Het HondenForum

Kijk maar, filmpie van welopgevoede Bulldog Gabe

Wat een leuk filmpje

vooral op het hobbelpaard

Emma schreef:vooral op het hobbelpaard

Ja leuk he, vond ik ook een giller

Wat een leukertje zeg

Nanna schreef:Wat een mooi type trouwens. Hij bewoog zich ook zeer gemakkelijk voort.

Jawel toch! en geloof me als grote bullen liefhebber ken ik meer dan genoeg bullen die net zo energiek zijn als Gabe.
Mss niet zo opgevoed maar das een ander verhaal....

Dus Nanna niet alle bullen zijn snorkelende en ronkende en kwijlende "monsters"

super filmpje!

Yv*nn schreef:niet alle bullen zijn snorkelende en ronkende en kwijlende "monsters"

Ik ken ze eerlijk gezegd niet anders, dus ik vond het geweldig om eens een bul te zien die zo sportief en actief is .
Alleen dat hobbelpaard vond ik maar zozo... maar al die andere oefeningen: helemaal geweldig. En ook de 100% focus van de hond op het vrouwtje. Fantastisch, daar kunnen een paar van mijn herders nog wel iets van leren .

Leuk filmpje

Wat een ontzettend leuk filmpje
Ik vind ze echt leuk hoor, wij hebben sinds een paar maanden eentje als buurhond, zo leuk, komisch ook en zoooo lief

geweldig filmpje!!

wat gaaf

Wat een leuke hond!

GEWElDIG!!!! Dat hobbelpaard zeg! Ik lag helemaal krom hahaha. SUPER!

Groetjes Marieta

prachtig om te zien! en hier nog van die 2 bewegelijke bullen hoor...ze vinden het heerlijk om actief te zijn..enne...de koelkast openen leer ik ze hier ook maar niet...sloffen halen kan simba wel maar dan gaat ie er eerst een uur op zitten kauwen en kwijlen

Hartstikke leuke bullen maar eigenlijk niet heel bijzonder voor mij. Ik heb mijn bulletjes ook ongeveer zo opgevoed, vooral Poncho blonk uit in gehoorzaamheidsoefeningetjes maar alle drie hebben ze die focus op hun baasje, lopen ook bijna altijd los. Zo zou het ook moeten zijn bij Engels/Franse bulldoggen want het is het ras bij uitstek dat supergoed overal bij betrokken kan worden zonder ook maar iemand te hinderen. Als je er een beetje tijd in steekt.

Hij is cool

Inge O schreef:val nu dood - dat ik dat nog ooit zou zeggen, een LEUKE bull .

Allee wel blijven door ademen hoor Inge

Anna*Poncho schreef:Hartstikke leuke bullen maar eigenlijk niet heel bijzonder voor mij. Ik heb mijn bulletjes ook ongeveer zo opgevoed, vooral Poncho blonk uit in gehoorzaamheidsoefeningetjes maar alle drie hebben ze die focus op hun baasje, lopen ook bijna altijd los. Zo zou het ook moeten zijn bij Engels/Franse bulldoggen want het is het ras bij uitstek dat supergoed overal bij betrokken kan worden zonder ook maar iemand te hinderen. Als je er een beetje tijd in steekt.

Idd Anna wat je schrijft is ook mijn ervaring.
Gabe is natuurlijk een erge leuke en gehoorzame bull, maar zeker geen uitzondering.
Toch ervaar ik dagelijks allerlei hardnekkige vooroordelen, {ook hier op het forum overigens }ze zijn allemaal lui, eigenwijs, beetje dommig, je kunt ze dus niets leren, boven de 20 graden vallen ze dood om, ze kunnen amper adem halen, langer dan 15 tot 30 minuten kunnen ze niet lopen, ze kunnen niet rennen, ze worden niet ouder dan 6, enz. enz ...
{Daar staat wel tegenover, ach ze zijn zo leuk en grappig jammer dat...., o ze zijn mooi van lelijkheid, o kijk een Jake and the fatman hond........ }

En soms vind ik dat toch wel jammer, want ze zijn en kunnen zo veel meer dan dat.

Maar goed t`zijn niet alleen de Engels/Franse bullen die met een hartnekkig bevooroordeeld imago kampen......

Wat je zegt Yvonn

Hier een filmpje van mijn zelfstandige Ponchootje, wat vond ze het leuk om een eigen taak te hebben en baasje in de gaten te houden. Zozeer zelfs dat ze veel liever los naast de fiets rende dan erop te zitten (op een vroege zondagochtend gefilmd).


En hier met z'n drietjes, zo lopen ze vaak mee te rennen, ook in (rustige) woonwijken. Geweldige conditie hebben ze.

Toen ik een jaartje de Sandd-post bezorgde, liepen ze geregeld met z'n drietjes mee, los, en hielden mij dan heel goed in de gaten. Jammer dat ik daar geen filmpje van heb, want dat was echt een leuk gezicht. Juist door het ontbreken van jachtinstinct en doordat ze in de regel niet echt fel en/of waaks zijn maar wel veel van mensen en kinderen (en van aandacht) houden, zijn het ideale hondjes om overal mee naartoe te nemen. En is het zelfs zo dat mensen die helemaal niet van honden houden ze vaak leuk vinden.

Wat een leuke filmpjes Anna, ze hebben idd een puike conditie, prachtig stel.

En Sjors en zijn voorgangers is/waren ook zo goed als altijd bij me, waar ik ook naar toe ging, we zijn eigenlijk overal welkom.
Wat ik idd ook zo leuk aan bullen vind is die speciale gave, om hun zo brood nodige aandacht op te eisen.
Op 1 of andere manier weten ze altijd met verve die aandacht te trekken, zonder echt irritant of al te opdringerig te zijn, wat je schrijft zelfs bij mensen die niks of weinig met honden hebben.
Roep al jaren bullen maken mensen blij…
Hoe vaak kom ik in gedachte gezonken of iet wat sacherijnig kijkende mensen tegen die dan Sjors zien, en opeens glimlachen.
Dan denk ik altijd goed zo jongen, al is het maar 1 glimlach je hebt het wel weer voor elkaar…

Heb ooit eens wat geschreven over mijn bull Boetsie, en het verhaaltje eindigde zo…


Dus Boets is meer dan een hond, natuurlijk is hij ook geen mens, maar toch ook niet zo maar een dier, nee hij is een Bull en Bullen zijn een apart soort, en alleen wij! levenspartners van deze prachtige schepsels weten hoe bijzonder zij zijn. En deze ervaring wens ik iedereen toe. Want ik verzeker u, mocht u ooit besluiten om samen te gaan wonen met 1 of meer van deze schepsels, dan zult u het beleven. Op het moment dat een bull u woonkamer betreed, is het doek gehesen gaan de schijnwerpers branden, en staat u oog in oog met een performer van wereldformaat.

En zo beleef ik bullen nog steeds, oke mogelijk iet wat lyrisch mss, maar ja zo is het en niet anders, wat jij? wij weten...

Yv*nn schreef:Hoe vaak kom ik in gedachte gezonken of iet wat sacherijnig kijkende mensen tegen die dan Sjors zien, en opeens glimlachen.
Dan denk ik altijd goed zo jongen, al is het maar 1 glimlach je hebt het wel weer voor elkaar…

Haha hoe herkenbaar. Ik zeg altijd: als ik met mijn hondjes loop lijkt het of de hele wereld van honden houdt. De ene glimlach na de andere zie ik verschijnen, en moeders komen massaal met hun kinderen naar me toe om kennis te maken (al dan niet op verzoek van het kind).

En wat denk je wat er gebeurt als ik zoals hieronder rondrijd



Ik zou met gemak een rondje kunnen rijden en dan met de centenbak rondgaan, het is echt net een onbedoeld showprogramma

Dus ja, ik herken dat als geen ander, mensen die spontaan gaan glimlachen. Performers zijn het inderdaad, dat is een goed gekozen woord

Geweldige filmpje, geweldige hond vooral ook.

Dat dit geen uitzondering is, kan ik niet uit mijn eigen omgeving afleiden. Ik ken wel twee redelijk actieve bullen, maar als ik de ademhaling hoor tijdens het lopen van een parcours, dan bloedt mijn hart toch wel.

Wat vertedering betreft sluit ik me aan bij Inge en ook nog de opmerking dat ik denk dat vooral kleine hondjes in het algemeen vertederen. En dan zeker als het er meer zijn. Wij hebben drie Cairns waarvan 1 van 6 maanden en hoe vaak we daar wel niet over aangesproken worden... Er zijn hier in de buurt zelfs groepen Marokkaanse kinderen die spontaan hun angst overwinnen en vragen of ze de hondjes mogen aaien. Dus als het maar klein en schattig is, dan krijg je aandacht genoeg!

Inge O schreef:

Anna*Poncho schreef:
Dus ja, ik herken dat als geen ander, mensen die spontaan gaan glimlachen. Performers zijn het inderdaad, dat is een goed gekozen woord

en nu even nuchter : ze zijn gewoon gefokt op een babyface die bij ons, of we willen of niet, positieve emoties opwekt. dat is de enige bestaansreden van de platneuzen en dat is de enige reden dat men jouw hondjes zo grappig vindt - niet omdat ze zoveel liever en grappiger zijn.

En wat is daar mis mee? Heeft elk gefokt ras niet een of ander kenmerk dat ons mensen aanspreekt? Ik vind het heerlijk dat mijn hondjes zo geliefd zijn, zou er grote moeite mee hebben als mensen tegen me zouden gaan schelden omdat mijn honden a) te veel zouden blaffen, b) agressief zouden ogen, c) bedreigend op kleine kinderen zouden overkomen, d) noem maar op.

In deze overbevolkte wereld zie ik geen kwaad in kleine, lief ogende hondjes met kenmerken die mensen aanspreken waardoor het verschijnsel 'hond' voor een keer in een positief daglicht komt te staan. Tel daarbij op het feit dat ik deze kleine platneuzige hondjes juist door het feit dat ze een groot deel van de mensheid aanspreken, werkelijk overal mee naar toe kan nemen omdat ze welkom zijn, en je kunt tot de conclusie komen dat ze wel degelijk een goede keus vormen voor mensen als ik die honden nemen om zo veel mogelijk tijd met ze door te brengen zowel in als buiten de stad.

Zo, dat was mijn bijdrage aan het verschijnsel platneuzige hondachtigen met babyface

Inge O schreef:ja, oké, daar is niets mis mee, maar ik blijf het gek vinden dat mensen het innerlijke van een hond blijven koppelen aan het uiterlijke. zoals een basset die toch zo droevig kijkt....hoe droevig, wat droevig, dat beest ís toch gewoon zo, zelfs als hij wil kan hij toch niks anders?

of een engelse stafford die zo heerlijk glimlacht....kan hij niet helpen, als hij hijgt 'glimlacht' hij automatisch, zelfs als hij op dat ogenblik iedereen naar de maan wenst.

het één ((leuke) eigenschappen van een hond) heeft dus niks te maken met het ander (er leuk uit zien voor mensen die niet verder nadenken). mensen die dat niet doorzien snappen naar mijn gevoel niet echt veel van honden.

Mensen die een Engelse of Franse bulldog goed kennen, koppelen het uiterlijk echt niet los van het innerlijk. Het zijn wel degelijk honden die op de een of andere manier enorm grappig kunnen zijn, zoals Yvonn al zei performers. Natuurlijk helpt hun uiterlijk daaraan mee, maar als het alleen om het uiterlijk was gegaan was ik snel op het ras uitgekeken. Mijn Ponchootje was bijvoorbeeld een persoonlijkheid waar je niet omheen kon, met het denkvermogen van een driejarige kleuter. Ze kon zelfstandig verbanden leggen en ook enorm overtuigd zijn van de juistheid ervan. Koppigheid maar dan in een groter, komisch verband, en dat is een echte raseigenschap van de bulldog (Fr/Eng).

Ik heb het dus alleen over de bulldogjes, niet over rassen met andere overdreven kenmerken, daar kan ik niet over meepraten. Dat kunnen mensen die zo'n hond hebben beter zelf doen

Inge O schreef:die tweespalt maakt dat ik het juist niet heb voor rassen met een overdreven uiterlijk, niet overdreven stoer, niet overdreven triest en niet overdreven komisch, want dat zijn ze gewoon niet.

Daar kan ik wel begrip voor hebben, zo zou ik misschien ook hebben geoordeeld als ik een ander, natuurlijker ras had gehad. Maar nu ik ze ken vind ik ze gewoon helemaal geweldig, en zie ik het als groot voordeel dat ze puur door hun uiterlijk zelfs bij vreemden geliefd zijn want ik weet uit eigen ervaring (met herders) en van die van anderen dat dat nog weleens anders kan zijn. Dus laat mensen maar lekker over ze zeggen wat ze willen ('mooi van lelijkheid', 'schattig', 'oooo wat lief', 'grappige hondjes', 'zijn ze met de neus tegen de deur gelopen' etc.), zolang het complimenteus, in elk geval niet kwaadaardig, bedoeld is, ben ik blij.