Joy 06-06-2006.....17-03-2008
Geplaatst: 20 mar 2008 19:19
Joy
06-06-2006--------------17-03-2008
<<Zenda was net een week overleden...en toen ging de telefoon, of we een
pup wilde hebben. Tsja wat doe je dan.........Wij zijn gaan kijken.
Toen we aankwamen was je aan het spelen op het grasveldje met je
moeder, broertjes en zusjes. Je kwam gelijk naar me toe gerent en je
was eigenlijk niet meer bij me weg te slaan.
Het heeft zo moeten zijn. Je kwam op ons pad, dus besloten we,
dat als je negen weken was, je bij ons zou komen wonen.
We noemde je Joy, dit betekent "vreugde/blijdschap" en dat had jij in
ons leven gebracht na de dood van Zenda.
Helaas mocht ons samen zijn niet lang duren, want 1 jaar en 9 maanden later brokkeld ons pad onder jou pootjes weg. Je wordt ziek, verslechterd en vermagerd heel snel. Wij besluiten dat je genoeg ellende hebt meegemaakt. Je poot konden we nog redden toen je zes maanden was, maar de leukemie maakte er een oneerlijke strijd van, hier kan je niet van winnen.
We zijn kapot van verdriet. Veels te jong moeten wij jou laten gaan.
Maar je hebt genoeg geleden, en verdient je rust.
Het gaat je goed, wij zullen altijd van je blijven houden, en ook gaan wij jou enorm veel missen.
06-06-2006--------------17-03-2008
<<Zenda was net een week overleden...en toen ging de telefoon, of we een
pup wilde hebben. Tsja wat doe je dan.........Wij zijn gaan kijken.
Toen we aankwamen was je aan het spelen op het grasveldje met je
moeder, broertjes en zusjes. Je kwam gelijk naar me toe gerent en je
was eigenlijk niet meer bij me weg te slaan.
Het heeft zo moeten zijn. Je kwam op ons pad, dus besloten we,
dat als je negen weken was, je bij ons zou komen wonen.
We noemde je Joy, dit betekent "vreugde/blijdschap" en dat had jij in
ons leven gebracht na de dood van Zenda.
Helaas mocht ons samen zijn niet lang duren, want 1 jaar en 9 maanden later brokkeld ons pad onder jou pootjes weg. Je wordt ziek, verslechterd en vermagerd heel snel. Wij besluiten dat je genoeg ellende hebt meegemaakt. Je poot konden we nog redden toen je zes maanden was, maar de leukemie maakte er een oneerlijke strijd van, hier kan je niet van winnen.
We zijn kapot van verdriet. Veels te jong moeten wij jou laten gaan.
Maar je hebt genoeg geleden, en verdient je rust.
Het gaat je goed, wij zullen altijd van je blijven houden, en ook gaan wij jou enorm veel missen.
Heel veel sterkte...