten ik zag ook dat hij magerder was hij heeft nachts zitten janken en het hefet nogal geonweerd dus nu issie ineens bang voor onweer. En dat terwijl hij gewoon bij mijn ouders was he hij zat niet eens in pension ofzo.

Inge O schreef:

Hanneke2 schreef:Mijn Jack kan je morgen in willekeurig welk gezellig gezin (liefst met ook een leuke teef) zetten, en als je hem genoeg lekkers te vreten geeft, en genoeg met hem speelt en knuffelt, is hij meteen gewend, alsof hij er al jaren is. Jack kan situaties goed inschatten, is sociaal heel erg sterk, en da's alleen maar prettig als je een hond bent. Voor ons was het destijds verbazingwekkend dat hij zonder om te kijken zijn (geweldige!) opvanggezin achterliet en vrolijk mee ging, maar hij dacht - denk ik - dat hij bij ons nog meer aandacht en nog meer koekies kon krijgen, en dat is een prima soort overlevingsmechanisme.

Ik zou willen dat Lilo ook zover was, maar Lilo is sociaal veel minder sterk en heeft veel meer tijd nodig om aan mensen te wennen. Lilo hangt heel erg aan mij (en dochterlief), maar ik denk wel dat ze het goed zou doen bij ex&zoonlief thuis, en ze zou ook probleemloos meegaan met mijn ouders, want die verafgoodt ze.

Je moet geen hond willen die jou als God ziet en verder van niemand iets wil weten. Je moet een hond willen die als jij onder de tram loopt, vrolijk uit logeren gaat en probleemloos te herplaatsen is. En honden die aan je kont geplakt zitten moet je dus kennis laten maken met andere geweldige mensen.

je lijkt hier wel helemaal over het hoofd te zien dat 'sociaal' niet wil zeggen 'de hele wereld liefhebben', maar je volgens de (communicatie-)regeltjes kunnen gedragen en netjes aanpassen binnen een groep soortgenoten. daar hoort ook een zekere mate van hechting bij, zondermeer, anders hadden groepen geen overlevingskans en zou het sociale wanorde zijn ipv. een goed geoliede groeps'machine'.

nee, in deze ben ik het helemaal niet met je eens : niks mis met een hond die wel absolute voorkeur heeft en die ook duidelijk laat blijken. alleen is die er bij veel jachthondenrassen helemaal uitgefokt omdat een jachthond als een gebruiksvoorwerp werd gezien - die moest je als het zo uitkwam ook kunnen uitlenen aan een vriend of een buur.
maar daarom is dit gedrag niet meteen als wenselijk standaardgedrag uit te roepen.

mijn honden zijn allemaal redelijk op mij gericht, de één is daarbij nog wat eenkenniger dan de ander, maar allemaal zouden ze zich wel redelijk kunnen aanpassen in een andere omgeving.
kwiebus is daarin nog de moeilijkste - hij heeft een soort scheidingsangst, maar alleen als er andere mensen in de buurt zijn. hij vindt het heel erg moeilijk en eng om eventjes bij iemand achtergelaten te worden, daar wil hij dan helemaal niks mee te maken hebben en slaat ook echt in paniek.
ben ik erbij dan maakt het hem veel minder uit en kan hij (bij goede benadering) redelijk open zijn.

Daarbij, je doet er ook weinig aan

Kaya is enorm baasgericht en aanhankelijk, ik zou bijna zeggen 'afhankelijk'. Natuurlijk heb ik daar wel een beetje de vinger in de pap bij gehad, maar grotendeels zit het in haar karakter en niet te vergeten het ras.

Ze is dol op een paar andere mensen en daar kan ik haar dus ook probleemloos aan meegeven, mits van huis af. Ben ik echter nog in beeld, dan ben ik de 'belangrijkste' en gaat ze niet mee.
Ik vind dat trouwens ook niet vreemd, wij vormen een roedel en de roedel blijft bij elkaar.

Saar en Vera zijn een beetje apart daarin allebei
Beide zijn wel op mij gericht, maar vinden andere mensen ook leuk. Vera sneller dan Saar, maar Saar laat zich ook wel door iedereen aaien of oppakken.
Als ik de hondjes aan een bekende geef als ik zelf even een winkel inga ofzo is met name Vera not amused. Als ik dan terugkom gaat met name Vera ook weer helemaal uit haar dak, ook al was ik maar 2 minuutjes in de winkel.
Laat ik ze bij iemand thuis achter dan is Saar degene die na een uurtje of 3-4 bij elk geluidje gaat kijken of ik het toevallig ben (de eerste paar uur gaat wel altijd makkelijk). Vera is daar makkelijker in af te leiden schijnt.
Het moment van weglopen van mij is het moeilijkste trouwens. Als ik ze bij iemand achterlaat moet ik koek de kamer ingooien als ik wegga, want ze glippen tussen de deur door achter me aan anders. (de oppas kan ze ook vasthouden natuurlijk, maar ik vind het leuker voor ze met koek ).

Beide luisteren wel moeilijker naar iemand anders. Hierkomen wel, want ze begroeten iedereen wel graag , maar zit en los e.d dat doen ze dus gewoon niet als iemand anders het zegt. Van de week zei iemand nog tegen me "Vera kan zeker nog niet zitten op commando he?"
En of ze dat kan, maar als ik het zeg

Moos schreef:Saar en Vera zijn een beetje apart daarin allebei
Beide zijn wel op mij gericht, maar vinden andere mensen ook leuk. Vera sneller dan Saar, maar Saar laat zich ook wel door iedereen aaien of oppakken.
Als ik de hondjes aan een bekende geef als ik zelf even een winkel inga ofzo is met name Vera not amused. Als ik dan terugkom gaat met name Vera ook weer helemaal uit haar dak, ook al was ik maar 2 minuutjes in de winkel.
Laat ik ze bij iemand thuis achter dan is Saar degene die na een uurtje of 3-4 bij elk geluidje gaat kijken of ik het toevallig ben (de eerste paar uur gaat wel altijd makkelijk). Vera is daar makkelijker in af te leiden schijnt.
Het moment van weglopen van mij is het moeilijkste trouwens. Als ik ze bij iemand achterlaat moet ik koek de kamer ingooien als ik wegga, want ze glippen tussen de deur door achter me aan anders. (de oppas kan ze ook vasthouden natuurlijk, maar ik vind het leuker voor ze met koek ).

Beide luisteren wel moeilijker naar iemand anders. Hierkomen wel, want ze begroeten iedereen wel graag , maar zit en los e.d dat doen ze dus gewoon niet als iemand anders het zegt. Van de week zei iemand nog tegen me "Vera kan zeker nog niet zitten op commando he?"
En of ze dat kan, maar als ik het zeg

hahahaha wat een doerakken he, Gollum heeft dat ook. Als ik erbij ben en iemand anders geeft een commando kijkt ze eerst mij aan, en als ik zeg 'toe maar' dan doet ze het pas
Als er echter koekjes in het spel zijn word alles anders.

mijn hond gaat vaak met mij mee dus. zij luistert pervekt naar me als ik haar roep.

maar een ding snap ik niet!! oja als we nar het bos gaan luistert ze vaak ook weer niet raar he?

Lola en Lotus hangen het meest aan mij, maar then again ook aan elke andere persoon wanneer deze maar leuk genoeg doet tegen ze. Eigenlijk ben ik dus gewoon heel erg vervangbaar.

Caro. schreef:

Inge O schreef:

Hanneke2 schreef:Mijn Jack kan je morgen in willekeurig welk gezellig gezin (liefst met ook een leuke teef) zetten, en als je hem genoeg lekkers te vreten geeft, en genoeg met hem speelt en knuffelt, is hij meteen gewend, alsof hij er al jaren is. Jack kan situaties goed inschatten, is sociaal heel erg sterk, en da's alleen maar prettig als je een hond bent. Voor ons was het destijds verbazingwekkend dat hij zonder om te kijken zijn (geweldige!) opvanggezin achterliet en vrolijk mee ging, maar hij dacht - denk ik - dat hij bij ons nog meer aandacht en nog meer koekies kon krijgen, en dat is een prima soort overlevingsmechanisme.

Ik zou willen dat Lilo ook zover was, maar Lilo is sociaal veel minder sterk en heeft veel meer tijd nodig om aan mensen te wennen. Lilo hangt heel erg aan mij (en dochterlief), maar ik denk wel dat ze het goed zou doen bij ex&zoonlief thuis, en ze zou ook probleemloos meegaan met mijn ouders, want die verafgoodt ze.

Je moet geen hond willen die jou als God ziet en verder van niemand iets wil weten. Je moet een hond willen die als jij onder de tram loopt, vrolijk uit logeren gaat en probleemloos te herplaatsen is. En honden die aan je kont geplakt zitten moet je dus kennis laten maken met andere geweldige mensen.

je lijkt hier wel helemaal over het hoofd te zien dat 'sociaal' niet wil zeggen 'de hele wereld liefhebben', maar je volgens de (communicatie-)regeltjes kunnen gedragen en netjes aanpassen binnen een groep soortgenoten. daar hoort ook een zekere mate van hechting bij, zondermeer, anders hadden groepen geen overlevingskans en zou het sociale wanorde zijn ipv. een goed geoliede groeps'machine'.

nee, in deze ben ik het helemaal niet met je eens : niks mis met een hond die wel absolute voorkeur heeft en die ook duidelijk laat blijken. alleen is die er bij veel jachthondenrassen helemaal uitgefokt omdat een jachthond als een gebruiksvoorwerp werd gezien - die moest je als het zo uitkwam ook kunnen uitlenen aan een vriend of een buur.
maar daarom is dit gedrag niet meteen als wenselijk standaardgedrag uit te roepen.

mijn honden zijn allemaal redelijk op mij gericht, de één is daarbij nog wat eenkenniger dan de ander, maar allemaal zouden ze zich wel redelijk kunnen aanpassen in een andere omgeving.
kwiebus is daarin nog de moeilijkste - hij heeft een soort scheidingsangst, maar alleen als er andere mensen in de buurt zijn. hij vindt het heel erg moeilijk en eng om eventjes bij iemand achtergelaten te worden, daar wil hij dan helemaal niks mee te maken hebben en slaat ook echt in paniek.
ben ik erbij dan maakt het hem veel minder uit en kan hij (bij goede benadering) redelijk open zijn.

Daarbij, je doet er ook weinig aan

Kaya is enorm baasgericht en aanhankelijk, ik zou bijna zeggen 'afhankelijk'. Natuurlijk heb ik daar wel een beetje de vinger in de pap bij gehad, maar grotendeels zit het in haar karakter en niet te vergeten het ras.

Ze is dol op een paar andere mensen en daar kan ik haar dus ook probleemloos aan meegeven, mits van huis af. Ben ik echter nog in beeld, dan ben ik de 'belangrijkste' en gaat ze niet mee.
Ik vind dat trouwens ook niet vreemd, wij vormen een roedel en de roedel blijft bij elkaar.

Ik zie het eigenlijk ook niet als probleem, alhoewel ik Bill best wel een beetje sjielug vindt, als 'ie alleen maar op me wil liggen wachten bij de deur.
Maar Billy is gewoon zoals 'ie is. Toen we 'm ophaalden bij de opvang heeft 'ie de hele weg naar huis op mijn schoot gelegen, met zijn grote gekke slungellijf. Wij waren zijn zoveelste baasjes dus ik vond het eigenlijk wel fijn dat 'ie zich gelijk zo aan me wilde (en kon) hechten. Misschien is het daar 'fout' gegaan, dat weet ik niet.
Wat ik wel weet dat het niet over is gegaan door 'm altijd en overal mee naar toe te nemen en 'm met leuke mensen te laten kennismaken. Dat hebben we gedaan en dat heeft Billy niet veranderd.