Het HondenForum

Is (zijn) jouw hond(en) veranderd door de komst van een andere hond?

Bowie is bijna 3 jaar lang de enige hond hier in huis geweest. Hoewel ze dagelijks meerdere malen per dag intensief hondencontact had is een hond erbij in huis toch heel anders.

Op de een of andere manier lijkt ze veel hondser geworden Het kan ook mijn beleving of interpretatie zijn hoor
Ze komt ook een stuk volwassener over maar daarnaast ook veel speelser. Ze speelde vanaf het begin al met Fien maar dat kwam meer van Fien uit. Nu daagt ze Fien zelf ook heel veel uit om te spelen en maken ze m'n huis nóg meer onveilig :N:

En het allerfijnste vind ik nog dat het hele erge obsessieve wat Bowie naar mij had minder is geworden. Ze adoreert me nog steeds wel maar de scherpe kantjes zijn er vanaf. Ze heeft nu Fien waar ze zich mee bezig kan houden en waar ze haar poten vol aan heeft

Nora was (en is) 11 toen we Nilo kregen. Ze is zich geloof ik wat jonger gaan voelen en vind het wel leuk met zo'n pup erbij, ookal is ze 11 jaar lang de enigste geweest. Verder is ze ook aanhankelijker in het algemeen geworden. Voordat we Nilo hadden lette ze eigenlijk niet zo op tijdens wandelingen, ging gewoon haar eigen gang. Nu is ze heel oplettend of iedereen wel mee komt

Hier ook de ervaring dat een hond zich anders gedraagd als er een hond bij is. Heb het met Bo ervaren, maar met boris doe ik het dagelijks. Laat je hem alleen uit dan sloft hij mee. Gaan de sinten mee dan gaat het een stuk vrolijker eraan toe. Maar helaas: hij wordt vreselijk snel oud dus laat het steeds meer afweten. Waar we een paar weken geleden nog gemakkelijk een uur konden lopen is nu een half uur echt ruim genoeg

Tommie is zich minder op de honden buiten gaan richten en meer op zijn eigen roedel. Wat ik erg prettig vind. Omdat hij thuis genoeg kan spelen en contact heeft zoekt hij het niet meer zo veel bij andere honden.

Saar is natuurlijk maar 4 maanden alleen geweest, maar er zit wel verschil tussen Saar met Moos en Saar met Vera.
Saar met Vera is veel speelser. Saar is altijd een speels hondje geweest, Moos niet zo heel erg, dus ze daagde hem nogal eens uit zonder een reactie te krijgen. Saar en Vera spelen buiten ook veel meer, Moos was buitenshuis erg druk met luchtjes en had dan vaak geen tijd voor spel.

Saar moet nu nog wel even de leider zijn en dat is dan weer niet zo haar ding. Ze kan Vera wel heel erg goed corrigeren, en dat is een kant die ik nog niet van haar kende. Maar ze wil ook wel graag een maatje die haar leidt, en ze laat Vera dus bijvoorbeeld als eerste door de deur gaan en aan de riem voorop lopen. Saar is nogal een volgzaam typje gewoon Nu is Vera een zelfverzekerd stabiel ding, dus ik verwacht dat als ze pup-af is ze vanzelf de leidende rol overneemt eigenlijk.

Bruno is zich nog meer terug gaan trekken, wat ik wel jammer vind.
Toch hangt hij uiteindelijk best aan het gezelschap van Tomas merk ik aan kleine dingen.

sam is een hond geworden door puppekind lola.


sam was altijd een best onzeker manneke. mede door zijn allergieen erg gestresst.

lola heeft hem enorm losgekregen.

Marie-Josée schreef:Bruno is zich nog meer terug gaan trekken, wat ik wel jammer vind.
Toch hangt hij uiteindelijk best aan het gezelschap van Tomas merk ik aan kleine dingen.

Hier hetzelfde.

Af en toe wil Rana wel even spelen/contact maken, maar verder trekt ze zich wat meer terug.

Janus is minder gefocused op het 'wat gaan we doen' ..maar dat kan ook komen doordat hij ouder is geworden
Toen hij nog alleen was kon hij nooit blijven liggen als ik op stond om bijvoorbeeld even naar de wc te gaan, hij moest dan altijd meteen opstaan om te kijken of we iets leuks gingen doen en daardoor claimde hij me heel erg.
Nu de uk erbij is kan meneer wel ontspannen blijven liggen (al volgt hij me wel nog steeds met zijn ogen ) .

Hier is Elmo heel erg veranderd met de komst van 2 pupjes. Mowan en Lune dus. Het was altijd een hond die erg veel sliep, en alleen echt actief was als je ging wandelen. In het begin moest ie helemaal niks weten van Mowan en Lune, maar nu is hij zover dat ie ze uit zichzelf uitdaagt. Springt door zijn poten in spelboog om een zeer lompe manier, waar ze de eerste paar keren gigantisch van schrokken, maar nu snappen ze het, en gaan dan heerlijk met elmo ravotten. Elmo is echt heel erg veranderd in het opzicht met spelen dus.

Vooral Lune kan alles bij hem maken!

Yep, Shannado is ook veel hondser geworden, die wist voordat Savanne kwam echt niet wat hond zijn inhield, dat heeft ze pas ontdekt toen Savanne kwam.
Daarnaast is ze veel stabieler geworden, pas een half jaar ofzo nadat Savanne erbij was gekomen, kon ik zeggen dat wij aan Shannado ook een fijne hond hebben, ze is echt giga veranderd.
Aan de ene kant minder op ons gericht, maar onze band is wel intenser geworden, ze heeft ook veel meer vertrouwen in mij gekregen.

Ja, Bill is ook wel wat veranderd met de komst van Sil. Niet zo zeer wat zijn band met mij betreft maar wel qua 'actie'. Zo is hij buiten veel meer bezig met snuffelen, graven, langs de waterkant 'sneupen' (Jaaps uitdrukking, geloof ik ) juist omdat Sil er bij is. Want als zij ergens snuffelt moet hij ook en als hij uitsloverig een molshoop uitgraaf, weet 'ie zeker dat 'ie daarmee ook de aandacht van Silka trekt.
En zelfs gewoon lopen is leuker, volgens mij. Ze lopen heel vaak flank aan flank, Vind ik zo'n mooi gezicht. Die twee kontjes en vrolijke staartjes naast elkaar...

Max, die in het begin absoluut niet moest weten van pupsel Igor, is met het het verstrijken van de maanden iets inschikkelijker geworden. Aan kleine dingen zie ik dat hij het mormeltje toch wel apprecieert

Helaas gaat Max zijn gezondheid achteruit, dus veel spelen & dom doen zit er nog zelden in

Quasar oogde een beetje eenzaam voor we Tsuki kregen. Omdat hij niet met andere honden overweg kan die groter zijn dan een cm of 25 kon hij ook nooit leuk snuffelen of spelen met hondjes.

Dat is 1 van de redenen dat we er een hondje bij hebben genomen.
Nu oogt hij weer vrolijk, speels. Ze spelen ook heerlijk binnen saampjes. Slapen tegen elkaar aan. Het is echt weer een blije hond geworden

nadat bij simba de gedragsproblemen onder controle waren merkte we toch dat er nog iets was...nadat vrienden op bezoek waren geweest met hun honden bleek overduidelijk wat dat iets was...een maatje..

Bella was bijna 4 toen ze kwam (simba bijna 2) en simba is sinds die tijd rustiger geworden...luistert beter en kan zn ei kwijt...Bella hebben we hier op zien bloeien van stil bulletje in een speelse dame die simba haarscherp in de gaten houdt...beide zijn zeer gehecht aan elkaar...en kunnen niet buiten elkaar...Hier heeft een maatje dus voor beide een positief effect gehad!

Inge O schreef:het zowat een eeuw geleden dat ik maar één hond had, dus qua verschil moet ik je het antwoord schuldig blijven .

feit is wel dat ik een roedel(tje) heerlijk vind en dat ik het hond-hond contact echt nooit meer zou willen missen - ze genieten er zo ontzettend intens van (en ik dus ook ).

Ik krijg sterk de indruk dat het een flink verschil is of je een pup aanhoudt uit een nest of dat je er een voor de honden wildvreemde pup bij zet ?
Het kan heel goed uitpakken bij een vreemde pup, maar dat hoeft niet.

Is het bij een "eigen" pup gemakkelijker?

Inge O schreef:

ranetje schreef:

Inge O schreef:het zowat een eeuw geleden dat ik maar één hond had, dus qua verschil moet ik je het antwoord schuldig blijven .

feit is wel dat ik een roedel(tje) heerlijk vind en dat ik het hond-hond contact echt nooit meer zou willen missen - ze genieten er zo ontzettend intens van (en ik dus ook ).

Ik krijg sterk de indruk dat het een flink verschil is of je een pup aanhoudt uit een nest of dat je er een voor de honden wildvreemde pup bij zet ?
Het kan heel goed uitpakken bij een vreemde pup, maar dat hoeft niet.

Is het bij een "eigen" pup gemakkelijker?

ik denk dat dit alleen bij de teef (moeder) speelt, voor de andere honden is er weinig verschil tussen 'hier geboren' of 'vreemd'.

wel in die zin natuurlijk dat je nooit die intense, nieuwe confrontatie hebt - de groterds weten hier wel wie crunch is (hoewel ze daar nu niet meer aan terugdenken), maar ze vinden haar nog steeds meer lastpak dan wat anders . behalve kwiebus, die is er de laatste dagen ontzettend mee aan het spelen geslagen, dus crunch kan op het ogenblik haar lol niet op.

ze reageerden ongeveer gelijkaardig op vreemde pups - zolang het jong is, is het niet leuk.

het verschil hier (tov. jouw hondensituatie) is natuurlijk wel dat ze elkaar nog hebben voor de interactie en daar mengt crunch zich dan wat 'geruislozer' tussen, zowel bij spel als bij de andere contacten met elkaar .

Dat is inderdaad nog iets "geruislozer"

Ik dacht er aan omdat de fokker van Ita zei, dat ze bij ons 's nachts niet zou piepen omdat ik haar "gewoon" bij Rana kon leggen en dan was het klaar.
Hij heeft zelf meerdere honden maar wel steeds een pup aangehouden uit een eigen nest.
Ik moest een beetje lachen om zijn veronderstelling dat elke teef (of reu?) een pup van 8 weken maar meteen zou accepteren.

Ook al zijn jouw andere honden niet direct betrokken geweest bij het nest, het feit dat Crunch bij jou is geboren maakt de verstandhouding toch wel anders toch?
Of reageren zij net zoals ze zouden doen bij een wildvreemde pup van 8 weken die hun (jouw ) huis komt binnenstappen?

Lola leefde veel meer op toen Jakko kwam.
Vooral met wandelingen werd ze stukken actiever.
Achter elkaar aan zitten, ravotten en spelen, ze leefde helemaal op.

De manier waarop hun met elkaar spelen kan door geen enkel mens *vervangen* worden.
Het was voor mij duidelijk dat ze dolblij is met Jakko.
En dat doet mij ook weer goed. .

Mevrouw werd gewoon gelukkiger door de aanwezigheid van Jakko.
Nou moet ik wel zeggen dat die 2 ook erg aan elkaar *hangen*, dat scheelt ook.

Bantam is niet veranderd, hij heeft zichzelf altijd al goed kunnen vermaken en heeft niet veel met andere honden.
Wel merkte ik dat hij het leuk vond toen Megan kwam.
Zij is ook echt een soort grote zus voor hem geworden
Onze beste vriendin.
Ze spelen wel, maar heel kort en steeds minder en Megan kan gewoon niet meer racen.
In Misty dachten wij wel een maatje voor hem gevonden te hebben en dat is ze ook wel maar Misty is eigenlijk echt heel lui, wandelen doet ze liever niet, spelen alleen als het haar uitkomt.

Nee, echt verandert is hij niet, en al helemaal niet naar ons, of mij.
Ik zou wel heel graag een maatje voor hem willen die aan hem gewaagd is, waarmee we lekkere lange wandelingen mee kunnen maken.
Dat missen we nu, Megan kan niet zo goed meer en Misty wil gewoon niet.
Die doe je geen plezier met het strand of bos. Ja, 1 x per maand

Toen vorig jaar hier de logeerpup was van 6 maanden hebben ze echt weken alleen maar gestoeid en gespeeld, dat vond ik zo leuk voor hem

Nee, er is alleen een concurrentie gekomen tussen beiden om aandacht etc. maar nee Osa is niet echt veranderd denk ik, maar ze was natuurlijk al niet zo jong meer toen hij kwam.

Pardoes is behoorlijk verandert door de komst van Harley. Hij is 6 jaar alleen met mij geweest en hing erg aan mij. Hij was ook altijd overdreven gehoorzaam. Sinds Harley is hij een stuk vrijer en is ook wel eens even niet gehoorzaam.

ranetje schreef:

Marie-Josée schreef:Bruno is zich nog meer terug gaan trekken, wat ik wel jammer vind.
Toch hangt hij uiteindelijk best aan het gezelschap van Tomas merk ik aan kleine dingen.

Hier hetzelfde.

Af en toe wil Rana wel even spelen/contact maken, maar verder trekt ze zich wat meer terug.

Daar zou ik best een beetje moeite mee hebben. Tenminste, als ik bedenk dat mijn 'ouwe' Bill zich terug had getrokken met de komst van Silka, dan had ik dat wel jammer gevonden...
Maar goed, mijn insteek om een tweede hond te kiezen kwam voort uit het feit dat Bill altijd erg geniet van hondencontacten. Vandaar ook mijn keuze voor een hond (qua leeftijd, karakter, geslacht) die goed bij hem zou 'moeten' passen.
Neemt niet weg dat het dan alsnog minder goed uit had kunnen pakken en dan moet je er natuurlijk ook het beste van proberen te maken.

afgemeld

Sam is wel veranderd met de komst van Moos. Of nou ja, het begon eigenlijk met de dood van Timo. Sam stond altijd onder Timo en en was altijd bezig met uitdagen en spelen enz. Toen Timo overleed was hij ineens ranghoogste onder de honden. Vlak daarna is Moos erbij gekomen en hij is door het hele gebeuren wel veranderd. Hij lijkt volwassener geworden te zijn. Corrigeert Moos waar nodig ( terwijl Sam altijd degene was die gecorrigeerd werd door Timo) en is naar mijn idee rustiger geworden. Hij speelt wel heel veel hoor, in die zin is hij nog hetzelfde. Jee, lastig uitleggen......Hij lijkt onbezorgde kwijt te zijn zeg maar.. ( ik ben echt een enorme idioot met verwoorden wat ik bedoel dus ik hoop dat jullie het snappen... )

Rami schreef:

ranetje schreef:

Marie-Josée schreef:Bruno is zich nog meer terug gaan trekken, wat ik wel jammer vind.
Toch hangt hij uiteindelijk best aan het gezelschap van Tomas merk ik aan kleine dingen.

Hier hetzelfde.

Af en toe wil Rana wel even spelen/contact maken, maar verder trekt ze zich wat meer terug.

Daar zou ik best een beetje moeite mee hebben. Tenminste, als ik bedenk dat mijn 'ouwe' Bill zich terug had getrokken met de komst van Silka, dan had ik dat wel jammer gevonden...
Maar goed, mijn insteek om een tweede hond te kiezen kwam voort uit het feit dat Bill altijd erg geniet van hondencontacten. Vandaar ook mijn keuze voor een hond (qua leeftijd, karakter, geslacht) die goed bij hem zou 'moeten' passen.
Neemt niet weg dat het dan alsnog minder goed uit had kunnen pakken en dan moet je er natuurlijk ook het beste van proberen te maken.

Rana is 8 jaar en wil haar rust geregeld.
En een pup past dan niet helemaal in het plaatje

Maar Ita blijft immers geen pup.
Als ze ouder wordt en minder springerig om Rana heen wordt het vermoed ik een stuk gezelliger hier voor Rana
Ik maak me er niet druk om en bemoei me er niet mee.
Dan komt het wel goed (denk ik).
Ik heb Ita ook niet in huis gehaald speciaal als maatje voor Rana.
Misschien dat ik er daarom anders tegen aan kijk?

ranetje schreef:

Rami schreef:

ranetje schreef:

Marie-Josée schreef:Bruno is zich nog meer terug gaan trekken, wat ik wel jammer vind.
Toch hangt hij uiteindelijk best aan het gezelschap van Tomas merk ik aan kleine dingen.

Hier hetzelfde.

Af en toe wil Rana wel even spelen/contact maken, maar verder trekt ze zich wat meer terug.

Daar zou ik best een beetje moeite mee hebben. Tenminste, als ik bedenk dat mijn 'ouwe' Bill zich terug had getrokken met de komst van Silka, dan had ik dat wel jammer gevonden...
Maar goed, mijn insteek om een tweede hond te kiezen kwam voort uit het feit dat Bill altijd erg geniet van hondencontacten. Vandaar ook mijn keuze voor een hond (qua leeftijd, karakter, geslacht) die goed bij hem zou 'moeten' passen.
Neemt niet weg dat het dan alsnog minder goed uit had kunnen pakken en dan moet je er natuurlijk ook het beste van proberen te maken.

Rana is 8 jaar en wil haar rust geregeld.
En een pup past dan niet helemaal in het plaatje

Maar Ita blijft immers geen pup.
Als ze ouder wordt en minder springerig om Rana heen wordt het vermoed ik een stuk gezelliger hier voor Rana
Ik maak me er niet druk om en bemoei me er niet mee.
Dan komt het wel goed (denk ik).
Ik heb Ita ook niet in huis gehaald speciaal als maatje voor Rana.
Misschien dat ik er daarom anders tegen aan kijk?

Dat zal zeker uitmaken. Ik had Bill (destijds ook bijna 8 jaar) waarschijnlijk ook niet blij gemaakt met een pup.

Het er niet mee bemoeien toen de tweede hond bij ons in huis kwam, was trouwens de beste tip die ik ooit gekregen heb. Sil deed niet echt aardig tegen Bill, wat hij allemaal een beetje gelaten over zich heen liet komen. Tot de tweede of derde dag, toen gaf 'ie één keer te kennen dat ze zijn grenzen moest respecteren en daarmee leek het pact gesloten te zijn. Want inmiddels zijn ze al meer dan 2 jaar de beste maatjes. Dat was met een pup misschien ook wel zo gegaan, maar had -denk ik- meer tijd gekost.

Ik zit dit bericht goed te lezen want ik wil ook graag een tweede hond (manlief niet ) maar wie weet...

Wat ik wel veel hoor is dat je minder contact heb met je hond als er een tweede hond bijkomt, is dit inderdaad zo?


groetjes, Ingrid

Ingrid48 schreef:Ik zit dit bericht goed te lezen want ik wil ook graag een tweede hond (manlief niet ) maar wie weet...

Wat ik wel veel hoor is dat je minder contact heb met je hond als er een tweede hond bijkomt, is dit inderdaad zo?


groetjes, Ingrid

Ik heb dat niet gemerkt. Maar dat komt misschien ook omdat onze eerste hond 7 jaar de 'enige hond' is geweest, voordat nummer twee er bij kwam. De band is na zo'n lange tijd zo hecht dat de tweede hond daar geen verandering in heeft gebracht. Tenminste, in onze situatie niet.

Timo is zich ook hondser gaan gedragen toen Wieke erbij kwam. In het begin was het vooral Wieke die het spel begon maar nu Timo gecastreerd is merk ik dat hij juist vaak degene is die uitdaagd tot spelen. En sinds Wieke er is heeft Timo minder oog voor andere honden en is hij meer met zijn eigen roedeltje bezig. Ik vind het in ieder geval een geweldig gezicht hoe die twee met elkaar omgaan. Als mens kan je een soortgenootje in huis gewoon niet vervangen...