Het HondenForum

was pas geleden in het bos en mijn twee dwazen renden naar een hond toe die er een beetje raar bijzat.
dichterbij gekomen zag ik een grote bult in de hals met kleinere bulten verspreid over de hals.
ook had hij bijna geen vacht meer.
de hond probeerde op te staan, toen zijn bazin hem riep maar dit ging erg moeizaam, stond te zwalken op zijn poten.
hij was al 16 volgens de "trotse" eigenaresse die hem riep met "kom lieverd".
is dit volgens jullie nou dierenliefde, ik vind het als ik mij netjes uitdruk erg egoistisch

ik vind het een beetje zielig dat jouw honden op die hond afrenden

als je niet precies weet hoe of wat, kun je daar geen oordeel over hebben, dat iets moeizaam gaat of iets er minder goed uitziet, wil nog niet zeggen dat het dier lijdt of pijn heeft.

In ieder geval is duidelijk dat deze eigenaresse heel veel van haar hond houdt.

Wat vreemd dat je trots en lieverd tussen aanhalingstekens zet.
Alsof de liefde voor je hond ophoudt als 'ie oud en gebrekkig aan het worden is...
En oud en gebrekkig wil nog niet zeggen dat een hond pijn heeft en/of lijdt, lijkt me.

Ja, jemig als je dannet Maggie had gezien..stijf als een plank en ze liep een beetje moeizaam..ik ben ook "trots" op haar en noem haar mijn "lieverd"..als je aan me had gevraagd wat er was, zou ik zeggen: ze heeft te lang gerend achter de bal en met haar frisbee. en met de andere honden gespeeld, en ze heeft arthritis..dus ze gaat nu lekker naar huis om in haar mand even op adem te komen en ze is pas 3..Een uur later rent ze weer als een gek door de tuin met de frisbee,..

Hoi Rose, ik kan me wel voorstellen dat jij het er naar vond uitzien en je twijfels had. Maar zoals je aan de overige reacties kunt lezen, kan het allemaal best meevallen en is de hond verder misschien nog best gelukkig in zijn leventje. Laten we daar maar van uitgaan, dan is het eigenlijk nog heel mooi, zo'n ouwetje dat zo geliefd is

Hier liep ook een oude man,met een oude hond,zeer moeizaam allemaal,de man moest regelmatig even stoppen,en de hond kwam dan echt aansjokken...........De laatste paar weken liet hij hem uit in zijn tuin.....................Kapot van verdriet is deze man omdat zijn maatje niet meer leeft,en zichzelf te oud vind voor een andere hond........ Nu loopt hij hetzelfde rondje maar dan met een bos sleutels in zijn hand

bob heeft ook soms moeite met lopen
zijn acherste wervel is verschoven
dan gaat het allemaal wat langzamer
hij heeft hier goede pijnstillers voor
hij is pas 3
maar is ook mijn lieverd, mn allesje en ik ben trots op hem

ik weet uit ervaring dat als je hond ouder wordt en krakkemikkig dat je alle keren steeds meer accepteerd dat ie wat minder wordt.
en dat kan er voor de buiten wereld armoedig uitzien,
maar zolang een hond het naar zijn zin heeft, met alle beperkingen van het ouder worden

wie zijn wij dan om te bepalen dat dat niet zou moeten in onze ogen,
dat gaat dus niemand wat aan, tenzij er echt lijden is, en dat lijkt me niet gezien je verhaal.

Het gaat stroef en stram, maar het gaat nog steeds

Pepie schreef:Hier liep ook een oude man,met een oude hond,zeer moeizaam allemaal,de man moest regelmatig even stoppen,en de hond kwam dan echt aansjokken...........De laatste paar weken liet hij hem uit in zijn tuin.....................Kapot van verdriet is deze man omdat zijn maatje niet meer leeft,en zichzelf te oud vind voor een andere hond........ Nu loopt hij hetzelfde rondje maar dan met een bos sleutels in zijn hand

Ach gos..........

Het is moeilijk om de grens van een lijdensweg te bepalen. Zeker als het een dier betreft dat niet van jezelf is. Want je moet een dier heel goed kennen om te kunnen bepalen of het lijdt. En dan kun je dat weer in overleg doen met de dierenarts. Misschien had deze mevrouw dat ook wel gedaan. Het is moeilijk.

Ik vind mensen vreselijk die hun dieren of kinderen te dik laten worden met alle gevolgen van dien. DAt is geen liefde. DAt is gemak. Het gemak van het nalaten om ze te beschermen tegen zichzelf. Het gemak om maar toe te geven, dat kost geen energie.

vaak weet je voor een ander wat het beste is maar....
kom je zelf ooit op een punt , dan kan het nog , elke licht puntje pak je aan
want dat laatste uit liefde doen , is zo moeilijk dat stel je echt zo lang mogelijk uit

@Rose Kijk, dat je van het aanzicht van die hond geschrokken bent, dat kan ik me voorstellen, maar dat je de liefde van een eigenaar voor in dit geval haar huisdier in twijfel trekt, gaat er bij mij niet in. Je kent die vrouw niet, maar hebt wel een oordeel over haar. De hond is naar haar eigen zeggen 16 jaar en gaat nog mee naar het bos, dus zo slecht zal het dier het niet hebben me dunkt.
Wanneer je zo,n vooroordeel over iemand op het forum zet ontlok je automatisch reacties uit zoals die van mij en andere forumleden die zich hier niet kunnen in vinden.
Zoals reeds eerder in dit topic vermeld, had je beter de vrouw in kwestie om wat informatie gevraagd over de toestand van haar hond ipv. iemand zijn liefde voor hun huisdier in twijfel te trekken zonder ook maar één gegronde reden

daarom heb ik het ook als een poll erop gezet, om andere meningen te horen.
mijn grenzen liggen waarschijnlijk anders als die van jullie, maar ik heb ergens het vermoeden als jullie deze hond zelf zouden zien je je toch wel in mijn mening kan vinden.
en zoniet is het ook goed, ieder zijn eigen toch?
dat mijn honden er naar toe renden is niet erg, de ene is rustig naar andere honden toe en de dwaas voelt het direct als het met de ander niet goed gaat en doet dan heel voorzichtig.

ik zal je uit eigen ervaring vertellen dat je hoezeer je ook denkt dat het anders is echt geen idee hebt van je grenzen als je gezonde honden hebt

Pepie schreef:Hier liep ook een oude man,met een oude hond,zeer moeizaam allemaal,de man moest regelmatig even stoppen,en de hond kwam dan echt aansjokken...........De laatste paar weken liet hij hem uit in zijn tuin.....................Kapot van verdriet is deze man omdat zijn maatje niet meer leeft,en zichzelf te oud vind voor een andere hond........ Nu loopt hij hetzelfde rondje maar dan met een bos sleutels in zijn hand

och wat sneu, daar springen me nou de tranen van in mijn ogen

massam schreef:ik zal je uit eigen ervaring vertellen dat je hoezeer je ook denkt dat het anders is echt geen idee hebt van je grenzen als je gezonde honden hebt

helaas weet ik dat uit eigen ervaring wel

rose schreef:was pas geleden in het bos en mijn twee dwazen renden naar een hond toe die er een beetje raar bijzat.
dichterbij gekomen zag ik een grote bult in de hals met kleinere bulten verspreid over de hals.
ook had hij bijna geen vacht meer.
de hond probeerde op te staan, toen zijn bazin hem riep maar dit ging erg moeizaam, stond te zwalken op zijn poten.
hij was al 16 volgens de "trotse" eigenaresse die hem riep met "kom lieverd".
is dit volgens jullie nou dierenliefde, ik vind het als ik mij netjes uitdruk erg egoistisch

Ik kan het alleen maar met de rest van de antwoorden eens zijn. Je weet niets van deze hond, dus kun je er geen oordeel over hebben. Het ziet er sneu uit, zeker als je zelf twee jonge en gezonde honden hebt, maar een oude kale man met een kromme rug en een rollator kan ook nog heel erg genieten van een ommetje in het park.

Anne

Misschien is dat beestje wel ziek en zit ie op zn einde?
De baas wil misschien wel dat hij tot dan nog een fijn leventje heeft tot het niet meer gaat?
Sorry maar niet zo snel oordelen hoor, anders had ik dat even bij de eigenaar van die hond na gevraagt!

wie weet was het de hond zijn laatste wandeling

beetje voorbarige reactie van jou...

verder zou ik je willen adviseren je honden gewoon bij je te houden en niet zomaar naar andere honden toe te laten..

jou honden kunnen dan misschien niks doen en sociaalzijn, maar je kan er nooit van uit gaan dat andermans hond niks doet...

ouderdom komt met gebreken, daar ontkom je niet aan. stel jezelf 1 vraag, wat zou jij doen? bij de eerst de beste tegenval laten inslapen?
en als je hem nog ziet genieten van een lekkere kluif ga je de volgende dag naar de DA voor een spuitje omdat hij wat mank liep daarvoor?
deze beslissingen zijn zo zwaar ik denk dat iedereen die uitstelt tot het echt niet meer gaat.

iones schreef: Ik vind mensen vreselijk die hun dieren of kinderen te dik laten worden met alle gevolgen van dien. DAt is geen liefde. DAt is gemak. Het gemak van het nalaten om ze te beschermen tegen zichzelf. Het gemak om maar toe te geven, dat kost geen energie.

Mijn schoonzus en haar vriend hebben 2 katten. 1 daarvan is een keer 10 weken weggeweest. Het beestje kwam terecht bij een tuin waar een man steeds brood en droge cake strooide voor de vogels en ze at dat dan op. Ze was helemaal uitgehongerd......Die man heeft het toen voor elkaar gekregen om Chessie (zo heet de kat) te lokken met wat lekkers en toen heeft hij contact opgenomen met de dierenamulance. Chessie had namelijk een bandje om haar nek, die onder 1 oksel terecht was gekomen en dat was gaan schuren, dus zat daar een behoorlijke wond. Die man heeft het bandje doorgeknipt en toen heeft hij gebeld naar de dierenamulance.
Via daar is Chessie terecht gekomen bij een dierenarts en omdat Chessie is gechipt, hebben ze toen naar mijn schoonzus opgebeld. Het doet je ontzettend veel als je denkt dat je kat (of ander dier) nooit meer terug zal komen, hij toch nog terecht is, maar wel een mager scharminkeltje, met een grote open wond onder de oksel.
Chessie had natuurlijk zo'n honger dat ze vrat alsof haar leven er vanaf hing en hun wilden Chessie lekker verwennen, want ze zijn beiden ontzettend gek met hun katten. Dus wil ik maar zeggen dat je er niet altijd wat aan kunt doen.
Chessie is wel op dieet, maar heeft nog een lange weg te gaan.....

Even weer ontopic:
Ik snap best dat je je zorgen maakt, maar ik vind niet dat je kunt oordelen over een hond en/of baasje als je deze niet kent.
Mijn schoonouders (en mijn vriend) hadden een kruising Mechelaar x Groenendaeler, genaamd Karsan. Hij is bijna 18 jaar geworden. Toen hij een jaar of 16 was, begon hij ook te sukkelen (mag ook wel op zo'n leeftijd) en kon hij op een gladde vloer ook niet zo makkelijk omhoog komen, maar hij had absoluut geen pijn en er was altijd iemand die m omhoog hielp. Mijn schoonouders wonen in Frankrijk en het is daar nogal heuvelachtig. Hun tuin ligt ook tegen de heuvel en daar liep Karsan ook regelmatig te struinen. Misschien vonden andere mensen het ook wel zielig om Karsan zo te zien, maar het was een hele gelukkige hond. De laatste keer dat wij in Frankrijk waren en hem voor het laatst hebben gezien, wisten we ook dat hij er de volgende keer niet meer zou zijn......Hij werd echt oud...... Even later hebben mijn schoonouders het besluit moeten maken dat hij moest worden ingeslapen, maar hij heeft een prettig lang leven gehad.

Beetje voorbarig om zo maar aannames te doen.

Mijn vorige hond kreeg met een jaar of elf flink last van artrose, alleen was ze nog erg speels, het kwam regelmatig voor dat ze na een kwartiertje flink rennen een dag of drie vreselijk stijf en stram was (kreeg dan wel pijnstillers om op gang te blijven).

Het heeft meer dan een jaar geduurd, eer ze er zelf achter kwam dat ze het wat rustiger aan moest doen en dat ze echt te oud werd voor dat rennen (ze is uiteindelijk 15 jaar geworden).

Maar dat wil toch niet zeggen dat het dierenmishandeling is.

sundancekid schreef:@Rose Kijk, dat je van het aanzicht van die hond geschrokken bent, dat kan ik me voorstellen, maar dat je de liefde van een eigenaar voor in dit geval haar huisdier in twijfel trekt, gaat er bij mij niet in. Je kent die vrouw niet, maar hebt wel een oordeel over haar. De hond is naar haar eigen zeggen 16 jaar en gaat nog mee naar het bos, dus zo slecht zal het dier het niet hebben me dunkt.
Wanneer je zo,n vooroordeel over iemand op het forum zet ontlok je automatisch reacties uit zoals die van mij en andere forumleden die zich hier niet kunnen in vinden.
Zoals reeds eerder in dit topic vermeld, had je beter de vrouw in kwestie om wat informatie gevraagd over de toestand van haar hond ipv. iemand zijn liefde voor hun huisdier in twijfel te trekken zonder ook maar één gegronde reden

kan me voorstellen dat er mensen zijn die zich niet in mijn mening kunnen vinden,waarschijnlijk ook mensen die zich daar wel in kunnen vinden, die durven het hier in ieder geval niet meer te ventileren.
de gegronde reden voor mij probeerde al zwalkend naast haar op te staan helemaal kaal, broodmager met aardig wat bulten

Een vriendin van mij heeft een hond en die heeft botkanker, maar het groeit erg langzaam. gelukkig..de hond valt af, en loopt erg langzaam, maar zo gauw ze een kat of een konijn ziet, sprint ze er lekker van door. Deze hond krijgt geen chemo of een operatie omdat ze al 12 is, schijnt geen pijn te hebben en ze geniet nog van het leven..ze heeft pillen als ze het nofig heeft en mijn vriendin denkt dat ze pijn heeft..( maar dat is nog niet het geval_ zelfde scene dan eigenlijk..oud moeilijk lopende hond, totdat..ze wil gewoon dat Sam eenvolwaardig pijnloos leven heeft en als de kwalen verergeren weet mijn vriendin wat ze "moet" doen voor haar lieverd..

Ik heb zo te doen met dat ouwe mannetje die nu nog met de bos sleutels loopt, gossie wat zielig..Marion

Rami schreef:Wat vreemd dat je trots en lieverd tussen aanhalingstekens zet.
Alsof de liefde voor je hond ophoudt als 'ie oud en gebrekkig aan het worden is...
En oud en gebrekkig wil nog niet zeggen dat een hond pijn heeft en/of lijdt, lijkt me.

Mee eens. Zolang je de werkelijke situatie niet weet, kun je er ook niet over oordelen.
Wat ik wel vreemd vind, is dat je je honden blijkbaar overal op af laat stormen. Zelfs op zo'n zwak hondje.

oke dat is jullie mening, dat is ok.
ik hoop alleen dat mocht mijn lichaam mij zo in de steek laten als bij deze hond is gebeurt, de dokter die mij behandeld niet op jullie lijkt......

Je haalt me de woorden een voor een uut de bek..lol..Marion

@ Rose:
Onze eerste Schnauz werd kreeg kanker toen hij 8 jaar was. Het begon met een kuchje (kennelhoest?!), maar geruime tijd en onderzoeken later bleken het 4 vrij grote tumoren te zijn. Hij was toen al behoorlijk afgevallen en aardig op, maar zijn spirit nog niet. Vrij snel na de diagnose was het punt aangekomen dat we er voor gekozen hebben om hem in te laten slapen. De afspraak stond voor maandag zodat we nog een heel weekend samen hadden.
Mensen die ons dat weekend met hem buiten hadden zien lopen zullen wel hetzelfde gedacht hebben als jij, bij het zien van die hond en dat kan ik me goed voorstellen.
Maar zolang je de geschiedenis niet kent, kan je er niet over oordelen.