Ik laat de honden altijd aangelijnd tot ik de speeltuin voorbij ben omdat ik het vies vindt dat ze er misschien iets in zouden kunnen doen ook al ruim ik het op.
Vanmiddag dus ook weer.Maar Max mag dan oud zijn en een en ander mankeren...dat wil niet zeggen dat zijn neus hem niks vertelt
Vanmiddag vertelde die hem dat er wat op de grond lag bij de dames met kinderen die op dat moment in de speeltuin waren en hij ging er op een holletje heen nadat ik de speeltuin gepasseerd was en naar ik dacht op veilige afstand was.En hij kan nog verhipt snel lopen
Enfin,hij erheen,ik roepen en hij Oostindisch doof want hij keek om,stak een denkbeeldige vinger naar me op en hij was bij de dames.
Kindertjes niet gillen (waren moslims) maar bij mama kruipen die ze daarin heerlijk bevestigde.Bente had ik in de tijd dat Max erheen liep weer aangelijnd om te voorkomen dat die ook ging struinen.
En toen raakte ik aan de praat met de moeders van de kinderen die zo bang waren dat ze wel een stukje Prince Fourré op afstand naar de honden durfden te gooien
Bleek dat een van de kinderen een tijd geleden echt flink gebeten was door de buurhond en sinds die tijd angstig voor honden was.
Tijd voor actie dus,want hij wilde wel iets geven maar durfde niet en als er iets gegeven moet worden dan maar liever een brokje die ik ter beloning altijd bij me heb.Ben er dus mee geeindigd dat hij met een vlakke hand een brokje durfde te geven en dat zijn moeder nu weet wat je moet doen als je als bang persoon een hond tegen komt.
Zo kan het dus ook!
