Het HondenForum

Tja blij dus.. Fangio is oud aan het worden en de laatste dagen houd ik me wel bezig met de vraag; hoe lang nog? hij sukkelt met lopen en met name zijn achterpoten, die blijven wel eens achter bij het lopen waardoor hij op zijn teentjes staat en dat doet mij pijn, Fangio is altijd een zeer krachtige hond geweest, koning van de straat elke hond liep voor hem een blokje om en als ze dat niet deden dan liet hij wel even horen dat ze op moesten rotten
Maar hij is met de jaren gematigder geworden, accepteert meer van andere honden en houdt zich niet meer zo bezig met die zaken. De laatste tijd wordt het steeds minder, hij sjokt op tempo en op ongelijke grond lopen zoals gras is eigenlijk geen doen meer en daar schrok ik van, damn Cloor hoe lang nog.. Ik houd hem goed in de gaten hoor, hij is gezond en geeft niet aan dat hij niet meer wil, en op die leeftijd ben je gewoon wat minder ter been.

Net ging ik even met ze naar het veld en daar komt een buurmeisje op de fiets, haar hond los, haar hond is een behoorlijk baasje die ook geen vriendjes maakt bij de buurthonden, Bram (zoals hij heet) kwam met hoge staart in aanvalshouding op Fangio en Chira af en ik was niet blij, Sjit dat gaat toch niet meer jongens en ineens een kabaal naast me, Fangio in al zijn glorie stond als een stoere reu in de riem en ging tekeer (veel minder als vroeger natuurlijk) ik moest voor het eerst sinds lange tijd weer eens wat tegendruk geven zonder dat ik hem omtrok, staart fier en stoer omhoog als een antenne en de oren zelfverzekerd vooruit.
Gelukkig liep Bram door maar de toon was gezet, Fangio heeft op de verdere terugweg als een jonge hond gelopen, Chira moest zelfs aanzetten om hem bij te houden en hij liep voorop..geen achterblijvende acherpootjes, geen struikelpartijen..
Voor het eerst was ik eigenlijk heel blij met zijn reactie en zijn (redelijk milde) uitval naar Bram, hihi mijn ouwe kerel"

Ha ha goed zo Fangio gedraag je maar als een jonge god en houd alle kwaad bij je dames vandaan

Dit is heel herkenbaar ook onze vorige hond Blackey deed dit. Hoe ziek hij ook was, als er een hond van de andere kant kwam ging zijn staart omhoog en liep hij als een jonge hond. Zo van "kijk maar ik ben niet ziek hoor! Maak maar gauw dat je weg komt" .
Was de hond uitzicht dan sukkelde hij weer voort.
Dit gedrag heeft hij tot het einde vol gehouden.

Geweldig verhaal!
En ook heel herkenbaar!

Mijn oudste begint nu ook echt oud te worden en hobbelt meestal achteraan het lijntje mee, maar het gaat echt niet zo snel meer als voorheen. Ook zijn dominantie is veel en veel minder geworden als in zijn jeugd, hij hoeft zich niet meer zo te bewijzen, maar zo heel af en toe heeft hij een bui en dan hangt hij weer in de lijn en haalt hij de jongeren op zijn gemakkie in alsof ie wil zeggen van: kom op watjes! even de sokken erin!

Dan kan mijn hart overstromen van geluk en hou ik nog meer van mijn grote stoere lobbes!

stoere oude lobbes

heerlijk

Heerlijk!! Dat had je zeker nooit kunnen denken, dat je daar nog blij om zou worden!

Merk het met Osa met haar balletje, ze is altijd zo extreem fel geweest op balletjes, en nu heeft ze niet zo'n bijzonde snelle reactiesnelheid meer, dus tik je hem zo bij haar weg, wat ze dan enkele minuten later pas door heeft, en in paniek gaat zoeken waar haar balletje nou gebleven is. Maar als ze hem vast heeft, denk maar niet dat ze hem dan nog loslaat


gr Aimée

Anthraciet schreef:Geweldig verhaal!
En ook heel herkenbaar!

Mijn oudste begint nu ook echt oud te worden en hobbelt meestal achteraan het lijntje mee, maar het gaat echt niet zo snel meer als voorheen. Ook zijn dominantie is veel en veel minder geworden als in zijn jeugd, hij hoeft zich niet meer zo te bewijzen, maar zo heel af en toe heeft hij een bui en dan hangt hij weer in de lijn en haalt hij de jongeren op zijn gemakkie in alsof ie wil zeggen van: kom op watjes! even de sokken erin!

Dan kan mijn hart overstromen van geluk en hou ik nog meer van mijn grote stoere lobbes!

Oh mijn hart stroomt met regelmaat over van geluk... nu ligt hij helemaal uitgeteld te slapen op de bank, kussens heeft hij opzij gegraven en meneer ligt;

cloris schreef:

Wat een heerlijk snoetje

Ja heerlijk he, heb er net ook even een kus op moeten geven, dan gaat er een oog open en dan rekt hij zich eens uit en slaapt weer verder zucht....

cloris schreef: Oh mijn hart stroomt met regelmaat over van geluk... nu ligt hij helemaal uitgeteld te slapen op de bank, kussens heeft hij opzij gegraven en meneer ligt;

staat zijn gebitje op het nachtkastje

Hoe herkenbaar
Nog geen maand voor Wuilus doodging liep ik met haar door de grachten van Amsterdam, we waren bij Martijn op dat moment. Ze sjokte en was 14 dus ik wist dat het zomaar gedaan kon zijn.
In de verte zag ik een kleine Turkse man met een Kangalreu aankomen. Geen zin in, ik hou niet van ontmoetingen met onbekende honden en mijn wijffie kon al helemaal geen opdringerige Kangal meer hebben dacht ik.

Zet die stomme eigenaar zijn voeten schrap en komt als een slee op me af met de Kangal als husky. Verdomme!@!@
Dus ik snel met Wuilus een portiek in gevlucht, maar ze zette me toch een woest grommen en blaffen in. Dus die Kangal werd nog bozer en ik nog banger dat ze samen zouden komen. Wuilus de trap op van die portiek en ik ertussen met de benen in de aanslag om die Kangal de trap af te trappen.

gelukkig kon erger voorkomen worden maar Wuilus liep vol adrenaline als een arabische hengst zo fier terug naar huis. Niks sjokken of slenteren.

Ik kan me dus helemaal voorstellen hoe heerlijk het is om te zien dat het er allemaal toch nog wel inzit als het moet. En dat ze in hun koppie nog steeds de woestelingen zijn die ze ooit waren

Mooi geschreven verhaal. En prachtige foto.

MARC_S schreef:Hoe herkenbaar
Nog geen maand voor Wuilus doodging liep ik met haar door de grachten van Amsterdam, we waren bij Martijn op dat moment. Ze sjokte en was 14 dus ik wist dat het zomaar gedaan kon zijn.
In de verte zag ik een kleine Turkse man met een Kangalreu aankomen. Geen zin in, ik hou niet van ontmoetingen met onbekende honden en mijn wijffie kon al helemaal geen opdringerige Kangal meer hebben dacht ik.

Zet die stomme eigenaar zijn voeten schrap en komt als een slee op me af met de Kangal als husky. Verdomme!@!@
Dus ik snel met Wuilus een portiek in gevlucht, maar ze zette me toch een woest grommen en blaffen in. Dus die Kangal werd nog bozer en ik nog banger dat ze samen zouden komen. Wuilus de trap op van die portiek en ik ertussen met de benen in de aanslag om die Kangal de trap af te trappen.

gelukkig kon erger voorkomen worden maar Wuilus liep vol adrenaline als een arabische hengst zo fier terug naar huis. Niks sjokken of slenteren.

Ik kan me dus helemaal voorstellen hoe heerlijk het is om te zien dat het er allemaal toch nog wel inzit als het moet. En dat ze in hun koppie nog steeds de woestelingen zijn die ze ooit waren

Owww dat zijn dus de momenten waar ik ook echt niet op zit te wachten hoor, en ja in het koppie zit het er nog in, bij Fangio moet je echt wel aan het werk om het te blijven stimuleren, dus moet echt weer met de auto er op uit om toch op een veilige manier andere honden te ontmoeten

Wat kun je daar dan blij van worden he! Het is een heerlijk ding

Het is een lekker ding Fangio liet even zien, dat hij er nog helemaal bij hoort

Ik vind oude honden gewoon 'iets 'hebben, ik zie het hier aan Freek, word milder, is helaas blind, maar vertrouwt 100 % op mij, als ik zeg loop maar door dan doet hij dat, ook al twijfelt hij soms iets , en na het wandelen lekker op de bank snurken, heerlijk.

Groetjes Els

Dit is nu zo'n moment wat je heel goed moet koesteren
Hij heeft het wel degelijk nog, alleen 't is niet meer zo nodig allemaal, maar 't is er nog wel

Ja het zit er nog in... vanavond liep hij eigenlijk ook weer verrassend goed, ik was even ongerust dat het misschien net even iets te veel was geweest maar het ging goed

cloris schreef: Fangio heeft op de verdere terugweg als een jonge hond gelopen, Chira moest zelfs aanzetten om hem bij te houden en hij liep voorop..geen achterblijvende acherpootjes, geen struikelpartijen..

En ik ZIE Cloors koppie hier gewoon bij !
Genieten hè Cloor !
Aaaahh..en die foto al slapend.... wat zitten ze toch diep hè, die mannetjes !

Geef Fangio maar een lekker plakkie worst van mij.

Marie-José schreef:

cloris schreef: Fangio heeft op de verdere terugweg als een jonge hond gelopen, Chira moest zelfs aanzetten om hem bij te houden en hij liep voorop..geen achterblijvende acherpootjes, geen struikelpartijen..

En ik ZIE Cloors koppie hier gewoon bij !
Genieten hè Cloor !
Aaaahh..en die foto al slapend.... wat zitten ze toch diep hè, die mannetjes !

Geef Fangio maar een lekker plakkie worst van mij.

ja ik was zoooo trots, zeker omdat ik de laatste dagen twijfelde... of hij het voelde liet hij even zien dat hij nog niet klaar is hier

okej.. ze krijgen van mij NU een plakkkkkieeee Worssstttt *hihi twee koppen schieten nu omhoog

cloris schreef:
okej.. ze krijgen van mij NU een plakkkkkieeee Worssstttt *hihi twee koppen schieten nu omhoog

Marie-José schreef:

cloris schreef:
okej.. ze krijgen van mij NU een plakkkkkieeee Worssstttt *hihi twee koppen schieten nu omhoog

Zo nou ik heb erbij gezegd dat het van Tante MJ is

cloris schreef:

Marie-José schreef:

cloris schreef:
okej.. ze krijgen van mij NU een plakkkkkieeee Worssstttt *hihi twee koppen schieten nu omhoog

Zo nou ik heb erbij gezegd dat het van Tante MJ is

Het lijkt wel of hij nog nagenietend van zijn moment ligt te slapen. Ouwe mannetjes hebben iets heel vertederends

alle keren kleine beetjes afscheid nemen,
alle keren een klein beetje verliezen
en dan een stoot adrenaline en ze zijn er weet, tja, ik herken het zo.

hij heeft zijn slaap en zijn worst dik verdient

Heerlijk om hem dan zo te zien en het is zo herkenbaar. Scar noemde ik op een gegeven moment schommeltje, van ouderdom telgangen, koppie naar beneden maar owee als er een reu praatjes kwam maken, dan was er van schommelte niets meer te zien en dan kon ik zo genieten van hem om hem weer even een fractie van de oude Scar te zien. Het stomme is ook dat vroeger ik er alles aan deed om hem af te leiden, te corrigeren enz enz en als oude man werd hij eigenlijk beloond

Inge O schreef:owwwww, die vertederende ouwetjes - kunnen niks meer fout doen, alles wat ze doen is lief .

Nee daar zeg je idd wat, hij kan echt niets meer fout doen

chrico schreef:Heerlijk om hem dan zo te zien en het is zo herkenbaar. Scar noemde ik op een gegeven moment schommeltje, van ouderdom telgangen, koppie naar beneden maar owee als er een reu praatjes kwam maken, dan was er van schommelte niets meer te zien en dan kon ik zo genieten van hem om hem weer even een fractie van de oude Scar te zien. Het stomme is ook dat vroeger ik er alles aan deed om hem af te leiden, te corrigeren enz enz en als oude man werd hij eigenlijk beloond

Precies zo Whera, daar moest ik dus ook aan denken, voorheen deed je al het mogelijke om het uitvallen weg te krijgen en nu sta je blij te zijn en beloon je hem ook nog

ja op zulke momenten zijn die reacties ineens heel fijn

hier stond arkaz er ook nog tot en met zn laatste ronde

cloris schreef:Fangio is altijd een zeer krachtige hond geweest, koning van de straat elke hond liep voor hem een blokje om en als ze dat niet deden dan liet hij wel even horen dat ze op moesten rotten

Mjah ik heb nu zo'n jonge god en of je daar nu altijd blij mee moet zijn? Wel een leuk verhaal, ik zal me ongetwijfeld ook dit soort dingen af gaan vragen als Quasar oud is en stiekum genieten als hij ook zo opspeelt.

Wat stoer van 'm zeg
Erg mooie hond ook!

Lars schreef:

cloris schreef:Fangio is altijd een zeer krachtige hond geweest, koning van de straat elke hond liep voor hem een blokje om en als ze dat niet deden dan liet hij wel even horen dat ze op moesten rotten

Mjah ik heb nu zo'n jonge god en of je daar nu altijd blij mee moet zijn? Wel een leuk verhaal, ik zal me ongetwijfeld ook dit soort dingen af gaan vragen als Quasar oud is en stiekum genieten als hij ook zo opspeelt.

Neem van mij aan dat wanneer je het voorrecht hebt dat Quasar deze leeftijd haalt je daar blij mee gaat zijn.. echt waar Toen Fangio een jonge god was dacht ik er ook anders over hoor maar nu ben ik er oprecht heel blij mee.