Het HondenForum

Heel veel sterkte

Wat verdrietig.
Dag Izzy, rust zacht.
Heel veel sterkte gewenst.

Mooi vind ik het om te lezen dat er eerst twijfels waren maar je er daarna helemaal voor bent gegaan. Samen aan alle problemen werken en zo een steeds beter team geworden. Volgens mij heeft ze een prachtig leven bij jullie gehad. Te kort maar krachtig. Mooie blije Izzy! Ik moet altijd een keer extra (of twee of drie) naar je onderschrift kijken. Dat tongetje, die sprong, mooi hondje


Heel veel sterkte

Sterkte

Heel veel sterkte

Bedankt weer allemaal
De ergste klap is wel geweest. Ik merk dat het moment mezelf heel erg tegenviel, veel meer dan ik verwacht had. En nu mis ik haar écht, ik mis de momentjes samen, ik mis haar gebedel als ik kip sta te snijden. Ze zat dan altijd keurig op een afstandje kaarsrecht te wachten en ondertussen in stilte die klote kat te vervloeken die haar dan kopjes kwam geven Maar ik merk ook dat wat ik al die tijd gezegd heb, sinds de diagnose, ook echt waar is. We hebben hier 8 maanden (in de openingspost zei ik 7 maar we hebben gewoon 8 maanden gehad na de diagnose) naar toe kunnen werken en bewust genoten van veel dingen. En ik denk dat dat nu zeker scheelt.

hakunamatata schreef:Mooi vind ik het om te lezen dat er eerst twijfels waren maar je er daarna helemaal voor bent gegaan. Samen aan alle problemen werken en zo een steeds beter team geworden. Volgens mij heeft ze een prachtig leven bij jullie gehad. Te kort maar krachtig. Mooie blije Izzy! Ik moet altijd een keer extra (of twee of drie) naar je onderschrift kijken. Dat tongetje, die sprong, mooi hondje

Heel veel sterkte

Dank je wel! Ja onze band was geweldig Het onderschrift heeft ooit iemand voor mij gemaakt, ik weet niet meer wie, ik kan het onderschriften topic niet meer vinden..

ondanks dat je wist dat het er aan zat te komen is het , als ze werkelijk weg zijn, toch een veel hardere klap dan je gedacht had.
heel veel sterkte.

Wat zal het stil zijn zonder haar. Heel veel sterkte!

Je wist dat het er aan zat te komen, maar dat maakt het gemis niet minder. Gelukkig hebben jullie nog 7 mooie maanden gehad samen. Heel veel sterkte

Rust zacht mooie kleine Izzy. En voor jullie heel veel sterkte

Heel veel sterkte!

Ach die Izzy, ook al veel te jong.
Sterkte!

renee-uk schreef:ondanks dat je wist dat het er aan zat te komen is het , als ze werkelijk weg zijn, toch een veel hardere klap dan je gedacht had.
heel veel sterkte.

Ja zeker, ik heb me daar echt een beetje op verkeken. Ook het gemis van het hebben van een hond valt me veel zwaarder dan verwacht. Ik weet echt niet wat ik met mijn tijd moet.

Hylos schreef:Wat zal het stil zijn zonder haar. Heel veel sterkte!

Ja op de raarste momenten voelt het ineens heel leeg en stil.

Sanner schreef:Ach die Izzy, ook al veel te jong.
Sterkte!

Ja, net als jouw Kiwi Hoe gaat het met jou?

Iedereen weer bedankt voor de lieve berichtjes

Heel veel sterkte

Heel veel sterkte ze heeft nog een hele mooie tijd bij jullie mogen hebben.

Sterkte met het verlies van je Izzy....

Veel sterkte

Dank jullie wel!

Rebble schreef:

renee-uk schreef:ondanks dat je wist dat het er aan zat te komen is het , als ze werkelijk weg zijn, toch een veel hardere klap dan je gedacht had.
heel veel sterkte.

Ja zeker, ik heb me daar echt een beetje op verkeken. Ook het gemis van het hebben van een hond valt me veel zwaarder dan verwacht. Ik weet echt niet wat ik met mijn tijd moet.

Hylos schreef:Wat zal het stil zijn zonder haar. Heel veel sterkte!

Ja op de raarste momenten voelt het ineens heel leeg en stil.

Sanner schreef:Ach die Izzy, ook al veel te jong.
Sterkte!

Ja, net als jouw Kiwi Hoe gaat het met jou?

Iedereen weer bedankt voor de lieve berichtjes

Toen mijn Douscha overleed voelde ik me echt geamputeerd (terwijl ik Lizzy nog had gelukkig). Eén ding wist ik al direct zeker: er moet een nieuwe hond komen. Niet dat ik ook maar een seconde dacht of hoopte dat die mijn Douscha zou kunnen 'vervangen', maar die vreselijk lege plek moest weer opgevuld worden . Een dag later ben ik al naar andere honden op internet gaan kijken; voor mij werkte therapeutisch. Na een kleine drie maanden (door omstandigheden) kwam Amber, mijn zonnestraaltje in een inktzwart jaar
Douscha mis ik nog altijd vreselijk (nu 4 jaar geleden), echt waar, maar Amber wist al vanaf dag één zo diep bij mij binnen te dringen, dat ik me weer 'heel' voelde.

Ik wil je uiteraard absoluut niets aanpraten, alleen maar mijn verhaal delen. Misschien geeft het wat troost

lucie schreef: Toen mijn Douscha overleed voelde ik me echt geamputeerd (terwijl ik Lizzy nog had gelukkig). Eén ding wist ik al direct zeker: er moet een nieuwe hond komen. Niet dat ik ook maar een seconde dacht of hoopte dat die mijn Douscha zou kunnen 'vervangen', maar die vreselijk lege plek moest weer opgevuld worden . Een dag later ben ik al naar andere honden op internet gaan kijken; voor mij werkte therapeutisch. Na een kleine drie maanden (door omstandigheden) kwam Amber, mijn zonnestraaltje in een inktzwart jaar
Douscha mis ik nog altijd vreselijk (nu 4 jaar geleden), echt waar, maar Amber wist al vanaf dag één zo diep bij mij binnen te dringen, dat ik me weer 'heel' voelde.

Ik wil je uiteraard absoluut niets aanpraten, alleen maar mijn verhaal delen. Misschien geeft het wat troost

Je praat me niks aan hoor Wij zijn ook al aan het rondkijken maar we hebben nogal wat eisen dus het zal wel even duren. Ik voel me daar ook absoluut niet schuldig over, het maakt me niet minder verdrietig maar het laat me wel uitkijken naar iets leuks. En het zegt niks over hoeveel ik van Izzy heb gehouden. Ik hoop ook op een nieuwe fijne hond zoals Amber voor jou is.

Rebble schreef:

lucie schreef: Toen mijn Douscha overleed voelde ik me echt geamputeerd (terwijl ik Lizzy nog had gelukkig). Eén ding wist ik al direct zeker: er moet een nieuwe hond komen. Niet dat ik ook maar een seconde dacht of hoopte dat die mijn Douscha zou kunnen 'vervangen', maar die vreselijk lege plek moest weer opgevuld worden . Een dag later ben ik al naar andere honden op internet gaan kijken; voor mij werkte therapeutisch. Na een kleine drie maanden (door omstandigheden) kwam Amber, mijn zonnestraaltje in een inktzwart jaar
Douscha mis ik nog altijd vreselijk (nu 4 jaar geleden), echt waar, maar Amber wist al vanaf dag één zo diep bij mij binnen te dringen, dat ik me weer 'heel' voelde.

Ik wil je uiteraard absoluut niets aanpraten, alleen maar mijn verhaal delen. Misschien geeft het wat troost

Je praat me niks aan hoor Wij zijn ook al aan het rondkijken maar we hebben nogal wat eisen dus het zal wel even duren. Ik voel me daar ook absoluut niet schuldig over, het maakt me niet minder verdrietig maar het laat me wel uitkijken naar iets leuks. En het zegt niks over hoeveel ik van Izzy heb gehouden. Ik hoop ook op een nieuwe fijne hond zoals Amber voor jou is.