Het HondenForum

Baily schreef: Dus dat gebrul enzo is wel leuk, maar het kan ook de boel laten escaleren als er spanning is. Gewoon hier roepen, of ophalen of doorlopen met je hond als dat lukt vind ik dan beter. Want ik hoor nou wel veel over brullen enzo.

Ik brul nooit voordat er iets is gebeurd, en al helemaal niet als honden spanning aan het opbouwen zijn.

Moos schreef:

Zoie schreef:

Moos schreef: Alleen ik vind niet dat Moos het prima doet als ik hem op moet halen en weg moet gaan dirigeren. Voor mij is dat een stapje te ver, voor jou niet.

Ik heb hem bij lange na niet opgehaald hoor, al had ik het zeker gedaan als het nodig was geweest. Zo gaat dat gewoon, eerst haal je hem op, dan zet je een paar stappen, en uiteindelijk blijf je staan. Je legt de lat steeds een beetje hoger, en je bent blij met elk stapje in de goede richting, of het nu snel of langzaam gaat.

Ja, zo gaat dat inderdaad. Maar als ik op moet halen uit een situatie waarvan Moos weet dat dat niet gewenst is, dan beloon ik dus niet.

Maar jij denkt dat Spok qua training/opvoeding nog niet helemaal doorheeft dat 'etterbakken' niet gewensd is. Bedoel je dat?

om met het laatste te beginnen, wanneer is een rot - op - snauw oke, wanneer mag het niet ? En hoe ver mag de hond dan gaan ?

Daar kunnen wij met z'n allen al een boom over opzetten, en als je er over nadenkt is het een heel complex iets. Omdat onze moraal nu eenmaal complex is, en we het bovendien onderling niet met elkaar eens zullen zijn.

Aangezien ik mijn hond onmogelijk mijn begrip van klooien kan bijbrengen, kan ik ook niet verwachten dat hij ooit zal kunnen leren in mijn ogen niet te klooien. Ik heb het nu puur over interactie met andere honden, en niet over zoiets relatiefs simpels als "niet achter fietsers aanjagen. "

Ik kan hem wel leren naar mijn commando's te luisteren.

Of ik dan beloon of straf is afhankelijk van de prestatie die hij op dat moment levert. Ik leg de lat steeds een beetje hoger, en beloon niet, of straf zelfs als er ondergepresteerd wordt. Dat doe ik overigens vooral verbaal. Koekje is m.i. secundair.

Vandaag moest ik Spok bij een volloopse teef weghalen. Dan straf ik dus niet, maar beklaag me bij de eigenaar. In een andere situatie zou ik boos kunnen worden als hij niet komt.

Als ik hem loslaat en hij blijft bij me, wat hij deed, prijs ik hem de hemel in. Dat doe ik dus niet altijd zo uitbundig voor bij me blijven. Maar dit was echt wel een prestatie.

Tsja, ik kan het allemaal precies onder woorden brengen, want in mijn brul zit natuurlijk ook wel degelijk een element van afkeuring, maar zoals al gezegd, ik vraag me af of hij werkelijk kan begrijpen waarom hij die newfoundlander van mij niet mocht verjagen, of het althans niet mocht proberen.

Zoie schreef:
om met het laatste te beginnen, wanneer is een rot - op - snauw oke, wanneer mag het niet ? En hoe ver mag de hond dan gaan ?

Daar kunnen wij met z'n allen al een boom over opzetten, en als je er over nadenkt is het een heel complex iets. Omdat onze moraal nu eenmaal complex is, en we het bovendien onderling niet met elkaar eens zullen zijn.

Aangezien ik mijn hond onmogelijk mijn begrip van klooien kan bijbrengen, kan ik ook niet verwachten dat hij ooit zal kunnen leren in mijn ogen niet te klooien. Ik heb het nu puur over interactie met andere honden, en niet over zoiets relatiefs simpels als "niet achter fietsers aanjagen. "

Moos mag van mij andere honden in principe niet afsnauwen. In spel wel, omdat hij speelt en om te laten merken dat er tever gegaan wordt. Met bekende honden die hij vaker zal zien laat ik het ook gaan, als de andere baas dat goed vindt, omdat het anders geen doen is als hij en die andere hond nog veel vaker samen door 1 deur moeten kunnen.
Buiten snauwt hij dus eigenlijk voornamelijk op 1 manier; naar een jongere reu die nogal opdringerig is. En dat mag hij niet, en dat weet hij. Ik weet dat Moos niet van opdringerige stuiter-reuen houdt (ook door heel veel plet-ervaringen in zijn leven, hij zet nu bij voorbaad al de aanval in), en verwacht van hem dat hij mij ze weg laat sturen. En ook dat weet hij.
En 95% van de tijd gaat dat dus goed, komt hij netjes, krijgt hij koekjes, en vertel ik die andere hond vriendelijk doch dringend om op te hoepelen. Die andere 5% doet hij dat niet zo netjes, en vindt het nodig om toch nog even die andere hond op te zoeken, zodat die andere hond weer druk gaat doen, en dan gaat Moos weer snauwen.
En dat mag niet, en dat weet hij prima. Ik heb het idee dat Moos heel goed weet wat mijn begrip van klooien is. Natuurlijk niet dat ik het klooien vindt, maar hij weet dat hij bij mij moet komen voor een koekje als hij een andere reu te druk en opdringerig vindt.
Verder snauwt hij dus eigenlijk niet. Als hij de jongste is, en de andere hond duidelijk matten niet uit de weg gaat is Moosie heel braaf en liefjes hoor

Vandaag moest ik Spok bij een volloopse teef weghalen. Dan straf ik dus niet, maar beklaag me bij de eigenaar. In een andere situatie zou ik boos kunnen worden als hij niet komt.

Als ik hem loslaat en hij blijft bij me, wat hij deed, prijs ik hem de hemel in. Dat doe ik dus niet altijd zo uitbundig voor bij me blijven. Maar dit was echt wel een prestatie.

Dat doe ik dus ook met de kwestie jonge opdringerige reu. Als Moos blijft volgen prop ik er koekjes in, en is hij zoooo braaf.

ik vraag me af of hij werkelijk kan begrijpen waarom hij die newfoundlander van mij niet mocht verjagen, of het althans niet mocht proberen.

Nee, dat denk ik ook niet, maar ik denk dat je een hond wel kan leren dat hij gewoon geen andere honden mag verjagen, nooit, dat jij dat als baas wel doet.
Maar dat is ook een keuze, en ik ben daar nogal hardnekkig in. Ook omdat Moos toch maar 6 kilo weegt (ik weet dat Spok ook niet groot is, maar toch wel een fikse slag groter dan Moos ), en zelfs een Springer Spaniel hem flink kan grijpen als ze willen, en Moos dan totaal geen partij is. Moos mag dus niet iets doen waardoor een andere hond iets terug zou kunnen doen.
Daarnaast heb ik Saar, en daar moet ik ook op letten, dus ik heb geen tijd voor mogelijk geklooi van Moos en een andere hond, dat los ik dus voor hem op als het moet. (maar zoals ik al schreef, in 5% van de gevallen vind Moos dat hij zich er toch even mee moet bemoeien, en dan word ik boos )

even de situatie: we hebben het hier over honden die elkaar al bijna een jaar kennen en elkaar regelmatig, bijna dagelijks zien. Dan ga je niet bij elk akkefietje ingrijpen, en laat je de honden ook dingen zelf uitzoeken.

Tot op zekere hoogte ... en als bazen komen we daar vaak onderling al niet uit, laat staan de honden.

Bij vreemden honden gelden weer andere regels.

Dus ja, ik denk dat we het vermogen van honden om dat allemaal maar te kunnen begrijpen niet moeten overschatten. Om die reden zet ik vooral in op voorkomen en luisteren naar de baas.

Zoie schreef:even de situatie: we hebben het hier over honden die elkaar al bijna een jaar kennen en elkaar regelmatig, bijna dagelijks zien. Dan ga je niet bij elk akkefietje ingrijpen, en laat je de honden ook dingen zelf uitzoeken.

Tot op zekere hoogte ... en als bazen komen we daar vaak onderling al niet uit, laat staan de honden.

Bij vreemden honden gelden weer andere regels.

Dus ja, ik denk dat we het vermogen van honden om dat allemaal maar te kunnen begrijpen niet moeten overschatten. Om die reden zet ik vooral in op voorkomen en luisteren naar de baas.

Nee, oke, dan grijp ik ook niet bij elke akkefietje in. Maar ik moet er ook heel eerlijk bijzeggen dat ik niet oploop met mensen als Moos die hond toch blijft afsnauwen na een aantal weken of maanden. Ik ga dan of helemaal achterop lopen, of ga weg. Ik kan dat zelf niet, op blijven lopen in een roedel waar regelmatig gesnauwd wordt of waar de een de ander weg gaat lopen sturen. Maar dat is dus ook iets persoonlijks. Ik loop hier ook bijna dagelijks in een uitlaatroedel. Maar daar wordt vrijwel nooit gesnauwd, ook niet door de reuen onderling, en zeker niet in de mate die ik moet gaan brullen. Dat brullen gebeurt altijd als er opeens een 'vreemde' (een hond die we zeg, 2-3 keer in de maand tegenkomen) opdringerige stuiter-reu verschijnt.
De reuen spelen of laten elkaar met rust. Heeeeeel soms wordt het erg druk, en dan zie ik spanning ontstaan in het spel tussen de reuen. Dan ben ik dus weg uit dat groepje. Ik heb daar helemaal geen zin in. 9 van de 10 keer is er verder niks aan de hand, flink wat gegrauw en het is weer rustig, maar ik wil dat niet hebben dat Moos daartussen staat. Dus zodra het spel iets drukker wordt dan ga ik achterop lopen, of wacht even tot iedereen voorbij is. Moos moet dan ook bij me komen, en ook dat weet hij Of tenminste, hij komt dan uit zichzelf ook wat achter lopen, en bij mij staan, en dan gaan we samen weg uit de groep.

Maar dat is dus mijn manier van met dingen omgaan, iedereen doet het anders.
Ik persoonlijk vind dan het spel te druk worden en voel spanning, maar er zijn ook bazen die dat helemaal niet vinden

het is idd heel persoonlijk, en soms schat je gewoon even iets niet goed in en gebeurt er iets wat je niet verwacht had. Die newfoundlander en spok b.v. , allebei intakte reuen, laten elkaar doorgaans met rust. Maar nu dus even niet.

Wat je vaak ziet als er te veel spanning heerst, is dat de groep splitst, gaan er een paar een rondje lopen, b.v.

Of ik neem spok apart, ga even met een stok spelen, zulke dingen.

Maar ook heeft hij moeten leren dat als ik zeg dat hij zich ergens niet moet bemoeien, hij zich er niet mee moet bemoeien. En dat gaat ook steeds beter.

enz.

Zoie schreef:het is idd heel persoonlijk, en soms schat je gewoon even iets niet goed in en gebeurt er iets wat je niet verwacht had. Die newfoundlander en spok b.v. , allebei intakte reuen, laten elkaar doorgaans met rust. Maar nu dus even niet.

Wat je vaak ziet als er te veel spanning heerst, is dat de groep splitst, gaan er een paar een rondje lopen, b.v.

Of ik neem spok apart, ga even met een stok spelen, zulke dingen.

Da's ook waar hoor, soms gebeurt er opeens iets. Ik heb met Moos het opzich ook wel vrij makkelijk omdat ik gewoon weet dat als Moos de hond tijdens de eerste ontmoeting 'leuk' vindt, of neutraal, dan is het goed. Dan gaat hij daar dus ook niet opeens naar snauwen, ook niet 3 maanden later ofzo.
Snauwt hij wel, dan ligt het aan de aard van de snauw, maar is het echt een fikse 'opzouten' snauw, en wil hij door blijven gaan ook na die ene snauw, dan kan ik ervanuit gaan dat dat niet meer goed gaat komen; ook niet als we weken op blijven lopen.
Dat is voor mij als baas dus vrij makkelijk en duidelijk, dat scheelt ook wel weer.

Moos schreef:

Zoie schreef:het is idd heel persoonlijk, en soms schat je gewoon even iets niet goed in en gebeurt er iets wat je niet verwacht had. Die newfoundlander en spok b.v. , allebei intakte reuen, laten elkaar doorgaans met rust. Maar nu dus even niet.

Wat je vaak ziet als er te veel spanning heerst, is dat de groep splitst, gaan er een paar een rondje lopen, b.v.

Of ik neem spok apart, ga even met een stok spelen, zulke dingen.

Da's ook waar hoor, soms gebeurt er opeens iets. Ik heb met Moos het opzich ook wel vrij makkelijk omdat ik gewoon weet dat als Moos de hond tijdens de eerste ontmoeting 'leuk' vindt, of neutraal, dan is het goed. Dan gaat hij daar dus ook niet opeens naar snauwen, ook niet 3 maanden later ofzo.
Snauwt hij wel, dan ligt het aan de aard van de snauw, maar is het echt een fikse 'opzouten' snauw, en wil hij door blijven gaan ook na die ene snauw, dan kan ik ervanuit gaan dat dat niet meer goed gaat komen; ook niet als we weken op blijven lopen.
Dat is voor mij als baas dus vrij makkelijk en duidelijk, dat scheelt ook wel weer.

ja, dat is met spok toch wel anders. Hij kan met dezelfde hond zowel spelen als ruzie maken, net hoe het uitkomt.

Zoie schreef:

Moos schreef:

Zoie schreef:het is idd heel persoonlijk, en soms schat je gewoon even iets niet goed in en gebeurt er iets wat je niet verwacht had. Die newfoundlander en spok b.v. , allebei intakte reuen, laten elkaar doorgaans met rust. Maar nu dus even niet.

Wat je vaak ziet als er te veel spanning heerst, is dat de groep splitst, gaan er een paar een rondje lopen, b.v.

Of ik neem spok apart, ga even met een stok spelen, zulke dingen.

Da's ook waar hoor, soms gebeurt er opeens iets. Ik heb met Moos het opzich ook wel vrij makkelijk omdat ik gewoon weet dat als Moos de hond tijdens de eerste ontmoeting 'leuk' vindt, of neutraal, dan is het goed. Dan gaat hij daar dus ook niet opeens naar snauwen, ook niet 3 maanden later ofzo.
Snauwt hij wel, dan ligt het aan de aard van de snauw, maar is het echt een fikse 'opzouten' snauw, en wil hij door blijven gaan ook na die ene snauw, dan kan ik ervanuit gaan dat dat niet meer goed gaat komen; ook niet als we weken op blijven lopen.
Dat is voor mij als baas dus vrij makkelijk en duidelijk, dat scheelt ook wel weer.

ja, dat is met spok toch wel anders. Hij kan met dezelfde hond zowel spelen als ruzie maken, net hoe het uitkomt.

Moet toch wel even lachen om het laatste stukje van je zin "net hoe het uitkomt". Ik zie Spok er bijna bij denken "hmmm, vandaag komt een lekkere ruzie me goed uit"
Maar ik snap wat je bedoelt hoor!

Ik heb het met Moos dus wat gemakkelijker wat dat betreft; speelt Moos met een hond dan maakt hij daar nooit ruzie mee en andersom.

Moos schreef:[Ik zie Spok er bijna bij denken "hmmm, vandaag komt een lekkere ruzie me goed uit" :

ja, ik zie het hem soms ook denken ...

Zoie schreef:

Moos schreef:[Ik zie Spok er bijna bij denken "hmmm, vandaag komt een lekkere ruzie me goed uit" :

ja, ik zie het hem soms ook denken ...