Je was als pup een schat maar ook een regelrechte ramp. Ik kan hier bijna niet opnoemen hoeveel je gesloopt hebt; een nieuwe bank is te vervangen maar nieuwe deurposten?
Als pup nam ik je al heel snel mee naar losloopgebieden. Mensen vonden het maar vreemd dat je aan mijn been gekluisterd was en geen toenadering zocht met andere honden. Je was nog zo klein. "Toemaar" was destijds mijn stokpaardje als we een andere hond in zicht kregen. Fout, fouter fouts achteraf. Je kon prima 'naast' lopen maar als je eenmaal wat in het zicht had, liep je op ca. 5 meter afstand toch daarna toe.
Dit was puur mijn frustratie want jij zag in geen enkele hond en/of mens een probleem.
Dat heeft je hele leven ook gesierd. Ik kon je overal zonder problemen los laten.
Thuis was je een stuk eenkenniger. Rob kon je niet eens temperaturen. Hij schrok van jou en andersom.
Met veel beleid heb ik je overal mogen aanraken waar je pijn had. Dat was het vertrouwen tussen jou en mij. Soms stribbelde je tegen maar uiteindelijk kreeg ik je wel zover. Dat vertrouwen had je in mij. Geldt ook voor de kindersokken die ik in zijn geheel uit je kon/mocht trekken.
Wat heb je daarmee een mazzel gehad!
Je bent en was mijn allerliefste maatje. Vaarwel Q!
...je laat een leegte achter die echter met vele goede herinneringen gevuld worden...
Dat hoop ik ook en vele volle vuilniszakken die geen kwaad kunnen.
