Het HondenForum

Gisteren met het laatste rondje, zie ik Sun ineens blij opgewonden ergens achteraan snuffelen....met zijn "ohhhhh wat is dit voor liefs" hoofd. Bleek een molletje te zijn. Met een "nou, kom maar Sun, het is erg lief maar laat hem maar, hij vindt je eng" kwam Sun weer naar me toe. Tegelijkertijd voel ik een rukje aan de flexi, zie vanuit mijn ooghoek Juul een sprong maken en hoor een gil. Liep er dus nóg een molletje, welke Juul, terwijl Sun en ik vertederd naar het andere molletje stonden te kijken, vakkundig met één beet om zeep hielp. Terrier en dog, een wereld van verschil

in jou geval nu zo, ken genoeg dogachtigen die hap krak weg doen hoor

yamie schreef:in jou geval nu zo, ken genoeg dogachtigen die hap krak weg doen hoor

Ik niet

Nanna schreef:Mijn Newfoundlander (dogachtige) heeft in het bos eens een konijn gevangen. Ik vind het volkomen normaal dat een hond jachtdrift laat zien; dat heeft ie geërfd van voorvader wolf. De ene laat het meer zien dan de andere maar ze hebben het (als het goed is) allemaal.
Het hoort bij het overlevingsinstinct.
Een hond die alleen maar naar prooidieren kijkt van "wat zijn ze lief hè" is imo gedegenereerd. Die zal zichzelf in de vrije natuur niet lang staande houden

Wil niet zeggen dat het geen schattig gezicht is, zo'n hond die zoet naar een molletje kijkt.

Ik vrees dat geen enkele huishond zich lang staande kan houden in de vrije natuur tegenwoordig Sun heeft gewoon geen enkele jachtdrift, hij vind alles en iedereen gewoon líef Daarintegen is hij wel weer heel beschermend, zeker tegenover de kinderen. Kom niet aan zijn kindjes...Maar ook dit doet hij zonder al te veel vertoon. Hij gaat staan en blokkeert de boel. Hij doet alles gewoon zó relaxed...De tegenstelling tot Juul is gewoon ontzéttend groot, ze is nogal licht ontvlambaar en daarnaast is jagen is haar grote liefde. De mensen op stal waren altijd maar wat blij met haar, ze hield de voerkamer altijd keurig muis-vrij. Daarin ook altijd weer zo'n verschil, als ze op stal uit de auto kwamen, ging Sun rechtstreeks naar de kantine om gezellig te zitten en Juul ging óf de hooiberg in, óf naar het voerhok, waar ze pas weer uitkwam als we een rit gingen maken of naar huis gingen. Ik vind het gewoon leuk om te zien, het verschil tussen die twee

Nanna schreef:Mijn Newfoundlander (dogachtige) heeft in het bos eens een konijn gevangen. Ik vind het volkomen normaal dat een hond jachtdrift laat zien; dat heeft ie geërfd van voorvader wolf. De ene laat het meer zien dan de andere maar ze hebben het (als het goed is) allemaal.
Het hoort bij het overlevingsinstinct.
Een hond die alleen maar naar prooidieren kijkt van "wat zijn ze lief hè" is imo gedegenereerd. Die zal zichzelf in de vrije natuur niet lang staande houden

Wil niet zeggen dat het geen schattig gezicht is, zo'n hond die zoet naar een molletje kijkt.

Wow, ik kan mij veel voorstellen, maar een Newfoundlander die een konijn vangt niet. Maar alles kan.
Honden zijn nu eenmaal gedomesticeerd en ondanks de natuurlijke trekken zal het domesticeren steeds verder gaan. Een hond hoeft zich hier niet meer zelf te redden in de natuur.

Zoiets had ik vorig jaar. Terwijl ik met Lola vertederend naar wat kleine knaagdiertjes zat te kijken, beet Lotus achter mij, er snel eentje. Ik zag hem nog net al hinkend in het struikgewas verdwijnen :N:

Nanna schreef:

Muk schreef: Wow, ik kan mij veel voorstellen, maar een Newfoundlander die een konijn vangt niet. Maar alles kan.

Het was de eerste dag van de grote vakantie en het was een zwart konijn.
Go figure....
De boskonijnen krijgt Topsi niet eens te pakken als ze in goeden doen zijn; die schieten lachend hun holletje in. Maar een tam konijn dat daar waarschijnlijk net was neergeflikkerd om dat de familie op vakantie moest ("en nijntje óók een leuke vakantie had, in het bos") was volkomen kansloos....

Ja, tamme konijnen die gedumpt zijn, zijn inderdaad volkomen kansloos. Zelfs bij een Newfoundlander.

Hahaha vet lief