Het HondenForum

Het laatste half jaar ben ik continu aan het verhuizen en het valt me op dat Gollum er helemaal niks van heeft.
Ik maakte me steeds zorgen of ze al die verschillende omgevingen niet vervelend zou vinden, of dat ze misschien verlatingsangst zou ontwikkelen. Daar alles merk ik niks van.
Ik zorg wel steeds dat ik de eerste paar dagen vrij voor haar maak en in versneld tempo alleen-zijn-training met haar doe en de omgeving verken.
Iemand vertelde me dat de omgeving van een hond er niet zo toe doet, de roedel (ik in dit geval) is het belangrijkste. Uit ervaring ben ik het daar nu wel mee eens.
Ik heb ook genoeg gelukkige kraakpand hondjes meegemaakt, terwijl die toch ook van hot naar her verhuizen.

Wat is julie ervaring hiermee?

Wij zijn de afgelopen 2 jaar ook veel verhuisd. Onze keeshond heeft er veel last van gehad. Hij heeft heel erg moeten wennen, en heeft de eerste tijd toen we hier woonden veel zitten janken. Ik heb geprobeerd om het janken zo goed mogelijk te begeleiden, en nu jankt hij al een hele tijd niet meer als wij weg zijn.
Onze Jack Hussell heeft nergens last van gehad, hij was elke keer heel snel gewend, zolang hij ons maar om zich heen heeft.

Nu wonen we anderhalf jaar op deze plek, maar we zijn rustig rond aan het kijken voor een eengezins woning hier in de buurt. Het kan zijn dat we dit jaar nog verhuizen, en anders wordt het volgend jaar. Het is de bedoeling dat we nu een huis krijgen waar we verlopig kunnen blijven wonen, met het oog op de toekomst.
Als we nu weer verhuizen wil ik misschien de eerste paar weken vrij nemen als we in het nieuwe huis zitten, om onze keeshond goed te kunnen begeleiden.
De honden gaan dit keer sowieso een paar dagen naar mijn vader toe (daar komen ze al vanaf pup af aan ) voordat we beginnen met inpakken en rommelen. Dan krijgen ze die stress in ieder geval niet mee.

Met Pardoes ook 2 verhuizingen meegemaakt. Alleen de eerste dagen in de nieuwe woning liep hij wat meer achter me aan.

Ik kan me wel voorstellen dat er honden zijn die goed tegen veranderingen kunnen. Met Bill zijn we bijvoorbeeld in heel wat vakantiehuizen geweest door de jaren heen en we hebben ook regelmatig gekampeerd. Dat zijn ook steeds veranderingen maar hij vindt dat alleen maar leuk. Zolang wij er zijn is het gewoon goed.

Silka heeft er - volgens mij - iets meer moeite mee. Ze is nog niet zo lang bij ons en ze zal zo'n keer of 5 mee geweest zijn naar vakantie/weekendhuisjes en ze wil - op de eerste dag- liever niet weg. Dan blijft ze in de tuin of in het huis. Moeten we haar echt meeroepen als we gaan wandelen of met de auto weg gaan. Dat is na een dag ook wel over, trouwens.

Ligt denk ik ook heel erg aan de hond.
Met Moos had ik denk ik elke week kunnen verhuizen zonder enig probleem. Moos was ook in elk vakantiehuisje direct thuis en bij elk logeerpartijtje. Hij sliep dan bij me op bed en dat was meer dan genoeg voor hem om ontspannen en tevreden te zijn.

Als ik met Saar wekelijks ga verhuizen krijgt ze van de stress een hartaanval denk ik :N:
Saar hecht aan gewoontes en bekenden dingen voor haar gevoel van veiligheid. Uiteraard ben ik dat/diegene waar ze de meeste veiligheid uit haalt, maar wel ook in combinatie met vertrouwde dingen, ritmes.
Saar kan bijvoorbeeld ook heel slecht slapen als we ergens anders logeren. Is het een omgeving met ongeveer dezelfde geluiden als hier dan slaapt ze al veel makkelijker dan in een omgeving met hele andere geluiden.
Toen ik bij pupje Vera ging kijken hebben we samen 2 nachten bij mijn opa en oma in Amsterdam gelogeerd. Dan mag ze dus ook bij me op bed, maar blijft onrustig. Wil van bed af, toch maar weer wel op bed etc etc. Ik woon in een rustig dorp met veel natuur, opa en oma midden in het centrum van A'dam. Hele andere 'slaapgeluiden' dus ook, en daar wordt ze echt onrustig van.
Saar haalt trouwens ook veel van haar veiligheid uit de andere hond in huis, en ik heb het vermoeden dat ze met Vera erbij wel weer makkelijker daar zou kunnen slapen.

Vera kan ik nog lastig zeggen. Ze past zich wel makkelijk aan, maar is nu qua karakter een mix tussen Moos en Saar. Zoals ze nu is zou teveel verhuizen ook bij haar stress opleveren denk ik. Maar ze is ook pas 4.5 maand natuurlijk.

Jaarlijks verhuizen zouden ze allebei prima trekken hoor overigens. Saar is ook 2 keer verhuisd met mij ondertussen.

Nanna schreef:Laatst een stukje op de tv gezien over de nieuwe hippies in Engeland. Die trokken met busjes rond van de ene plek naar de andere en werden overal net zo hard weer verjaagd.
Wat mij opviel was de vele honden (veelal herderachtigen) die bij hen rondscharrelden. Volkomen zelfzeker en op hun gemak.
Ik denk dat dat die bij iedere verhuizing (soms wel dagelijks) "begeleid" worden

Het is dus ook misschien maar net hoeveel drama je er zelf van maakt.

Maar dat is ook weer anders, want die honden zijn dat leven dan dus weer gewend. Vertrouwd voor hen is dat busje en de baas. Hun huis, dat busje, verhuisd dan dus ook gewoon mee.

Hier zijn wij vorig jaar ook verhuisd. De 2 kleintjes hadden nergens last van en waren zo gewend. Maar Vito daarin tegen heeft misschien wel 2 maand gehad dat ie elke keer moest overgeven en aan de diaree was en gewoon heel erg down was. Ik ben uiteraard naar 1 week al naar de da geweest, maar die heeft hem helemaal onderzocht en hij mankeerde verder niks, toen we hem vertelde dat we net verhuisd waren, zij hij ons ook, dat het daar waarschijnlijk mee te maken had. Een soort van heimwee in een best wel erge vorm. Gelukkig begon Vito zich ongeveer naar 2 maandjes een beetje thuis et voelen....En inmiddels een jaar later gaat het harstikke goed en is ook Vito helemaal aan zijn nieuwe huisje gewend.

ayka is vanaf jongs af aan gewend dat ze heen en weer verhuist... de ene week zat ik in amsterdam en de andere in enschede... om vervolgend nog eens een weekendje camping te gaan...

vervolgens verhuisde ik weer naar haarlem en heen en weer naar amsterdam....en ook weer in het weekend naar de camping..

inmiddels heb ik zira en honey erbij
nu... gaan ze steeds mee heen en weer van amsterdam naar oostzaan en ook weekend naar de camping...

alle 3 de meiden hebben nergens last van en vinden het prima.. maar ja ze zijn het ook vanaf jongs af aan helemaal gewent he....

Moos schreef:

Nanna schreef:Laatst een stukje op de tv gezien over de nieuwe hippies in Engeland. Die trokken met busjes rond van de ene plek naar de andere en werden overal net zo hard weer verjaagd.
Wat mij opviel was de vele honden (veelal herderachtigen) die bij hen rondscharrelden. Volkomen zelfzeker en op hun gemak.
Ik denk dat dat die bij iedere verhuizing (soms wel dagelijks) "begeleid" worden

Het is dus ook misschien maar net hoeveel drama je er zelf van maakt.

Maar dat is ook weer anders, want die honden zijn dat leven dan dus weer gewend. Vertrouwd voor hen is dat busje en de baas. Hun huis, dat busje, verhuisd dan dus ook gewoon mee.

Zullen honden dan aan meer dingen hechten dan alleen de baas?
Bij Gollum verhuisd alleen haar kussen mee, als ik gewoon ergens logeer gaat ze ook altijd mee en dan neem ik alleen een kleedje mee waar ze op heeft gelegen (bekende geur).
Natuurlijk heb ik ook wel bepaalde rituelen die steeds hetzelfde zijn, misschien hecht ze zich daar ook wel aan.

Ik denk dat een bepaalde relaxtheid van de baas ook wel erg meehelpt, die hippies weten waarschijnlijk niks anders dan steeds te moeten verkassen en zullen daar ook wel rustig onder zijn.
En misschien ook een stukje karakter van de hond?

Gollum schreef:
Zullen honden dan aan meer dingen hechten dan alleen de baas?
Bij Gollum verhuisd alleen haar kussen mee, als ik gewoon ergens logeer gaat ze ook altijd mee en dan neem ik alleen een kleedje mee waar ze op heeft gelegen (bekende geur).
Natuurlijk heb ik ook wel bepaalde rituelen die steeds hetzelfde zijn, misschien hecht ze zich daar ook wel aan.

Dat zal gerust wel denk ik. Maar in het geval van de hippies verhuist het complete huis (voor zover je een busje dat kan noemen) van de honden ook steeds mee. Bij kermishonden of circushonden is dat ook zo natuurlijk.
Ik vind dat je dat niet echt kan vergelijken met continu echt helemaal verkassen van huis naar huis.

Ik denk dat een bepaalde relaxtheid van de baas ook wel erg meehelpt, die hippies weten waarschijnlijk niks anders dan steeds te moeten verkassen en zullen daar ook wel rustig onder zijn.
En misschien ook een stukje karakter van de hond?

Tuurlijk helpt de houding van de baas mee, dat is heel vaak zo natuurlijk.
Ik denk alleen niet dat je kan zeggen dat als de baas er maar relaxed onder blijft de hond dat automatisch ook zal zijn. Een hond heeft toch hoe je het ook went of keert zijn eigen karakter.

Ayka-Zira-Honey schreef:ayka is vanaf jongs af aan gewend dat ze heen en weer verhuist... de ene week zat ik in amsterdam en de andere in enschede... om vervolgend nog eens een weekendje camping te gaan...

vervolgens verhuisde ik weer naar haarlem en heen en weer naar amsterdam....en ook weer in het weekend naar de camping..

inmiddels heb ik zira en honey erbij
nu... gaan ze steeds mee heen en weer van amsterdam naar oostzaan en ook weekend naar de camping...

alle 3 de meiden hebben nergens last van en vinden het prima.. maar ja ze zijn het ook vanaf jongs af aan helemaal gewent he....

Dat heb ik ook inderdaad, Gollum ging vanaf kleine pup zijnde ook al overal mee naartoe. Alles met bus en trein, nachtjes logeren bij m'n zus en daar lekker wandelen.
Ik ben net een paar dagen naar Duitsland geweest, heen met de auto en terug met de trein. Ze had nog nooit zo lang (6,5 uur) in de trein gezeten en ze deed het echt perfect! Geen gemiep of gezeur, gewoon lekker aan m'n voeten liggen of op schoot en allemaal aandacht van medereizigers die haar zo lief vonden
Ik vond het ongelofelijk knap, ik had nog bedacht dat als ze het niet zou trekken ik dan eerder zou uitstappen om een lange wandeling te maken maar dat hoefde helemaal niet.

Ik denk dat Gol toch wel erg makkelijk is, laat ik er maar niet teveel aan wennen voordat ik dat ook van een eventuele 2e hond verwacht

Moos schreef:

Gollum schreef:
Zullen honden dan aan meer dingen hechten dan alleen de baas?
Bij Gollum verhuisd alleen haar kussen mee, als ik gewoon ergens logeer gaat ze ook altijd mee en dan neem ik alleen een kleedje mee waar ze op heeft gelegen (bekende geur).
Natuurlijk heb ik ook wel bepaalde rituelen die steeds hetzelfde zijn, misschien hecht ze zich daar ook wel aan.

Dat zal gerust wel denk ik. Maar in het geval van de hippies verhuist het complete huis (voor zover je een busje dat kan noemen) van de honden ook steeds mee. Bij kermishonden of circushonden is dat ook zo natuurlijk.
Ik vind dat je dat niet echt kan vergelijken met continu echt helemaal verkassen van huis naar huis.

Ik denk dat een bepaalde relaxtheid van de baas ook wel erg meehelpt, die hippies weten waarschijnlijk niks anders dan steeds te moeten verkassen en zullen daar ook wel rustig onder zijn.
En misschien ook een stukje karakter van de hond?

Tuurlijk helpt de houding van de baas mee, dat is heel vaak zo natuurlijk.
Ik denk alleen niet dat je kan zeggen dat als de baas er maar relaxed onder blijft de hond dat automatisch ook zal zijn. Een hond heeft toch hoe je het ook went of keert zijn eigen karakter.

Daar moet ik inderdaad rekening mee houden, Gollum is mijn eerste eigen hond dus ik heb niet echt vergelijkingsmateriaal.

Ragyo is vorig jaar 4x verhuisd in 7 maanden tijd. hij leek niet echt te hoeven wennen, als hij maar bij mij is, is het okee. ook als hij mee gaat logeren etc vindt hij alles prima als ik maar in de buurt ben. laat ik hem ergens waar hij de plek en de mensen wel kent maar ga ik zelf weg, dan wordt hij toch behoorlijk nerveus (bij mijn vader bijvoorbeeld, daar hebben we ook nog een paar weken gewoond, hij is gek op mijn vader maar zonder mij toch niet op zijn gemak).
ik merk wel dat nu ik hier woon, dat is het langste dus dat ik ergens gewoond heb met hem, dat hij relaxter is als ik even wegga. hij blaft niet meer als ik vertrek en gaat ook niet meer op zn achterpoten staan om me na te kijken, maar ligt gewoon in zijn mand. laatst had ik hem een keer bij mijn vriend thuis gelaten (toen hij thuis was) en daar is hij eerst best even onrustig geweest nog.
mijn kat is overigens al 7x verhuisd en die is gewoon thuis zodra ik het reishok open doe, ze zoekt haar etensbak, kattenbak en ploft op het dichtstbijzijndste bed neer. toen ik haar net kreeg (ze was toen 3) heeft ze 2 dagen onder een kast gezeten, maar daarna was ze overal thuis waar ik haar meenam.

sam is echt de eerste week van slag geweest na onze verhuizing 3 jaar geleden.

lola is overal thuis waar ze voor haar kruipen

Sinds ik Max heb, ben ik eerst in Spanje een paar keer verhuisd en daarna in Nederland nog een paar keer. Ik heb nog nooit wat aan hem gemerkt dat hij er last van zou hebben. Vanaf dag 1 weet hij welke voordeur de zijne is en ook in het nieuwe huis loopt hij niet verloren rond. Blijkbaar is het genoeg als wij er maar zijn of tenminste wat spullen met onze geur. Ik heb nooit iets speciaals gedaan om hem te laten wennen, hij pikt de nieuwe patronen gewoon heel snel op.

Ik ben nog niet verhuisd met Boomer, maar we gaan wel zeer regelmatig weekendjes weg. Hij vind dan ook alles prima, we kunnen zelfs dezelfde dag nog weggaan en hem achterlaten, als onze spullen er maar blijven staan..
Dus ik schat in dat hij met verhuizen ook niet zoveel moeilijkheden zal hebben, zolang hij maar zekerheid heeft dat hij bij mijn spullen (en dus bij mij) mag blijven.

met cas is het helaas steeds een drama geweest
ook al gaan alle spullen mee, alleen zijn is een drama
hier duurde het vrij lang voor hij alleen kon zijn, nu nog, als de stoel niet bij de vensterbank staat (waar hij zit te wachten tot ik thuis kom) is het janken
niet zo extreem meer gelukkig.
als de stoel er wel staat is het nu geen probleem meer...
ik woon hier nu al ruim een jaar.
maar goed, cas is nu eenmaal een hondje met verlatingsangst.

ook als ik ergens logeer kan hij daar beslist niet alleen blijven, ook als hij z'n mand mee heeft
zelfs als er iemand achter blijft en ik ga even weg is het op het begin nogal gepiep en geen moment rust tot ik terug ben.

Ze hebben nog geen verhuizing meegemaakt, maar we hebben bijv. wel de banken eens anders neergezet. De 1x keer vonden ze het 1 dag wennen, de keer er na keken ze niet op of om

ik denk dat als je als eigenaar vrij stabiel blijft ( en niet een echt gevoelige hond hebt wellicht) het vrij simpel kan, mijn Bo is vaak verkast, van nijmegen naar a'doorn, binnnen a'doorn 3 adressen , dus 3 keer verhuisd, tussen door een tijdje rotterdam, toen naar lelystad, van daar naar hengelo en Goor ( leven op twee adressen ) en uiteindelijk een "vaste" plek in Goor... en nee hij doet niet moeilijk, maar toch weet ik zeker dat het hem geen goed heeft gedaan... of mijn onzekerheid en niet lekker voelen daarbij...

xSuzannex schreef:met cas is het helaas steeds een drama geweest
ook al gaan alle spullen mee, alleen zijn is een drama
hier duurde het vrij lang voor hij alleen kon zijn, nu nog, als de stoel niet bij de vensterbank staat (waar hij zit te wachten tot ik thuis kom) is het janken
niet zo extreem meer gelukkig.
als de stoel er wel staat is het nu geen probleem meer...
ik woon hier nu al ruim een jaar.
maar goed, cas is nu eenmaal een hondje met verlatingsangst.

ook als ik ergens logeer kan hij daar beslist niet alleen blijven, ook als hij z'n mand mee heeft
zelfs als er iemand achter blijft en ik ga even weg is het op het begin nogal gepiep en geen moment rust tot ik terug ben.

Hoe kan dat? Had je hem al als pup?

yamie schreef:ik denk dat als je als eigenaar vrij stabiel blijft ( en niet een echt gevoelige hond hebt wellicht) het vrij simpel kan, mijn Bo is vaak verkast, van nijmegen naar a'doorn, binnnen a'doorn 3 adressen , dus 3 keer verhuisd, tussen door een tijdje rotterdam, toen naar lelystad, van daar naar hengelo en Goor ( leven op twee adressen ) en uiteindelijk een "vaste" plek in Goor... en nee hij doet niet moeilijk, maar toch weet ik zeker dat het hem geen goed heeft gedaan... of mijn onzekerheid en niet lekker voelen daarbij...

Hoe weet je zeker dat het Bo geen goed heeft gedaan?
En w.b.t. dat gevoelige, bedoel je dat qua verlatingsangst? Wat is eigenlijk een gevoelige hond?

Mijn hond had met verhuizen nog met vakanties moeite, als ik er maar bij was maakte al het andere voor hem niet veel uit.
Maar ik merk nu hij ouder aan het worden is, hij er meer moeite mee heeft, zowiezo als er nu eens iets anders gaat dan anders...

Gollum schreef:

xSuzannex schreef:met cas is het helaas steeds een drama geweest
ook al gaan alle spullen mee, alleen zijn is een drama
hier duurde het vrij lang voor hij alleen kon zijn, nu nog, als de stoel niet bij de vensterbank staat (waar hij zit te wachten tot ik thuis kom) is het janken
niet zo extreem meer gelukkig.
als de stoel er wel staat is het nu geen probleem meer...
ik woon hier nu al ruim een jaar.
maar goed, cas is nu eenmaal een hondje met verlatingsangst.

ook als ik ergens logeer kan hij daar beslist niet alleen blijven, ook als hij z'n mand mee heeft
zelfs als er iemand achter blijft en ik ga even weg is het op het begin nogal gepiep en geen moment rust tot ik terug ben.

Hoe kan dat? Had je hem al als pup?

nope, cas is hier gekomen toen hij bijna een jaar was.
bij z'n vorige baasje zat hij continu in de tuin, en als hij binnen mocht was dat 's nachts en sliep hij op bed
verder weet ik het niet.

ik moet ook wel zeggen dat ik het nooit heb opgebouwd hoor, ik wist daar niks vanaf
ben de eerste tijd thuis geweest, en toen gewoon alleen gelaten voor een boodschap enzo
maar toen was er direct al een probleem, hij fokte zichzelf helemaal op met alleen zijn, liet z'n plas lopen, je zag precies waar hij geweest was.
toen een bench aangeschaft, en toen ging het hardstikke goed
en kon hij zelfs uit de bench zonder problemen.
eenmaal verhuisd ging het weer helemaal mis, bench kon ik niet kwijt op m'n kamertje, duurde een aantal weken voor hij weer redelijk alleen kon zijn. zonder gejank (piesen deed ie niet meer)
daarna weer verhuisd, dit keer wel een bench mee kunnen nemen, maar dat was geen succes, hij probeerde de tralies kapot te bijten enzo, dus tja, toch maar weer los in huis, en na een aantal weken ging dit ook weer beter zonder gejank
nu jankt ie dus alleen als hij niet naar buiten kan kijken
en toevallig zei m'n huisgenoot dat ie vandaag even gejankt heeft, waarom dat was weet ik niet, misschien omdat ik hem geen eten had gegeven vanmorgen, en ik dus vanmorgen wegging naar de supermarkt om z'n eerste kippenpoot te halen.

maar cas is dus geen stabiel hondje, negeren werkt het beste, en eens in de zoveel tijd neem ik hem op met de webcam als ik boodschappen doe.
en eigenlijk gaat het altijd goed

Gollum schreef: Ik heb ook genoeg gelukkige kraakpand hondjes meegemaakt, terwijl die toch ook van hot naar her verhuizen.

Wat is julie ervaring hiermee?

Shib is ook een poos z'on kraakpand hondje geweest. 4 Keer verhuisd in minder dan 2 jaar tijd, maar nooit echt problemen gehad. Hij vond het vooral het fijnste dat er altijd mensen waren in de pandjes, altijd aandacht en altijd keiveel ruimte om binnen rond te rennen.

Voor Shib is een plek goed als zijn dekentje of mijn jas er ligt en als hij kan spelen met een bal of een stok.

Wat hierboven ook al ergens door iemand gezegd wordt, het heeft ook wel te maken met hoe relaxt de baas is. Ik zie dat bij Shibby heel goed namelijk, zodra ik me ergens druk over ga maken, neemt hij dat gelijk over. Als ik ergens op een plek kom en me daar zelf gewoon lekker thuis voel, zal Shib dat ook doen. Terwijl als ik me niet zo op mijn gemak voel, Shib als een irritantje rond gaat stuiteren en piepen (heerlijk excuus om snel weer weg te kunnen ).

Mijn idee: Het aanpassingsvermogen van een hond wordt beinvloed door het individuele karakter van de hond en dat van de baas.

Shibby schreef:

Gollum schreef: Ik heb ook genoeg gelukkige kraakpand hondjes meegemaakt, terwijl die toch ook van hot naar her verhuizen.

Wat is julie ervaring hiermee?

Shib is ook een poos z'on kraakpand hondje geweest. 4 Keer verhuisd in minder dan 2 jaar tijd, maar nooit echt problemen gehad. Hij vond het vooral het fijnste dat er altijd mensen waren in de pandjes, altijd aandacht en altijd keiveel ruimte om binnen rond te rennen.

Voor Shib is een plek goed als zijn dekentje of mijn jas er ligt en als hij kan spelen met een bal of een stok.

Hahaha! Herkenbaar

Wat hierboven ook al ergens door iemand gezegd wordt, het heeft ook wel te maken met hoe relaxt de baas is. Ik zie dat bij Shibby heel goed namelijk, zodra ik me ergens druk over ga maken, neemt hij dat gelijk over. Als ik ergens op een plek kom en me daar zelf gewoon lekker thuis voel, zal Shib dat ook doen. Terwijl als ik me niet zo op mijn gemak voel, Shib als een irritantje rond gaat stuiteren en piepen (heerlijk excuus om snel weer weg te kunnen ).

Mijn idee: Het aanpassingsvermogen van een hond wordt beinvloed door het individuele karakter van de hond en dat van de baas.

Ik denk het ook