Het HondenForum

Hai,

ik lees heel veel op dit forum en steek er ook een hoop van op, dus bedankt hiervoor

Nu heb ik het volgende probleem; onze anderhalf jaar oud teefje vanuit Kreta is volgens mij een jachthondje. Zodra ze een spoor heeft of in de verte een haas ruikt dan is ze niet te houden. Ze is vertrokken en je kan roepen of fluiten wat je wilt....ze komt niet terug

Tot 2 weken geleden zag je haar wel in de buurt rennen en meestal was ze wel binnen een minuut of 5 wel weer terug, maar sinds 2 weken is ze vertrokken en niet meer te vinden. Dit gebeurt vooral in het bos waar we veel lopen. In een vreemd bos gebeurt dit bijna niet.

Wat kan ik hieraan doen? Ik heb al flink rondgezocht op het forum en geprobeert met snoepjes, speelgoed, koekjes, fluiten, enthousiast roepen, boos roepen etc etc.
Vastlijnen vind ik eigenlijk geen optie, ze moet toch lekker door het bos kunnen struinen?

Is het misschien haar leeftijd dat ze dit ineens gaat doen of is het wat anders?

Heeft er iemand ervaring mee en misschien een oplossing?

Alvast bedankt voor het meedenken.

groetjes, Ingrid

Tja sorry hoor maar een hond die niet komt ging bij mij toch echt aan de lange lijn,

Yup bij mij ook, maar dan zeker voor een maand of 5. Tot ik zeker weet dat de hond ook geen neiging meer heeft tot jagen.

En dan op plekken loslaten waar ze niet jaagt of kan jagen en hier dus ook geen risico's in nemen. Anders kun je weer overnieuw beginnen.

Op hondentraining gaan met de hond. Een hond die in een nieuwe omgeving woont moet eerst een vertrouwensband opbouwen met zijn / haar nieuwe baas. Die kun je dus niet zomaar los laten lopen. Dat die de eerste paar keren terug is gekomen is dus geluk. Had je kunnen zien als een waarschuwing.

Pas zodra je een vertrouwensband hebt opgebouwd met je hond (en vooral ook andersom!) kun je eens rustig proberen om de hond los te laten lopen. Maar daar gaat veel oefening aan vooraf aan de lijn.
Kortom (mocht je deze hond ooit terugvinden en anders wie weet bij een volgende hond) op de hondenschool gaan met je hond.

Ik hoop dat je ook de stichting Amivedi, de lokale dierenasielen en de buurtbewoners (waar je hond is vertrokken) hebt geinformeerd. Mocht je hond dan teruggevonden worden, dan is die weer sneller terug bij jullie.

Vastlijnen vind ik eigenlijk geen optie, ze moet toch lekker door het bos kunnen struinen?

Dat zou moeten kunnen, maar zij heeft aangetoond dit niet te kunnen dus ........ Oefenen aan de lange lijn is een betere optie, dan je hond straks echt kwijt te zijn of nog erger ........
Trainen, veel trainen is denk ik de enige manier ...... ik heb ook een jachthond gehad, maar die smeerde hem echt niet om spoortjes achterna te gaan dus de stelling dat een jachthond ongehoorzaam is of altijd jaagt gaat m.i. niet op.
Gewoon geen enkel risico nemen want ze zou dan wel moeten kunnen rennen e.d. maar straks valt er misschien niets meer te rennen.

Ik zou ook gaan oefenen, nu komt hij na een tijd nog terug, maar misschien binnenkort niet meer.

Het is onverantwoordelijk een hond los te laten die totaal niet luistert als hij ergens achteraan gaat.

Ongehoorzaamheid is geen raskenmerk van een jachthond
Geinteresseerdheid in lekkere luchtjes wél
Nieuwsgierigheid naar de herkomst ervan ook

Je zult echt aan de slag moeten met een lange lijn, laat haar de maaltijden voortaan maar verdienen voor het hierkomen uit een lastige situatie, niet door haar naar binnen te trekken trouwens, ze moet zelf de keuze gaan maken om bij je te komen als je roept.
Train je ook met haar op de één of andere manier?
Voor het strekken van de benen kun je het best een stuk grond zien te vinden waar dat kan, bijvoorbeeld op een industrieterrein ofzo, en daar dagelijks even laten rennen. In die "prikkelarme" omgeving kun je het hierkomen ook fijn trainen.

Muk schreef:Op hondentraining gaan met de hond. Een hond die in een nieuwe omgeving woont moet eerst een vertrouwensband opbouwen met zijn / haar nieuwe baas. Die kun je dus niet zomaar los laten lopen. Dat die de eerste paar keren terug is gekomen is dus geluk. Had je kunnen zien als een waarschuwing.

Pas zodra je een vertrouwensband hebt opgebouwd met je hond (en vooral ook andersom!) kun je eens rustig proberen om de hond los te laten lopen. Maar daar gaat veel oefening aan vooraf aan de lijn.
Kortom (mocht je deze hond ooit terugvinden en anders wie weet bij een volgende hond) op de hondenschool gaan met je hond.

Ik hoop dat je ook de stichting Amivedi, de lokale dierenasielen en de buurtbewoners (waar je hond is vertrokken) hebt geinformeerd. Mocht je hond dan teruggevonden worden, dan is die weer sneller terug bij jullie.

We hebben haar sinds pup en zijn al op een hondenschool geweest. Daar deed ze het erg braaf, maar inderdaad met komen bleef het een beetje een probleem omdat ze op niets lekkers of leuks reageert als er wat anders, en dus interessanters, aanwezig is.

Gelukkig is ze niet weggelopen en zit ze de poezen nu te pesten

groetjes, Ingrid

Jaap* schreef:Ongehoorzaamheid is geen raskenmerk van een jachthond
Geinteresseerdheid in lekkere luchtjes wél
Nieuwsgierigheid naar de herkomst ervan ook

Je zult echt aan de slag moeten met een lange lijn, laat haar de maaltijden voortaan maar verdienen voor het hierkomen uit een lastige situatie, niet door haar naar binnen te trekken trouwens, ze moet zelf de keuze gaan maken om bij je te komen als je roept.
Train je ook met haar op de één of andere manier?
Voor het strekken van de benen kun je het best een stuk grond zien te vinden waar dat kan, bijvoorbeeld op een industrieterrein ofzo, en daar dagelijks even laten rennen. In die "prikkelarme" omgeving kun je het hierkomen ook fijn trainen.

We wonen op een boerderij, dus ruimte zat om te oefenen en natuurlijk luistert ze thuis héél goed! Ik roep haar regelmatig bij me en ze komt ook meteen aanrennen. Tja, thuis is niet zoveel nieuws te vinden

Uitlaten met een lange lijn; is dat niet erg ingewikkeld als je in het bos loopt? Ik denk aan alle bomen en struiken waar ze omheen zal gaan of moet het niet zo'n lange lijn zijn? En wat doe je dan? Steeds bij je roepen en dan een snoepje geven?

doeg, Ingrid

Ingrid48 schreef:

Jaap* schreef:Ongehoorzaamheid is geen raskenmerk van een jachthond
Geinteresseerdheid in lekkere luchtjes wél
Nieuwsgierigheid naar de herkomst ervan ook

Je zult echt aan de slag moeten met een lange lijn, laat haar de maaltijden voortaan maar verdienen voor het hierkomen uit een lastige situatie, niet door haar naar binnen te trekken trouwens, ze moet zelf de keuze gaan maken om bij je te komen als je roept.
Train je ook met haar op de één of andere manier?
Voor het strekken van de benen kun je het best een stuk grond zien te vinden waar dat kan, bijvoorbeeld op een industrieterrein ofzo, en daar dagelijks even laten rennen. In die "prikkelarme" omgeving kun je het hierkomen ook fijn trainen.

We wonen op een boerderij, dus ruimte zat om te oefenen en natuurlijk luistert ze thuis héél goed! Ik roep haar regelmatig bij me en ze komt ook meteen aanrennen. Tja, thuis is niet zoveel nieuws te vinden

Uitlaten met een lange lijn; is dat niet erg ingewikkeld als je in het bos loopt? Ik denk aan alle bomen en struiken waar ze omheen zal gaan of moet het niet zo'n lange lijn zijn? En wat doe je dan? Steeds bij je roepen en dan een snoepje geven?

doeg, Ingrid

Een lange flexilijn (let wel op dat deze sterk genoeg is) doet het ook prima als lange lijn.

Af en toe (niet continu) je hond bij je roepen en dan een snoepje er in zodra hij bij je is.

Als ze jaagt dan is er inderdaad vaak weinig aan te doen. Het klinkt allemaal makkelijker dan het is en ik denk dat het soms helemaal niet lukt. Wij hebben ook een jager en 9 van de 10 keer gaat het gewoon prima. Ze rent even flink en komt steeds terug om een koekje te halen of een knuffel. Dan heb je echt hoop dat het over gaat maar ineens is daar dat domme konijn of die haas en weg is ze. Dat is zo extreem belonend dat wij hier dus niks kunnen doen daartegen.

Ja een TT oid dat zou kunnen helpen. Gelukkig loopt ze niet in 7 sloten tegelijk en komt ze altijd weer vrij snel terug. Maar lange lijnen, 5 maanden aangelijnd houden en trainen enz heeft hier geen zier geholpen. Ze luistert als een trein maar jaagt alleen als ze de kans krijgt. Er zit huskie in en windhond, dus tja, wat wil je....

Veel jachthonden uit Griekenland zijn ook echte snuffelaars en opstoters. Er zit gewoon een berg genetische ballast in die zorgt dat jagen de enige echte passie is en daar moet alles voor wijken, ook de baas. Die mensen daar sturen gewoon een clubje opstoters het veld in en schieten op de opgevlogen kwartels ed. Die hondjes zien ze wel weer een voor een binnendruppelen, of niet......


vandaag werd hier een weimeraner getraind met een Teletac. Hij rende non stop de velden in en uiteindelijk kwam een soort jachttrainer met een TT toen ze de hond gevangen hadden. Ik denk dat zij ook geen uitweg meer zagen met die hond

Wij leven er maar mee

Ingrid48 schreef:Vastlijnen vind ik eigenlijk geen optie, ze moet toch lekker door het bos kunnen struinen?

is het een losloopgebied of móeten ze daar sowieso aan de lijn?

dan zou ik zeggen, doe aan de lijn , en ga eerst op een veldje trainen.

Ze is natuurlijk al "het zwerven " in Kreta gewend , en je zal hier dus harder aan moeten werken , om dat er uit te krijgen.

met een lange lijn van zo'n 10 meter en maar roepen en maar belonen.

Ik zou er ook voor kiezen om haar aan een lange lijn te doen. En dan gaan oefenen.
Hier gaan Yaro en Luca ook weleens achter iets aan maar zijn altijd binnen een paar minuten terug. Als ik zie dat ze iets ruiken roep ik ze en ga spelletjes met ze doen. Tot ze helemaal met mij bezig zijn en dan laat ik ze weer vrij lopen.
Fahim durft nog steeds niet ver van me weg, die loopt vooraan in de bosjes of gewoon op de paden.

Ingrid48 schreef: We hebben haar sinds pup en zijn al op een hondenschool geweest. Daar deed ze het erg braaf, maar inderdaad met komen bleef het een beetje een probleem omdat ze op niets lekkers of leuks reageert als er wat anders, en dus interessanters, aanwezig is.

Gelukkig is ze niet weggelopen en zit ze de poezen nu te pesten

groetjes, Ingrid

Gelukkig, ik had gelezen dat zij weggelopen was, vandaar. Begrijpend lezen is ook een vak.

Blijven trainen zou ik toch blijven zeggen nu je meer hebt verteld. Misschien gaat het eruit en misschien ook niet? Maar een hond los laten lopen omdat het hoort, terwijl het niet kan zou ik niet riskeren.

Onze jachthonden lopen nooit weg, gaan echter wel hun neus achterna, wat ze mochten vanaf dat ze volwassen waren. De kunst is vooral op het juiste moment terug te roepen, dus voordat de fixatie op wild er is.Dat wil zeggen dat je voortdurend alert moet zijn op de lichaamshouding van je hond.In dit seizoen een hele klus

MARC_S schreef: Ja een TT oid dat zou kunnen helpen. Gelukkig loopt ze niet in 7 sloten tegelijk en komt ze altijd weer vrij snel terug. Maar lange lijnen, 5 maanden aangelijnd houden en trainen enz heeft hier geen zier geholpen. Ze luistert als een trein maar jaagt alleen als ze de kans krijgt. Er zit huskie in en windhond, dus tja, wat wil je....

Wat is een TT?

groetjes, Ingrid

Een tt staat, neem ik aan, voor teletac en da's een stroomband.

Ingrid48 schreef:

MARC_S schreef: Ja een TT oid dat zou kunnen helpen. Gelukkig loopt ze niet in 7 sloten tegelijk en komt ze altijd weer vrij snel terug. Maar lange lijnen, 5 maanden aangelijnd houden en trainen enz heeft hier geen zier geholpen. Ze luistert als een trein maar jaagt alleen als ze de kans krijgt. Er zit huskie in en windhond, dus tja, wat wil je....

Wat is een TT?

groetjes, Ingrid

Dat is inderdaad een stroomband. Op die manier kan je de hond op afstand straffen indien hij weigert te komen als je hem roept. Een hond die levensgevaarlijke toeren uithaalt als hij los is kan zo het een en ander leren. Even voor de duidelijkheid, dat is niks voor jouw hond en moet alleen door mensen die weten wat ze doen gebruikt worden. Niet door eigenaren van een jagende hond die maar wat gaan klooien.

Wij hebben dat ook niet gedaan hoor met onze hond, maar het wordt wel gedaan met notoire jagers zoals ik vanmiddag weer zag met die weimeraner Ik denk dat het in sommige gevallen ook zeker zinvol kan zijn. Beter een hond die iets geleerd heeft en daarna lekker los kan dan een hond altijd aan de lijn of erger, doodgereden in een jacht. Dat laatste is mijn grootste angst dus ik kies de plaatsen waar ze losgaat erg goed uit. Nu wonen wij heel veilig dus kan ze rondom het huis lekker racen. Daarnaast let ze op en komt ze altijd vrij snel weer terug

Beter een hond die iets geleerd heeft en daarna lekker los kan dan een hond altijd aan de lijn of erger, doodgereden in een jacht. Dat laatste is mijn grootste angst dus ik kies de plaatsen waar ze losgaat erg goed uit. Nu wonen wij heel veilig dus kan ze rondom het huis lekker racen.

Wij wonen helemaal niet veilig, dus dat is hartstikke lastig met een jachthond. Bij iedere hond wel, maar het is bij een jachthond wel moeilijker.
Ik ben nu al jaren bezig met het trainen op het hierkomen, en dat gaat volgens mij zijn hele leven door.
Heel belangrijk is: aandacht voor het baasje. Probeer zijn aandacht op tijd te vangen. Met iets lekkers, een spelletje, of iets anders. Dus voordat hij iets "wilds" opsnuift.
Ik kan hem ook alleen op veilige plaatsen loslaten.

Dit gebeurt vooral in het bos waar we veel lopen. In een vreemd bos gebeurt dit bijna niet.

En dat is precies wat hier ook gebeurt.
Op de plek waar we iedere dag lopen, en waar hij best los zou kunnen qua veiligheid, kan dit dus gewoon niet. Hij gaat ervandoor, en komt gewoon terug wanneer het hem uitkomt. Dat lijkt soms heel lang, maar 5 minuten lijken dan ook al heel lang.
Dus: aan de lange lijn op die stukken. Hij kan daar gewoon niet meer los.
En ik begrijp wel wat je bedoelt : hij moet toch lekker kunnen rennen? Dat vond/vind ik ook, maar ik heb maar geaccepteerd dat dat dus gewoon niet altijd kan.
Hij gaat aan de lange flexi, en alleen op veilige plaatsen gaat hij los.
Het helpt wel hoor: veel aandacht vragen, door hem zijn voer te laten verdienen. Gewoon onderweg, af en toe een "kunstje", wat appèl, spelen, en, ook heel belangrijk: altijd super belonen als hij komt!
En in het bos aan de lange lijn, dat hebben ze snel genoeg door, dat ze aan de goede kant van de boom/struik moeten lopen.
Maar ik geef toe, echt handig is het niet.
Toch : beter een hond wat vaker aan de lijn, dan een platte hond.

ik ken het probleem ook met mijn "nepteckel"
Deze teckel x jackrussel heeft zijn neus ook wel erg dicht bij de grond en als we in het bos zijn is niks en niemand nog echt interrssant. Thuis en op het veld met een lange lijn lukt het allemaal al aardig maar owee als we in het bos zijn.
Ik heb een lijn van 20 meter maar los durf ik echt nog niet.
Zijn neus gaat aan de grond en het lijkt alsof zijn oren op
"uit" gaan. Snoepjes , spelletje, heerlijke lekkernijen de hele trucken doos gaat open maar 9 van de 10 keer reageert hij niet eens.
Ik blijf dus ook maar flink trainen want ik vind een hond die los kan ook leuker.....wie weet komt het nog ooit goed

ik zou mijn hond aangelijnt houden als die niet luisterd
wat als ie dadelijk zeg maar een andere hond tegenkomt die niet vriendelijk is

en ik weet niet wat voor andere dieren bij jullie in het bos zitten
maar hier zitten zwijnen
hoop ik toch ook niet dat mijn hond die tegenkomt

Ik heb een herplaatser uit Turkije, ze is waarschijnlijk een poolhond-kruising en ze heeft dan ook behoorlijk wat jachtpassie. Toen ze pas bij ons kwam op vierjarige leeftijd heb ik een paar maanden op de lange lijn-roepen-belonen-manier getraind en gebruikte op een gegeven moment daarbij ook Fisher-discs. Eerst op prikkelarme terreinen, later zo'n beetje tussen de wilde ganzen door.
Inmiddels kan ze bijna overal los. Alleen in gebieden waar veel wild zit (zoals in de Ardennen) heb ik haar weer af en toe aan de lange lijn gehad.
Het is wel zo dat ik het echt goed moet bijhouden. Niet zo zeer die lange riem gebruiken, maar ik roep haar tijdens onze wandelingen vaak bij me of ik laat haar wachten. Dat is eigenlijk het enige waar ik op train en dat kent/weet ze inmiddels heel goed.
Wat ook helpt is om haar in gebieden met veel prikkels op de paden te houden (met mijn stem). Dan loopt ze lekker los maar krijgt minder de neiging er vandoor te gaan omdat ze minder spoortjes oppikt.
Daarnaast zoek ik dan regelmatig gebieden op waar ze juist wel lekker haar gang kan gaan. Bijvoorbeeld in de polder waar ze op muizen 'jaagt' (snuffelen, muizensprongetjes maken, graven etc.).
Ik weet niet of het voor elke jagende hond een goede manier is, maar hier werkt het.
Het klinkt misschien raar maar ik heb het gevoel dat ze haar passie onder 'contrôle' heeft.

Als je nog niet met de lange lijn hebt getraind, kan ik het je iig aanraden.
Oh en je wordt vanzelf enorm handig met zo'n lange lijn. En op een gegeven moment kun je je hond ook laten lopen met de lijn achter zich aan slepend. Dan hoef je - om in te grijpen - er alleen maar op te gaan staan.
Succes iig.

Bedankt voor jullie tips

Een stroomband ga ik zeker niet gebruiken....Pippy is al een beetje angstig hondje want ze heeft het nodige op Kreta meegemaakt.

Ik ga maar proberen haar aan een lange lijn in het bos uit te laten. Ik denk alleen dat ze dan heel braaf bij me blijft en keurig komt als ik roep...ze kan toch niet wegrennen, zo slim is ze wel En zodra je dan de lijn afdoet

Maar ja, ik moet toch wat...

nogmaals bedankt!

doeg, Ingrid

Heb het ook een hele tijd met lange lijn van 15 meter gewerkt omdat mijn hond altijd weg liep als hij iets zag of rook en veel te lang weg bleef, echt handig is het niet, de lijn stropt dikwijls aan onevigheden op de grond of struiken en hangt vol slijk na een wandeling, denk 6 tal maanden en toen ging het al veel beter maar nog altijd niet zoals ik het wilde, dus uiteindelijk, na lang nadenken heb ik maar besloten om met een stroombandje te werken en dat heeft op 3 maanden tijd een erg goed resultaat gegeven, alleen als hij een hert ziet is hij nog weg, verder kan hij eigenlijk goed los, gaat nog wel eens even in het bos wat crossen maar komt na paar keer roepen altijd terug

voor vele is een stroombandje dierenmishandeling, maar bij juiste gebruik vind ik dit niet, mijn hond heeft er in ieder geval niet onder geleden, alleen meer vrjheid mee gekregen en gebruik hem nu toch al 1 jaar niet meer

Ik ben een boek aan het lezen over de jacht. Dit kwam ik tegen in:

Wat een jachthond moet weten

hier een klein stukje over de e-collar:

Voor het bestraffen op afstand bestaan de zogenaamde e-collars, ook wel correctiebanden genoemd. Het gebruik van correctiebanden kent in Nederland ofwel absolute tegenstanders ofwel absolute voorstanders. Deze halsbanden geven elektrische schokjes af met behulp van een afstandbediening.

De tegenstanders betogen dat het de hond qua karakter kapot maakt en dat het een vorm van dierenmishandeling is. In de jachthondensport valt in veel boeken te lezen dat het gebruik bovendien onnodig is. Vaak wordt in dit kader de Engelse jachthondensport aangeprezen waar grote trainers tot topprestaties hebben bewogen zonder ook maar een correctiehalsband te hebben gebruikt.

Het beeld over het gebruik van correctiehalsbanden is door de schrijven van dit boek veranderd tijdens een verblijf in Boston in de V.S. waar een Amerikaanse trainer met 32 jaar ervaring de discussie met de schrijver van dit boek aanging over het gebruik van de correctiebanden. In Amerika wordt van jongs af aan getraind met correctiehalsbanden.

Met een nederlandse attitude ging de schrijver van dit boek een training bekijken en de confrontatie aan met de trainer. De schrijver gaf aan het een overbodige wijze van correctie te vinden die ertoe leidt dat de hond een dril ondergaat en zijn kwestie vroeg aan de schrijver van dit boek hoe wij de honden corrigeerden.

De schrijver van dit boek gaf aan dat wij lijnen gebruikten met een wurgfunctie, een kneep in het nekvel en op langer afstand alleen de stem.

De trainer vroeg aan de schrijver van dit boek hoe vernederd en pijnlijk de schrijver van dit boek een verwurging ervoer en vroeg mij de schok van een halsband te ondergaan. Met enige twijfel liet de schrijver van dit zich door de trainer overhalen en was verbaasd over de lichte mate van sterkte van de schok.

De trainer hield de schrijver van dit boek een spiegel voor en betoogde vervolgens dat de halsband onder normale omstandigheden op een lage stand wordt toegepast en de mogelijkheid biedt de hond niet alleen op korte maar ook op lange afstand te corrigeren.

Na enkele keren de halsband te hebben toepgast is een correctie niet eens meer nodig omdat de trainer een geluidssignaal vooraf aan de schok laat gaan waardoor de hond gewaarschuwd is dat er een schok volgt als hij zich niet aan de regels houdt.

Eigenwijs als de schrijver van dit boek was liet de schrijver van dit boek niks merken dat zijn argumenten mijn Nederlandse inzicht aan het veranderen waren en ik betoogde dat vele grote trainers zonder correctiebanden honden tot een hoog niveau wisten te brengen.

Zijn antwoord hierop was dat grote trainers altijd honden selecteren die genetisch geprogrammeerd zijn om tot grote prestaties in staat te zijn. Helaas heeft niet iedereen die inzichten en financiele mogelijkheden om een dergelijk hond aan te schaffen. Deze mensen moeten harder werken en meer middelen gebruiken om de hond tot grote prestaties op te leiden.

Hij legde ook uit aan de schrijver van dit boek dat de correctiehalsband slechts één van de vele hulpmiddelen is en door de hond niet als de meest vervelend wordt ervaren. Dit illustreerde hij door zijn correctiehalsband te pakken.

Drie van zijn honden kwamen kwispelend op hem af en lieten kwispelend de band om doen. De band betekende voor de honden dat zij iets leuks gingen doen!

Daarnaast vroeg hij mij wat wij in Nederland doen met honden die om onverklaarbare reden neurotisch gedrag vertonen zoals de hele dag blaffen en jachthonden die de hele tijd achter hazen en vee aangaan. Laten wij die inslapen, of geven wij ze op??

Vele maanden later met de ervaring van het zien opgroeien van jachthonden met een correctiehalsbanden die grote creativiteit hadden en ook zeer plezierig waren als huishond werd de mening van de schrijver van dit boek langzaam genunanceerder.

Het is niet zo dat dit een betoog is om alle Nederlandse jachthonden samen met het puppypakket een correctiehalsband te schenken maar er zit heel veel tussen een absolute afkeer zoals de meeste Nederlandse trainers die hebben en een absolute toepassing in alle situaties zoals in Amerika.

Jachthonden zijn bijzonder intelligent en hebben als het contact tussen u en de hond goed genoeg is een stemverheffing voldoende. Mochten er echter zeer vervelende situaties ontstaan zoals het achterna rennen van wild (het zogenaamde hetzen) onder het geweer dan is het vaak noodzakelijk de correctiehalsband incidenteel toe te passen.

Doe dit echter nooit zonder een ervaringsdeskundige omdat het geven van de correctie op het juiste moment dient te geschieden en de correctie mag nooit te sterk zijn.

Auteur Paul Vos

Ik zou als deze hond van mij was er weer mee naar een goede hondenschool gaan en lekker samen gaan trainen om zo een nog betere band op te bouwen. Je hebt zoveel leuke hondensporten: behendigheid, sociale huishond, werkgroep, flyball, doggydance, speuren etc.

Een halti en een gentle leader zou ik nooit gebruiken bij een angstige of onderdanige hond. Maar daar hadden we het niet over, maar ik dacht ik vermeld het even.

Er zijn idem honden die een geurspoor ruiken en dan niet meer terugkomen, dat zien we ook wel eens op de jachttraining.

Gewoon trainen hoe jij het wilt en op jouw manier.

Er zijn hondenscholen die werken via de clickertechniek met veel belonen, hondenscholen met halve slipketting en belonen, slipketting en belonen etc.

Gewoon ergens een proeflesje meedraaien en kijken of het bevalt en welke hondenschool het beste bij jouw past en natuurlijk je hond.

Het probleem is op een puppycursus, gevorderde cursus trainen ze altijd omheind, zodat je woeffie niet kan weglopen en dat weten ze ook.

Julia en Bentie schreef:Het probleem is op een puppycursus, gevorderde cursus trainen ze altijd omheind, zodat je woeffie niet kan weglopen en dat weten ze ook.

Het is zowel een voordeel als een nadeel dat de meeste hondenscholen een hek om het terrein hebben.
Het voordeel is dat je als baas wat ontspannener kan oefenen (hondje kan toch niet weg). Het nadeel is dat het hondje ook weet dat hij niet weg kan

Maar als je de oefeningen daar onder de knie hebt, kan je op andere rustige plekken diezelfde oefeningen nog eens opnieuw gaan opbouwen.
Op den duur zal de hond daardoor steeds meer rekenen op samenwerking met jou tijdens wandelingen.

Dat is tenminste de bedoeling
100% lukken zal dat waarschijnlijk niet, maar je kunt wel een stuk verder komen dan nu.

@Julia leuk om dit stukje van Paul de Vos terug te zien

Dat is nu net het stukje van Paul Vos waar ik mij persoonlijk het minst goed in kan vinden. Niet zozeer omdat ik nou zo'n afkeer van een tt heb, maar omdat ik er niet van hou om te trainen (sporten!) met zo'n duidelijke intentie tot corrigeren en omdat ik erg ambivalent ben over het ophemelen van welk correctiemiddel dan ook. Ik hoor nu al best vaak mensen zeggen dat ze een tt gaan aanschaffen of lenen omdat het ze zo gemakkelijk lijkt. "Dan is het zomaar klaar".
Problematisch hetzen is trouwens de enige situatie waarin ik eventueel nut zie voor een tt, maar dan gaat het al over probleemgedrag, niet over trainen voor een sport.

Als ikzelf problematisch hetzen zou willen oplossen met een tt zou ik dat overigens juist niet met veel beleid doen denk ik, het is voor hond immers ook geen weloverwogen besluit om te hetzen. Het is een impuls.
Ik zou er, denk ik, één keer een dikke knetter stroom door jagen op het goede moment. Maar het "goede moment" is nu juist de crux, als je een hond hebt die als een flits achter elke fietser aangaat is het vrij duidelijk, maar als je een hond hebt die wat subtieler te werk gaat, bijvoorbeeld zoeken wat uiteindelijk uitmondt in hetzen, is het moment waarop hij de fout ingaat eigenlijk niet te isoleren.

Jaap* schreef:Dat is nu net het stukje van Paul Vos waar ik mij persoonlijk het minst goed in kan vinden. Niet zozeer omdat ik nou zo'n afkeer van een tt heb, maar omdat ik er niet van hou om te trainen (sporten!) met zo'n duidelijke intentie tot corrigeren en omdat ik erg ambivalent ben over het ophemelen van welk correctiemiddel dan ook. Ik hoor nu al best vaak mensen zeggen dat ze een tt gaan aanschaffen of lenen omdat het ze zo gemakkelijk lijkt. "Dan is het zomaar klaar".
Problematisch hetzen is trouwens de enige situatie waarin ik eventueel nut zie voor een tt, maar dan gaat het al over probleemgedrag, niet over trainen voor een sport.

Als ikzelf problematisch hetzen zou willen oplossen met een tt zou ik dat overigens juist niet met veel beleid doen denk ik, het is voor hond immers ook geen weloverwogen besluit om te hetzen. Het is een impuls.
Ik zou er, denk ik, één keer een dikke knetter stroom door jagen op het goede moment. Maar het "goede moment" is nu juist de crux, als je een hond hebt die als een flits achter elke fietser aangaat is het vrij duidelijk, maar als je een hond hebt die wat subtieler te werk gaat, bijvoorbeeld zoeken wat uiteindelijk uitmondt in hetzen, is het moment waarop hij de fout ingaat eigenlijk niet te isoleren.

Ik kan me hier wel in vinden. Ik heb wel eens een jagende husky jankend en gillend van de pijn dwars door de stroomstoot heen toch achter een konijn aan zien gaan. De baas stond er overigens net zo hard bij te janken.
Maar goed, misschien als je weet wat je doet, weet hoe 'hard' de pijn moet (mag?) zijn en het is echt de allerlaatste kans om je hond het jagen, of eigenlijk zoals jij zegt 'hetzen', af te leren, dan zal het misschien wel. Voor een ander dan. Niet voor mij.
Ik doe braaf elke dag mijn oefeningetjes met Silka. Zie dat het vruchten afwerpt. Dat ze bijna overal waar het veilig is los kan lopen. Ja, wel onder behoorlijk appel (ik moet blijven opletten). Maar het kan wel.

Rami schreef:Ik doe braaf elke dag mijn oefeningetjes met Silka. Zie dat het vruchten afwerpt. Dat ze bijna overal waar het veilig is los kan lopen. Ja, wel onder behoorlijk appel (ik moet blijven opletten). Maar het kan wel.

Het kan zeker, maar het lukt niet met elke baas/hond combinatie. Als het lukt weet je in ieder geval dat je een uitstekende band met je hond hebt
Afhankelijk van waar we zijn moeten wij ook goed opletten en blijven communiceren met felix, zodat hij weet dat er op hem gelet wordt
Ik doe dat stukken liever dan de schoktherapie, vooral omdat ik (en niemand brengt mij daar vanaf) bang ben voor vervelende bijwerkingen van de schoktherapie, daarvoor ligt rastypisch zoeken en hetzen mij iets te dicht bij elkaar.

Rami schreef:Ik kan me hier wel in vinden. Ik heb wel eens een jagende husky jankend en gillend van de pijn dwars door de stroomstoot heen toch achter een konijn aan zien gaan. De baas stond er overigens net zo hard bij te janken.

De magie van endorfine
Dat is precies de reden dat ik het éénmalig zou proberen, en dan wel op de hoogste stand dus.
En als je dan zulke toestanden krijgt weet je tenminste zeker dat je wel kunt ophouden.