Het HondenForum

ik heb een vooroordeel.....geef ik meteen toe.
een jonge hond die zijn achterpoten niet meer kan gebruiken zou voorheen in mijn ogen geen hondenbestaan meer hebben.

ik ben van de week een jonge hond tegengekomen van een half jaar oud. Hij was aangereden door een auto en zijn achterpoten zijn verlamt. Hij hangt nu dus met zijn achterpoten in zo,n karretje en heeft een luier om, want dat is ook verlamt.
Ik zag hem aankomen (met zijn baasje natuurlijk en nog 2 hondjes) en dacht meteen.........jeetje zoooooooooooooo zielig, dat DOE JE EEN HOND TOCH NIET AAN!!!!!!!
nou..........................ik heb nog noooooit zo,n vrolijke,vriendelijke,blije,speelse,lieve hond gezien.
Echt helemaal vet in zijn sas........heerlijk om te zien.
Het was echt aandoenlijk om te zien hoe hard ie kon....veeeeeeeeeeel harder als mijn doggies!!!! super!!!!
Ik zeg nooit meer dat die honden geen honden bestaan hebben....

Zoals je ziet hangt alles van de situatie af...deze hond is dus verlamd en voelt dus niets...ook geen pijn....

Een andere hond die niet meer kan gaan omwille van arthrose, HD of dgl...nou die heeft wel pijn...dus totaal andere situatie

Maar ik begrijp wat je zeggen wil

Ik betrapte mezelf er ooit op ook dat oordeel te hebben..

Maar heb ooit op Animal Planet een hond gezien die ook zo een karretje had,en ook die genoot weer volop van zn leventje na jaren zijn poten achter zich aan hebben te gesleept (in zijn geval dan)..prachtig!

en toch zou ik het niet kunnen denk ik...

ik ook niet.

Wij kennen ook een hond die zijn achterpoot geamputeerd is.

de ongevraagde meningen lopen soms de spuitgaten uit.Direct ocharme,en ik had een spuit gegeven.

Dat kan zijn,maar als je de mensen eerder steunt in hun toch wel uitzonderlijke situatie,hebben zij er meer aan dan sommige clichè uitspraken.

Honden die beide achterpoten niet kunnen gebruiken heb ik niet van heel dichtbij meegemaakt maar ik heb wel talloze honden meegemaakt die 1 achterpoot missen en ze lijken toch niet meer of minder lol in het leven te hebben dan "intacte" honden. Zolang het beestje geen pijn heeft lekker laten gaan.

Ik denk dat mensen alle eigenschappen die dieren hebben vermenselijken, door te zeggen dat alleen mensen ze hebben.

Een gehandicapt dier zou geen waardig bestaan meer kunnen hebben en daarom niet meer een fijn leven kunnen hebben. MAar dieren zijn ook flexibel. En beter nog: ze vergeten vaak hoe het voorheen was. Mensen doen dat niet, die hebben een beter geheugen en het besef van wat ze is afgenomen: vrijheid.

Een hond kan prima functioneren op 3 poten als er een om bepaalde redenen is geamputeerd,maar om nou bij verlamming van de achterhand zo'n ding te gaan gebruiken vind ik te ver gaan.

marian* schreef:Een hond kan prima functioneren op 3 poten als er een om bepaalde redenen is geamputeerd,maar om nou bij verlamming van de achterhand zo'n ding te gaan gebruiken vind ik te ver gaan.

WAarom? Vertel eens?
Als de eigenaar zich er goed bij voelt en de hond ook?

Geweldig dat dit zo kan!
En ik heb ook heel wat opmerkingen over Gina gehad: 'zo'n hond laat je toch inslapen' of 'dat is toch geen leven voor een hond' (bedoelen ze mee dat het geen leven voor ons zou zijn ).
Mijn criterium is: zolang de hond geen pijn heeft, moet je het gewoon doen .

Mijn schoonouders hebben een hond gehad die na een ongeluk 1 stuk achterpoot moest missen en eigenlijk ging dat erg goed, hij is dacht 15 jaar geworden, 1 nadeel, was een stuk bot overgebleven en deze sleepte soms over de grond met als resultaat dat het dikwijls etterde en zo, dus ze hebben jaren aan een stuk elke dag dat stuk bod proper gemaakt en verzorgd

iones schreef:

marian* schreef:Een hond kan prima functioneren op 3 poten als er een om bepaalde redenen is geamputeerd,maar om nou bij verlamming van de achterhand zo'n ding te gaan gebruiken vind ik te ver gaan.

WAarom? Vertel eens?
Als de eigenaar zich er goed bij voelt en de hond ook?

Dan is er niks aan de hand
Voor mij zou het echter te ver gaan.Het lijkt mij dat als het bij zo'n jonge hond gebeurt de achterhand qua groei achterblijft bij de rest van het lichaam (en dan niet alleen aan de buitenkant) en dat je daar behoorlijke problemen mee krijgt.

marian* schreef:

iones schreef:

marian* schreef:Een hond kan prima functioneren op 3 poten als er een om bepaalde redenen is geamputeerd,maar om nou bij verlamming van de achterhand zo'n ding te gaan gebruiken vind ik te ver gaan.

WAarom? Vertel eens?
Als de eigenaar zich er goed bij voelt en de hond ook?

Dan is er niks aan de hand
Voor mij zou het echter te ver gaan.Het lijkt mij dat als het bij zo'n jonge hond gebeurt de achterhand qua groei achterblijft bij de rest van het lichaam (en dan niet alleen aan de buitenkant) en dat je daar behoorlijke problemen mee krijgt.

Misschien zou dat een probleem kunnen worden, maar het hoeft niet
Als baas en hond zich prima voelen in die situatie heb ik er ook geen probleem mee. Ik respecteer dat van ganser harte

Als een baas zou besluiten om zijn hond in te laten slapen bij volledige verlamming van de achterhand zal ik hem niet ompraten, maar zijn beslissing net zo van ganser harte respecteren.

ranetje schreef: Misschien zou dat een probleem kunnen worden, maar het hoeft niet
Als baas en hond zich prima voelen in die situatie heb ik er ook geen probleem mee. Ik respecteer dat van ganser harte

Als een baas zou besluiten om zijn hond in te laten slapen bij volledige verlamming van de achterhand zal ik hem niet ompraten, maar zijn beslissing net zo van ganser harte respecteren.

Natuurlijk hoeft het geen probleem te worden,maar ik zie wel tig beren op de weg bij zo'n jonge hond.De voorhand krijgt het zwaar te verduren en ik denk dat zich ook daar problemen mee gaan voordoen.
In het begin zal het allemaal wel loslopen maar hoe gaat het na verloop van tijd?En die tijd hoeft niet eens zo lang te zijn;bij een jonge hond moet het bot zich nog helemaal ontwikkelen,dus hoe lang gaat dat goed?
Natuurlijk respecteer ik ieders beslissing bij zoiets(welke dan ook)en vind ik dat iedereen gewoon moet doen waar hij of zij zich het beste bij voelt.

Ik vind het geweldig!!

Zou wel alle voors en tegens van de DA willen weten maar ik neem aan dat dit zowieso altijd al gedaan wordt.

Wat Iones zegt vind ik heel mooi gezegd : ze denken niet na over hoe het was toen ze nog normaal konden lopen. Mensen kunnen dat wel maar een hond denkt niet van : wat mis ik een hoop, vroeger kon ik gewoon lopen. Even heel vrij vertaald hoor !

Als een van van onze honden verlamd zou raken aan de achterpoten dan zou ik absoluut een karretje aanschaffen of zelf maken. Als dat echt niet werkt en de hond kan er niet mee overweg en sleept zich door het huis heen, dan wordt het anders. Maar dan nog zou ik me afvragen : is de hond ongelukkig of kan ik het zelf niet meer aanzien ?

JE moet altijd je hond scherp observeren zodat je hem goed leert kennen. Vervolgens moet je hem scherp blijven observeren. Dan leer je zijn signalen te zien.

iones schreef:JE moet altijd je hond scherp observeren zodat je hem goed leert kennen. Vervolgens moet je hem scherp blijven observeren. Dan leer je zijn signalen te zien.

Als een hond pijn heeft,kan iedereen dat wel zien.

gotcha schreef:

iones schreef:JE moet altijd je hond scherp observeren zodat je hem goed leert kennen. Vervolgens moet je hem scherp blijven observeren. Dan leer je zijn signalen te zien.

Als een hond pijn heeft,kan iedereen dat wel zien.

Was reactie hierop:

Bullenmama schreef: Maar dan nog zou ik me afvragen : is de hond ongelukkig of kan ik het zelf niet meer aanzien ?

Maar het blijft natuurlijk nog moeilijk. Als ze konden praten hadden we toch meer zekerheid gehad.

Daar ben ik het niet mee eens,je ziet toch of een dier pijn heeft.Ook al ken je het dier niet.

gotcha schreef:Daar ben ik het niet mee eens,je ziet toch of een dier pijn heeft.Ook al ken je het dier niet.

Nee dat denk ik niet
Zelfs als je een dier goed kent kan het je ontgaan dat hij pijn heeft.

Ik zou het ook gewoon doen, hoor! Een prachtige rolstoel voor mijn hondjes, geen punt. MOeten ze het wel leuk vinden, natuurlijk. Als de hond niet eens meer naar buiten wil, omdat hij in de rolstoel moet, dan is het snel afgelopen met de pret...

Ik zou het niet doen, 1 poot zie ik verder geen problemen in, omdat een hond zich dan nog prima als een echte hond kan gedragen, met een geheel verlamde achterhand, kan een hond al sowieso niet communiceren, en het zou mij ook gewoon te ver gaan, en het is fijn dat deze hond er nog plezier in heeft, maar ikzelf zou het echt niet kunnen doen.

Wij hebben zelf een jack russel gehad van 4 jaar die op de 1 op de andere dag een zwaar gecompliceerde hernia. Ze is na twee dagen gelijk geopereerd, veel revalidatie, veel therapie. Maar ze was aan twee poten verlamd en kan niet plassen. We hebben ook een soort rolstoel overwogen, maar ze zou nooit meer zelf kunnen plassen. Ze was wel heel vrolijk maar toch heel anders dan voor haar hernia. Dus hebben we haar toch laten inslapen. We missen haar nog steeds heel erg maar het was wel het beste voor haar.

ranetje schreef:

gotcha schreef:Daar ben ik het niet mee eens,je ziet toch of een dier pijn heeft.Ook al ken je het dier niet.

Nee dat denk ik niet
Zelfs als je een dier goed kent kan het je ontgaan dat hij pijn heeft.

Pijn hebben betekent dat je kwetsbaar bent en instinctief laten veel dieren dus niet zien dat ze pijn hebben. Je moet je hond dus soms al heel goed kennen om dat te kunnen beoordelen. Vaak zit het hem in kleine dingen.

gotcha schreef:Daar ben ik het niet mee eens,je ziet toch of een dier pijn heeft.Ook al ken je het dier niet.

ehm nee... mijn teef heeft weleens een paar maanden met een, naar later bleek, gekneusde poot rondgelopen... je zag er nooit iets aan, tekende nooit geen pijn.... tot ze van de 1.80 afsprong met trainen en erdoor ging en even mankte... (even maar he... daarna niet meer)
De DA zei later dus dat dit niet van kort geleden was maar dat ze daar al veel langer last van zou moeten hebben.

Mijn oudste dober heeft een gebroken teen gehad... ook nooit wat van gemerkt, tot we hem gingen rontgenen voor iets anders toen kwam die oude breuk ook naar voren op de foto.

Joyce schreef:

ranetje schreef:

gotcha schreef:Daar ben ik het niet mee eens,je ziet toch of een dier pijn heeft.Ook al ken je het dier niet.

Nee dat denk ik niet
Zelfs als je een dier goed kent kan het je ontgaan dat hij pijn heeft.

Pijn hebben betekent dat je kwetsbaar bent en instinctief laten veel dieren dus niet zien dat ze pijn hebben. Je moet je hond dus soms al heel goed kennen om dat te kunnen beoordelen. Vaak zit het hem in kleine dingen.

Dat bedoel ik

Ik peins niet over zo een karretje, nu niet en nooit niet.
In mijn ogen zegt het meer over het egoisme van de baas die zijn hond niet kwijt wil. In het belang van de hond kan het niet zijn, maar dat is mijn bescheiden mening ...