Het HondenForum

Rataplan schreef:

Nanna schreef:

Rataplan schreef:Huh? Marion? ben je nu weg? Wat is er?

Marion is er gewoon nog hoor Ze is even weggeweest en dit topic is van voor die tijd dus een zwarte naam

Oh, gelukkig Lekker wakker weer van mij......
Gaat Saar hard achteruit, Marion?

Nee, niet. Bizar he?;
Miep drukt haar snor met lopen, en Saar wil maar al te graag.

En dat is gewoon ook het moeilijke. Ze heeft er nog veel te veel lol in (in combinatie met dat wij haar nog niet kunnen missen, natuurlujk)

Marion. schreef:

Nanna schreef:

Marion. schreef: Heel veel harder vind ik dat ik nu beslissingen moet maken voor Saar.
En ik kan het niet.

Natuurlijk kun je dat wel. In Saar haar belang.
In wat voor opzicht kachelt ze nu zo achteruit?

Opzich kachelt ze niet eens achteruit. Maar dat bultje lijkt nu met de dag te groeien. Alleen is ze nog veel te blij met het lopen

Als het zover is dan weet je het

Ik schrik mij echt de vinkentering om het maar even op zijn rotterdams te zeggen..dacht dat je je Saar en Miep kwijt was.

Jee sterkte Marion . Ik weet wel hoe je je ongeveer moet voelen. Ik zie Rock zijn lijf met z'n jonge dolle kop ook steeds meer aftakelen. Eens komt ook die dag

Pepie schreef:Ik schrik mij echt de vinkentering om het maar even op zijn rotterdams te zeggen..dacht dat je je Saar en Miep kwijt was.

Sorryyyyy, had het beter in haar eigen topic kunnen doen. Kan zelfs de topictitel niet meer aanpassen, omdat dit een oud account is.
Nou ja, dan maar snel laten wegzakken en updates en overpeinzingen in een schoon topic.

Ook ik schrik me net helemaal lam, ik dacht al nee he niet allebei ineens tegelijk,
Maar het was het oude topic

Ik hoop dat je nog een tijdje van je beide meiden kan genieten, en zolang Saar nog plezier heeft in wat ze doet, is het goed neem ik aan.
De dag dat je ze moet afstaan komt iedere dag weer een stapje dichterbij, ook ik ben bang voor die dag die ooit zal komen
Sterkte

Moeilijk is dat hé zo'n beslissing te moeten nemen.
Maar op een dag zul je gewoon weten dat het genoeg zo is, juist omdat je van ze houdt.
Tot het zover is, heel veel sterkte er mee

Pepie schreef:Ik schrik mij echt de vinkentering om het maar even op zijn rotterdams te zeggen..dacht dat je je Saar en Miep kwijt was.

ik ook, maar "gelukkig" is het een oud topic.

Beslissingen nemen blijft moeilijk, maar wanneer het echt zo ver is, kun jij dat

Ik weet wel een beetje wat je meemaakt Marion, met ouwetje Kaya.
Het kan nog een dag duren, een week, maar ook een maand of wie zal het zeggen? een jaar?
Zo denk ik dat duurt niet lang meer en de volgende dag komt ze weer met een speeltje aanzetten en is ze weer enorm opgeknapt.

Je kan het wel, net zoals ik het straks kan... we halen het uit het puntje van onze grote teen, omdat één ding namelijk nog erger is
en dat is je grote lieverd te zien lijden.
Dus daarom kunnen wij (en velen met ons) die beslissing nemen als het zo ver is.

Hopelijk duurt dat nog eventjes...

Ik schrok ook, maar gelukkig zijn ze het niet allebei tegelijk. Toch sterkte.
Het lijkt me niet niks

Caro. schreef:Je kan het wel, net zoals ik het straks kan... we halen het uit het puntje van onze grote teen, omdat één ding namelijk nog erger is en dat is je grote lieverd te zien lijden.

Maar jij hebt het al bewezen te kunnen Caro, ik nog niet. En ik weet ècht niet of ik het kan. Ik weet het niet. Ik geloof er niks van

Maar goed. Voorlopig is het gelukkig alweer niet aan de orde, want Saar wil gewoon weer ouderwets de grote rondes. En wat kan een mens daar toch weer blij mee zijn.
We gaan nu gewoon pappen en nathouden. Geen haar op mijn hoofd die haar in deze toestand gaat laten inslapen. Ik denk er niet aan.

Marion. schreef:

Caro. schreef:Je kan het wel, net zoals ik het straks kan... we halen het uit het puntje van onze grote teen, omdat één ding namelijk nog erger is en dat is je grote lieverd te zien lijden.

Maar jij hebt het al bewezen te kunnen Caro, ik nog niet. En ik weet ècht niet of ik het kan. Ik weet het niet. Ik geloof er niks van

Maar goed. Voorlopig is het gelukkig alweer niet aan de orde, want Saar wil gewoon weer ouderwets de grote rondes. En wat kan een mens daar toch weer blij mee zijn.
We gaan nu gewoon pappen en nathouden. Geen haar op mijn hoofd die haar in deze toestand gaat laten inslapen. Ik denk er niet aan.

En zo is het Marion - en Caro...
Zolang ze nog meedraaien en hobbelen en genieten van hun eigen dingen
In Saar's geval de lange rondes, in Rimpel's geval het snuffen aan de herfstblaadjes en Muis aflebberen...
Zolang zijn ze nog bij ons...

Ik weet het ook niet als het straks zover is...ik hoop dat het me lukt...
Maar vooralsnog; GO oudjes

Jeetje wat verschrikkelijk
Geniet van je 2 lieve honden nu!

Het is dan al een topic van 11jr oud, de gebeurtenissen blijven altijd even afschuwelijk. Met jouw verhaal geef je hopelijk mensen kracht die zo'n zelfde situatie hebben meegemaakt