Het HondenForum

Hij is inderdaad nooit eigenaar geweest. Het feit dat hij wel gehandeld en geeist heeft als was hij de eigenaar geworden, maakt dat ze op basis van het contract de hond mogen terugnemen. Dat is wat er staat. De stichting is altijd eigenaar gebleven, maar dat is niet direct de grond voor het mogen terughalen en elders plaatsen van de hond. De uitspraak had dus heel anders kunnen zijn als deze meneer zich dat eigendom niet onterecht toegeëigend had

Als hij niet op allerlei manieren had geeist eigenaar te worden, maar alleen has geeist de hond terug te krijgen in bruikleen, was het volgens mij heel anders uitgepakt. Dom.

Fotogravinnetje schreef:Kort samengevat: doordat eiser zich beroepen heeft op het eigendom van de hond, heeft hij contractbreuk gepleegd en derhalve staat de stichting in zijn recht. Dit had heel anders uitgepakt als de eiser uitgegaan was van een bruikleencontract en op basis daarvan gehandeld en het kort geding aangespannen had

Ik denk het niet, want dan was nog steeds Zalikas ondubbelzinnig eigenaar geweest van de hond, dat betwist de rechter nergens en de motivatie om officieel eigenaar te willen blijven, wordt door de rechter ook billijk verklaard:

Voor zover [Eiser] heeft willen betogen dat naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is dat Zalikas zich op het beding beroept kan dat standpunt evenmin worden gevolgd. De verklaring die Zalikas voor de constructie heeft gegeven, namelijk dat zij alleen effectief het welzijn van de honden die aan haar zorgen worden toevertrouwd kan bewaken als zij eigenaar blijft, komt de voorzieningenrechter niet onaannemelijk voor. Hiertegenover legt de enkele wens van [Eiser] om weer met Sunday te worden herenigd te weinig gewicht in de schaal.

Er worden meerdere redenen genoemd waarom Zalikas in het gelijk is gesteld, waaronder dat de eiser contractbreuk heeft gepleegd door de chip op zijn naam te zetten. Maar daarnaast blijft het feit dat Zalikas de rechtmatige eigenaar is en dat wordt in de andere bepalingen steeds bevestigd.

Nou ja, het is in ieder geval wel weer jammer, dat deze stichting zich op die manier heeft ingedekt met dit soort contract.
Want je mag betalen om op te vangen, waarbij je de kosten van de hond ( voer, dierenartskosten), MOET betalen, en waarbij de opvang blijkbaar door de stichting ook ontbonden Kan worden.

Je kan dus wel betalen (vergoeding, zorg en medische zorg) voor de hond, maar zekerheid dat de hond bij jou blijft, heb je dus niet.

En je moet alles doorvertellen aan die stichting, volgens contract. Doe je dat, ben je misschien je hond kwijt. Doe je dat niet, kan je dus op gronden van het contract ook de hond kwijt zijn.

Heel ver wegblijven van stichtingen met bruikleencontracten dus...

Waarschijnlijk speelt het gegeven dat een hond wettelijk nog steeds als een ding wordt gezien hier een rol. Er wordt toch vooral gekeken naar eigendom en niet zo zeer naar het welzijn van de hond. Misschien is die nu beter af waar die nu zit, beide partijen lijken toch vooral uit te zijn geweest op hun gelijk willen halen en wie de macht heeft over de hond. Dus ook zij benaderden het dier op een bepaald niveau als een ding.

kooi schreef:Toch snap ik niet waarom die stichting per se die hond niet wilde teruggeven.

Omdat sommige stichtingen bestaan uit van die wereldvreemde, idealistische en er vreemde ideeen op nahoudende hondjesredders. Die halen honden terug als ze er achter komen dat je een bench gebruikt bijvoorbeeld, omdat ze dat een gevangenis vinden. Dat zijn van die mensen die er bijzonder strikte ideeen op na houden over hoe je voor een hond zorgt en die niet open staan voor andere inzichten. En die bij alles wat ook maar enigszins afwijkt van wat zij goed vinden direct moord en brand en dierenmishandeling roepen. Totaal geschift, maar helaas, als ze een solide contract hebben opgesteld staan ze nog in hun recht ook, ookal slaat het voor het belang van de hond (of het adoptie/'bruikleen'baasje) nergens op.

kooi schreef: Enfin ik hoop nu dat de urban legend dat stichtingen en hun contracten machteloos zijn, uit de wereld verdwijnt.

Inderdaad. Ik ben zelf ook erg naief geweest, maar gelukkig zonder nare gevolgen.
Lily zat bij een vriendin van een vriendin, die een officieuze stichting heeft. Deze vrouw had kanker en opeens 9 honden in opvang / bezit en voor de eersten zocht ze zsm opvang. Zo kwam Lily bij ons. De stichting deed er niks aan om voor Lily een permanente baas te vinden en na 3 maanden was Lily nog steeds bij ons. We besloten haar te adopten en op het moment dat ik kwam betalen, kreeg ik opeens een drie pagina's lang contract onder mijn neus. Dat teken je dan, althans ik.
Later heb ik het pas goed gelezen. En inderdaad, allerlei plichten voor de eigenaar en slechts rechten voor de stichting. Ik moet de stichting zelfs direct op de hoogte brengen als ik verhuis.

DeDiana schreef:

Fotogravinnetje schreef:Kort samengevat: doordat eiser zich beroepen heeft op het eigendom van de hond, heeft hij contractbreuk gepleegd en derhalve staat de stichting in zijn recht. Dit had heel anders uitgepakt als de eiser uitgegaan was van een bruikleencontract en op basis daarvan gehandeld en het kort geding aangespannen had

Ik denk het niet, want dan was nog steeds Zalikas ondubbelzinnig eigenaar geweest van de hond, dat betwist de rechter nergens en de motivatie om officieel eigenaar te willen blijven, wordt door de rechter ook billijk verklaard:

Voor zover [Eiser] heeft willen betogen dat naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is dat Zalikas zich op het beding beroept kan dat standpunt evenmin worden gevolgd. De verklaring die Zalikas voor de constructie heeft gegeven, namelijk dat zij alleen effectief het welzijn van de honden die aan haar zorgen worden toevertrouwd kan bewaken als zij eigenaar blijft, komt de voorzieningenrechter niet onaannemelijk voor. Hiertegenover legt de enkele wens van [Eiser] om weer met Sunday te worden herenigd te weinig gewicht in de schaal.

Er worden meerdere redenen genoemd waarom Zalikas in het gelijk is gesteld, waaronder dat de eiser contractbreuk heeft gepleegd door de chip op zijn naam te zetten. Maar daarnaast blijft het feit dat Zalikas de rechtmatige eigenaar is en dat wordt in de andere bepalingen steeds bevestigd.

Daarom zeg ik ook: als het proces niet gegaan was om eigendom, maar of de hond weer terug naar de adoptant moest, dan had het waarschijnlijk anders uitgepakt. Nu ging het om wie de eigenaar was. En dat is duidelijk: Zalikas. Het doel was de hond terug te krijgen, zoals afgesproken was. Als de adoptant gehandeld had als opvanger, zoals in het contract staat, had Zalikas waarschijnlijk geen grond gehad het contract te ontbinden. Nu overduidelijk wel

Als ik zo even lees bij twee willekeurige stichtingen, staat er bij de een geen contract op de website zelf. En bij de andere een adoptie contract, waarbij dat eigenlijk ook een bruikleen contract is.

Verder staat er bij stichtingen toch altijd wel, dat de stichting eigenaar blijft.

Ik denk dus dat er nu gewoon betere rechtsgeldige contracten bij stichtingen zijn, waardoor de adoptant, of eigenlijk de opvang blijkt zo, dus aan het kortere eind trekt. Best wel verontrustend vind ik dit. Mijn vertrouwen om een buitenlands hondje in de toekomst te willen, is er wel minder om geworden.
Het zal allemaal staan of vallen, met hoe goed het klikt tussen de mensen van de stichting en jezelf. Zo lijkt het.

Fotogravinnetje schreef:

DeDiana schreef:

Fotogravinnetje schreef:Kort samengevat: doordat eiser zich beroepen heeft op het eigendom van de hond, heeft hij contractbreuk gepleegd en derhalve staat de stichting in zijn recht. Dit had heel anders uitgepakt als de eiser uitgegaan was van een bruikleencontract en op basis daarvan gehandeld en het kort geding aangespannen had

Ik denk het niet, want dan was nog steeds Zalikas ondubbelzinnig eigenaar geweest van de hond, dat betwist de rechter nergens en de motivatie om officieel eigenaar te willen blijven, wordt door de rechter ook billijk verklaard:

Voor zover [Eiser] heeft willen betogen dat naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is dat Zalikas zich op het beding beroept kan dat standpunt evenmin worden gevolgd. De verklaring die Zalikas voor de constructie heeft gegeven, namelijk dat zij alleen effectief het welzijn van de honden die aan haar zorgen worden toevertrouwd kan bewaken als zij eigenaar blijft, komt de voorzieningenrechter niet onaannemelijk voor. Hiertegenover legt de enkele wens van [Eiser] om weer met Sunday te worden herenigd te weinig gewicht in de schaal.

Er worden meerdere redenen genoemd waarom Zalikas in het gelijk is gesteld, waaronder dat de eiser contractbreuk heeft gepleegd door de chip op zijn naam te zetten. Maar daarnaast blijft het feit dat Zalikas de rechtmatige eigenaar is en dat wordt in de andere bepalingen steeds bevestigd.

Daarom zeg ik ook: als het proces niet gegaan was om eigendom, maar of de hond weer terug naar de adoptant moest, dan had het waarschijnlijk anders uitgepakt. Nu ging het om wie de eigenaar was. En dat is duidelijk: Zalikas. Het doel was de hond terug te krijgen, zoals afgesproken was. Als de adoptant gehandeld had als opvanger, zoals in het contract staat, had Zalikas waarschijnlijk geen grond gehad het contract te ontbinden. Nu overduidelijk wel

Dat zou best eens kunnen.

Emma schreef:Als ik zo even lees bij twee willekeurige stichtingen, staat er bij de een geen contract op de website zelf. En bij de andere een adoptie contract, waarbij dat eigenlijk ook een bruikleen contract is.

Verder staat er bij stichtingen toch altijd wel, dat de stichting eigenaar blijft.

Ik denk dus dat er nu gewoon betere rechtsgeldige contracten bij stichtingen zijn, waardoor de adoptant, of eigenlijk de opvang blijkt zo, dus aan het kortere eind trekt. Best wel verontrustend vind ik dit. Mijn vertrouwen om een buitenlands hondje in de toekomst te willen, is er wel minder om geworden.
Het zal allemaal staan of vallen, met hoe goed het klikt tussen de mensen van de stichting en jezelf. Zo lijkt het.

Ik zou er nooit aan beginnen op grond van zo’n contract. Als ze zo graag eigenaar willen blijven, prima, maar dan gaan ze er ook maar zelf voor zorgen.

Emma schreef:Als ik zo even lees bij twee willekeurige stichtingen, staat er bij de een geen contract op de website zelf. En bij de andere een adoptie contract, waarbij dat eigenlijk ook een bruikleen contract is.

Verder staat er bij stichtingen toch altijd wel, dat de stichting eigenaar blijft.

Ik denk dus dat er nu gewoon betere rechtsgeldige contracten bij stichtingen zijn, waardoor de adoptant, of eigenlijk de opvang blijkt zo, dus aan het kortere eind trekt. Best wel verontrustend vind ik dit. Mijn vertrouwen om een buitenlands hondje in de toekomst te willen, is er wel minder om geworden.
Het zal allemaal staan of vallen, met hoe goed het klikt tussen de mensen van de stichting en jezelf. Zo lijkt het.

Toch zijn die stichtingen er wel gewoon hoor, waarbij je officieel eigenaar wordt en die het contract gewoon op hun website hebben staan. Maar je kunt natuurlijk ook onderhandelen over een contract, je hoeft er niet klakkeloos mee akkoord te gaan.

Ik dacht, ik kijk het even na, en ik heb Izzie ook alleen in bruikleen.

DeDiana schreef:

Emma schreef:Als ik zo even lees bij twee willekeurige stichtingen, staat er bij de een geen contract op de website zelf. En bij de andere een adoptie contract, waarbij dat eigenlijk ook een bruikleen contract is.

Verder staat er bij stichtingen toch altijd wel, dat de stichting eigenaar blijft.

Ik denk dus dat er nu gewoon betere rechtsgeldige contracten bij stichtingen zijn, waardoor de adoptant, of eigenlijk de opvang blijkt zo, dus aan het kortere eind trekt. Best wel verontrustend vind ik dit. Mijn vertrouwen om een buitenlands hondje in de toekomst te willen, is er wel minder om geworden.
Het zal allemaal staan of vallen, met hoe goed het klikt tussen de mensen van de stichting en jezelf. Zo lijkt het.

Toch zijn die stichtingen er wel gewoon hoor, waarbij je officieel eigenaar wordt en die het contract gewoon op hun website hebben staan. Maar je kunt natuurlijk ook onderhandelen over een contract, je hoeft er niet klakkeloos mee akkoord te gaan.

De eerste regel van het contract dat we getekend hebben voor Abel, luidt: "Contractant verklaart de hond in eigendom te nemen en de volle verantwoording voor de hond over te nemen, waarbij onderstaande punten in acht genomen worden:..."

Dus ik ben officieel eigenaar van Abel

Onze contactpersoon vertelde tijdens zijn toelichting op het contract dat bij woorden als 'adoptie' direct een alarmbel moet gaan rinkelen. Honden kunnen niet geadopteerd worden namelijk, honden worden gekocht (of niet). Ik weet niet of het zo zwart-wit is hoor, maar het is blijkbaar wel iets om alert op te zijn.

natalie schreef:

DeDiana schreef:

Emma schreef:Als ik zo even lees bij twee willekeurige stichtingen, staat er bij de een geen contract op de website zelf. En bij de andere een adoptie contract, waarbij dat eigenlijk ook een bruikleen contract is.

Verder staat er bij stichtingen toch altijd wel, dat de stichting eigenaar blijft.

Ik denk dus dat er nu gewoon betere rechtsgeldige contracten bij stichtingen zijn, waardoor de adoptant, of eigenlijk de opvang blijkt zo, dus aan het kortere eind trekt. Best wel verontrustend vind ik dit. Mijn vertrouwen om een buitenlands hondje in de toekomst te willen, is er wel minder om geworden.
Het zal allemaal staan of vallen, met hoe goed het klikt tussen de mensen van de stichting en jezelf. Zo lijkt het.

Toch zijn die stichtingen er wel gewoon hoor, waarbij je officieel eigenaar wordt en die het contract gewoon op hun website hebben staan. Maar je kunt natuurlijk ook onderhandelen over een contract, je hoeft er niet klakkeloos mee akkoord te gaan.

De eerste regel van het contract dat we getekend hebben voor Abel, luidt: "Contractant verklaart de hond in eigendom te nemen en de volle verantwoording voor de hond over te nemen, waarbij onderstaande punten in acht genomen worden:..."

Dus ik ben officieel eigenaar van Abel

Onze contactpersoon vertelde tijdens zijn toelichting op het contract dat bij woorden als 'adoptie' direct een alarmbel moet gaan rinkelen. Honden kunnen niet geadopteerd worden namelijk, honden worden gekocht (of niet). Ik weet niet of het zo zwart-wit is hoor, maar het is blijkbaar wel iets om alert op te zijn.

Wat je contactpersoon zei, is juist. Een hond is in jurudische zin een ‘zaak’, en die kun je niet adopteren. Mensen bij ons in de straat hebben ook een hondje uit het buitenland. Zij hebben het hondje gekocht en zijn daarmee eigenaar, zo worden ze ook aangeduid in het contract, met alle verantwoordelijkheden van dien. Maar de stichting behoudt zich het recht voor om de hond zonder nadere opgaaf van redenen ‘terug te vorderen’. Dát kan dus niet. Vorderen kun je alleen als er een schuld is, en die is er niet want de hond is betaald en heeft een nieuwe eigenaar. Als je iets koopt in een winkel, kan die winkel ook niet zomaar het gekochte terugvorderen.

jvanringen schreef:

natalie schreef:

DeDiana schreef:

Emma schreef:Als ik zo even lees bij twee willekeurige stichtingen, staat er bij de een geen contract op de website zelf. En bij de andere een adoptie contract, waarbij dat eigenlijk ook een bruikleen contract is.

Verder staat er bij stichtingen toch altijd wel, dat de stichting eigenaar blijft.

Ik denk dus dat er nu gewoon betere rechtsgeldige contracten bij stichtingen zijn, waardoor de adoptant, of eigenlijk de opvang blijkt zo, dus aan het kortere eind trekt. Best wel verontrustend vind ik dit. Mijn vertrouwen om een buitenlands hondje in de toekomst te willen, is er wel minder om geworden.
Het zal allemaal staan of vallen, met hoe goed het klikt tussen de mensen van de stichting en jezelf. Zo lijkt het.

Toch zijn die stichtingen er wel gewoon hoor, waarbij je officieel eigenaar wordt en die het contract gewoon op hun website hebben staan. Maar je kunt natuurlijk ook onderhandelen over een contract, je hoeft er niet klakkeloos mee akkoord te gaan.

De eerste regel van het contract dat we getekend hebben voor Abel, luidt: "Contractant verklaart de hond in eigendom te nemen en de volle verantwoording voor de hond over te nemen, waarbij onderstaande punten in acht genomen worden:..."

Dus ik ben officieel eigenaar van Abel

Onze contactpersoon vertelde tijdens zijn toelichting op het contract dat bij woorden als 'adoptie' direct een alarmbel moet gaan rinkelen. Honden kunnen niet geadopteerd worden namelijk, honden worden gekocht (of niet). Ik weet niet of het zo zwart-wit is hoor, maar het is blijkbaar wel iets om alert op te zijn.

Wat je contactpersoon zei, is juist. Een hond is in jurudische zin een ‘zaak’, en die kun je niet adopteren. Mensen bij ons in de straat hebben ook een hondje uit het buitenland. Zij hebben het hondje gekocht en zijn daarmee eigenaar, zo worden ze ook aangeduid in het contract, met alle verantwoordelijkheden van dien. Maar de stichting behoudt zich het recht voor om de hond zonder nadere opgaaf van redenen ‘terug te vorderen’. Dát kan dus niet. Vorderen kun je alleen als er een schuld is, en die is er niet want de hond is betaald en heeft een nieuwe eigenaar. Als je iets koopt in een winkel, kan die winkel ook niet zomaar het gekochte terugvorderen.

Nee, inderdaad niet zonder meer. Maar er kunnen volgens de wet wel degelijk voorwaarden gesteld worden aan een koopovereenkomst. Bij het schenden van die voorwaarden, kan de overeenkomst dus ontbonden worden. Maar dan moeten daar dus wel goede gronden voor zijn en duidelijk zijn omschreven wat die ontbindende voorwaarden inhouden.

Frootje schreef:

Emma schreef:Als ik zo even lees bij twee willekeurige stichtingen, staat er bij de een geen contract op de website zelf. En bij de andere een adoptie contract, waarbij dat eigenlijk ook een bruikleen contract is.

Verder staat er bij stichtingen toch altijd wel, dat de stichting eigenaar blijft.

Ik denk dus dat er nu gewoon betere rechtsgeldige contracten bij stichtingen zijn, waardoor de adoptant, of eigenlijk de opvang blijkt zo, dus aan het kortere eind trekt. Best wel verontrustend vind ik dit. Mijn vertrouwen om een buitenlands hondje in de toekomst te willen, is er wel minder om geworden.
Het zal allemaal staan of vallen, met hoe goed het klikt tussen de mensen van de stichting en jezelf. Zo lijkt het.

Ik denk dat het op zich wel meevalt hoor. Wij hebben op zich altijd contracten bij onze honden gehad waarbij de stichting eigenaar bleef, en die hebben zelfs nog nooit verder naar onze honden gevraagd nadat de proefperiode voorbij was. Die hadden het druk genoeg met het plaatsen van nieuwe honden. Het kan dus duidelijk inderdaad wel, maar ik denk niet dat dit nu iets is wat dagelijks voorkomt. Maar ik denk dat ik deze stichting in het vervolg maar oversla. Vind het maar een vreemd verhaal.

ik wist het wel als ik een hond in bruikleen had. Als hij dan ziek werd kon de eigenaar mooi zorgen dat hij weer beter werd. Ik heb namelijk een gezonde hond in bruikleen. Mochten ze daarin nalatig zijn dan schenden ze het contract en is de hond van mij.

Frootje schreef:

Emma schreef:Als ik zo even lees bij twee willekeurige stichtingen, staat er bij de een geen contract op de website zelf. En bij de andere een adoptie contract, waarbij dat eigenlijk ook een bruikleen contract is.

Verder staat er bij stichtingen toch altijd wel, dat de stichting eigenaar blijft.

Ik denk dus dat er nu gewoon betere rechtsgeldige contracten bij stichtingen zijn, waardoor de adoptant, of eigenlijk de opvang blijkt zo, dus aan het kortere eind trekt. Best wel verontrustend vind ik dit. Mijn vertrouwen om een buitenlands hondje in de toekomst te willen, is er wel minder om geworden.
Het zal allemaal staan of vallen, met hoe goed het klikt tussen de mensen van de stichting en jezelf. Zo lijkt het.

Ik denk dat het op zich wel meevalt hoor. Wij hebben op zich altijd contracten bij onze honden gehad waarbij de stichting eigenaar bleef, en die hebben zelfs nog nooit verder naar onze honden gevraagd nadat de proefperiode voorbij was. Die hadden het druk genoeg met het plaatsen van nieuwe honden. Het kan dus duidelijk inderdaad wel, maar ik denk niet dat dit nu iets is wat dagelijks voorkomt. Maar ik denk dat ik deze stichting in het vervolg maar oversla. Vind het maar een vreemd verhaal.

Weet je wat het is.
In beide mij nu bekende situaties waar de stichting in het gelijk gesteld is, hadden ze geen keuze. Ze zijn zelf voor de rechter gedaagd en liepen het risico de zaak te verliezen en voor de gerechtskosten op te draaien.

Beter kun je gewoon weigeren de hond terug te geven en laat de stichting dan maar de gang naar de rechter maken. Dat doen ze echt niet vaker dan een of twee keer, want als ze verliezen kost hen hun teveel geld.

Volgens mij hebben ze dat idee opgedaan doordat asiels ook altijd op papier eigenaar blijven van geplaatste honden. Ik heb een poosje huisbezoek van geplaatste asieldieren afgelegd. Je wil niet weten hoe vaak ik voor niets aan de deur kwam omdat het dier alweer weg was. Die hadden ze dan zelf toch herplaatst. De dierenbescherming deed daar uiteindelijk niets mee. Was te tijdrovend, te duur en waarschijnlijk zinloos, want weg is weg.

Had ik een hond met zo'n onredelijk bruikleencontract, dan zou ik een verhuizing zeker niet doorgeven. En misschien zou ik de hond zelf een poosje bij anderen onderbrengen en zeggen dat die weggelopen was. Ja, zo erg joh, amivedi ingeschakeld, overal gezocht, flyers opgehangen. Maar helaas, niet meer terug gevonden.

De mevrouw waar ik Yuna van heb, die heeft zich afgescheiden van een paar stichtingen waarin zij actief was en heeft zelf en samenwerkingsverband met dat asiel in Roemenië. Zij mag 20 hondjes per jaar legaal naar Nederland halen en adverteert op de ' verhuisdierensite'. Ik heb haar een door mij opgestelde afstandsverklaring laten tekenen. Rien ne va plus, die hond is van mij, niet meer van u. Maar dat was wel een doortastende en nuchtere dame. Met een groot hart voor dieren, dat dan weer wel.

Mijn advies zou dan ook zijn aan iemand die overweegt en buitenlandertje bij zich te nemen: kijk op 'verhuisdieren', dat kost je een keer 20 euro om ergens op te mogen reageren, maar dat is wel de moeite waard. En door die kosten net iets betrouwbaarder dan marktplaats.

DeDiana schreef:

jvanringen schreef: (...) Een hond is in jurudische zin een ‘zaak’, en die kun je niet adopteren. Mensen bij ons in de straat hebben ook een hondje uit het buitenland. Zij hebben het hondje gekocht en zijn daarmee eigenaar, zo worden ze ook aangeduid in het contract, met alle verantwoordelijkheden van dien. Maar de stichting behoudt zich het recht voor om de hond zonder nadere opgaaf van redenen ‘terug te vorderen’. Dát kan dus niet. Vorderen kun je alleen als er een schuld is, en die is er niet want de hond is betaald en heeft een nieuwe eigenaar. Als je iets koopt in een winkel, kan die winkel ook niet zomaar het gekochte terugvorderen.

Nee, inderdaad niet zonder meer. Maar er kunnen volgens de wet wel degelijk voorwaarden gesteld worden aan een koopovereenkomst. Bij het schenden van die voorwaarden, kan de overeenkomst dus ontbonden worden. Maar dan moeten daar dus wel goede gronden voor zijn en duidelijk zijn omschreven wat die ontbindende voorwaarden inhouden.

Als de hond eenmaal is verkocht en de verkoper het geld ontvangen heeft, kan hij de koop niet meer ongedaan maken, en hij kan ook geen rechten meer op de hond doen gelden. De koper kan de koop wél ongedaan maken als de hond niet aan de omschrijving voldoet.

Maar waarom accepteren mensen dit?

Ik bedoel. Als niemand meer een hond wil die niet zijn eigendom is, dan stappen stichtingen toch snel genoeg van die schijnconstructies af?

Shiloh86 schreef:Maar waarom accepteren mensen dit?

Ik bedoel. Als niemand meer een hond wil die niet zijn eigendom is, dan stappen stichtingen toch snel genoeg van die schijnconstructies af?

Ik snap het ook niet, ik zou er nooit aan beginnen. Maar uit deze rechtszaak bleek ook dat de eiser het contract totaal niet begrepen had.

jvanringen schreef:

DeDiana schreef:

jvanringen schreef: (...) Een hond is in jurudische zin een ‘zaak’, en die kun je niet adopteren. Mensen bij ons in de straat hebben ook een hondje uit het buitenland. Zij hebben het hondje gekocht en zijn daarmee eigenaar, zo worden ze ook aangeduid in het contract, met alle verantwoordelijkheden van dien. Maar de stichting behoudt zich het recht voor om de hond zonder nadere opgaaf van redenen ‘terug te vorderen’. Dát kan dus niet. Vorderen kun je alleen als er een schuld is, en die is er niet want de hond is betaald en heeft een nieuwe eigenaar. Als je iets koopt in een winkel, kan die winkel ook niet zomaar het gekochte terugvorderen.

Nee, inderdaad niet zonder meer. Maar er kunnen volgens de wet wel degelijk voorwaarden gesteld worden aan een koopovereenkomst. Bij het schenden van die voorwaarden, kan de overeenkomst dus ontbonden worden. Maar dan moeten daar dus wel goede gronden voor zijn en duidelijk zijn omschreven wat die ontbindende voorwaarden inhouden.

Als de hond eenmaal is verkocht en de verkoper het geld ontvangen heeft, kan hij de koop niet meer ongedaan maken, en hij kan ook geen rechten meer op de hond doen gelden. De koper kan de koop wél ongedaan maken als de hond niet aan de omschrijving voldoet.

Volgens mij klopt dit niet. Een koopovereenkomst kan ontbonden worden op grond van de normale regels voor het ontbinden van een overeenkomst (waaronder: één van beide partijen houdt zich niet aan de gemaakte afspraken in de overeenkomst). Maar goed, dit wordt wellicht te specifiek en ik ben geen rechtsgeleerde, dus ik durf daar verder niets met zekerheid over te zeggen
In het geval van deze bruikleenovereenkomst is het in ieder geval niet van toepassing.

jvanringen schreef:

Shiloh86 schreef:Maar waarom accepteren mensen dit?

Ik bedoel. Als niemand meer een hond wil die niet zijn eigendom is, dan stappen stichtingen toch snel genoeg van die schijnconstructies af?

Ik snap het ook niet, ik zou er nooit aan beginnen. Maar uit deze rechtszaak bleek ook dat de eiser het contract totaal niet begrepen had.

Ik heb mijn tweede hond uit een Nederlands asiel en bij beiden een bruikleen-contract getekend. Oke, ik wist niet heel veel beter maar denk ook nu nog naïef dat het zo'n vaart niet zal lopen

Ik realiseer me overigens nu pas dat ik bij de eerste in gebreke ben gebleven omdat ik ze niet gemeld heb dat Luna in 2011 is gaan hemelen, na 12 jaar bij mij. Ik verwacht geen verdere opvolging.

jvanringen schreef:

Emma schreef:Als ik zo even lees bij twee willekeurige stichtingen, staat er bij de een geen contract op de website zelf. En bij de andere een adoptie contract, waarbij dat eigenlijk ook een bruikleen contract is.

Verder staat er bij stichtingen toch altijd wel, dat de stichting eigenaar blijft.

Ik denk dus dat er nu gewoon betere rechtsgeldige contracten bij stichtingen zijn, waardoor de adoptant, of eigenlijk de opvang blijkt zo, dus aan het kortere eind trekt. Best wel verontrustend vind ik dit. Mijn vertrouwen om een buitenlands hondje in de toekomst te willen, is er wel minder om geworden.
Het zal allemaal staan of vallen, met hoe goed het klikt tussen de mensen van de stichting en jezelf. Zo lijkt het.

Ik zou er nooit aan beginnen op grond van zo’n contract. Als ze zo graag eigenaar willen blijven, prima, maar dan gaan ze er ook maar zelf voor zorgen.

Precies...

Izzie_Anneke schreef:

jvanringen schreef:

Shiloh86 schreef:Maar waarom accepteren mensen dit?

Ik bedoel. Als niemand meer een hond wil die niet zijn eigendom is, dan stappen stichtingen toch snel genoeg van die schijnconstructies af?

Ik snap het ook niet, ik zou er nooit aan beginnen. Maar uit deze rechtszaak bleek ook dat de eiser het contract totaal niet begrepen had.

Ik heb mijn tweede hond uit een Nederlands asiel en bij beiden een bruikleen-contract getekend. Oke, ik wist niet heel veel beter maar denk ook nu nog naïef dat het zo'n vaart niet zal lopen

Dat is natuurlijk in veruit de meeste gevallen ook zo. Het is ook niet zo dat er wekelijks zulke rechtszaken zijn of ik geregeld hoor van honden die bij 'bruikleenbazen' zijn weggehaald. Beter nog: ik hoor het nooit (gelukkig), met uitzondering van een vrij recente kwestie waarbij meerdere honden zijn weggehaald bij een opvangadres waar ze werden verwaarloosd. Maar ik hoop wel dat het voor mensen een wake up call is dat het in theorie wel kán en dat ze - mochten er ooit serieuze problemen ontstaan die tot een rechtszaak komen - met lege handen staan. Dus even goed kijken wat je nou eigenlijk ondertekent en in gesprek gaan over bepalingen waarin je je niet kunt vinden.

Als je de hond hebt gewoon nooit meer contact opnemen met de stichting... klaar.

Bruikleen? *Schrapt stichtingen van toekomstlijst*

DeDiana schreef:

Izzie_Anneke schreef:

jvanringen schreef:

Shiloh86 schreef:Maar waarom accepteren mensen dit?

Ik bedoel. Als niemand meer een hond wil die niet zijn eigendom is, dan stappen stichtingen toch snel genoeg van die schijnconstructies af?

Ik snap het ook niet, ik zou er nooit aan beginnen. Maar uit deze rechtszaak bleek ook dat de eiser het contract totaal niet begrepen had.

Ik heb mijn tweede hond uit een Nederlands asiel en bij beiden een bruikleen-contract getekend. Oke, ik wist niet heel veel beter maar denk ook nu nog naïef dat het zo'n vaart niet zal lopen

Dat is natuurlijk in veruit de meeste gevallen ook zo. Het is ook niet zo dat er wekelijks zulke rechtszaken zijn of ik geregeld hoor van honden die bij 'bruikleenbazen' zijn weggehaald. Beter nog: ik hoor het nooit (gelukkig), met uitzondering van een vrij recente kwestie waarbij meerdere honden zijn weggehaald bij een opvangadres waar ze werden verwaarloosd. Maar ik hoop wel dat het voor mensen een wake up call is dat het in theorie wel kán en dat ze - mochten er ooit serieuze problemen ontstaan die tot een rechtszaak komen - met lege handen staan. Dus even goed kijken wat je nou eigenlijk ondertekent en in gesprek gaan over bepalingen waarin je je niet kunt vinden.

Nou ja, misschien denk ik er inderdaad te makkelijk over omdat ik me echt niet kan voorstellen dat iemand gronden zou vinden om de Izzie hier weg te halen. En ik wilde per se haar. Heb ergens vandaag een foto opgezocht van de dag dat ik haar ophaalde, het was meteen mijn hond. En zo voelt het ook, bruikleen of niet

Izzie_Anneke schreef:Nou ja, misschien denk ik er inderdaad te makkelijk over omdat ik me echt niet kan voorstellen dat iemand gronden zou vinden om de Izzie hier weg te halen. En ik wilde per se haar. Heb ergens vandaag een foto opgezocht van de dag dat ik haar ophaalde, het was meteen mijn hond. En zo voelt het ook, bruikleen of niet.

Uiteraard, lijkt mij de logica zelf.

Het onderwerp mbt eigendomsrecht van opvanghonden komt ook ter sprake in dit artikel van Dogzine:
http://dogzine.nl/nl/nieuwsartikelen/op ... dom-en-dus

Is niet bepaald reclame voor bewuste stichting, zelfs al hebben ze de wet aan hun kant. Naar de eigenaar vind ik het oneerlijk gezien de stichting blijkbaar beloofd heeft om de hond terug te geven na volledige genezing. Die belofte zal wel niet op papier staan