Het HondenForum

ik zie zoo vaak de vergelijking gemaakt worden met kinderen
"als een kind zoiets zou doen dan was het niet erg"
"een kind voed je zo op, een hond dus ook"
"kinderen zijn zonder ouders minder lastig dus een hond ook"
waarom die vergelijking van 2 zulke verschillende dingen? wat win je ermee als een kind wel met iets weg kan komen maar een hond niet? waarom zo een drang om die 2 te vergelijken..?

Misschien omdat je ook wel eens een vergelijking maakt over de rotzooi die je hond op straat al dan niet achterlaat, en de Mac-zakken op de oprit oid?

voor mij zijn het men beste vrienden en men werkmateriaal

Volgens mij moet je trouwens dat woordje "dus" er tussenuit halen. Ik ken in elk geval niemand die op die manier kinderen met honden vergelijkt.

voor allebei gelden dingen die overeen komen, consquent zijn en blijven werkt op allebei positief.
ze hebben allebei behoefte aan regels stabiele omgevings factoren(wat dat dan ook mogen zijn )

en het barst van de dingen die voor bijde hetzelfde werken(tot een bepaalde leeftijd)daarna

en er zijn ook heel veel verschillen, alleen al de manier van comuniceren, dingen tot uitdrukking brengen, kinderen moeten meer, er worden heel wat meer eisen aan een kind gesteld als aan een hond, enz.enz

Ik snap hem niet zo goed.......

Ik snap je stelling ook niet zo.. maar sommige dingen komen wel een beetje overeen denk met opvoeden, consequent zijn, duidelijk de regels bepalen verder houd de vergelijking daar een beetje op voor mij..
Ik heb geen kinderen wel twee katten en een hond, anderen maken ervan "zijn je kindjes he?!"
Nee, zeg ik dan.. ik hou zielsveel van ze, ze zijn me alles, maar mijn hond is hond en die voed ik ook zo op en behandel en benader hem als hond, me katten zijn kat en zo zie en behandel ik die ook.. kom je aan hun dan kom je aan mij, maar surrogaat kinderen dat zijn t niet, we vormen een leuk stel met z'n allen een soort roedeltje.. geen mama en kindjes

Honden en kinderen zijn twee hele verschilende wezens.

Maar ik merk wel dat als ik de gesprekken opvang van moeders met jonge kinderen, dat ik daar toch wel dingen in herken die ik ook met mijn hond mee maak.

loony schreef:voor mij zijn het men beste vrienden en men werkmateriaal

men werkmateriaal ....???? brrrr
Ik krijg rillingen van deze uitspraak !
Voor mij is een hond een levend wezen waar ik héél veel van hou en zeker zoveel al zou het mijn kind zijn
Ik zou hem zeker geen werkmateriaal noemen ...nee hoor !
Als hij ziek is dan twijfel ik zeker niet om naar de DA te gaan ,waarom moet die afzien !En luisteren moet die ook !Maar het blijft nog altijd een levend wezen en "WIJ " zijn daar verantwoordelijk voor ,hoe we ze opvoeden !
Met zachte hand en veel geduld ...maar wel opvoeden !
Dan krijg je de liefste hond vind ik !

En kinderen hoor je ook op te voeden maar een hond blijft een dier dus rekening houden met kleine kinderen hoe ze de hond benaderen en ook moet men ze van kleins af respect leren want een hond als die ouder is bv kan uithalen als die pijn heeft
het is echt niet zo simpel als men denkt waar het is wel fijn als je same kunt leven en samen kunt genieten vind ik
Ik denk als je zegt honden zijn net kinderen (meestal is dat ook zo omdat ze ook veel aandacht nodig hebben , het niet altijd en overal krijgen ) maar ook omdat je van ze houdt
Voor mij moeten dieren zeker met vel respect en waarde behandeld worden !

[quote="Boutje"]Hier vier kinderen en drie honden, nou, ik kan je verzekeren dat honden stukken makkelijker zijn!
Natuurlijk wel beetje zelfde principes, consequent zijn, vaste regels, wederzijds rekening houden met,... maar een kind is toch echt wel wat anders dan een hond hoor (en omgekeerd).
Kan me niet echt vinden in die uitspraak.



Hier staat wat ik dus wilde schrijven ..Hier twee kids en twee honden. De principes zijn idd redelijk gelijk met maar 1 verschil : de honden luisteren tenminste !!! ( maar ik hou van allevier hoor !)

Timmy schreef:

loony schreef:voor mij zijn het men beste vrienden en men werkmateriaal

men werkmateriaal ....???? brrrr
Ik krijg rillingen van deze uitspraak !
Voor mij is een hond een levend wezen waar ik héél veel van hou en zeker zoveel al zou het mijn kind zijn
Ik zou hem zeker geen werkmateriaal noemen ...nee hoor !
Als hij ziek is dan twijfel ik zeker niet om naar de DA te gaan ,waarom moet die afzien !En luisteren moet die ook !Maar het blijft nog altijd een levend wezen en "WIJ " zijn daar verantwoordelijk voor ,hoe we ze opvoeden !
Met zachte hand en veel geduld ...maar wel opvoeden !
Dan krijg je de liefste hond vind ik !

En kinderen hoor je ook op te voeden maar een hond blijft een dier dus rekening houden met kleine kinderen hoe ze de hond benaderen en ook moet men ze van kleins af respect leren want een hond als die ouder is bv kan uithalen als die pijn heeft
het is echt niet zo simpel als men denkt waar het is wel fijn als je same kunt leven en samen kunt genieten vind ik
Ik denk als je zegt honden zijn net kinderen (meestal is dat ook zo omdat ze ook veel aandacht nodig hebben , het niet altijd en overal krijgen ) maar ook omdat je van ze houdt
Voor mij moeten dieren zeker met vel respect en waarde behandeld worden !

met werkmateriaal bedoel ik, samen werken in de jacht.
Hoe komt anders het wild binnen of buiten zen hol

Ik denk dat het komt door houden van.

Ik hou van mijn kinderen, maar ook van mijn hond.
Als mijn kinderen pijn hebben voel ik het ook (als het ware), maar ook bij mijn hond.
Ik ga door het vuur voor mijn kinderen, maar ook voor mijn hond.

Dat komt denk ik ook omdat kinderen en dieren afhankelijk zijn van een volwassenen.
Ik denk dat daardoor de vergelijking er is.

En dat soort vergelijkingen vind ik erg gevaarlijk. Mensen die over hun "hondekindjes" praten daar ben ik zwaar allergisch voor, naar mijn mening respecteer je je hond niet als zijnde een hond als je dat als een kind gaat zien. Daarbij hebben mensen dan ook de verwachting dat een hond menselijke dingen zou moeten leren zoals beleefd zijn, rekening houden met anderen, dankbaarheid, en omdat een hond niet aan de verwachtingen kan voldoen dan is het een rothond...
Maar idd met beide moet je consequent blijven.

Ik ben het ook helemaal met je eens, wat ik probeerde aan tegeven is dat er dus een aantal gevallen zijn waar je de hond zeg maar het zelfde behandeld als een kind. Maar dat wil niet zeggen dat ik dat met alles doe.
Alleen in gevallen dat de hond niet voor zich zelf op kan komen. Maar ik hou wel van mijn hond, alleen anders dan van mijn man en kinderen.
En misschien zijn er mensen die dan zeggen dat een hond hetzelfde is als een kind. Mijn kinderen mogen in de winter echt niet in een meer zwemmen, maar mijn hond wel. er zijn natuurlijk wel grenzen.
Maar daarom heeft een hond soms wel dezelfde trekjes als kinderen.

Ik zie veel overeenkomsten in de opvoeding van (kleine) kinderen en honden. Het consequent zijn, goed gedrag belonen, zo min mogelijk de gelegenheid geven in de fout te gaan, enz. Als mijn schoondochters weleens aan komen met probleempjes over hun kinderen en ik zeg 'joh, ik zou het zus of zo doen' dan bedenk ik me dat ik dat ook over een hond had kunnen zeggen .
Maar idd dat 'hondenkindjes-gedoe'

omdat ik ooit eens gelezen heb, dat honden vergeleken worden met kinderen,
dan mag je het ook andersom doen, toch?
Honden zijn net zo intellegent of hebben de hersenen als kinderen van 3 jaar, stond er.

Nou, dus we gaan ze inderdaad maar vergelijken dan maar

ja ik kan me ook echt wel vinden in de uitspraken hierboven
Een hond is ook wel slim hè en sommige mensen beweren dan nog dat een hond je niet verstaat ....wel Larrie ! Een hond verstaat vele woorden en zoals onderzoeken hebben aangetoont kan een hond zeker zoveel woorden als een kind van drie jaar !
Een kind van drie is wel slim hoor en kan praten ,honden verstaan ons wel en laten het ook blijken in hun manieren wat ze ons duidelijk willen maken ....
Ja in veel opzichten zegt men dan ,"een hond is juist een kind "
Ook blij als die beloont wordt of al hij/zij een nieuw speeltje krijgt of als je maar zegt ,"ga je mee met de auto " bv dan is die zo blij ....
Er zijn nog veel voorbeelden
Anderen zijn weer dat sommige honden niet graag in bad gaan ,ook kleine kinderen niet want achteraf moeten ze naar bed bv .
Ja je ziet wel hoe snel we de vergelijking maken
En als er iets gebeurt dat je hond dood gaat ,hebben we zo'n groot verdriet omdat je echt gehouden hebt van je viervoeter ,groot of klein !
In ieder geval zijn we blij met onze hond(en) en dat is een goede zaak voor deze beestjes want er zijn nog teveel honden die aan hun lot overgelaten worden en in de asiel tercht komen !
Dus laat dan een hond maar kind zijn ....die heeft tenminste nog een warme thuis ...of niet ?

Moon schreef:Ik zie veel overeenkomsten in de opvoeding van (kleine) kinderen en honden. Het consequent zijn, goed gedrag belonen, zo min mogelijk de gelegenheid geven in de fout te gaan, enz. Als mijn schoondochters weleens aan komen met probleempjes over hun kinderen en ik zeg 'joh, ik zou het zus of zo doen' dan bedenk ik me dat ik dat ook over een hond had kunnen zeggen .
Maar idd dat 'hondenkindjes-gedoe'

Ik zeg wel eens dat ik, doordat ik mijn eerste hond heb leren opvoeden, ik mijn kind veel consequenter ging opvoeden


En ik heb het geregeld over mijn "harige kind" :N: ................. al zie ik haar daarmee nog wel als hond en niet als kind

ranetje schreef:

Moon schreef:Ik zie veel overeenkomsten in de opvoeding van (kleine) kinderen en honden. Het consequent zijn, goed gedrag belonen, zo min mogelijk de gelegenheid geven in de fout te gaan, enz. Als mijn schoondochters weleens aan komen met probleempjes over hun kinderen en ik zeg 'joh, ik zou het zus of zo doen' dan bedenk ik me dat ik dat ook over een hond had kunnen zeggen .
Maar idd dat 'hondenkindjes-gedoe'

Ik zeg wel eens dat ik, doordat ik mijn eerste hond heb leren opvoeden, ik mijn kind veel consequenter ging opvoeden


En ik heb het geregeld over mijn "harige kind" :N: ................. al zie ik haar daarmee nog wel als hond en niet als kind

En mijn zoons hebben het over 'je jongste zoon' als ze het over Dante hebben

Inge O schreef:

Timmy schreef:Een hond is ook wel slim hè en sommige mensen beweren dan nog dat een hond je niet verstaat ....wel Larrie ! Een hond verstaat vele woorden en zoals onderzoeken hebben aangetoont kan een hond zeker zoveel woorden als een kind van drie jaar !

als ik tegen een kind van drie een heel verhaal afsteek (over paulus de boskabouter bv.) dan zal hij dat begrijpen - zie ik bij een hond nog niet zo snel gebeuren .

gisteren was ik bij de familie, daar was mijn achterneefje van 14 maand ook aan het rondcrossen. toen hij niet van 4 trapjes af kon legde mijn zus hem uit dat hij dan maar op z'n kont moest gaan zitten en achterwaarts van de trapjes af moest schuiven - zie ik een hond ook nog niet zo snel begrijpen als hij daar niet vooraf op geoefend heeft.

nee, juist het denken dat een hond (te) veel begrijpt kan hem heel veel onrecht doen.

Inderdaad; als ik de woordenschat hoor van mijn driejarige kleindochter (is natúúrlijk een heel voorlijk kind ) dan gaat het toch te ver dat een hond dat allemaal zou snappen. Een hond kan misschien wel honderden woorden leren 'begrijpen', maar allerlei verbanden leggen, geloof ik toch niet. (behalve Inge's hond natuurlijk; wie was dat ook weer, Vlammetje of Attack?)

Inge O schreef:

Moon schreef: Een hond kan misschien wel honderden woorden leren 'begrijpen', maar allerlei verbanden leggen, geloof ik toch niet. (behalve Inge's hond natuurlijk; wie was dat ook weer, Vlammetje of Attack?)

attack, en voor haar grootmoeder spook.

maar dat is het juist : die snappen/snapten echt al uitzonderlijk veel voor een hond maar zitten dan nog mijlen onder het niveau van en peuter .

Maar ik heb toch ook wel eens gelezen dat een hond een vergelijkbare intelligentie heeft van een driejarig mens . Maar ja dan kun je natuurlijk ook weer de discussie aangaan wat nou eigenlijk 'intelligentie' is

Er zijn veel dingen die je in de opvoeding van een kind en een hond het zelfde doet.
Maar dat gaat dan wel over kleine kinderen.

Ik noem mijn honden vaak ook mijn kindjes, maar daarom zijn en blijven het nog altijd wel honden!
Nooit zal ik ze gaan behandelen alsof het kinderen zijn.
Toch voelt het een beetje alsof ik twee kindjes heb.
Soms noem ik het dochtertje van mijn zusje hun nichtje
En toen Julia jarig was stuurde ik mijn vriend een sms met: gefeliciteerd met de derde verjaardag van je dochter.
Tja, iedereen geeft er zijn eigen naampje aan.
Zolang mensen beseffen dat het honden zijn, ook al noemen ze het hun kindjes, dan is er wat mij betreft niets aan de hand.
En ik vind het ook nog wel eens leuk om te zeggen dat ik een zoon en een dochter heb op vier poten en met veel haar

Daan is mijn hond en mijn maatje. In een dicussie met mijn zus heb ik hem weleens mijn kind genoemd. Discussie ging over dat zij geen tijd had voor opa terwijl het haar weekend was en ik dat wel kon doen. Zij had het te druk met haar kinderen. Toen had ik het te druk met mijn 'kind'. Ik vergelijk hem wel vaker met een kind, hij heeft zorg, aandacht ed nodig net als een kind. Sommige mensen(zonder honden of huisdieren) snappen niet hoeveel tijd een hond kost en dan vergelijk ik hem dus met een kind.

Wat is eigenlijk "behandelen" als een kind?
Opvoeding heeft tot op zekere hoogte toch veel overeenkomsten, zoals Moon schreef.

Ik heb zelf geen kinderen.
Maar soms zie ik ze best als m'n kindjes
Zonder aan hun wezen voorbij te gaan.

Ik zie het bezwaar niet zo.
Ik zorg net zo goed voor ze als ik voor een kind zou doen, als ik die zou hebben.
Zoals iemand eerder schreef, ik ga voor ze door het vuur, hou onnoemlijk veel van ze en heb gewoon alles voor ze over.
Ze zijn ons gezin en de katten trouwens ook, al trekken die meer hun eigen plan

Je bent verantwoordelijk voor ze dus er zijn zat vergelijkingen die wel opgaan.

Sja ik heb geen kinderen.. maar ik snap dat sommige overeenkomsten zien.
Maar er zijn ook genoeg verschillen.
Een hond kun je tenmiste een uurtje of twee alleen laten als je even lekker wilt winkelen

Principes van de opvoeding zin hetzelfde bij kleine kinderen en honden.
Duidelijk, vriendelijk, consequent. Belonen van goed gedrag levert meer op dan alleen maar straffen van wat goed gaat. Heel veel geduld hebben. Niet de ene keer iets toestaan en de nadere keer niet. Niet toegeven aan dwingen enzeuren. Nee is nee, ook al denk je achteraf dat het best ja had kunnen zijn, toch volhouden. Duidelijk de grenzen aangeven, want ze zoeken op tot hoever ze kunnen gaan.

Ik vind het dus zeker wel te vergelijken,maar dan wel als het om echt kleine kinderen gaat een dreumes of een peuter. Op de hondenschool zat zo'n prachtig filmmateriaal wat dat betreft. Totaal onopgevoede labrador en een totaal onopgevoed kind. Kind rende de hele tijd van moeder weg het veld op om de hond te aaien en bij papa te staan e.d. en kwam niet als moeder riep, hond rende de hele tijd het veld af en kwam niet bij de baas. Ja hoor, lijkt heel erg op elkaar.

Anne

Pinkki schreef:En dat soort vergelijkingen vind ik erg gevaarlijk. Mensen die over hun "hondekindjes" praten daar ben ik zwaar allergisch voor, naar mijn mening respecteer je je hond niet als zijnde een hond als je dat als een kind gaat zien. Daarbij hebben mensen dan ook de verwachting dat een hond menselijke dingen zou moeten leren zoals beleefd zijn, rekening houden met anderen, dankbaarheid, en omdat een hond niet aan de verwachtingen kan voldoen dan is het een rothond...
Maar idd met beide moet je consequent blijven.

Ik heb het ook over mijn honden als mijn kids, noem ze ook wel mijn tokkies Ik denk alleen dat het mis gaat als je hond geen hond meer mag zijn en nee, al mijn rothonden mogen gewoon lekker blijven ondanks hun streken en gebreken, die hebben we zelf ook maar we zijn wel dol op ze, leven echt voor de honden en daar is denk ik niets mis mee

mijn honden zijn ook mijn kindjes net als mijn katten maar als ik echte kinderen ook zo zou opvoeden dan geloof ik dat ik alvast wel 100 verzekeringen af mag gaan sluiten want die worden dan compleet losgeslagen :N:
nee ik heb bijna alles voor ze over maar het blijven dieren,niet meer en niet minder en zo worden ze ook behandelt!

groetjes eefje

Ik noem biko ook weleens mijn Hondekind... (erger nog: mijn hondekintiekintie he)
Als ik het een ander hoor zeggen dan vind ik het ook raar klinken..

mijn hondekintiekintie

hahah geweldig toch