Het HondenForum

Een van de flatbewoners sprak me vandaag aan, waarom ik volwassen honden neem, hij had me zien worstelen en bedelen of Jentah wilde meelopen aan het begin, en vroeg dat zich af...
"Je kan beter een pup nemen, die kan je helemaal vormen als je wilt, heb je al dat gedoe niet..."

Kep em uitgelegt dat ik geen pup neem, omdat ik vind dat er teveel honden zijn die het niet goed hebben. Ik heb me een tijd geleden wel verdiept in een pup, een golden retriever pup.. Maar als ik er dan wat langer over nadenk... nee... Ik help liever een hond in nood aan een lief huisje.
En zeker nu met Jentah, dat ze zo geniet van alles wat ze leert kennen... heerlijk gevoel is dat.
Hij snapte mijn punt uiteindelijk wel.

Wij hebben ooit een Sint Bernard van toen drie jaar gahad.
Deze was best wel onhandelbaar. Ze was veel te veel vrijgelaten. En er werd niet naar haar omgekeken.
Ik ben er van overtuigd dat je met liefde een hoop kan bereiken.
We hebben veel plezier nog van haar gehad.
Dus ga zo door ik ben het met je eens, ook al heb ik nu een bastaard pup.

Jaimy* schreef:hij had me zien worstelen en bedelen of Jentah wilde meelopen aan het begin, en vroeg dat zich af...

Jaimy* schreef:Kep em uitgelegt dat ik geen pup neem, omdat ik vind dat er teveel honden zijn die het niet goed hebben. Ik heb me een tijd geleden wel verdiept in een pup, een golden retriever pup..

Proest! Laat je buurman dit filmpje maar eens zien. Hoezo geen gedoe aan de lijn

Maar goed, ik kan alleen maar genieten van die puppentijd. Heerlijk vind ik het. Ik ben een puppenmens

Ik dacht ook dat ik alleen honden vanaf pup leuk vond vroegûh.
Maar ik kan het niet anders als met je eens zijn.

Oké, een pup kan je helemaal naar 'je eigen hand zetten'.
Maar een probleemhondje zien opbloeien naar een hond die het héél erg naar zijn zin heeft, die weer leeft. Ja, ik moet zeggen dat ik het mooier heb gevonden als dat ik ooit voor mogelijk heb gehouden. En Birdy was niet echt eens een probleemhond, wel een hondje wat smachtte naar liefde en aandacht.
Dus ja..... waarschijnlijk komt er hier ooit wel weer een oudere hond.

Ik vind het beide prachtig: puppies vind ik zálig en dat is echt genieten, maar zo'n volwassen krummeltje eindelijk een mooi leven geven, dat is ook echt goud waard. Te zien opbloeien, te zien hoe je langzaam het vertrouwen wint, dat is zo mooi en ontroerend.

Ik kan dus niet kiezen

Daisy@ schreef:Ik dacht ook dat ik alleen honden vanaf pup leuk vond vroegûh.
Maar ik kan het niet anders als met je eens zijn.

Oké, een pup kan je helemaal naar 'je eigen hand zetten'.
Maar een probleemhondje zien opbloeien naar een hond die het héél erg naar zijn zin heeft, die weer leeft. Ja, ik moet zeggen dat ik het mooier heb gevonden als dat ik ooit voor mogelijk heb gehouden.

Wij hebben altijd herplaatsers gehad, nooit een pup, de dankbaarheid (voor je gevoel dan) die je krijgt als zo'n hond z'n draai bij je gevonden heeft, is onbetaalbaar. Ik kan me helemaal in bovenstaande zin vinden

Marion. schreef:

Jaimy* schreef:hij had me zien worstelen en bedelen of Jentah wilde meelopen aan het begin, en vroeg dat zich af...

Jaimy* schreef:Kep em uitgelegt dat ik geen pup neem, omdat ik vind dat er teveel honden zijn die het niet goed hebben. Ik heb me een tijd geleden wel verdiept in een pup, een golden retriever pup..

Proest! Laat je buurman dit filmpje maar eens zien. Hoezo geen gedoe aan de lijn

Maar goed, ik kan alleen maar genieten van die puppentijd. Heerlijk vind ik het. Ik ben een puppenmens

Prachtig filmpje, net Yorick toen ie een pupje was

pia zz schreef:Prachtig filmpje, net Yorick toen ie een pupje was

Er zat ook geluid bij he

Die dankbaarheid die mensen noemen... tja, die snap ik wel. Ik heb niet zoveel met dankbaarheid. Ik heb meer met die "vol-vertrouwen" oogjes. Die puppedup, middenin het bos, en die vanaf week 7 weet "ooooo, jou kan ik vertrouwen". En blindelings mijn gang gaat. Daar kick ik blijkbaar erg op, zoals een ander op de dankbaarheid kickt

Ik vind puppen leuk, erg leuk, maar niet dat ik er helemaal op kick.
De keuze voor een volwassen hond is ook meer een praktische overweging, al zitten er ook nadelen aan een volwassen hond tov een pup van jongs af aan onder je hoede kunnen hebben.

Maar ik kick niet op 'dankbaarheid' bij het nemen van een volwassen herplaatser of buitenlander.......... een hond kan helemaal niet 'dankbaar' zijn. Dat maken wij mensen er misshchien van als die hond je lief aankijkt of lekker in z'n mandje ligt te ronken, maar zo werkt het in een hondenkop natuurlijk helemaal niet.
Overigens bij Raisa is er wel sprake van de 'vol vertrouwen ogen', dat kan dus ook bij een volwassen hond (hangt wel van de hond af natuurlijk).

Natas. schreef:...een hond kan helemaal niet 'dankbaar' zijn. Dat maken wij mensen er misshchien van...

Wat waarschijnlijk wordt bedoeld is 'voldaan', een aanvankelijke probleemhond die je ombuigt naar een vrolijke hond die vol vertrouwen in de wereld staat, daar kun je denk ik best een voldaan/trots gevoel aan overhouden

Marion. schreef:

Jaimy* schreef:hij had me zien worstelen en bedelen of Jentah wilde meelopen aan het begin, en vroeg dat zich af...

Jaimy* schreef:Kep em uitgelegt dat ik geen pup neem, omdat ik vind dat er teveel honden zijn die het niet goed hebben. Ik heb me een tijd geleden wel verdiept in een pup, een golden retriever pup..

Proest! Laat je buurman dit filmpje maar eens zien. Hoezo geen gedoe aan de lijn

Maar goed, ik kan alleen maar genieten van die puppentijd. Heerlijk vind ik het. Ik ben een puppenmens

whaaaaaaaaaaa, idd precies Jentah! Heerlijk filmpje!

Voor Yla heb ik 2 herplaatsers gehad, waren echt superhonden.
Maar een puppy leek ons ook wel eens leuk, was een hoop werk en gedoe, maar Yla is wel een wereldhond geworden..

is ook een goede instelling vind ik.

Ik vind alles leuk, puppen en volwassen honden, maakt mij niet uit.
Toch kies ik zelf liever voor een volwassen hond of in ieder geval ouder dan 1 jaar.
Mijn vriend wil heel graag een pup.
Ik denk dat het meer met de verwachtingen te maken hebt die jezelf verwacht...bij Samara heb ik geen verwachtingen en elke stap die ze maakt is voor mij goud waard...mijn vriend verwacht dat een hond naar hem toe komt als hij thuis komt na een week werken en tja Samara voldoet daar niet aan, hij accepteerd dat maar vind het niet echt leuk.
Een volwassen hond heeft wat bagage en daar moet je wat mee kunnen en een pup is ( meestal) blanco en kan je meer mee.....voldoet meer aan de verwachtingen die jezelf hebt.....ik hoop dat ik me een beetje duidelijk uitdruk.

Jacqueline

Dankbaarheid.... ach, wat is dat.

Het gaat er ook niet om dat een dankbaar moet zijn, kan volgens mij ook niet eens.
Maar het feit dat je weet dat een hond het gewoon slecht heeft gehad. In een klein hok heeft gezeten. Ook een hond die een lekker plekje verdient en dat niet heeft.

Ze komen vaak (niet altijd) als angstig wezeltje hier, geen vertrouwen meer.
En om ze dan op te zien bloeien naar een hond die je gaat vertrouwen, die lekker bij je op schoot ligt, die het weer naar zijn zin heeft. Ja, daar geniet ik van. Dat je hun oogjes weer ziet stralen. En dat heeft er echt niets mee te maken dat die hond jou dankbaar moet zijn, hoeft hij ook niet. Maar gewoon genieten van het feit dat dat hondje het weer fijn heeft.

En pups.. tuurlijk vind ik dat ook leuk. Maar eigenlijk ben ik dan nog blijer als ze groot zijn. Kan ook best genieten van het pup zijn. Maar als ze volwassen zijn ken je je hond door en door, je weet wat je aan elkaar hebt. Plus dat ik dan ook bewust voor groot kies, ben ook benieuwd wat er uit groeit kwa uiterlijk.

Ik vind het allebei erg leuk. Met een pup dat je ze ziet opgroeien en met een herplaatser dat je ze ziet opbloeien. Ik heb niet zo heel veel met pups. Ze zijn erg schattig als ze nog zo klein zijn maar ook weer erg kwetsbaar. En als ze dan rond een half jaar zijn heb ik zoiets van: wordt maar snel een jaar
Weet ook nog niet of mijn volgende hond (ooit) een herplaatser of pup wordt. Ligt aan de omstandigheden en wat er op mijn pad komt.

Inge O schreef:

Natas. schreef:een hond kan helemaal niet 'dankbaar' zijn. Dat maken wij mensen er misshchien van als die hond je lief aankijkt of lekker in z'n mandje ligt te ronken, maar zo werkt het in een hondenkop natuurlijk helemaal niet.

klopt, en dit hoor je toch zooo vaak. daarvoor zou een hond om te beginnen al het verleden met het heden moeten kunnen vergelijken, en dat kunnen ze ook niet. alsof conguito als hij 's ochtends wakker wordt op bed bij eline zou denken 'tjee, in kimba zou ik nu op een harde zandbodem hebben gelegen, wat een ellende was dat '. natuurlijk voelt hij zich vast veel en veel beter in zijn nieuwe situatie, maar die nieuwe situatie nu neemt hij als even vanzelfsprekend als de oude toen.
als hij echt dankbaar zou zijn zou hij heus niet zoveel grommen .

Ik denk dat wij allemaal met dankbaar bedoelen dat het voor jezelf dankbaar werk is om een hond die door omstandigheden het vertrouwen in wie en wat dan ook is kwijt geraakt, met veel geduld en liefde weer zien opbloeien tot een (niet altijd maar toch vaak) ongecompliceerde hond die weer vertrouwen heeft en plezier in het leven. Dat een hond dat niet letterlijk denkt in zn koppie is wel duidelijk.

Ik snap ook zeker dat een hond niet kan vergelijken, daar is het hond voor.
Maar wij weten wél dat hij/zij het minder goed heeft gehad. En als je oogjes ziet stralen.

Ik snap ook zeker dat een hond niet kan vergelijken, daar is het hond voor.
Maar wij weten wél dat hij/zij het minder goed heeft gehad. En als je oogjes ziet stralen.

Marion. schreef:

Jaimy* schreef:hij had me zien worstelen en bedelen of Jentah wilde meelopen aan het begin, en vroeg dat zich af...

Jaimy* schreef:Kep em uitgelegt dat ik geen pup neem, omdat ik vind dat er teveel honden zijn die het niet goed hebben. Ik heb me een tijd geleden wel verdiept in een pup, een golden retriever pup..

Proest! Laat je buurman dit filmpje maar eens zien. Hoezo geen gedoe aan de lijn

Maar goed, ik kan alleen maar genieten van die puppentijd. Heerlijk vind ik het. Ik ben een puppenmens

die tekst en die muziek!!!

Misschien als ik later groot ben(ik ben 39) dat ik het kan een hond met een verleden, ik vind mezelf er nu nog niet goed genoeg en te ongeduldig voor- En ik ben stapelgek op puppies.
Verder denk ik ook dat de rassen waar ik voor zou gaan molossers -met een verleden misschien boven mijn kunnen zouden gaan

buiten dat ik denk dat ik hier geen volwassen hond kan introduceren ben ik ook van de puppen.

en meestal zo rond de 4 maanden vervloek ik ze een week of 2 maar toch heb ik het liefst een puppekind.

Ik vind het ook geweldig om een herplaatser een plekje te geven en ik wordt helemaal gelukkig als ik Max nu allemaal dingen zie doen, die ze vroeger niet durfde. Ik ben er eerlijk gezegd best trots op, wat wij samen hebben bereikt.
En toch heb ik ook wel eens spijt dat ik zo'n probleemhond heb gekozen, als ze weer heeft gebeten bijvoorbeeld, vind ik het erg moeilijk om me daar weer overheen te zetten en gewoon weer door te gaan.
Ik denk dan ook dat de volgende hond toch een pupje wordt, voor mezelf ook, om toch ook een "normale" hond te hebben, die niet iedereen bijt.
Maar dat wil absoluut niet zeggen dat er nooit meer een herplaatser in komt.

Ik kan ook niet kiezen.

Een pup opvoeden vind ik geweldig, je leert elkaar door en door kennen en krijgt een geweldige band met elkaar ...
Maar een herplaatser toch ook, als je die ziet opbloeien en de band langzaam groeit.

Dus gewoon van allebei 1

Inge O schreef:

Natas. schreef:een hond kan helemaal niet 'dankbaar' zijn. Dat maken wij mensen er misshchien van als die hond je lief aankijkt of lekker in z'n mandje ligt te ronken, maar zo werkt het in een hondenkop natuurlijk helemaal niet.

klopt, en dit hoor je toch zooo vaak. daarvoor zou een hond om te beginnen al het verleden met het heden moeten kunnen vergelijken, en dat kunnen ze ook niet. alsof conguito als hij 's ochtends wakker wordt op bed bij eline zou denken 'tjee, in kimba zou ik nu op een harde zandbodem hebben gelegen, wat een ellende was dat '. natuurlijk voelt hij zich vast veel en veel beter in zijn nieuwe situatie, maar die nieuwe situatie nu neemt hij als even vanzelfsprekend als de oude toen.
als hij echt dankbaar zou zijn zou hij heus niet zoveel grommen .

Ik geloof ook absoluut niet dat een hond je dankbaar hiervoor kan zijn, dat is een te ingewikkeld denkproces.
Maar wat ik wel zag bij Moritz is het niet vanzelfsprekende allemaal: Zelfs toen hij na 4 jaar nog een kluif kreeg, kon hij stralen en echt zo kijken 'van mij?? oooooo' en Kaya nam de kluif aan zo van 'kom op joh met dat ding, van mij '.
Het leek alsof hij het nog steeds bijzonder vond, een nieuwe bal, een verse kluif.

Natuurlijk is dat ook vermenselijken, maar toch.... ik zag duidelijk verschil tussen mijn twee honden.
En het is gewoon beide mooi, dan brutale van Kaya (verwent nest ) het door en door kennen van Kaya, en het ingetogene van Moritz, de oogjes waar geen leven meer in zat en die steeds meer begonnen te stralen, het vertrouwen winnen en krijgen, ja dat is ook zo prachtig.

loving bulls schreef:Misschien als ik later groot ben(ik ben 39) dat ik het kan een hond met een verleden, ik vind mezelf er nu nog niet goed genoeg en te ongeduldig voor- En ik ben stapelgek op puppies.
Verder denk ik ook dat de rassen waar ik voor zou gaan molossers -met een verleden misschien boven mijn kunnen zouden gaan

Wat een grappige tegenstelling, ik zou mezelf niet goed genoeg en te ongeduldig voor een puppy vinden, ik zou waarschijnlijk bang zijn iets te 'verprutsen'. Nou zijn herplaatsers toevallig op onze weg gekomen, ik heb altijd honden gehad maar nooit een van pup af aan (gemiddeld tussen 5 maanden en anderhalf jaar).

massam schreef:

Marion. schreef:

Jaimy* schreef:hij had me zien worstelen en bedelen of Jentah wilde meelopen aan het begin, en vroeg dat zich af...

Jaimy* schreef:Kep em uitgelegt dat ik geen pup neem, omdat ik vind dat er teveel honden zijn die het niet goed hebben. Ik heb me een tijd geleden wel verdiept in een pup, een golden retriever pup..

Proest! Laat je buurman dit filmpje maar eens zien. Hoezo geen gedoe aan de lijn

Maar goed, ik kan alleen maar genieten van die puppentijd. Heerlijk vind ik het. Ik ben een puppenmens

die tekst en die muziek!!!

whahaha geweldig

Ik zou in de toekomst ook graag een grote opvanghond willen... maar zal ik is wat bekennen heel eerlijk...

Ik ben eigenlijk een beetje bang voor grote honden.....
Wij hebben altijd kleine hondjes gehad, en die kan je makkelijk de baas. Ik altans. Heb nooit moeilijk hoeven doen kwa opvoeding etc. Als je al die verhalen hoort over grote honden krijg ik simpelweg de bibbers... en dat terwijl ik sommige grote rassen mooier vind dan mijn kleintjes...
Eigenlijk kreeg ik de tip eens bij mensen met grote honden langs te gaan om dit te proberen overwinnen... maar ik ken helemaal geen mensen met grote honden....

Ailena schreef:Ik zou in de toekomst ook graag een grote opvanghond willen... maar zal ik is wat bekennen heel eerlijk...

Ik ben eigenlijk een beetje bang voor grote honden.....
Wij hebben altijd kleine hondjes gehad, en die kan je makkelijk de baas. Ik altans. Heb nooit moeilijk hoeven doen kwa opvoeding etc. Als je al die verhalen hoort over grote honden krijg ik simpelweg de bibbers... en dat terwijl ik sommige grote rassen mooier vind dan mijn kleintjes...
Eigenlijk kreeg ik de tip eens bij mensen met grote honden langs te gaan om dit te proberen overwinnen... maar ik ken helemaal geen mensen met grote honden....

Je woont wel in de buurt bij mij, maar ik denk dat Max je niet gaat helpen je angst te overwinnen
Maar in principe kan je grote honden even goed en makkelijk opvoeden als kleine, het hangt alleen van het ras af.

Inge O schreef:

Stang schreef:Maar wat ik wel zag bij Moritz is het niet vanzelfsprekende allemaal: Zelfs toen hij na 4 jaar nog een kluif kreeg, kon hij stralen en echt zo kijken 'van mij?? oooooo' en Kaya nam de kluif aan zo van 'kom op joh met dat ding, van mij '.
Het leek alsof hij het nog steeds bijzonder vond, een nieuwe bal, een verse kluif.

oh, maar dat geloof ik zeer zeker, ik zie het zo voor me, echt schattig . maar dat had (denk ik) meer te maken met het karakter van moritz dan met het feit dat hij niet zou wennen aan de weelde. natuurlijk werd zijn karakter grotendeels mee gevormd door zijn verleden, dus in die zin bleef het zijn manier van doen wel bepalen .

Ja dat zou heel goed kunnen natuurlijk