Voorheen liep ik met Juultje in de polder, kwamen nauwelijks auto's en andere mensen (met honden), en dat ging prima. Ze kon nergens naartoe omdat er juist niets boeiends was behalve ik en de bal. Dan kon ze ff lekker rennen en was ze thuis lekker moe.
Alleen hadden ze bij de polder gras gemaait, dus ook alles van de sloten... afijn, de eendjes zijn nu te zien. En Juultje gaat er vandoor achter de eendjes aan. Roepen helpt dan niet meer...
Daar ben ik al week of 2 niet meer geweest. Zonet ben ik ergens anders naartoe geweest, maar OOK eendjes. Ik dacht, ik laat haar wel even los want ik denk dat ze wel in de buurt blijft. Aan de lijn deed ze dat wel beetje zeg maar. maarja, eenmaal los, zag ze ineens de eendjes

Dus weer op tijd aangelijnt. Als ik zeg 'Hier' komt ze wel, want ze krijgt een snoepje. Maar eenmaal er eendjes zijn, maakt het niet meer uit.
Hierdoor ben ik best onzeker over haar, want zo goed ken ik haar niet wat betreft loslaten. Ben dr net 2 maandjes

Ja het strand, maar dat is best wel ver met de fiets... En mijn ouders kunnen ook niet elke dag rijden.
Hebben jullie misschien tips wat ik hieraan kan doen? Want overal waar ik haar los laat, ben ik bang dat ze gewoon iets anders ziet en weg is. Wel laat ik haar wel los met een andere hond waar ik standaard 1x in de week naar een grasveld gaan. Want dan ben ik zeker dat ze niet weg rent, dat hondje is daar veel te leuk voor.
Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik niet meer onzeker hoef te zijn hierover en hoe kan ik haar leren dat ze naar me luisterd? Want ze kan het wel hoor, dat weet ik zeker!
Groetjes
