Re: Tomas 16-9-2003/ 6-4-2018
Geplaatst: 10 apr 2018 19:34
Dag Tomas, rust zacht.
Heel veel sterkte gewenst.
Heel veel sterkte gewenst.
Het HondenForum
Tomas 16-9-2003/ 6-4-2018
Pagina 4 van 4
Re: Tomas 16-9-2003/ 6-4-2018
Geplaatst: 10 apr 2018 20:40
Heel veel sterkte
Re: Tomas 16-9-2003/ 6-4-2018
Geplaatst: 11 apr 2018 08:50
Bedankt. Het went maar moeilijk. Misschien ook omdat Sancho hem duidelijk mist.
Ik hou nu wel tijd over.Dat is ook raar. Maar we weten allemaal dat het uiteindelijk overgaat. Gelukkig maar.
Anders zouden we nooit meer een hond nemen
Ik hou nu wel tijd over.Dat is ook raar. Maar we weten allemaal dat het uiteindelijk overgaat. Gelukkig maar.
Anders zouden we nooit meer een hond nemen
Re: Tomas 16-9-2003/ 6-4-2018
Geplaatst: 13 apr 2018 18:01
Sterkte
Re: Tomas 16-9-2003/ 6-4-2018
Geplaatst: 14 apr 2018 09:40
heel veel sterkte .
wat een mooie leeftijd heeft hij mogen behalen.
. wat een mooie leeftijd heeft hij mogen behalen.
Re: Tomas 16-9-2003/ 6-4-2018
Geplaatst: 14 apr 2018 14:32
Wat heb je prachtig over hem geschreven, maar dat is jou wel toevertrouwd.
Heel veel sterkte met het gemis
Heel veel sterkte met het gemis
Re: Tomas 16-9-2003/ 6-4-2018
Geplaatst: 15 apr 2018 00:15
Heel veel sterkte
Re: Tomas 16-9-2003/ 6-4-2018
Geplaatst: 15 apr 2018 21:19
Heel veel sterkte
Re: Tomas 16-9-2003/ 6-4-2018
Geplaatst: 18 apr 2018 21:09
Bedankt!
Vandaag heb ik het plekje op het terras waar hij zijn laatste zucht slaakte wat vrolijker gemaakt met een schitterende bougainville. Bij leven zou hij er meteen zijn neus in hebben gestoken en elk blaadje uitgebreid besnuffeld want zo deed hij dat met alle planten die ik meebracht.
Voor op zijn graf heb ik een niet al te grote boomschijf bewerkt door er met een dremel zijn naam en silhouet in te frezen. Die steken we dan tot halverwege in de grond. Uiteindelijk gaat het hout ook op in de natuur, net als hijzelf.
We zijn niet meer voortdurend verdrietig maar missen hem nog steeds.
Sancho is stiller. Of rustiger. Hij ging natuurlijk voordien mee in de onrust van Tomas. Tien maal op een avond naar buiten en zo. We wennen aan een leven zonder Tomas, zonder grote hond. Zonder twee honden. Het is anders. Eerst waren we hondenmensen. Nu een ouder stel met een hondje.
We hebben al vaak aan medewandelaars uit moeten leggen waar "die andere" was. Bijna altijd mensen met een hond of die honden hebben gehad. Iedereen begrijpt het verdriet. Mensen durven om die reden vaak geen hond meer te nemen. En dat begrijp ik best. Voor nu wegen wat mij betreft de mooie jaren die je samen met een hond mag hebben veel zwaarder maar het verdriet kan je compleet onderuit halen en je veerkracht om dat te boven te komen wordt toch minder.
Het is best veel makkelijker hoor, daar zijn we ook eerlijk in. Veel minder werk, vooral na die bloederige laatste maanden. Minder zand en haren in huis. Geen grote voerton meer nodig. Minder was. Veel minder! Meer plaats in de auto.Meer plaats op de bank al maakt Sancho zich nu extra lang.
Ik zou het stiekem toch graag ruilen tegen een nog gezonde Tomas.
Maar aangezien alles eindig is moeten we ons er bij neer leggen, zoals ieder hondenbaasje dat ooit zal moeten.
We nemen Sancho mee en genieten van een goed terras, met Sancho tevreden knagend op een kluif aan onze voeten. En we doen beiden alsof we dit veel fijner vinden. Maar we weten van elkaar dat we onszelf dat maar inpraten en elkaar iets wijsmaken. Het schrijnt nog teveel om dit echt leuk te vinden.
Maar het wordt elke dag beter.
Vandaag heb ik het plekje op het terras waar hij zijn laatste zucht slaakte wat vrolijker gemaakt met een schitterende bougainville. Bij leven zou hij er meteen zijn neus in hebben gestoken en elk blaadje uitgebreid besnuffeld want zo deed hij dat met alle planten die ik meebracht.
Voor op zijn graf heb ik een niet al te grote boomschijf bewerkt door er met een dremel zijn naam en silhouet in te frezen. Die steken we dan tot halverwege in de grond. Uiteindelijk gaat het hout ook op in de natuur, net als hijzelf.
We zijn niet meer voortdurend verdrietig maar missen hem nog steeds.
Sancho is stiller. Of rustiger. Hij ging natuurlijk voordien mee in de onrust van Tomas. Tien maal op een avond naar buiten en zo. We wennen aan een leven zonder Tomas, zonder grote hond. Zonder twee honden. Het is anders. Eerst waren we hondenmensen. Nu een ouder stel met een hondje.
We hebben al vaak aan medewandelaars uit moeten leggen waar "die andere" was. Bijna altijd mensen met een hond of die honden hebben gehad. Iedereen begrijpt het verdriet. Mensen durven om die reden vaak geen hond meer te nemen. En dat begrijp ik best. Voor nu wegen wat mij betreft de mooie jaren die je samen met een hond mag hebben veel zwaarder maar het verdriet kan je compleet onderuit halen en je veerkracht om dat te boven te komen wordt toch minder.
Het is best veel makkelijker hoor, daar zijn we ook eerlijk in. Veel minder werk, vooral na die bloederige laatste maanden. Minder zand en haren in huis. Geen grote voerton meer nodig. Minder was. Veel minder! Meer plaats in de auto.Meer plaats op de bank al maakt Sancho zich nu extra lang.
Ik zou het stiekem toch graag ruilen tegen een nog gezonde Tomas.
Maar aangezien alles eindig is moeten we ons er bij neer leggen, zoals ieder hondenbaasje dat ooit zal moeten.
We nemen Sancho mee en genieten van een goed terras, met Sancho tevreden knagend op een kluif aan onze voeten. En we doen beiden alsof we dit veel fijner vinden. Maar we weten van elkaar dat we onszelf dat maar inpraten en elkaar iets wijsmaken. Het schrijnt nog teveel om dit echt leuk te vinden.
Maar het wordt elke dag beter.
Re: Tomas 16-9-2003/ 6-4-2018
Geplaatst: 19 apr 2018 11:21
Heel veel sterkte
Re: Tomas 16-9-2003/ 6-4-2018
Geplaatst: 19 apr 2018 11:26
Heel veel sterkte...