Het HondenForum

Zoals jullie vast al gemerkt hadden, heb ik een vreselijk lief IJslandertje . Ze is een échte IJslander, d.w.z. ze volgt me overal en ligt zelfs voor de douchecel als ik aan het douchen ben. Ze slaapt nog net niet bij me in bed, maar dat is meer te danken aan het feit dat ik een man heb die dat niet erg op prijs stelt i.v.m. de haren. Nu is het zo dat als we eens ergens heen gaan en de honden niet mee kunnen, ik helemaal in de war ben. Dan mis ik ze vreselijk, ook al is het 'maar' een paar uurtjes. En dan vooral die gekke IJslander. Het zou kunnen komen doordat ze altijd bij me is, maar ik kan er echt niet tegen om zonder haar te zijn . Heb de neiging om dan een potje te gaan zitten kniezen. Is dat gek? Of hebben jullie dat ook? De meeste mensen in m'n omgeving zijn namelijk niet zo vreselijk gek op honden en snappen daar echt niks van. Ben benieuwd!

Je hebt gewoon moedergevoelens voor je hond,is helemaal niets mis mee

eefje_ates schreef:Je hebt gewoon moedergevoelens voor je hond,is helemaal niets mis mee

Dat zal 't zijn!

Nou bij mij draait ook aardig veel om de honden. Ik zal niet snel naar iemand gaan als ik de honden niet mee kan nemen of ze moeten naar mijn moeder kunnen. Komt ook omdat ik fultime werk en ik dat echt max vind van alleen zitten.

Ik kan wel gewoon ergens op visite zonder dat ik ze mis hoor maar een uurtje of 4/5 en dan is het wel weer voldoende...

Maar ff off-topic, bij ons in de buurt woont ook een ijslandertje en tot aan vandaag is dat dus de enigste die ik gezien heb totdat ik de foto's van jouw hond zag..leuk ras
Het reutje wat hier loopt is echt een heerlijk doenerig ding, flink aanwezig ook....

Jacqueline

Ik kan best wel even weg (ik moet toch werken )
Maar toen ik op vakantie was miste ik Sam (Toen had ik Maxi nog niet)vreselijk, het was maar een weekend, maar toch
Sindsdien ben ik niet meer op vakantie geweest en dit jaar nemen we de puppies mee

3 tot 4 uurtjes gaat nog prima, daarna vind ik het echt helemaal niet leuk meer en wil ik alleen nog maar naar huis en denk dan ook alleen nog maar... naar huis naar huis :N:
Dat komt dus ook zeer weinig voor.
Ze kunnen hier trouwens goed met z'n drieen 'alleen' zijn hoor, maar ik vind het zelf gewoon niet leuk, zelfs niet als m'n vriend ook gewoon thuis is.

Overdreven ja, maar ik kan er ook niets aan doen

Ik kom ook behoorlijk in de richting. Als ik op mn werk ben wil ik vaak na een paar uurtjes weer naar huis. Gewoon thuis bij ze zijn. Dat kan natuurlijk niet altijd maar als ik dan eerder vrij neem kom ik thuis en dan kijken ze me aan met een blik van: wat doe jij nou hier
Ik mis ze best als ik niet bij ze ben.

Uurtje of 2-3 gaat nog goed. Uurtje of 4-5 trek ik nog, en alles wat langer is word ik kriegelig van . Voornamelijk als ze alleen zitten.

Herken het wel hoor vooral als we langer weg gaan heb ik zoiets van .. bah wil wel weer naar huis naar mazzel

Ik kan prima weg zonder de honden voor een gedeelte van de dag, want ik weet dat ze de rest van de tijd niks te kort komen.

Op vakantie gaan zonder honden vind ik meestal wel prima en dan denk ik ook niet 24/24 aan ze...., mits ze een goed oppasadres hebben.

Na een uurtje of 4 word ik zelf gewoon onrustig ...... dan vind ik het wel weer tijd om naar huis te gaan
Enne ....... hier in de buurt lopen 3 IJslandertjes; 2 volwassen en 1 pup.

ik heb het ook na een uurtje of 4 wel gezien
zeker omdat bente in de bench zit en dat vind ik zielig

Ik kan wel ergens op visite gaan. Wel moeten ze dan niet al veel alleen hebben gezeten overdag. Als we al gewerkt hebben ga ik alleen ergens heen als ze mee kunnen.
Als we een dagje weggaan passen mijn ouders meestal op en dan weet ik dat ze erg goed verzorgd worden en ze het alledrie erg leuk vindne om bij hun te zijn. Mijn ouders zijn ook de enige die buiten ons 2 om met ze mogen gaan wandelen en ze dan los laten.

Hier zitten ze nooit langer dan 5 uur alleen, en daar kan ik mee leven
Wel zijn ze van te voren altijd goed uitgelaten, en hebben ze flink kunnen rennen waardoor ze gewoon liggen te slapen als ik thuis kom.

Een weekendje weg wordt moeilijker
Het liefst neem ik ze mee, maar dat gaat niet altijd. Naar een pension brengen doe ik niet, want ze zijn niet gewend om in een kennel te zitten. Meestal gaan ze dan naar een familielid waar ze vanaf pup af aan al komen.
De laatste keer dat we een weekendje weg gingen zonder de honden had ik er toch wel veel moeite mee, ook al wist ik dat ze goed verzorg werden. Het weekendje weg was leuk, maar ik was ook weer erg blij dat ik thuis was bij mijn honden

Deze zomer willen we een weekje naar de zon, maar dat doen we alleen als de honden terecht kunnen bij een familielid. Maar dan nog weet ik dat ik het moeilijk ga krijgen die week

Ik kan gerust een avondje genieten bij vrienden, naar de film of weet ik veel wat. Wel een klein schuldgevoel altijd dat ik ze alleen achter laat.
Het moet ook niet té lang duren, want dan wil ik ook naar ze toe...

Gewoon overdag van huis zijn, vind ik niet erg. Ik moet tenslotte ook werken voor hun voer . En als ik 's avonds weg moet, is er ook altijd iemand bij.
Waar ik moeite mee heb is vakanties. Eens in het jaar gaan we op familiebezoek in Israel en we kunnen uiteraard de honden niet meenemen. En hoewel er goed voor ze wordt gezorgd, vind ik het vreselijk. Ik mis ze en ben ook zo verwaand dat niemand zo goed voor ze kan zorgen als ikzelf .
Dit jaar dus een andere oplossing gezocht en gevonden: ik stuur man en kind naar Israel en blijf zelf lekker thuis .

lieke schreef:Gewoon overdag van huis zijn, vind ik niet erg. Ik moet tenslotte ook werken voor hun voer . En als ik 's avonds weg moet, is er ook altijd iemand bij.
Waar ik moeite mee heb is vakanties. Eens in het jaar gaan we op familiebezoek in Israel en we kunnen uiteraard de honden niet meenemen. En hoewel er goed voor ze wordt gezorgd, vind ik het vreselijk. Ik mis ze en ben ook zo verwaand dat niemand zo goed voor ze kan zorgen als ikzelf .
Dit jaar dus een andere oplossing gezocht en gevonden: ik stuur man en kind naar Israel en blijf zelf lekker thuis .

Haha je bent al net zo erg als ik dus
Ik ga absoluut niet op vakantie en dit jaar gaat mijn vriend dus ook voor het eerst in 8 jaar alleen op vakantie, nou ja, met mijn vader.

Als ik mee zou gaan word de vakantie een groot drama, ik kan het gewoon niet,buiten het feit dat niemand zo voor ze kan zorgen (lees: verwend ) maar ik kan ze zelf gewoon niet missen

Suuz schreef:

lieke schreef:Gewoon overdag van huis zijn, vind ik niet erg. Ik moet tenslotte ook werken voor hun voer . En als ik 's avonds weg moet, is er ook altijd iemand bij.
Waar ik moeite mee heb is vakanties. Eens in het jaar gaan we op familiebezoek in Israel en we kunnen uiteraard de honden niet meenemen. En hoewel er goed voor ze wordt gezorgd, vind ik het vreselijk. Ik mis ze en ben ook zo verwaand dat niemand zo goed voor ze kan zorgen als ikzelf .
Dit jaar dus een andere oplossing gezocht en gevonden: ik stuur man en kind naar Israel en blijf zelf lekker thuis .

Haha je bent al net zo erg als ik dus
Ik ga absoluut niet op vakantie en dit jaar gaat mijn vriend dus ook voor het eerst in 8 jaar alleen op vakantie, nou ja, met mijn vader.

Als ik mee zou gaan word de vakantie een groot drama, ik kan het gewoon niet,buiten het feit dat niemand zo voor ze kan zorgen (lees: verwend ) maar ik kan ze zelf gewoon niet missen

volgens mij ben ik erger: ik realiseer me dat ik net heb geschreven dat ik mijn honden niet kan missen en dus thuis blijf, maar wel lekker mijn eigen vlees en bloed zonder probleem wegstuur :N: .
Nou gaat iemand vast de kinderbescherming bellen .

Ik had nooit moeite om te gaan werken ofzo omdat Sam altijd uitgebreid uitgelaten werd voordat we weggingen , ik wist dat hij dan lag te slapen totdat er weer iemand thuis kwam . Ik hield er wel rekening mee , als we allebei moesten werken (ik werk 3 dagen in wisseldiensten ) dan gingen we niet allebei 's avonds ook nog uren weg . Was ik werken en wilde Han bv gaan tennissen dan ging Sam gewoon mee. Ik merkte wel aan Sam (vanaf dat hij een jaar of 8 werd) , dat hij het af en toe druk vond met mij in huis , kon me dan echt zuchtend aankijken van ; kun je niet effe een paar uurtjes oprotten , kwil slapen...
Weekendjes weg of op vakantie zijn we niet geweest , alhoewel ik dat bij de volgende pup wel wil doen , ik heb ook al een super opvang adres gevonden waar puppie vanaf dat we hem krijgen regelmatig naar toe zal gaan om te wennen !

lieke schreef:

Suuz schreef:

lieke schreef:Gewoon overdag van huis zijn, vind ik niet erg. Ik moet tenslotte ook werken voor hun voer . En als ik 's avonds weg moet, is er ook altijd iemand bij.
Waar ik moeite mee heb is vakanties. Eens in het jaar gaan we op familiebezoek in Israel en we kunnen uiteraard de honden niet meenemen. En hoewel er goed voor ze wordt gezorgd, vind ik het vreselijk. Ik mis ze en ben ook zo verwaand dat niemand zo goed voor ze kan zorgen als ikzelf .
Dit jaar dus een andere oplossing gezocht en gevonden: ik stuur man en kind naar Israel en blijf zelf lekker thuis .

Haha je bent al net zo erg als ik dus
Ik ga absoluut niet op vakantie en dit jaar gaat mijn vriend dus ook voor het eerst in 8 jaar alleen op vakantie, nou ja, met mijn vader.

Als ik mee zou gaan word de vakantie een groot drama, ik kan het gewoon niet,buiten het feit dat niemand zo voor ze kan zorgen (lees: verwend ) maar ik kan ze zelf gewoon niet missen

volgens mij ben ik erger: ik realiseer me dat ik net heb geschreven dat ik mijn honden niet kan missen en dus thuis blijf, maar wel lekker mijn eigen vlees en bloed zonder probleem wegstuur :N: .
Nou gaat iemand vast de kinderbescherming bellen .

ja je bent erger
Ah nee hoor, dat is toch wel anders, hij is lekker met z'n vader
(ik praat het wel goed voor je)

Ik herken dat wel inderdaad. Op m'n werk niet, maar daarbuiten wel. Het is zelfs zo erg dat ik in de auto tegen Bram babbel als de achterbank leeg is :N: Zo gewend ben ik er aan dat hij bij me in de auto zit. Als ik naar de film ga oid, vraag ik me een aantal keer af wat hij aan het doen is.

ik ben het hele jaar door de hele dag bij mijn honden dus ik laat ze makkelijk af en toe alleen. of alleen, als ik werk is wim thuis (1 avond en 1 nacht) en als ik wegga gaan er meestal wel 2 of 3 mee. maar ik rij elk jaar de paardenvierdaagse (ben dan een week weg) en dan heb ik geen tijd om ze te missen. ben dan wel weer blij ze te zien. en 1 keer per jaar pinkpop, en dan mis ik ze ook niet . wij hebben dan wel mensen thuis zitten. wij gaan verder bijna niet uit, dat is toch lastig als je zoveel dieren hebt.

Ik heb daar geen last van, en ik ben echt dol op mijn hond.

Hij gaat mee naar me werk en ik loop iedere avond anderhalfuur met hem, dus ga ik een avond weg dan vind ik het prima, en ga ik een paar dagen weg dan laat ik hem met een gerust hart bij mijn schoonzus die ik tussendoor ook niet belt.

Jouw hond is wel emotioneel afhankelijk van jou. POlleke was dat ook bij mij. En bij mij werkt het zo, dat je zelf zo'n hond ook moeilijker loslaat. Ik herken je gevoel daarom. En dat krijg je aan andere mensen niet uitgelegd.

Ik kan wel een namiddag weg gaan of 2 dagen als ik weet dat ze in goede handen is.
Anders ga ik liever naar huis.

Storm trekt het alleen moeten zijn elke werkdag ivm mijn werkuren goed en dat maakt dat ik mijn uren zonder me zorgen te hoeven maken volmaak maar ik snel me elke dag weer naar huis. Storm is aanhankelijk en aan mij gehecht en op mij gericht. Ik snap je dus prima. Ook ik laat hem niet graag onnodig alleen daardoor.
Ik ga daarom daarnaast liever niet ook nog eens weg zonder Storm omdat hij immers al elke werkdag ivm mijn werkuren alleen met de katten thuis zit. Vind ik voor beide niet gezellig.
Ik zou alleen nog wel een goed oppasadres willen waar ik hem bijvoorbeeld eens kan brengen als ik toch eens een verplichting heb waar hij echt niet mee kan. Een pension waar hij gewoon lekker los kan rondlopen bijvoorbeeld of iets in die trant.
Je hebt immers allemaal wel eens zo'n verplichte dag, waarbij je uren van huis bent bijvoorbeeld een trainingsdag, bruiloft een begrafenis etc..

iones schreef:Jouw hond is wel emotioneel afhankelijk van jou. POlleke was dat ook bij mij. En bij mij werkt het zo, dat je zelf zo'n hond ook moeilijker loslaat. Ik herken je gevoel daarom. En dat krijg je aan andere mensen niet uitgelegd.

Ik denk dat dat het ook is ja, Sóley kan echt niet zonder mij . Erik wordt er wel 'ns gek van dat ze zo aan me gehecht is, maar ik vind het juist wel fijn. Ik heb het ook veel minder bij m'n andere honden omdat ik weet dat die zich wel redden zonder mij. We nemen de honden wel zo veel mogelijk mee, maar soms kan het gewoon niet omdat er bijvoorbeeld geen ruimte is in de auto als we iets op moeten halen ofzo. En er is ook niemand hier in de buurt waar ik ze kwijt kan als we weg zijn of aan wie ik de zorgen toevertrouw. Gelukkig werk ik maar 1 ochtend in de week en m'n tekeningen maak ik thuis.

@ iedereen: Ik merk dat ik niet de enige ben, gelukkig .

Als ik ergens heen ben en ze zitten thuis, dan vind ik dat prima. geen probleem. Maar als ze bij de trimmer ofzo zitten en ik alleen thuis ben, dat vind ik helemaal niets. zo'n leeg huis. Zelfs met rondrennende kinderen blijft er dan toch iets missen. Gezin is dan niet compleet, dat zal het zijn.

Nou ik mag hier wel mee op t podium staan van de gekken, denk ik...

t Heeft me jaren gekost alvorens ik weer eens op reis kon...

En sinds de komst van de rescuepups in oktober 2006...heb ik niet meer gewerkt en ben ik elke dag thuis...

De schrik dat er iets gebeurd terwijl ik weg ben is groot...staat de gas wel af ? is de deur wel op slot ? kunnen ze niets stelen ? geen medicijnen op tafel ? en ga zo maar door...Soms ben ik al onderweg en keer terug naar huis om alles na te checken...

Mijn "geval" begon dus mijn leven te beheersen...en ik moest ingrijpen...
Op aanraden ben ik bachbloesems beginnen te gebruiken, "Red Chesnut" wat mijn ongerustheid betreft tgo mijn dieren.
In mei vorig jaar ben ik 2 weken naar Canada gegaan maar wel met een koppel huis-dierenoppassers in mijn huis.

Soms gaat het goed, soms minder goed...in oktober was ik met spoed opgenomen met een maagbloeding...om 21u30 heb ik, ondanks het verbod van de artsen het ziekenhuis verlaten om bij mijn honden te zijn...mijn toenmalige vriend was om 21 u doorgegaan...ik kon er niet mee omgaan dat de honden 12 u alleen zouden zijn.
Mijn vriend heeft me aan het ziekenhuis opgehaald, naar huis gebracht en de volgende ochtend om 7u terug naar het ziekenhuis gebracht...

Ja er is nog werk aan de winkel...k zal eens direct wat druppeltjes nemen