Het HondenForum

Ik liep vanmorgen met Fellow in het park toen ik een vrouw tegen kwam met een shiba. We kwamen aan de praat. Op den duur hadden we het over een tweede hond. Zij zei dat het contact met je eerste hond veranderd als je een tweede hond er bij neemt, het wordt wat minder close als eerder omdat je hond dan meer optrekt met de andere hond inplaats van met de baas. Zij dacht dat het met een sheltie wel mee zal vallen omdat die aardig gericht zijn op de baas, maar bij een shiba zal het wel zo zijn dat ze minder close zijn met een tweede hond er bij.

Merken mensen die er een hond (of meer) bij hebben dat het contact met de eerste hond anders wordt dan voor heen of verschilt dat per ras of maakt het helemaal niks uit?
Wat is er precies veranderd?

Groetjes, Noëlle.

Quasar is er alleen maar vrolijker van geworden, trekt nog net zoveel naar ons toe als voorheen alleen heeft nu voor tussendoor een vriendinnetje.

Ik heb dan wel geen 2 honden voor fulltime, maar wel parttime..
En dan zijn ze allebei ontzettend op mij gericht, totdat ik ergens ga zitten, dan gaan ze samen stoeien. Sta ik op, lopen ze samen achter me aan.
Ook buiten, ze stoeien en rennen samen, maar luisteren meteen als ik ze roep.

Met Baco heb ik altijd een speciale band gehad, en die is precies hetzelfde gebleven toen Ducain erbij kwam.

Lola is geen spat veranderd toen Jakko erbijkwam. (geestelijk bedoel ik.)
Wél is het een stuk gezeligger geworden.
Lola knapte op, omdat ze het gezelschap van haar broer wel kan waarderen.
Maar ik kan niet echt zeggen dat ze minder aandacht voor mij had.
Buiten is wel zo dat ze samen meer optrekken met elkaar, samen jagen als ze iets spotten.
Maar dat is eigenlijk wel logisch, vind ik.

Hier is niks veranderd. De eerste hond is er alleen maar van opgeknapt sinds hij weer een maatje heeft om lekker mee te ravotten.

bob hing heel erg aan mij
die zocht 24 per dag mijn aandacht
en ik moest hem regelmatig op zijn plek wijzen
nu gaat ie tussendoor ook naar mn andere twee honden
maar de band is er echt niet minder om geworden

monky is er juist een stuk rustiger van geworden (stresskip is het) en ik heb daar juist een betere band met monky door gekregen (gevoelsmatig) , hij is iets zelfstandiger en zekerder geworden door zijn hondsevriendinnetje, ik heb hem iig nog nooit zo zien genieten en hij doet vrij weinig hoor met zijn meiden maar het samen zijn is voor hem iig erg belangrijk!
en mijn band met hem is er absoluut niet minder van geworden, alleen maar sterker

Het "wij met zijn tweetjes tegen de wereld gevoel" verdwijnt wel een beetje is mijn ervaring. Maar dat maakt plaatst voor iets minstens zo mooi, en voor de hond nog mooier, het "wij twee honden en baasje samen tegen de wereld gevoel".
Saar erbij was een verrijking voor Moos, en Vera nu ook weer voor Saar. Ik denk dat het voor de hond 'gezonder' is om niet puur alleen aan en mens te hangen, maar ook dat te kunnen delen met een andere hond.

Met de andere honden erbij is boris veel gezelliger, activer, allerter en gewoon leuker. Zit veel beter in zijn vel dus hier gaat het zeker ook niet op. Hij vind mij nog steeds het leukst, maar met de andere honden erbij voelt hij zich beter waardoor wij samen het ook gezelliger hebben
Hij is dan wel minder op mij gefixeerd, maar dat vind ik alleen maar lekker. Nu kan ik geen stap verzetten of Boris is bij me. Dan gaat hij meer zijn eigen weg maar staat wel gelijk bij me als ik roep

Nanni komt nu wel eens vaker overeind voor een aaitje Ze blijft ons het leukste vinden, maar ze leeft wel weer op sinds de kleine erbij is

Met scooby had ik een fantastische band en die is geen spat veranderd toen Andor erbij kwam.
Nu we Djenna erbij hebben is andor ook niks veranderd, behalve dat hij wat actiever is.

Tobi is net zo'n plakkerd gebleven, ik ben ook gewoon met hem blijven trainen als altijd, misschien dat dat uitmaakt. En Mejra hangt nu gewoon steeds gezellig rondom Tobi en mij.

Op straat in niet-contact met andere honden is Tobi veel relaxter geworden met Mejra erbij, hij vindt het veel minder spannend allemaal als we met ons drietjes zijn en houdt zich meestal gewoon netjes afzijdig.

Jamey is aanhankelijker geworden, en het valt me nu pas op hoe enorm lief en volwassen ze eigenlijk is, terwijl ik haar eerder altijd druk en puppy-achtig vond

Hier is er niets verandert bij hond nummer 1, hij ligt nog net zo vaak bij me, we doen nog net zoveel dezelfde dingen als eerst..
Je moet ook gewoon tijd maken voor de honden apart... en als je band met je hond al niet zo heel close was zal dat met de komst van een 2e hond niet verbeteren nee.

ik had zo af en toe het hondje van mijn moeder erbij, soms een aantal weken

cas die vind het alleen maar gezellig, trekt wel iets minder naar mij toe (positief!!) als mayco er is
omdat hij een maatje had om mee te dollen
zonder mayco ben ik degene die hem bezig moet houden, balletjes moet gooien, trekspelletjes moet doen
maar de band tussen ons was gewoon hetzelfde

Het contact met mijn eerste hond is helemaal niet veranderd, terwijl hij toch ruim 6 jaar 'enige' hond is geweest. Nou ja, misschien de allereerste dagen stond 'ie wel even raar te kijken dat 'die nieuwe' ook een koekje kreeg, maar dat was het dan ook wel.
Het leven is alleen maar leuker geworden: naast een baas die altijd voor je klaar staat ook nog eens een gezellige hondenmaatje er bij. (Waar ik inmddels net zo'n hechte band mee heb als met nummer 1 ).

Ik heb met Tank niet zo'n enorme band, al wordt het nu wel iets sterker nu hij ouder wordt. Ik denk dat Tank het nog altijd leuker had gevonden als hij helemaal alleen was geweest.

Beau vond het alleen maar prachtig toen Nanou erbij kwam . Ze is er veel speelser door geworden. De band met Beau is er ook niet door veranderd, altijd al mijn meisje geweest en dat blijft.

Moos schreef:Het "wij met zijn tweetjes tegen de wereld gevoel" verdwijnt wel een beetje is mijn ervaring. Maar dat maakt plaatst voor iets minstens zo mooi, en voor de hond nog mooier, het "wij twee honden en baasje samen tegen de wereld gevoel".

Je spaart me tikwerk

Niets veranderd behalve dat het dan inderdaad ons leven nog veel 'leuker' is geworden.
Ik heb wel het idee dat ik met Bantam nog steeds het meest 't 'twee handen op een buik' gevoel heb maar dat komt waarschijnlijk ook omdat hij hier gewoon het langst is.
Maar die band is dus niet anders of minder geworden toen nr.2, 3 en 4 kwamen.

Wat grappig dat dit zo aan de orde komt vandaag, was gisteren een heel eind aan de wandel met mijn herder en teckel en bedacht me eigenlijk dat het met de herder en mij altijd goed zit. We hebben een sterk "wij" gevoel, kunnen met elkaar lezen en schrijven. Woorden zijn soms niet nodig. En samen hebben we de teckel....
Ze spelen samen maar zijn beiden uiteindelijk erg op mij gericht, en niet zo zeer erg op elkaar, denk dat het ook te maken heeft met hoe je dat in het begin oppakt. Ik heb ze minstens een jaar lang apart uitgelaten en veel individueel met ze ondernomen.

Rimpel is alleen maar 'opgeknapt' en bijgetrokken van de komst van Muis.

Hij is veel aanhaliger geworden.
Hij zag nu het kleine Muisje dat om aandacht vroeg en lekker naar iedereen toedartelt, ze vraagt om een aai, ze zit iedereen te paaien en zit daar genoegzaam op te teren...
Dat wilde hij eigenlijk ook wel
Alleen leent hij zich gewoon niet voor echt contact met vreemden enbezoek dat niet heel vaak komt.
Het was eigenlijk wel heel komisch om te zien dat ons contact gestoorde Rimpeltje ineens heel erg hard zijn best ging doen om Muis te immiteren.

Naar ons toe is hij ook 'duidelijker' in aandacht vragen..
Hij is kroeliger en rustiger in zekere zin...
Ook naar mensen die hem regelmatig zien is hij opgeknapt, dat zien ze allemaal

Straal off-topic, maar Hilje, wat heerlijk dat Rimpel zo op is geknapt van een vriendin erbij. Dat is echt een hele goeie beslissing geweest!

Hanneke2 schreef:Straal off-topic, maar Hilje, wat heerlijk dat Rimpel zo op is geknapt van een vriendin erbij. Dat is echt een hele goeie beslissing geweest!

Het was inderdaad de beste beslissing die we in jaren genomen hebben
(naast de keus voor een vaatwasser, drie en een half jaar geleden )

Robin was natuurlijk vrij snel om en zeker toen ze hier eenmaal was maar we hebben het er weleens over en dan zegt hij dat hij echt heel blij is dat we haar opgeaald hebben...Robin is vaak niet zo duidelijk in die dingen maar hierin wel

Keileuk Hilje

Hier is Freek mn maatje, en hij vind Baco wel leuk maar dat is het dan.


Groetjes Els

Mijn band met Max is niet veranderd, hoogstens beter geworden.

Na de dood van onze border collie was Max helemaal down.
Hij wou niet eten, wandelen, spelen, echt helemaal niks.
Omdat Max zo moeilijk is met andere honden hebben we echt heel lang (eigenlijk te lang) nagedacht over een 2e hond.

Nu Macho er is is Max weel helemaal de oude.
Hij wil weer wandelen en spelen, en apporteert zelfs voor het eerst in 8 jaar
Ook is hij goed aangekomen (hij was te mager).
Voor mij nooit wat anders als 2 honden, als de omstandigheden het toelaten uiteraard.

ik denk dat het ook ligt aan de band die je hebt met je eerste hond en hoe oud de hond is als er een tweede hond erbij komt.

ik denk dat de hond wel iets anders gaat gedragen, is natuurlijk niet meer de enigste en heeft nu ook een speelmaatje erbij, dus ik denk in bepaalde aspecten dat de honden wat meer naar elkaar toe trekken.

de band met je eigen hond hoeft daardoor niet te veranderen, aangezien dat anders is dan een speelmaatje erbij...

contact met een mens is ook anders dan contact met een hond, een soortgenoot dus. ik denk ook dat het zeer waardevol is voor een hond. een goed contact met een mens is ook goed en ook zeker waardevol, maar het is zeker wel anders dan contact met een andere hond.

Ik zie wel veranderingen met een andere hond erbij in de roedel. Nelson is een goedsul en kiki een klein gifkikkertje. Ze kunnen het prima met elkaar vinden, maar Kiki is de baas en voor Nelson betekende dat een stappie terug in wat hij allemaal kon doen in huis. Ik heb zo nu en dan wel eens een opvangertje in huis en soms is het dus zo dat ik om jaloersie te voorkomen de honden minder idiviuele aandacht in huis kan geven, minder kluiven of speelgoedjes.
Daarintegen ben ik ervan overtuigt dat een hond zich in de regel fijner voelt met een andere hond erbij.