Het HondenForum

Goed, nou de vraag is dus eigenlijk al gesteld.

Ik liep afgelopen week een keer in het bos, Milo los bij me, maar opeens kwam er ergens een hond vandaan gerend uit het bos. Nergens een baasje te zien. De hond deed overigens niets, maar toch, wat als ik een hond bij me gehad zou hebben die er niet van gediend zou zijn?

Een paar later liep ik in een ander bos, kwam er wéér ergens een hond vandaan rennen, dit keer waren de eigenaren een heel eind in de verte te zien. De hele wandeling heeft het dier achter mij en Milo aangelopen, af en toe terugrennend naar het baasje.
Nu is Milo een beetje scheiterig en houdt hij niet zo van opdringerige honden, dus die drentelde wat heen en weer, op het laatst gingen ze iets spelen, maar toch.

Milo mag van mij écht niet zo ver weg naar andere honden, als ik zelf geen zicht heb, niet weet hóe die honden kunnen reageren en of de eigenaar er überhaupt van gediend is.

Hoe ver mogen jullie honden van jullie vandaan?

Ik wil ze kunnen zien..maar als ik Samara los doe dan is die eigenlijk als een pijl uit een boog weg en zie ik alleen maar een zwarte stip die iets groter of iets kleiner wordt..totdat ze uitgerent is dan komt ze weer terug maar zij zal geen honden lastig vallen.
Tyson moet binnen mijn zicht blijven en Bowie ook.

Mogen is 1, maar doen is 2

Frenk loopt hier in het losloop bos altijd los mee. Meestal loopt hij niet verder weg dan een meter of 20, maar als hij niet luistert, dan gaat hij aan de riem. Loslopen is voor hondjes die luisteren zeg ik dan tegen hem

Zo ver ik hem kan zien en de hond me goed kan horen als ik hem bv roep
Moet zeggen dat k een aaardige scheur kan open trekken als het moet

Haha, Milo blijft ook wel eens wat slenteren, en soms vindt hij een andere hond ook wel erg leuk, maar hij mag echt niet uit mijn zicht. Anders krijgt hij ook een brul te horen waar je U tegen zegt .

Ik heb altijd de neiging om die eigenaren dan een 'wat als' verhaaltje te gaan vertellen, maar heb me altijd nog kunnen inhouden.
Snap niet dat mensen daar zélf niet bij nadenken.
Maar ja, er blijven altijd van die mensen natuurlijk .

Buffy loopt zelf niet verder dan een meter of 10-15 in onbekend gebied. In bekend gebied gaat ze wat verder, maar nooit echt ver, laat het 25 meter zijn. Ze is altijd te bereiken nog met stem, het is geen stipje in de verte. Ik snap er ook niks van dat sommige mensen hun honden echt maar laten struinen en gerust 100 meter verder aan komen kachelen. Als je een hond hebt die echt alles uit de weg gaat vind ik het anders, maar ik heb het dan over die opdringerige honden die je maar niet wegkrijgt en koekies, koekies willen of heel vervelend aan Buffy willen snuffen terwijl doie zegt dat dat niet mag. Zo'n hond moet je niet laten struinen, dadelijk komt die de verkeerde tegen ook.

Anne

Mijn meiden mogen wat mij betreft uit het zicht (mits ik gecontroleerd heb dat er niets te vreten op de grond ligt ). Die vertrouw ik volledig en ze gaan wel naar andere honden toe, zolang er geen lip wordt opgetrokken of erger want dan rennen ze sneller dan een windhond terug naar mij . Cody mag alleen in een straal van 2 meter van me af want die vertrouw ik voor geen meter. Ik laat hem sowieso nooit los als er een andere hond in de buurt is en als hij los is, moet ik hem direct kunnen aanlijnen op het moment dat ik een hond zie. Ik kijk, als hij los is, continue om me heen of ik een andere hond zie voor hij het ziet.
Dus met hem los, loop ik niet echt ontspannen, met de meiskes sta ik rustig met iemand te kletsen en mogen ze zo'n beetje overal rondscharrelen waar ze maar willen.
Overigens, blijven ze altijd in de buurt en lopen ze eens wat verder van me af, komen ze regelmatig even checken of ik er nog ben .

ze mogen los, maar nooit meer als een meter of 8 bij me vandaan, tenzij hij gaat zwemmen ofzo , maar ik hou graag de controle

Het ligt er ook aan waar we lopen, maar sowieso wil ik ze zo kunnen zien dat zij niet alleen stipje ergens in de verte zijn. In het donker moeten ze sowieso een stuk dichterbij blijven. In hun uppie gaan struinen her en der wil ik niet, je weet nooit wie je tegen komt etc.

Bauke gaat ook wel bekende honden van hem ver van mij vandaan even "begroeten"

Maar dat is niet erg , want iedreen kent hier elkjaars hond , zo langzamerhand,
dus weten ze dat Bauke geen kwaad kan en andersom ook.

Maar ik zat te denken: misschien ruikt je hond lekker van een afstand al?
Is hij gecasteerd?

want Bauke zal het niet zo snel doen bij onbekende honden.

Saar gaat uit zichzelf nooit ver weg. Meter of 20 denk ik. Behalve als er vreten in de bosjes ligt (zoals vanochtend ), als ik dan niet goed oplet gaat ze wel haar neus achterna. Als ik wel oplet is ze eigenlijk altijd terug te roepen, maar ik liep wat te dromen

Ik wil zelf graag mijn hond(en) kunnen zien. In bekend gebied net even eerder een bocht omrennen oke, maar als ik er dan niet 30 sec later achteraan kom roep ik haar ook weer terug.

Ik kan me niet voorstellen dat je als baas lekker loopt als je hond steeds uit zicht is, maar als dat een hond is die andere honden negeert en zijn eigen gang gaat heb ik er verder geen last van.
Ik zou alleen helemaal in de stress zitten van een hond die steeds uit zicht gaat.

Moos ging alleen op het strand heeeeel ver bij me vandaan (en Saar dan tot op zekere hoogte erachteraan). Dan kon ik hem alleen, natuurlijk, nog steeds zien dus dat vond ik niet zo erg.
Hij ging op het strand ook enorm buurten bij andere honden, ook als ze 100 meter verderop liepen. Dat mocht hij ook wel (mits de andere hond niet aangelijnd was of de baas het duidelijk niet wilde). Op het strand ging Moos met elke hond prima.

Absoluut niet zo ver.
Als ik goed overzicht heb mogen ze wel een stukje bij me vandaan, kan het niet zeggen in meters.
Maar ze moeten me goed kunnen horen als ik ze roep.
Heb ik weinig overzicht moeten ze heel dicht bij me blijven. Ik weet nooit wat er van achter een bocht aan komt en dan wil ik controle hebben.

In het park en bos mag hij zo'n 30 meter bij me vandaan, langs het kanaal wat verder, want daar heb ik meer overzicht.
Luuk is trouwens een hond die kennis wil maken en eventueel wil spelen. Zo gauw de ander te kennen geeft hier niet van gedient te zijn, druipt hij af.

Dat is erg afhankelijk van waar we zijn.
Ik wil hem ik het zicht houden, maar als er ruimte is, is zijn eigen radius ongeveer 500 meter.
De grens wordt aangegeven met HO! Dan wacht hij even op ons.

Zolang ik ze kan zien vindt ik het prima
Maar ze lopen eigenlijk nooit ver bij me vandaan, en ze houden me altijd erg goed in de gaten. Mijn keeshond kijkt sowieso om de paar minuten even om, om te kijken of ik nog achter hem loop

joline schreef:om te kijken of ik nog achter hem loop

joline schreef:Mijn keeshond kijkt sowieso om de paar minuten even om, om te kijken of ik nog achter hem loop

Da's wel makkelijker, mag hij het omkijk werk doen
Saar loopt heel erg veel achter mij. Loop ik elke minuut mijn hoofd om te draaien om te kijken of mijn hond nog wel achter me loopt

Het gaat hier eigenlijk een beetje vanzelf. In het bos blijven ze dichterbij en wachten ze voor een bocht of bij een kruising, en op een overzichtelijk stuk gaan ze eerst een heel eind rennen als ik ze net los heb, maar blijven wel in zicht.
Toen ik Boy net had had hij heel erg de neiging om op eigen houtje een rondje te lopen en dat vond ik niets, maar hij heeft vanzelf geleerd dat ik hem niet roep als hij de verkeerde kant op gaat en dat hij op mij moet letten ipv andersom en sindsdien blijft hij ook steeds wachten, hoewel hij meer ruimte neemt dan Saffie.
Op eigen houtje naar andere honden gaan wil ik niet, want Saffie doet dat uit zichzelf niet en dat is reuze handig. Boy wil wel graag buurten en gaat ook niet naar honden toe die er niet van gediend zijn, maar ik weet dat als hij gaat dat hij dan ook gaat en ik hem niet meer goed terug kan roepen als hij er bijna is, dus ik train er altijd op dat hij eerst bij mij komt en mag buurten als ik 'toe maar' zeg. Dat gaat niet altijd goed, maar in geval van 'nood' vind hij een speeltje interessanter dus op die manier is het wel goed te doen.

Ze gaan eigenlijk uit zichzelf al nooit meer dan een meter of 20 bij me vandaan dus dat is wel prettig.
In principe wil ik alles wel in zicht houden maar Megan wil nog wel eens wat meer blijven hangen met struinen maar die krijgt ook alle ruimte. Ze zal geen problemen maken en loopt altijd snel weer in.

Heel soms kom ik ook wel eens een hond zonder baasje tegen, baasje is dan nog echt heel ver weg of niet te bekennen.
Eerlijk gezegd zijn dat toch honden die vaak helemaal geen interesse hebben in ons of anderen en dat vind ik dus ook geen probleem.

Ze mogen en gaan nooit uit het zicht.
Qua afstand ligt het eraan waar we zijn. In het bos, als ze voor me lopen dan vind ik een meter of 10 ver genoeg. Meestal loopt Jurek achter ons en dan stoppen we tot dat hij weer bij is. Een meter of 20/25 is dan echt het maximale.
Als we door de landerijen lopen en de gewassen zijn laag, dan zit er wel eens 100/150 meter tussen bij Jurek. Hij blijft graag achter en bepaald graag zijn eigen tempo als hij de kans krijgt.

Moos schreef:

joline schreef:Mijn keeshond kijkt sowieso om de paar minuten even om, om te kijken of ik nog achter hem loop

Da's wel makkelijker, mag hij het omkijk werk doen
Saar loopt heel erg veel achter mij. Loop ik elke minuut mijn hoofd om te draaien om te kijken of mijn hond nog wel achter me loopt

Daar heeft mijn Jack Husseltje af en toe ook een handje van. Meestal loopt hij vlak bij me. Maar soms heeft hij van die dagen dat hij een eind achter me blijft lopen, en ik moet dan ook af en toe achter me kijken om te zien of hij doorloopt. Vooral nu het gras hoger begint te groeien. Hij is behoorlijk klein, dus hij is nu moeilijker te zien vanwege het groeiende gras

Ik moet haar steeds kunnen zien. Als ik alleen wandel, op de velden en open gebied dus, mag ze gerust aan de andere kant van het veld lopen bij wijze van spreken.

Onbekend gebied, plaatsen waar huizen zijn, bosgebieden en dergelijke, loopt ze in een straal van 15 meter rond me.

Bij groepswandelingen loopt ze 10 meter vooruit, komt weer bij me, loopt weer 10 meter weg, komt weer ff kijken enz enz (doet ze overigens uit haar eigen, wel van pup af aan heb ik haar steevast bij mij geroepen en beloond waarna ze weer weg mocht, dus dat gedrag/die gewoonte zit er mss nog wat in)

Ze lopen altijd in mijn buurt, ik denk op een meter of 20 voor me of achter me. Ze gaan weleens struinen in de bossies maar dan nog altijd in de buurt. Als Ollie door de bossies struint is het net een kudde olifanten die langs komt
Meestal lopen ze te spelen met zn 3en. Vreemde honden worden genegeerd, zelfs door Loddie nadat ze een paar keer vies gegrepen is door loslopende honden....
Als er mensen met honden aankomen, wacht ik even op Loddie en als die er langs is, rij ik weer verder.

In het zicht

Dat kan dus zijn 5 meter of 100 meter (veel verder mogen ze toch echt niet).

Kaya blijft altijd dichtbij, die gaat uit zichzelf niet meer dan pakweg zo'n 30 meter bij me vandaan en dat is al uitzondering.

Puchu valt me op zich ook mee, alleen als hij een bekend hondenvriendje spot, dan wil hij nog weleens wegrennen en uit het zicht. Mag natuurlijk niet van mij, maar ik ben dat nog niet altijd voor (zijn neus is nog altijd beter dan de mijne )

Maar in het bos of een rustig gebied, heb ik geen omkijken naar ze. Ze blijven allebei redelijk in de buurt, wachten bij iedere 'kruispunt' netjes welke kant we opgaan, houden mij haarscherp in de gaten, enz. enz.

Het ligt er maar net aan waar we lopen...
Als het een wandeling hier in de buurt is moet ze bij me blijven dus zeker in het zicht.
Maar als we in de duinen lopen kan het wel gebeuren dat ik haar een halve wandeling amper zie.. wel hoor trouwens als ze wat op het spoor is.
Dan rent ze door de bosjes en af en toe kruist ze het pad begroet me en is weer de hort op.
Ze is niet zo gek op vreemde honden dus die hebben geen last van haar.. en ik vind het prima zo

Ik wil ze kunnen bljven zien.. Zodra ik ze niet meer zie fluit ik en dan komen ze terug (Bijna altijd )
Af en toe rennen ze wel eens achter een konijn aan ofzo, maar aangezien Maxi met zijn blaf prima aangeeft waar hij zit heb ik daar niet zoveel moeite mee

Ze moeten in het zicht blijven.
Voor Harley betekent dat vaak niet verder dan 50 cm (hij is nl bang dat ie me kwijt raakt)
Pardoes wil ik in het zicht blijven houden want hij wil als er balletjes of takjes gegooid worden wel eens per ongeluk met verkeerde mensen meelopen.

Storm loopt het liefst in draf en het liefst ongeveer 30-50 meter voor me
(en ik nam een hond omdat ik het zo gezellig vind samen te lopen )

Hij let erg goed op mij omdat hij weet dat ik af kan slaan zonder hem te roepen. Meestal wacht hij al netjes bij oversteekplekken. Ik wil perse dat hij in zicht blijft, dus als hij uit zicht is fluit ik hem waarop hij netjes terug komt.

Wel vind ik het irritant als hij zover voorloopt en er komt iets onverwachts dat ik hem niet direct onder appel heb terwijl dat soms wenselijk is. Dus de afstand moet wat kleiner dan hij nu is of er moet iets komen als LInda al omschreef in een ander topic. Een zit en wacht op afstand waar ik wel van opaan kan. Dit is een onderdeel waarop ik in mei tijdens een week trianen op ameland hoop te verbeteren.

Ze moeten wel in het zicht blijven, zodat we kunnen zien wat ze aan het doen zijn. In het bos waar wij altijd lopen, kent iedereen elkaar ook wel zo'n beetje, en Paljas weet het gelijk als er helemaal in de verte een van haar vriendjes loopt. Wanneer ook wij die hond kunnen zien, geven we Paljas pas toestemming om erheen te rennen. YoYo wil dan ook erg graag achter Paljas aan rennen, maar komt dan toch zo'n 15 meter voor ons tot stilstand, om achterom te kijken of wij er nog wel zijn. Nu is het wel zo dat ze zelf geen vreemde honden zouden lastigvallen, maar je weet het nooit. Het kan ook van de andere kant komen, en dan is het maar de vraag hoe ze reageren.

Laatst kwam er vlakbij ons huis ineens een hond op ons aflopen die behoorlijk opdringerig was naar onze honden. Het was een hond die ik al eerder zonder toezicht ergens los zag lopen. En deze keer stond de eigenaar helemaal aan het einde van de straat op de fiets te wachten. De hond bleef maar om ons heen hangen, en op een gegeven moment begon hij zelfs vervelend te doen. Maar de eigenaar deed helemaal niets. Riep het beestje niet terug ofzo. (Ze stond volgens mij überhaupt te ver weg om te roepen.) Uiteindelijk wist ik dan onze honden naar binnen te slepen, want het had nog best uit de hand kunnen lopen. Dat soort eigenaren snap ik dan echt niet, en als ik haar weer eens tegenkom, zeg ik er ook echt wat van.

Rana loopt vaak op een meter of 50. Ook wel eens minder.
Mensen kunnen aan de riem zien dat ik een hond bij me heb, want in het bos loopt ze meestal op gelijke hoogte, maar niet op het pad

Ik zou haar best iets dichterbij willen hebben maar dat lukt niet altijd.
Op het bospad kan je niet struinen, in de bosjes wel.
En dat doet ze graag ook al houdt ze me wel in de gaten