Een dipje?
Geplaatst: 01 apr 2008 07:35
In de tijd dat ik weg was (drie weken) is het blijkbaar niet zo goed gegaan met mijn ventje. Hij ging op logement bij mijn ouders (bekende omgeving, heeft er ook speelkameraadje jack), maar was daar blijkbaar heel erg onrustig. Het moet in die mate erg geweest zijn, dat mijn ouders beslist hebben om hem terug naar mijn huis te brengen. Mijn vader bracht dan de avonden hier door, voormiddag en namiddag kwam er dan altijd iemand even langs.
Door dat vele alleen zijn is hij terug aan het slopen geslaan, hij pikt dingen van de tafel, heeft zelfs een aantal keren kaka gedaan binnen (uit protest? is in elk geval al van juni geleden dat we nog een accidentje hadden)... Op de jachttraining ging het al niet veel beter. Volgen ging nog net, verder totaal niet geinteresseerd.
Ik kan het hem allemaal niet kwalijk nemen eigenlijk. Als we vertrekken zeggen we altijd: "tot straks" tegen hem. Frank is toen hij dat laatste keer gezegd heeft drie maanden weggebleven. En toen ik ook nog eens drie weken. Ik zou het ook niet meer vertrouwen in zijn plaats.
Enfin, Frank en ik zijn weer thuis en het lijkt alsof hij weer rust gevonden heeft. Moet duidelijk terug wat slechte manieren afleren (op de 'verboden' bank springen, poten op het aanrecht of de tafel, opspringen,...) en het alleen zijn gaan we ook weer van het begin af aan opbouwen. En trainen, trainen, trainen. En vanaf gisteren gaat hij ook mee hardlopen met frank.
We zullen weer wat vertrouwen moeten opbouwen denk ik.
Door dat vele alleen zijn is hij terug aan het slopen geslaan, hij pikt dingen van de tafel, heeft zelfs een aantal keren kaka gedaan binnen (uit protest? is in elk geval al van juni geleden dat we nog een accidentje hadden)... Op de jachttraining ging het al niet veel beter. Volgen ging nog net, verder totaal niet geinteresseerd.
Ik kan het hem allemaal niet kwalijk nemen eigenlijk. Als we vertrekken zeggen we altijd: "tot straks" tegen hem. Frank is toen hij dat laatste keer gezegd heeft drie maanden weggebleven. En toen ik ook nog eens drie weken. Ik zou het ook niet meer vertrouwen in zijn plaats.
Enfin, Frank en ik zijn weer thuis en het lijkt alsof hij weer rust gevonden heeft. Moet duidelijk terug wat slechte manieren afleren (op de 'verboden' bank springen, poten op het aanrecht of de tafel, opspringen,...) en het alleen zijn gaan we ook weer van het begin af aan opbouwen. En trainen, trainen, trainen. En vanaf gisteren gaat hij ook mee hardlopen met frank.
We zullen weer wat vertrouwen moeten opbouwen denk ik.
Een hond die de baas vertrouwt, doet alles voor de baas, en zo zijn de trainingen nog maar het halve werk 
