Het HondenForum

Heel veel sterkte! Wat vreselijk voor jullie!

Heel veel sterkte

Caro. schreef:Iedereen heel erg bedankt voor het medeleven, het wordt zeer gewaardeerd.

Hier is er geen bal aan, echt letterlijk helemaal niks aan: stil, saai, doods, droevig, ellendig.
Logisch ook natuurlijk na al die jaren samen.
Ik weet niet waar ik met het laatste stukje banaan heen moet... nou dan eet ik het maar zelf op of tijdens het koken bedenk
ik me ineens dat ik niks meer 'geheel per ongeluk' hoef te laten vallen. Bij thuiskomst is er geen kwispelende warme hond die
me begroet, maar gewoon niets... nou ja, een stokoude kat die op het moment dus ook nog ziek is
Ik zoek maar afleiding, ben bijna constant bezig, maar eigenlijk ben ik daar ook weer veel te moe voor.
Kortom: ik ben even de weg kwijt en weet me met mezelf geen raad

Och Caro toch....
Dit klinkt zo herkenbaar.

Ik kreeg er in de week na Muis haar overlijden ook nog een vette griep overheen, halverwege de griep ook nog een zere bek met zeurende kies die eindigde in een wortelkanaalbehandeling.
Ziek op de bank zitten zonder hond om je heen is echt de horror....
En daar tussendoor probeer je naar een zinnige manier van invulling te zoeken, maar omdat je moe en ziek bent werkt dat ook niet en het lijkt net alsof alles "on hold" staat.
Alsof ze terugkomt ? Nee...dat weet je dat dat niet gebeurt.
Alsof er iets anders voor in de plaats komt ? ja...maar wat dan ...ik wil voorlopig geen andere hond of een kat of een hamster, dus wil ik het sporten graag weer wat op gaan pakken - maar kan niet - want ziek
Even een bak koffie doen bij Maureen een paar straten verderop... als je er maar even uit bent he? Nou...ook niet echt aantrekkelijk als je nog tegen de 38 aanhangt.
Overdag op mijn werk gaat het allemaal wel, maar ik loop thuis nog steeds onthand, afgesneden en met mijn ziel onder de arm rond.
En iets zegt me dat dat voorlopig ook nog wel zo blijft.
Op zich niet rampzalig, het is elke keer een fase waar je doorheen moet, maar ik vind het wel heel moeilijk bij vlagen.


Dikke knuffel voor jullie...
wat zal je je Apie missen
Ga er maar van uit dat Puchu zich aan gene zijde prima vermaakt met Frau Maus

Ri@ schreef:Heel veel sterkte met het verlies van jullie Puchu.

Ik weet nog dat hij als pupje een mandje had dat hij alle hoeken van kamer liet zien en dat het mandje nooit normaal als een mandje op foto's stond. Meestal binnenstebuiten of omgekeerd. Ik moest daar zo om lachen.

Haha ja dit






en dan deed Kaya er nog een schepje bovenop:

billy schreef:Ik heb hem 1 keer gezien op de puppywandeling op het roggebot, ik weet nog dat ik schrok want die bende van Sonja denderde zo over hem heen

Wat een gemis en heel veel sterkte voor jullie

Ja dat weet ik nog, ze moesten hem steeds hebben toen stelletje ettertjes bij elkaar

Caro. schreef:

Ri@ schreef:Heel veel sterkte met het verlies van jullie Puchu.

Ik weet nog dat hij als pupje een mandje had dat hij alle hoeken van kamer liet zien en dat het mandje nooit normaal als een mandje op foto's stond. Meestal binnenstebuiten of omgekeerd. Ik moest daar zo om lachen.

Haha ja dit






en dan deed Kaya er nog een schepje bovenop:

Ja schattig

mercedes2803 schreef:

Caro. schreef:Iedereen heel erg bedankt voor het medeleven, het wordt zeer gewaardeerd.

Hier is er geen bal aan, echt letterlijk helemaal niks aan: stil, saai, doods, droevig, ellendig.
Logisch ook natuurlijk na al die jaren samen.
Ik weet niet waar ik met het laatste stukje banaan heen moet... nou dan eet ik het maar zelf op of tijdens het koken bedenk
ik me ineens dat ik niks meer 'geheel per ongeluk' hoef te laten vallen. Bij thuiskomst is er geen kwispelende warme hond die
me begroet, maar gewoon niets... nou ja, een stokoude kat die op het moment dus ook nog ziek is
Ik zoek maar afleiding, ben bijna constant bezig, maar eigenlijk ben ik daar ook weer veel te moe voor.
Kortom: ik ben even de weg kwijt en weet me met mezelf geen raad

Och Caro toch....
Dit klinkt zo herkenbaar.

Ik kreeg er in de week na Muis haar overlijden ook nog een vette griep overheen, halverwege de griep ook nog een zere bek met zeurende kies die eindigde in een wortelkanaalbehandeling.
Ziek op de bank zitten zonder hond om je heen is echt de horror....
En daar tussendoor probeer je naar een zinnige manier van invulling te zoeken, maar omdat je moe en ziek bent werkt dat ook niet en het lijkt net alsof alles "on hold" staat.
Alsof ze terugkomt ? Nee...dat weet je dat dat niet gebeurt.
Alsof er iets anders voor in de plaats komt ? ja...maar wat dan ...ik wil voorlopig geen andere hond of een kat of een hamster, dus wil ik het sporten graag weer wat op gaan pakken - maar kan niet - want ziek
Even een bak koffie doen bij Maureen een paar straten verderop... als je er maar even uit bent he? Nou...ook niet echt aantrekkelijk als je nog tegen de 38 aanhangt.
Overdag op mijn werk gaat het allemaal wel, maar ik loop thuis nog steeds onthand, afgesneden en met mijn ziel onder de arm rond.
En iets zegt me dat dat voorlopig ook nog wel zo blijft.
Op zich niet rampzalig, het is elke keer een fase waar je doorheen moet, maar ik vind het wel heel moeilijk bij vlagen.


Dikke knuffel voor jullie...
wat zal je je Apie missen
Ga er maar van uit dat Puchu zich aan gene zijde prima vermaakt met Frau Maus

O gruwels, jij ook nog ziek erbij dus dan voel je je helemaal door god en iedereen verlaten
Ik heb me dinsdag flink vertild, want ik moest en zou Puchu zelf naar het crematorium brengen, dus we hebben hem naar de auto gedragen, maar ik
mag eigenlijk niet zwaar tillen (rug/nek) dus ik kamp sinds die tijd met een knallende koppijn uit mijn nek.

Ja het is net wat je zegt, je zit op iets te wachten, maar geen idee wat. Het klopt niet meer, keer op keer krijg je een schok door je heen als je
weer beseft dat hij er niet is.
Ik kom van boven naar beneden, even Apie kroelen, o nee hij ligt niet op de bank niks te kroelen, weer komt het besef en dan snel weer
afleiding zoeken tot de volgende schok. Zo komt steeds het besef weer even binnen.

Ik wil voorlopig ook geen hond, geen idee wat voorlopig is hoor: weken, maanden, jaren?? geen idee. Ik moet niet denken aan een andere hond,
de enige hond die ik wil knuffelen is Puchu
Er is hier de afgelopen 2.5 jaar zoveel gebeurd, dat ik nu echt merk dat ik tot rust moet komen en even pas op de plaats moet maken.

Jij beterschap en sterkte ook, het komt wel weer goed met ons, we zijn tenslotte echte gammele overlevers

Dag Puchu, rust zacht.
Heel veel sterkte gewenst.

Heel veel sterkte Wat zal het nu leeg zijn in huis!

Sterkte met het verlies van Puchu

Ach wat vreselijk sterkte

oh jeetje wat erg .

Heel veel sterkte

Heel veel sterkte.

Wat vreselijk verdrietig.. heel veel sterkte!

Ongelooflijk, voor mijn gevoel waren het nog niet zo lang geleden nog pupjes.
Nogmaals heel veel sterkte. Wat moet het vreselijk leeg en stil zijn in jullie huis nu

Bedankt allemaal voor het meeleven, heel erg lief!

sirene schreef:Ongelooflijk, voor mijn gevoel waren het nog niet zo lang geleden nog pupjes.
Nogmaals heel veel sterkte. Wat moet het vreselijk leeg en stil zijn in jullie huis nu

Voor mijn gevoel ook, de tijd is echt voorbij gevlogen en hij was ook nog maar net 11 jaar Ik dacht echt dat hij zeker
wel 13, misschien wel 14 jaar zou worden. Super lenig, ik keek er soms jaloers naar hoe hij uit zijn slaap zonder de minste moeite opsprong.
En dan ineens... is het afgelopen
Hij zag er ook de laatste 2 weken gewoon stokoud uit, andere hondeneigenaren vroegen met zo'n scheve blik 'hoe oud is hij nu eigenlijk?' en
dachten echt dat hij 14 was ofzo.

Het is zeker stil, leeg, sombertjes, het huis mist iets, het huis - en wij zeker - missen Puchu

Ik wil jou ook nog sterkte wensen Sonja in alle verwarring en verdriet ben ik dat glad vergeten, maar jij hebt het kereltje ter wereld geholpen
en de beste start gegeven die een hond maar kan hebben. Ook jij moet enorm geschrokken zijn, niemand had dit zo zien aankomen.

rust zacht apie, Puchu, Polderjongen. Dit is voor je baasjes veel te snel gegaan. Maar wat een liefde en lol spreekt er uit de berichten van jullie over hem.

Heel veel sterkte

Wat ontzettend verdrietig Caro! Toen ik het op fb las vanmiddag bedacht ik me dat het zo relatief kort geleden leek dat ik las dat ze naar jullie ging (op een of andere manier trekken de nakerds vaak mijn aandacht ) en nu zijn er al 1 jaar voorbij. Wat verdrietig dat er niet meer inzat voor jullie en Puchu. Sterkte met dit gemist

Dank jullie wel! Ik vind het heel lief al die meelevende reacties, bedankt

De mand is opgeruimd, geen idee of ik ooit voor een andere hond nog dezelfde mand ga gebruiken (was net nieuw), maar we hebben
besloten 'm toch maar te bewaren. Het kleedje er zorgvuldig in, net zoals zijn voerbakken, tuigje en riem.
Alleen het kussen op de bank waar hij altijd met zijn koppie op lag, ligt nog op de bank. Op één of andere manier had ik dat al tijden
niet gewassen en daar ben ik nu heel blij mee, met een totaal verbod op wassen en stofzuigen nu... dat zijn van die dingen waarvan je ooit
weet dat je ze weg moet doen, maar nog even niet aan toe bent.
Dat was zo Puchu: we zeiden altijd 'kijk het verwende kind, z'n koppie moet op een kussentje liggen hoor'

Och, dat hakt erin zeg. Heel veel sterkte met het verlies van jullie Puchu.

Wat een mooi eerbetoon aan jullie Apie, ontroerend. Heel veel sterkte met jullie verlies .

Heel veel sterkte... wat laten ze een gat achter he?

sterkte

Veel sterkte!

Dag Puchu, knapperd... wat een ontzettend leuke hond was het

Sterkte

Heel veel sterkte.

Ach, wat vind ik dit erg voor jullie.
Sterkte

Ach jeetje. Wat jong nog....Sterkte voor jullie.

Veel sterkte...