Het HondenForum

Dan kijk je wel heel erg raar op met zoiets

Fijn dat er meteen verder naar gekeken wordt en dat er een plan is. Veel te vroeg om te gaan wanhopen Carmen. Je bent goed bezig met haar en beslissingen over operatie moeten toch nog een poosje wachten, maar het is goed dat er nu al naar gekeken wordt. En wat sporten betreft zijn er ook alternatieven, mocht dat ooit nodig zijn.

Nanna schreef:

crutz schreef: Geen groeischijven beschadigd, geen spierverlies of spierverandering, geen afwijkend gangpatroon waardoor nagels afwijkend slijten

Dat lijkt me voor nu alleen maar winst. Waarom zou je niet compleet herstellen van een breuk in een poot?

Ik denk omdat na het herstel (want de breuk is op zich hersteld) de poot geen normale stand heeft?

Als er aan gangwerk enz., enz. helemaal niets te zien is zou ik inderdaad niet in paniek raken @crutz
Lijkt mij ook alleen maar winst.
Beste kans dat het verdere herstel in orde is als ze is uitgegroeid.
In dat geval zou ik trouwens ook als de stand niet optimaal is, maar de hond uiterlijk geen enkele afwijking laat zien niet zomaar gaan ingrijpen.
Je kijkt wel raar op als je zoiets totaal niet verwacht

Bijzonder dat er nooit iets te merken is geweest.

Het is gewoon ronduit balen dat je je op deze leeftijd al zorgen moet maken.

Bizar dat er nooit iets gezien is. Breuken zijn erg pijnlijk.

Hopelijk wordt ze er probleemloos oud mee.

Wauw, normaal gesproken merk je inderdaad wel dat een hond iets breekt. Ik ga er dan vanuit dat dit bij de fokker is gebeurd en deze ook niets heeft gemerkt?
Wel fijn dat de rest allemaal in orde is! Ze zeggen vaak dat iets wat gebroken is, sterker wordt maar of dat zo is?

Jeetje... hoe oud was de breuk of was dat niet goed te schatten?

Jeetje wat een schrik

malinois schreef:Jeetje... hoe oud was de breuk of was dat niet goed te schatten?

Totaal niet in te schatten.

Soeb88 schreef:Wauw, normaal gesproken merk je inderdaad wel dat een hond iets breekt. Ik ga er dan vanuit dat dit bij de fokker is gebeurd en deze ook niets heeft gemerkt?
Wel fijn dat de rest allemaal in orde is! Ze zeggen vaak dat iets wat gebroken is, sterker wordt maar of dat zo is?

De fokker heeft idd ook niks gemerkt en schrok net zo hard als ikzelf en iedereen die Kiara kent.
Ik ken de fokker al heel wat jaren en als het bekend was geweest was ze ook niet naar mij gekomen. Ze bood gisteren ook direct haar zusje die ze zelf heeft aan.

Eerste schrik gezakt en nu vast afspraken geboekt bij Perle voor hydrotherapie. Komende tijd 1x per maand voor gewenning en onderhoud en dan als ze geopereerd moet worden minimaal 5 weken lang wekelijks tijdens haar herstel.

ranetje schreef:

Nanna schreef:

crutz schreef: Geen groeischijven beschadigd, geen spierverlies of spierverandering, geen afwijkend gangpatroon waardoor nagels afwijkend slijten

Dat lijkt me voor nu alleen maar winst. Waarom zou je niet compleet herstellen van een breuk in een poot?

Ik denk omdat na het herstel (want de breuk is op zich hersteld) de poot geen normale stand heeft?

Als er aan gangwerk enz., enz. helemaal niets te zien is zou ik inderdaad niet in paniek raken @crutz
Lijkt mij ook alleen maar winst.
Beste kans dat het verdere herstel in orde is als ze is uitgegroeid.
In dat geval zou ik trouwens ook als de stand niet optimaal is, maar de hond uiterlijk geen enkele afwijking laat zien niet zomaar gaan ingrijpen.
Je kijkt wel raar op als je zoiets totaal niet verwacht

Ik ga hier vooral vertrouwen op de specialist. Ook een vd redenen dat ik de röntgenfoto’s niet plaats want iedereen heeft een mening.
Gezien niet alleen mogelijke sport belasting, maar ook de belasting die ze zelf van haar lichaam vraagt is het wel aannemelijk om toekomstige klachten voor te zijn om in te grijpen ook als ze geen afwijkingen laat zien. Maar dat zal in de komende maanden obv de ontwikkeling bepaald worden.

Wow wat een schrik, Carmen, vooral als je het eigenlijk niet verwacht omdat de hond niets laat merken. Hopelijk kan met de juiste behandeling en therapie ervoor gezorgd worden dat Kiara ook in de toekomst zo min mogelijk last gaat krijgen. Wat dat betreft had ze het slechter kunnen treffen dan met jou als baas

ik ga even in medisch verder
hier

Maar we gaan gewoon door. Vandaag als hulpje tijdens het werk





Aan de heupgordel en ja bewust niet aan een tuig want dat is vanaf dag 1 geconditioneerd met bijtwerk en na de eerste gekte trekt ze eigenlijk niet meer aan de heupgordel

Net iets over de 7 maanden
Iets schraler gezet ivm haar poot, maar wel de training opgepakt want stilleggen gaat alleen maar meer hopeloze capriolen opleveren.

We starten nu voor KNPV basis zoekhonden eerst.
Van de week begonnen met wat volgen, normaal doen bij actie en lossen op commando. En vanavond (net na deze foto) aanblaffen burger persoon.

Slachtoffer aanblaffen behoeft nog wel enige oefening. Was nu de 3de keer en eerste keer “los” met lijntje er wel aan, alleen nu over stukje van 20-30 meter in het zicht laten gaan. Mevrouw meent dat ze bij aankomst eerst even mag bijten (korte harde inbeet ) en gaat dan netjes liggen blaffen
Mensen die haar IRL kennen hebben er vast beeld bij

Het grappige was wel dat ik iets eerder op de avond werkte aan zelfbeheersing. Langs het veld staan terwijl er pakwerk gedaan werd (jonge honden dus met veel uitdagen en kabaal) en dat ze bij me moest blijven en stil.
Ging eigenlijk heel goed. Focus op het veld maar netjes naast mijn been blijven staan.

Komt de pakwerker nadien vragen of hij haar nog even aan moet plagen om de drift wat omhoog te krijgen ehhhh was juist blij dat ze bereikbaar en toch met focus bleef

crutz schreef:Het grappige was wel dat ik iets eerder op de avond werkte aan zelfbeheersing. Langs het veld staan terwijl er pakwerk gedaan werd (jonge honden dus met veel uitdagen en kabaal) en dat ze bij me moest blijven en stil.
Ging eigenlijk heel goed. Focus op het veld maar netjes naast mijn been blijven staan.

Komt de pakwerker nadien vragen of hij haar nog even aan moet plagen om de drift wat omhoog te krijgen ehhhh was juist blij dat ze bereikbaar en toch met focus bleef

Goed dat de pakwerker dat vroeg en niet zelf begon

Knap dat ze zo goed rustig bleef en met goede focus (dat mag wel toch?)
Hoe doe je dat?

ranetje schreef:

crutz schreef:Het grappige was wel dat ik iets eerder op de avond werkte aan zelfbeheersing. Langs het veld staan terwijl er pakwerk gedaan werd (jonge honden dus met veel uitdagen en kabaal) en dat ze bij me moest blijven en stil.
Ging eigenlijk heel goed. Focus op het veld maar netjes naast mijn been blijven staan.

Komt de pakwerker nadien vragen of hij haar nog even aan moet plagen om de drift wat omhoog te krijgen ehhhh was juist blij dat ze bereikbaar en toch met focus bleef

Goed dat de pakwerker dat vroeg en niet zelf begon

Knap dat ze zo goed rustig bleef en met goede focus (dat mag wel toch?)
Hoe doe je dat?

Inderdaad fijn dat hij het vroeg, had hij het niet gevraagd had hij (en niet de hond) de wind van voren gehad

Focus mag zeker, ik vroeg nl niks van haar (geen zit, af of oogcontact)

Thuis eerst begonnen met een duidelijke “nee” en “goed” eerst op voer, later op speelgoed eerst op de grond en later in mijn hand en nu ook duidelijk “nee” bij lijnspanning en “goed” bij gewenst gedrag/geen lijnspanning en tussendoor beloond met spel met bijtrol met mij als ze de goed langer volhield. De release van focus richting de pakwerker naar spel met mij is met mijn clickwoord “yes”, want “goed” is gewenst gedrag, maar doorgaan en “yes” is einde oefening.

En niet onbelangrijk, op voldoende afstand zo de eerste keer. Stond op meter of 30 denk ik.

Ze kiest dus zelf voor rust en die keuze levert haar wat op

Dank je wel crutz, daar heb ik wat aan
Claire kan ook nogal heftig zijn
Andere tak van sport maar hiervoor goed bruikbaar

crutz schreef:Slachtoffer aanblaffen behoeft nog wel enige oefening. Was nu de 3de keer en eerste keer “los” met lijntje er wel aan, alleen nu over stukje van 20-30 meter in het zicht laten gaan. Mevrouw meent dat ze bij aankomst eerst even mag bijten (korte harde inbeet ) en gaat dan netjes liggen blaffen
Mensen die haar IRL kennen hebben er vast beeld bij

Je bent dus te snel gegaan. Even terug naar de basis. Dat bijten is te leuk en dat moet nu stoppen anders wordt het lastig. Een keer een beetje zo op keuring/wedstrijd en ze mag nooit meer op.

Gos schreef:

crutz schreef:Slachtoffer aanblaffen behoeft nog wel enige oefening. Was nu de 3de keer en eerste keer “los” met lijntje er wel aan, alleen nu over stukje van 20-30 meter in het zicht laten gaan. Mevrouw meent dat ze bij aankomst eerst even mag bijten (korte harde inbeet ) en gaat dan netjes liggen blaffen
Mensen die haar IRL kennen hebben er vast beeld bij

Je bent dus te snel gegaan. Even terug naar de basis. Dat bijten is te leuk en dat moet nu stoppen anders wordt het lastig. Een keer een beetje zo op keuring/wedstrijd en ze mag nooit meer op.

Ging ook te snel maar komt helemaal goed hoor

Ze bijt in z’n jaszak waar de frolicjes zitten. Dus betwijfel of het echt om te bijten is ook al is het wel even vol, het is nl ook niet vast.

Alleen dit programma oefenen op de club geeft wat weerstand want is geen “echt” programma vinden de meesten. Nog even denken hoe het aan te vliegen dat er wel serieus geoefend kan worden ipv snel snel tussendoor wat het nu is.

crutz schreef:Ze bijt in z’n jaszak waar de frolicjes zitten. Dus betwijfel of het echt om te bijten is ook al is het wel even vol, het is nl ook niet vast.

Dat maakt qua sanctie niet uit. Gewoon leren dat ze het slachtoffer niet moet aanraken is het veiligst

crutz schreef:Nog even denken hoe het aan te vliegen dat er wel serieus geoefend kan worden ipv snel snel tussendoor wat het nu is.

Ja ff snel tussendoor is niet handig. Zou ook goed de tijd nemen het het slachtoffer precies te bespreken wat je wilt trainen en hoe precies. Bij deze oefening sluipen er snel slechte gewoontes in die het bovendien voor de hond niet duidelijk maken.

De afgelopen weken werd toch wel duidelijk dat mijn dame niet voldoende voldoening haalt uit ander werk dan bijtwerk, ze werd ondanks aanbod van werk steeds “vervelender”

Dus dinsdagavond dit aan de fokker gestuurd:

“Fuck it. I’ll see how her leg holds. Started on the Mondioring club today with her. She’s too crazy not to bite”

Dinsdag appel en bijtwerk gedaan en vandaag thuis getraind met appel en bijtwerk en yup veel en veel meer voldaan en bereikbaarder.
Vandaag zelfs al relatief makkelijk lossen, niet bijten, maar wel bewaken en weer inbijten.

Zolang ik geen zekerheid over haar poot heb en ze niet uitgegroeid is doen we geen sprongen, posities (sta-af-zit) en mag ze in het bewaken zelf haar positie kiezen zolang ze maar bewaakt en niet bijt. Geen lange aanvallen, maar wel haar hoog nodige uitlaatklep

Cleva schreef:Die uitlaatklep is gewoon een dopamineverslaving.
En de hond weet natuurlijk ook wat de baas leuk vindt.

Ik zou zelf wat breder werk willen doen met een hond die zo specifiek in de adrenaline staat.
Dat ze wil bijten is helder. Gefeliciteerd. Maar waarom wil ze zo graag bijten en wat kun je daar nog meer mee?
Is het will to please, wantrouwen naar mensen die jute dragen, serieus bedoelde conflictgerichtheid bij mensen die zich niet netjes gedragen?

"Hij moet mensen kunnen bijten anders gaat hij de bank slopen" vind ik zelf wel erg eenvoudig gedacht.

Niks dopamine verslaving, daar heeft ze nl veel te weinig voor gebeten.
Bij de fokker is er weinig tot geen bijtwerk gedaan, de kwaliteit was zonder dat ook al duidelijk.

Toen ze net in NL was een paar keer en daarna focus op appel en basis controle/bewustzijn.
En nee de baas vond het bijtwerk de laatste tijd helemaal niet leuk met hoe negatief de sport die ik tot nog toe gedaan heb in het nieuws komt en om hoe bepaalde lieden er mee om gaan. Dus nee mijn focus lag niet op haar laten bijten.

Ze is sociaal, controleerbaar, bijt niet willekeurig in mensen, lijnen of dingen, ook niet als ze gewoon vrij tussen de mensen loopt. Ze gaat niet slopen, zich niet misdragen, niks, maar toch is ze meer voldaan na een training als dinsdag of vandaag.

En breder werk? Denk dat ze meer dan divers genoeg bezig is. Appel, zoeken, apporteren, vooruit sturen, fitness, zwemmen, overal mee naar toe, hond-hond contact, alleen niet in huis, maar goed dat zit geen een hond hier.

Cleva schreef:

crutz schreef:

Cleva schreef:Die uitlaatklep is gewoon een dopamineverslaving.
En de hond weet natuurlijk ook wat de baas leuk vindt.

Ik zou zelf wat breder werk willen doen met een hond die zo specifiek in de adrenaline staat.
Dat ze wil bijten is helder. Gefeliciteerd. Maar waarom wil ze zo graag bijten en wat kun je daar nog meer mee?
Is het will to please, wantrouwen naar mensen die jute dragen, serieus bedoelde conflictgerichtheid bij mensen die zich niet netjes gedragen?

"Hij moet mensen kunnen bijten anders gaat hij de bank slopen" vind ik zelf wel erg eenvoudig gedacht.

Niks dopamine verslaving, daar heeft ze nl veel te weinig voor gebeten.
Bij de fokker is er weinig tot geen bijtwerk gedaan, de kwaliteit was zonder dat ook al duidelijk.

Toen ze net in NL was een paar keer en daarna focus op appel en basis controle/bewustzijn.
En nee de baas vond het bijtwerk de laatste tijd helemaal niet leuk met hoe negatief de sport die ik tot nog toe gedaan heb in het nieuws komt en om hoe bepaalde lieden er mee om gaan. Dus nee mijn focus lag niet op haar laten bijten.

Ze is sociaal, controleerbaar, bijt niet willekeurig in mensen, lijnen of dingen, ook niet als ze gewoon vrij tussen de mensen loopt. Ze gaat niet slopen, zich niet misdragen, niks, maar toch is ze meer voldaan na een training als dinsdag of vandaag.

En breder werk? Denk dat ze meer dan divers genoeg bezig is. Appel, zoeken, apporteren, vooruit sturen, fitness, zwemmen, overal mee naar toe, hond-hond contact, alleen niet in huis, maar goed dat zit geen een hond hier.

Je verdedigt je waaruit ik opmaak dat je denkt dat ik je bekritiseer. Dat is niet zo.

Ik betwijfel alleen of ze het bijten nou zo nodig heeft om haar ei kwijt te raken of dat er iets onder zit dat je ook anders kunt toepassen. Zodat je de poot kunt sparen.

Daar leek het wel op. Sorry als ik dat verkeerd begreep.

Ei kwijt raken met zoeken, nadenken etc heeft er afgelopen weken (na de eerste schok waarna ik even weinig heb gedaan) niet toe geleid dat ze de mentale rust (en daaruit fysieke rust) vond die ze na een bijtwerk training heeft. En haar poot wordt belast maar in de mondioring bijten ze op het been dus geen gespring naar de beet en geen afstand werk. Controle, rust en focus. Korte aanval en verder lossen, bewaken, bijten en weer lossen, bewaken, bijten etc

En natuurlijk speelt bij mijn keuze mee dat Perle in het water dezelfde conclusie heeft getrokken als wat ik ook al dacht te zien en te voelen. Geen voorkeur voor een poot, geen afwijkend gebruik, geen verschil in spieren.

Cleva schreef:Maar waarom wil ze zo graag bijten en wat kun je daar nog meer mee?
Is het will to please, wantrouwen naar mensen die jute dragen, serieus bedoelde conflictgerichtheid bij mensen die zich niet netjes gedragen?

Will to please speelt natuurlijk mee, want je doet het samen, maar dat is niet het enige (will to please yourself komt er ook bij)

Het klinkt vast te simpel, maar ze vinden het bijten gewoon lekker
Wantrouwen naar mensen die jute dragen is nou net iets wat je helemaal niet wilt. Als je een manier van trainen zou hebben waarin je dat zou opwekken, dan ben je m.i. verkeerd bezig. Het is een stukje uit de natuurlijke gedragsketen, en wat je juist wilt is dat een jonge hond dat in een situatie vanuit vertrouwen doet, niet vanuit wantrouwen en het "zich niet netjes gedragen" van mensen. Dat laatste hoeven zij niet te bepalen

Ik heb inmiddels heel veel pups gezien in de opzet van het bijten, en het is juist een ding van vertrouwen. Als de hond op de mouw of het kussen of later het KNPV/mondio pak bijt, dan is hij braaf, dan steunt de helper de hond, dan geeft hij hem meer. Mensen die graag en goed pups en jonge honden begeleiden in het bijten, zeggen dat ook, die kruipen a.h.w. in de jonge hond en voelen wat de hond nodig heeft om rustig en vol overgave te bijten, en stemmen dat feilloos af.

Het typische gedrag van een pup of jongen hond die goed begeleid wordt in het bijten, is juist geen agressie richting de persoon die hem laat bijten, maar dat ze er dol op zijn! Zonder die mouw zitten ze dan het liefst bij hem op schoot

Ik herken het zich voldaan voelen van het bijten bij een jonge hond wel van onze eigen honden. Die deden ook allerlei andere oefeningen daarnaast, maar ik denk dat het er gewoon in zit en in hun ontwikkeling past. En die zijn allemaal altijd verder gewoon rustig thuis geweest, stonden nooit te stuiteren behalve op training. Wel hielden ze van versnipperen als jonge hond en dat ging gewoon vanzelf over met de leeftijd. Hier liggen ze op dit moment allebei gewoon los in onze tweede huiskamer en wachten nu tot ik met hen op de bank ga hangen.

Stukje hier in het dorp over straat. Vlak hiervoor liep ze ook zo mee maar vluchtte het gezin dat achter ons liep de straat over omdat ik omdraaide om terug te gaan en ze niet langs haar durfden, want ja het is een herder he met haar 17 hele kilo’s

https://youtu.be/Vtz4yXs6y-Y