Het HondenForum

Nanna schreef:

Stepper schreef: Trouwens zo lachwekkend is een 27 jarige die nog bij pa en ma woont niet. Ik ben 26 en heb nog meerdere vrienden die noodgedwongen nog bij pa en ma wonen; bijvoorbeeld vanwege studiefinanciering die geen gegeven geld meer is maar lening, geen huurwoning in de buurt van opleiding, ziekte, enzovoorts. Natuurlijk wel met geld aan de ouders voor kost en inwoning, maar om nu meteen er vanuit te gaan dat een 27 jarige die bij pa en ma woont uitzonderlijk is of prinsesje of iets dergelijks, beetje onwetend.

Ik vind het wel raar. Ik ging nog liever ergens in een kapotte schuur zitten dan dat ik op mijn 26e nog thuis zou wonen. Het idee alleen al.
Ik snap wel dat het financieel aantrekkelijk is en ook héél makkelijk als mamma nog je wasje doet. Maar het is niet zoals het zou moeten.
Als je 20 bent hoor je met vrienden door de stad te slieren en qua zelfzorgzaamheid meermalen op je bek te gaan. Het leven leren kennen.

Ik vind dat niet raar. De oudste is 26 staat ingeschreven voor een woning doet zijn eigen was..gaat ook uit maar woont dus gewoon nog bij mij.
De jongste is 22 studeert,gaat na deze opleiding naar Tilburg of hier de Erasmus en blijf ook gewoon nog thuis wonen.Zodra die klaar is met zijn studie en een baan heeft dan gaat hij het huis uit.

Het gaat er toch vooral om wat het beste is voor het dier en het lijkt mij dat zowel jij als je ouders dat willen bereiken. Dan moet je toch met elkaar om de tafel kunnen? Maar misschien vinden ze het al moeilijk genoeg dat jij weg gaat en dan ook nog de hond is misschien teveel van het goede?

Ik denk dat voor een bejaarde hond vertrouwdheid en niet alleen hoeven zijn, zwaarder wegen dan de lengte van een wandeling.

Mijn dochter van nu 20 jaar, vond nu bijna 4 jaar geleden een kitten in een doos langs de weg. Vanaf dag 1 was duidelijk dat dit haar kat zou zijn en dat ze haar zou meenemen als ze op zichzelf gaat wonen. Moeilijk voor mij, want ik ben bijzonder aan het katje gehecht. Maar we hebben wel een keiharde voorwaarde: dochter moet poes hetzelfde goede leven kunnen bieden als ze bij mij gewend is en anders blijft ze bij mij. Poes moet dus naar buiten kunnen en niet teveel alleen zijn.

Ik ken mijn dochter goed genoeg dat ik weet dat ze alles op alles zal zetten om aan de voorwaarden te voldoen. Misschien kun je met je ouders bespreken welke voorwaarden voor hen zouden volstaan?
Om heel eerlijk te zijn zou je van mij het dier ook niet meekrijgen hoor. En de motieven zouden verre van egoïstisch zijn. Een dier dat onder mijn regie onder mijn dak leeft, daarvoor voel ik mij verantwoordelijk. Wat zijn de motieven van jouw ouders? Probeer dat eerst eens te achterhalen...

Pepie schreef:

Nanna schreef:

Stepper schreef: Trouwens zo lachwekkend is een 27 jarige die nog bij pa en ma woont niet. Ik ben 26 en heb nog meerdere vrienden die noodgedwongen nog bij pa en ma wonen; bijvoorbeeld vanwege studiefinanciering die geen gegeven geld meer is maar lening, geen huurwoning in de buurt van opleiding, ziekte, enzovoorts. Natuurlijk wel met geld aan de ouders voor kost en inwoning, maar om nu meteen er vanuit te gaan dat een 27 jarige die bij pa en ma woont uitzonderlijk is of prinsesje of iets dergelijks, beetje onwetend.

Ik vind het wel raar. Ik ging nog liever ergens in een kapotte schuur zitten dan dat ik op mijn 26e nog thuis zou wonen. Het idee alleen al.
Ik snap wel dat het financieel aantrekkelijk is en ook héél makkelijk als mamma nog je wasje doet. Maar het is niet zoals het zou moeten.
Als je 20 bent hoor je met vrienden door de stad te slieren en qua zelfzorgzaamheid meermalen op je bek te gaan. Het leven leren kennen.

Ik vind dat niet raar. De oudste is 26 staat ingeschreven voor een woning doet zijn eigen was..gaat ook uit maar woont dus gewoon nog bij mij.
De jongste is 22 studeert,gaat na deze opleiding naar Tilburg of hier de Erasmus en blijf ook gewoon nog thuis wonen.Zodra die klaar is met zijn studie en een baan heeft dan gaat hij het huis uit.

Ik vind het ook niet raar. Je maakt het leven van je studerende kinderen onnodig duur als je ze op hun 20e het huis uit schopt. De meeste studenten die nog thuis wonen werken ook gewoon naast hun studie en betalen kostgeld, maar dan nog is het veel goedkoper dan op jezelf gaan. Het is vrijwel onmogelijk om onderdak te vinden als student zijnde waarbij je financieel niet verschrikkelijk wordt uitgeknepen. En wat er mis is met economische overwegingen om tijdens de studie thuis te wonen zie ik eerlijk gezegd niet. Vroeger kon je studeren tot je een ons woog, maar tegenwoordig staat er een flinke tijdsdruk op en als je dan op jezelf woont en alles zelf moet betalen kan dat ten koste gaan van het studietempo.

jvanringen schreef:

Pepie schreef:

Nanna schreef:

Stepper schreef: Trouwens zo lachwekkend is een 27 jarige die nog bij pa en ma woont niet. Ik ben 26 en heb nog meerdere vrienden die noodgedwongen nog bij pa en ma wonen; bijvoorbeeld vanwege studiefinanciering die geen gegeven geld meer is maar lening, geen huurwoning in de buurt van opleiding, ziekte, enzovoorts. Natuurlijk wel met geld aan de ouders voor kost en inwoning, maar om nu meteen er vanuit te gaan dat een 27 jarige die bij pa en ma woont uitzonderlijk is of prinsesje of iets dergelijks, beetje onwetend.

Ik vind het wel raar. Ik ging nog liever ergens in een kapotte schuur zitten dan dat ik op mijn 26e nog thuis zou wonen. Het idee alleen al.
Ik snap wel dat het financieel aantrekkelijk is en ook héél makkelijk als mamma nog je wasje doet. Maar het is niet zoals het zou moeten.
Als je 20 bent hoor je met vrienden door de stad te slieren en qua zelfzorgzaamheid meermalen op je bek te gaan. Het leven leren kennen.

Ik vind dat niet raar. De oudste is 26 staat ingeschreven voor een woning doet zijn eigen was..gaat ook uit maar woont dus gewoon nog bij mij.
De jongste is 22 studeert,gaat na deze opleiding naar Tilburg of hier de Erasmus en blijf ook gewoon nog thuis wonen.Zodra die klaar is met zijn studie en een baan heeft dan gaat hij het huis uit.

Ik vind het ook niet raar. Je maakt het leven van je studerende kinderen onnodig duur als je ze op hun 20e het huis uit schopt. De meeste studenten die nog thuis wonen werken ook gewoon naast hun studie en betalen kostgeld, maar dan nog is het veel goedkoper dan op jezelf gaan. Het is vrijwel onmogelijk om onderdak te vinden als student zijnde waarbij je financieel niet verschrikkelijk wordt uitgeknepen. En wat er mis is met economische overwegingen om tijdens de studie thuis te wonen zie ik eerlijk gezegd niet. Vroeger kon je studeren tot je een ons woog, maar tegenwoordig staat er een flinke tijdsdruk op en als je dan op jezelf woont en alles zelf moet betalen kan dat ten koste gaan van het studietempo.

Op zich is het ook niet raar om voor je kind te zorgen en haar/zijn toekomst.
Maar wat ik raar vind dat je tot je 27 jaar je poten onder ma en pa's tafel hebt gestoken en je met alle liefde en genegenheid hebt laten verwennen en je dan in ene als ouder word weggezet als egoist omdat het hondje niet goed behandeld word terwijl je jezelf wel 27 jaar in de watten hebt laten leggen.

Jo-Ellen schreef:Misschien heb ik een verkeerd beeld geschept bij de titel/tekst, sorry daarvoor.

Ja, ik was het topic ook aan het negeren, omdat het op mij ook allemaal nogal verwend en onvolwassen over kwam.
Maar frustratie doet rare dingen met de mens, dat riep dus wel een vertekend beeld op

Ik probeer het trouwens thuis bespreekbaar te maken maar ze ontwijken het allemaal een beetje.

Dat is jammer. Het kan best zijn dat ze het ontwijken omdat ze het moeilijk vinden dat je weg gaat. Dan wordt de hond een symbolisch iets wat daar mee samenhangt. Jij bent niet de enige voor wie een nieuwe fase in het leven aanbreekt, dat gaat net zo goed op voor je ouders. Waarschijnlijk besef je dat helemaal niet (ik weet dat IK dat niet doorhad toen ik uit huis ging op mijn 19e), maar het is belangrijk om je dat wel te realiseren, want het kan sommige reacties wellicht verklaren.

Miranda schreef:

Jo-Ellen schreef:Ik probeer het trouwens thuis bespreekbaar te maken maar ze ontwijken het allemaal een beetje.

Dat is jammer. Het kan best zijn dat ze het ontwijken omdat ze het moeilijk vinden dat je weg gaat. Dan wordt de hond een symbolisch iets wat daar mee samenhangt. Jij bent niet de enige voor wie een nieuwe fase in het leven aanbreekt, dat gaat net zo goed op voor je ouders. Waarschijnlijk besef je dat helemaal niet (ik weet dat IK dat niet doorhad toen ik uit huis ging op mijn 19e), maar het is belangrijk om je dat wel te realiseren, want het kan sommige reacties wellicht verklaren.

Precies
Dat idee heb ik ook een beetje (ook al ergens geschreven).

Dat kan het lastig maken om een gesprek aan te gaan omdat de achterliggende gedachten van de ouders ergens anders liggen dan van Jo-Ellen.

Misschien zou je daar eerst een gesprek over kunnen hebben voor je het over de hond gaat hebben Jo-Ellen

bouvierpoedel schreef:

jvanringen schreef:

Pepie schreef: Ik vind het wel raar. Ik ging nog liever ergens in een kapotte schuur zitten dan dat ik op mijn 26e nog thuis zou wonen. Het idee alleen al.
Ik snap wel dat het financieel aantrekkelijk is en ook héél makkelijk als mamma nog je wasje doet. Maar het is niet zoals het zou moeten.
Als je 20 bent hoor je met vrienden door de stad te slieren en qua zelfzorgzaamheid meermalen op je bek te gaan. Het leven leren kennen.

Ik vind dat niet raar. De oudste is 26 staat ingeschreven voor een woning doet zijn eigen was..gaat ook uit maar woont dus gewoon nog bij mij.
De jongste is 22 studeert,gaat na deze opleiding naar Tilburg of hier de Erasmus en blijf ook gewoon nog thuis wonen.Zodra die klaar is met zijn studie en een baan heeft dan gaat hij het huis uit.

Ik vind het ook niet raar. Je maakt het leven van je studerende kinderen onnodig duur als je ze op hun 20e het huis uit schopt. De meeste studenten die nog thuis wonen werken ook gewoon naast hun studie en betalen kostgeld, maar dan nog is het veel goedkoper dan op jezelf gaan. Het is vrijwel onmogelijk om onderdak te vinden als student zijnde waarbij je financieel niet verschrikkelijk wordt uitgeknepen. En wat er mis is met economische overwegingen om tijdens de studie thuis te wonen zie ik eerlijk gezegd niet. Vroeger kon je studeren tot je een ons woog, maar tegenwoordig staat er een flinke tijdsdruk op en als je dan op jezelf woont en alles zelf moet betalen kan dat ten koste gaan van het studietempo.

Op zich is het ook niet raar om voor je kind te zorgen en haar/zijn toekomst.
Maar wat ik raar vind dat je tot je 27 jaar je poten onder ma en pa's tafel hebt gestoken en je met alle liefde en genegenheid hebt laten verwennen en je dan in ene als ouder word weggezet als egoist omdat het hondje niet goed behandeld word terwijl je jezelf wel 27 jaar in de watten hebt laten leggen.

Zo zit het niet in elkaar.

Hier kunnen ze niet goed voor de hond zorgen. Mijn moeder is niet mobiel en van iedereen afhankelijk. Zij kan de hond dus ook niet uitlaten.
Mijn stiefvader is er voor het uitlaten maar hij werkt 5 dagen per week, 8 uur per dag. Niet ideaal met een hond. We hadden met zijn allen 10 jaar geleden niet voorzien dat de situatie zo zou lopen (en dan heb ik het over de rolstoel, niet over het feit dat ik het huis uit ga).
Wanneer mijn stiefvader thuiskomt van werk moet hij constant voor mijn moeder klaar staan om voor haar te zorgen. Dat is vermoeiend en zwaar (en daar heb ik dan ook diep respect voor dat hij dat allemaal volhoudt en over heeft voor haar/ons). Omdat het zo zwaar is zit het er ook niet in voor hem om 's avonds nog een lange wandeling te maken met de hond.

Ik zet ze ook niet neer als egoïst (omdat het hondje niet goed behandeld wordt), ik vind dat ze in dit geval handelen uit egoïsme (is wat anders dan iemand compleet een egoïst noemen, maar misschien voor jou niet?) omdat ze in dit geval hun eigen belang boven het belang van de hond zetten.

En over het nog thuis wonen. Het is inderdaad allemaal héél duur. Ik heb uiteindelijk besloten om uit huis te gaan omdat ik samen ga wonen. Voorheen had ik alleen gemoeten en dat lukte me financieel gewoon niet. Mijn ouders stonden daar gelukkig voor mij klaar (zie je, zo ego zijn ze niet). Ik moet daarnaast namelijk wel mijn studie betalen (a 2000,- per jaar). En nogmaals, ik krijg geen zakgeld, moet wel mijn ziektekosten betalen en alle andere kosten waaronder rekeningen, kleding, boeken voor mijn opleiding en alles wat ik wil hebben. Nu wil ik geen 'ah, wat zielig', want dit lijkt me vrij normaal op je 26e/27e. Maar ik ben dus ook geen prinsesje volgens sommigen hier, het valt allemaal wel mee.

En wat betreft het laat uit huis vinden gaan. Het is laat, maar met deze generatie wat normaler dan de vorige generatie. Daarom kunnen sommigen het als heel raar zien. Om mij heen zie ik het meer gebeuren, allemaal rond mijn leeftijd. Allemaal mensen met een dure studie.

ranetje schreef:

Miranda schreef: Dat is jammer. Het kan best zijn dat ze het ontwijken omdat ze het moeilijk vinden dat je weg gaat. Dan wordt de hond een symbolisch iets wat daar mee samenhangt. Jij bent niet de enige voor wie een nieuwe fase in het leven aanbreekt, dat gaat net zo goed op voor je ouders. Waarschijnlijk besef je dat helemaal niet (ik weet dat IK dat niet doorhad toen ik uit huis ging op mijn 19e), maar het is belangrijk om je dat wel te realiseren, want het kan sommige reacties wellicht verklaren.

Precies
Dat idee heb ik ook een beetje (ook al ergens geschreven).

Dat kan het lastig maken om een gesprek aan te gaan omdat de achterliggende gedachten van de ouders ergens anders liggen dan van Jo-Ellen.

Misschien zou je daar eerst een gesprek over kunnen hebben voor je het over de hond gaat hebben Jo-Ellen

Ik denk ook dit inderdaad. Ze vinden het aan de ene kant ook heel fijn, zowel voor mij als voor hen, dat ik de deur uitga. Ze vinden het fijn dat ik op eigen benen ga staan en lekker mijn eigen leven ga leiden en zij zijn lekker met z'n tweeën. Aan de andere kant vinden ze het denk ik ook heel moeilijk want ik draag daarentegen wel bij.
Mijn moeder kan niet veel en is afhankelijk van anderen. Ik draag daar ook in bij en sta ook altijd klaar voor de hond. Ik val straks weg en het wordt er dan niet makkelijker op voor ze. Dus ik denk dat dat punt ook wel heel moeilijk voor ze is.

Als ik erover begin wuiven ze het ook een beetje weg.

Ik denk dat ze het jou gewoon niet moeilijker willen maken, en daarom de hond thuis willen houden.
Ik zou zeggen ga eerst even zonder hond op jezelf wonen en kijk na een poosje of de hond eventueel goed in je leven past.

En misschien de topictitel even veranderen, als je stiefvader zo goed voor je moeder zorgt zal hij vast niet egoïstisch zijn.

Kijk de situatie gewoon even aan.

Het gros van de honden hier in de buurt krijgen niet meer dan een plas en poeprondje en ze zien er echt niet ongelukkig uit.

Maar is de hond dan niet ook gewoon veel steun voor je moeder?
Kan me zo voorstellen dat als ze verder alleen is als je stiefvader gaat werken, ze ook wel wat gezelschap kan waarderen?
Dat dan even los van wie er wel of niet beter kan zorgen voor de hond.
Waarom spreek je niet af dat de hond bijvoorbeeld drie dagen bij jou is, bijvoorbeeld het weekend, en de rest bij je ouders?

volgens mij gaat de hond het straks prima hebben hoor, zeker als jij af en toe langs komt en een extra lange wandeling maakt. Ik zie het probleem niet.

Jij vind dat de hond meer beweging nodig heeft, je ouders kunnen/willen dat niet : nou dan is dat toch aan jou?

honden genieten meer van een aanwezig baasje met korte wandelingen en af en toe een lange dan van een afwezig baasje maar dan wel lange wandelingen elke dag.

nu zijn niet alle honden gelijk maar mijn Laika is er zo een die als ze denkt dat de wandeling wel lang genoeg geduurd heeft stil blijft staan en demonstratief achterom kijkt.
Spicky daarin tegen wandelt tot hij er bij neer valt. Maar ook hij heeft genoeg aan veel korte en 1 á 2 keer in de week een lange wandeling.

Ook hij is liever bij de baas.

Jo-Ellen schreef:En wat betreft het laat uit huis vinden gaan. Het is laat, maar met deze generatie wat normaler dan de vorige generatie. Daarom kunnen sommigen het als heel raar zien. Om mij heen zie ik het meer gebeuren, allemaal rond mijn leeftijd. Allemaal mensen met een dure studie.

Volgens mij is het inderdaad een generatiedingetje. Ik zie het om mij heen ook, jongeren die studeren en eventueel daarna nog een master-na-master doen, of een jaar of twee sparen voor ze bijvoorbeeld een eigen huisje kopen. Die zijn dan een jaar of 25 als ze het huis uit gaan en worden door hun omgeving echt niet gezien als een soort sociaal gemankeerden

Dan nog zou ik liever eerst iets huren, dan kom je er pas achter wat er allemaal bij komt kijken en wat het allemaal kost, voordat je een huis gaat kopen. Zeker in deze tijd, is dat niet iets dat je ondoordacht moet doen.

Ik heb het ook niet gedaan hoor, maar zie het veel bij jongeren. Nu ja, ze zeggen wel eens dat de Belg met een baksteen in zijn maag geboren is

Er is blijkbaar zelfs een onderzoek naar gedaan: "Toch blijven jongeren dromen van een eigen woning. 3 op de 10 is al eigenaar, en 7 op de 10 vindt het belangrijk om een eigendom te hebben in plaats van te huren. Men verkiest daarbij een woning die ruim is en die veelal goed gelegen is in de stadsrand of dorp. Om dit ideaal te bereiken, blijven jongeren ook langer thuis wonen: 39 procent van de 18- tot 30-jarigen woont nog thuis, waarvan bijna 9 op de 10 daar financiële redenen voor aanhaalt."

http://www.iliv.be/sites/default/files/ ... eny_nl.pdf

Cleva schreef:

Lynnepien schreef: een jaar of twee sparen voor ze bijvoorbeeld een eigen huisje kopen.

Ik vind alles goed maar van je tienerslaapkamer naar een koophuis gaan vind ik alles behalve een succes.
Overigens vind ik doen alsof je in twee, vijf of tien jaar een koophuis bij elkaar kunt sparen verschrikkelijk dom.

Na 5 jaar met kromme tenen en geknepen billen bij je ouders is een koophuis nog steeds een kwestie van een bank paaien.
Je koopt er hooguit een autootje voor terwijl je vrienden gillend in de metro zitten.

Je hebt het hooguit over twintigduizend euro die je ermee opspaart. Elke echte volwassene weet dat dat bedrag geen zak uitmaakt.
Ik zou er mijn studententijd niet mee afgekocht hebben.
Ik doe liever mee met leven dan zogenaamd uitgekookt oppotten.

Ik denk dat het niet eens om het sparen gaat maar wel om het voorkomen van een grote studieschuld.

Als ik een vent van 28 tegen zou komen die nog thuis bij moeke zou wonen, zou ik me nog wel even bedenken voor ik daar iets mee begon. Je loopt namelijk grote kans dat het iemand is die nog niet de zelfstandigheid/inzichten heeft van iemand die al even op zichzelf woont, zodat je een soort surrogaat-moeder wordt.
Maar was zelf met m'n 18e al het huis uit - hield het niet meer uit.

Lemuria schreef:Als ik een vent van 28 tegen zou komen die nog thuis bij moeke zou wonen, zou ik me nog wel even bedenken voor ik daar iets mee begon. Je loopt namelijk grote kans dat het iemand is die nog niet de zelfstandigheid/inzichten heeft van iemand die al even op zichzelf woont, zodat je een soort surrogaat-moeder wordt.
Maar was zelf met m'n 18e al het huis uit - hield het niet meer uit.

Kende 3 broers die op hun dikke 40e nog bij mammie thuis woonden die moest eerst dood gaan met dik 80 voordat ze de stap naar zelfstandigheid zetten. Die kregen ook gerust nog een flinke hijs van ma als ze zich niet gedroegen.

Nanna schreef:

Lynnepien schreef: 39 procent van de 18- tot 30-jarigen woont nog thuis, waarvan bijna 9 op de 10 daar financiële redenen voor aanhaalt.

Ik zie het al dat mijn zoon van bijna 28 nog thuis zou wonen omdat hij liever rechtstreeks vanuit zijn zolderkamer een luxe koophuis in wil. De groeten. Een zeer ongezonde situatie, voor alle partijen.
Nou hoeft niet iedereen net als ik op zijn 17e op te stappen, maar zo voor je 23e is toch wel wenselijk hoor. Ik kan ook niet begrijpen waarom je zo lang bij je ouders zou willen wonen. En voor we dat krijgen, ik had het prima bij mijn ouders hoor

Ik niet, was ook al heel (veel) te vroeg weg. Meeste jonge mensen om me heen wel.
Het is zo'n vormende en vooral ontzettend leuke tijd. Die moet je helemaal niet aan de navelstreng door willen brengen.
Uitgaan en vol vertrouwen bij mensen blijven slapen die je via via via kent, doodgaan van liefdesverdriet, scharreltjes meenemen, koken met niets in smerige studentenhuisjes of kraakpanden, niets plannen, gruwelijk op je bek gaan, alles beter weten en aan niemand verantwoording af hoeven leggen
Meteen van je kinderkamertje met flanellen beddengoed dat je moeder voor je strijkt door naar een burgertrutten van 9 tot 5 leven door lijkt me vreselijk en verre van gezond.
Volgens mij zijn dat de mensen die na hun veertigste opeens zichzelf moeten ontdekken met sabaticals in thailand, een tweede leg, kroegentochten of tantracursus

Lemuria schreef:Als ik een vent van 28 tegen zou komen die nog thuis bij moeke zou wonen, zou ik me nog wel even bedenken voor ik daar iets mee begon. Je loopt namelijk grote kans dat het iemand is die nog niet de zelfstandigheid/inzichten heeft van iemand die al even op zichzelf woont, zodat je een soort surrogaat-moeder wordt.

Brrr, nou ik ook wel hoor. Mannen die nooit in hun eentje de broek opgehouden hebben, pik je er toch redelijk makkelijk tussen uit hoor

Marion. schreef:

Lemuria schreef:Als ik een vent van 28 tegen zou komen die nog thuis bij moeke zou wonen, zou ik me nog wel even bedenken voor ik daar iets mee begon. Je loopt namelijk grote kans dat het iemand is die nog niet de zelfstandigheid/inzichten heeft van iemand die al even op zichzelf woont, zodat je een soort surrogaat-moeder wordt.

Brrr, nou ik ook wel hoor. Mannen die nooit in hun eentje de broek opgehouden hebben, pik je er toch redelijk makkelijk tussen uit hoor

Bij m'n ex (38) bleek achteraf dat hij ook op afstand volledig door mama verzorgd en financieel geholpen werd.
Nadat ik hem er uit had gezet had hij al snel een eigen studiootje.
Heeft hij net al weer opgezegd omdat mama toch een aantrekkelijkere optie was
Z'n zus en zwager hadden hem hun grote zolderverdieping nog aangeboden, zouden ze zelfs voor hem verbouwen tot zelfstandige woonruimte, maar daar heeft meneer voor bedankt omdat daar "voorwaarden aan vast zaten"

dagmar88 schreef:

Nanna schreef:

Lynnepien schreef: 39 procent van de 18- tot 30-jarigen woont nog thuis, waarvan bijna 9 op de 10 daar financiële redenen voor aanhaalt.

Ik zie het al dat mijn zoon van bijna 28 nog thuis zou wonen omdat hij liever rechtstreeks vanuit zijn zolderkamer een luxe koophuis in wil. De groeten. Een zeer ongezonde situatie, voor alle partijen.
Nou hoeft niet iedereen net als ik op zijn 17e op te stappen, maar zo voor je 23e is toch wel wenselijk hoor. Ik kan ook niet begrijpen waarom je zo lang bij je ouders zou willen wonen. En voor we dat krijgen, ik had het prima bij mijn ouders hoor

Ik niet, was ook al heel (veel) te vroeg weg. Meeste jonge mensen om me heen wel.
Het is zo'n vormende en vooral ontzettend leuke tijd. Die moet je helemaal niet aan de navelstreng door willen brengen.
Uitgaan en vol vertrouwen bij mensen blijven slapen die je via via via kent, doodgaan van liefdesverdriet, scharreltjes meenemen, koken met niets in smerige studentenhuisjes of kraakpanden, niets plannen, gruwelijk op je bek gaan, alles beter weten en aan niemand verantwoording af hoeven leggen
Meteen van je kinderkamertje met flanellen beddengoed dat je moeder voor je strijkt door naar een burgertrutten van 9 tot 5 leven door lijkt me vreselijk en verre van gezond.
Volgens mij zijn dat de mensen die na hun veertigste opeens zichzelf moeten ontdekken met sabaticals in thailand, een tweede leg, kroegentochten of tantracursus

Vandaar dat ik na mijn 40e nog steeds niet op zoek ben, dacht echt wat te mankeren.

dagmar88 schreef:

Marion. schreef:

Lemuria schreef:Als ik een vent van 28 tegen zou komen die nog thuis bij moeke zou wonen, zou ik me nog wel even bedenken voor ik daar iets mee begon. Je loopt namelijk grote kans dat het iemand is die nog niet de zelfstandigheid/inzichten heeft van iemand die al even op zichzelf woont, zodat je een soort surrogaat-moeder wordt.

Brrr, nou ik ook wel hoor. Mannen die nooit in hun eentje de broek opgehouden hebben, pik je er toch redelijk makkelijk tussen uit hoor

Bij m'n ex (38) bleek achteraf dat hij ook op afstand volledig door mama verzorgd en financieel geholpen werd.
Nadat ik hem er uit had gezet had hij al snel een eigen studiootje.
Heeft hij net al weer opgezegd omdat mama toch een aantrekkelijkere optie was
Z'n zus en zwager hadden hem hun grote zolderverdieping nog aangeboden, zouden ze zelfs voor hem verbouwen tot zelfstandige woonruimte, maar daar heeft meneer voor bedankt omdat daar "voorwaarden aan vast zaten"

Veel van de oudere generatie zijn getrouwd met hun " moeder" die slooft , kookt ,zorgt en dweilt. Zijn eerst papa en mama van elkaar tot de kleinkinderen komen het opa en oma zijn.

dagmar88 schreef:

Marion. schreef:

Lemuria schreef:Als ik een vent van 28 tegen zou komen die nog thuis bij moeke zou wonen, zou ik me nog wel even bedenken voor ik daar iets mee begon. Je loopt namelijk grote kans dat het iemand is die nog niet de zelfstandigheid/inzichten heeft van iemand die al even op zichzelf woont, zodat je een soort surrogaat-moeder wordt.

Brrr, nou ik ook wel hoor. Mannen die nooit in hun eentje de broek opgehouden hebben, pik je er toch redelijk makkelijk tussen uit hoor

Bij m'n ex (38) bleek achteraf dat hij ook op afstand volledig door mama verzorgd en financieel geholpen werd.
Nadat ik hem er uit had gezet had hij al snel een eigen studiootje.
Heeft hij net al weer opgezegd omdat mama toch een aantrekkelijkere optie was
Z'n zus en zwager hadden hem hun grote zolderverdieping nog aangeboden, zouden ze zelfs voor hem verbouwen tot zelfstandige woonruimte, maar daar heeft meneer voor bedankt omdat daar "voorwaarden aan vast zaten"

Nou, als schoonmoeder de kans kreeg dan deed ze dat ook hoor (deed, want ze is nu te ver afgetakeld). "Oh maar Marionnnn, dat lust Pieter toch helemaal niet!" Zijn zussen hebben er ook een handje van (hij is een benjamin, zussen zijn 8 en 10 jaar ouder).
Gelukkig was hij wel op tijd het ouderlijk huis uit, en heeft hij een flink aantal jaren een eigen flat gehad voor ik hem leerde kennen haha. En inmiddels woon ik langer met hem onder 1 dak, dan hij zelfs met zijn moeder heeft gewoond dus laat staan met zijn zussen. Dat heb ik laatst dus ook maar even fijntjes naar voren gebracht

Marion. schreef:

Lemuria schreef:Als ik een vent van 28 tegen zou komen die nog thuis bij moeke zou wonen, zou ik me nog wel even bedenken voor ik daar iets mee begon. Je loopt namelijk grote kans dat het iemand is die nog niet de zelfstandigheid/inzichten heeft van iemand die al even op zichzelf woont, zodat je een soort surrogaat-moeder wordt.

Brrr, nou ik ook wel hoor. Mannen die nooit in hun eentje de broek opgehouden hebben, pik je er toch redelijk makkelijk tussen uit hoor

Ik ben er een keer ingetrapt, een knappe jongen zo onder moeders vleugels vandaan. Terwijl ik al bijna 10 jaar op mezelf woonde. Dat werkt dus niet
Hij wist echt niks, niet hoe duur boodschappen waren, de huur, gas en licht, belastingen, alles moest ik aan hem uitleggen. En dan werd ik vergeleken met zijn moeder want bij haar hoefde hij niet zoveel bij te dragen
Daar heb ik hem uiteindelijk maar weer naar teruggestuurd

Gollum schreef: Daar heb ik hem uiteindelijk maar weer naar teruggestuurd

Ik was al de derde die hem terug aan de borst heeft gelegd.
En vast niet de laatste
Ik zou zó graag eens met de vorige ex kletsen

Gollum schreef:

Marion. schreef:

Lemuria schreef:Als ik een vent van 28 tegen zou komen die nog thuis bij moeke zou wonen, zou ik me nog wel even bedenken voor ik daar iets mee begon. Je loopt namelijk grote kans dat het iemand is die nog niet de zelfstandigheid/inzichten heeft van iemand die al even op zichzelf woont, zodat je een soort surrogaat-moeder wordt.

Brrr, nou ik ook wel hoor. Mannen die nooit in hun eentje de broek opgehouden hebben, pik je er toch redelijk makkelijk tussen uit hoor

Ik ben er een keer ingetrapt, een knappe jongen zo onder moeders vleugels vandaan. Terwijl ik al bijna 10 jaar op mezelf woonde. Dat werkt dus niet
Hij wist echt niks, niet hoe duur boodschappen waren, de huur, gas en licht, belastingen, alles moest ik aan hem uitleggen. En dan werd ik vergeleken met zijn moeder want bij haar hoefde hij niet zoveel bij te dragen
Daar heb ik hem uiteindelijk maar weer naar teruggestuurd

Gadverrrr Klinkt gelijk heel viezig zo'n relatie.

dagmar88 schreef:

Gollum schreef: Daar heb ik hem uiteindelijk maar weer naar teruggestuurd

Ik was al de derde die hem terug aan de borst heeft gelegd.
En vast niet de laatste
Ik zou zó graag eens met de vorige ex kletsen

Je moet wel heel erg verliefd en in de war zijn geweest achteraf gezien of niet.?

dagmar88 schreef:

Gollum schreef: Daar heb ik hem uiteindelijk maar weer naar teruggestuurd

Ik was al de derde die hem terug aan de borst heeft gelegd.
En vast niet de laatste
Ik zou zó graag eens met de vorige ex kletsen

Ik denk dat mijn ex ook zo'n leven tegemoet gaat. Pas weer uit huis als hij weer een zelfstandige vrouw heeft gevonden die een huis heeft

bouvierpoedel schreef:

Gollum schreef:

Marion. schreef:

Lemuria schreef:Als ik een vent van 28 tegen zou komen die nog thuis bij moeke zou wonen, zou ik me nog wel even bedenken voor ik daar iets mee begon. Je loopt namelijk grote kans dat het iemand is die nog niet de zelfstandigheid/inzichten heeft van iemand die al even op zichzelf woont, zodat je een soort surrogaat-moeder wordt.

Brrr, nou ik ook wel hoor. Mannen die nooit in hun eentje de broek opgehouden hebben, pik je er toch redelijk makkelijk tussen uit hoor

Ik ben er een keer ingetrapt, een knappe jongen zo onder moeders vleugels vandaan. Terwijl ik al bijna 10 jaar op mezelf woonde. Dat werkt dus niet
Hij wist echt niks, niet hoe duur boodschappen waren, de huur, gas en licht, belastingen, alles moest ik aan hem uitleggen. En dan werd ik vergeleken met zijn moeder want bij haar hoefde hij niet zoveel bij te dragen
Daar heb ik hem uiteindelijk maar weer naar teruggestuurd

Gadverrrr Klinkt gelijk heel viezig zo'n relatie.

Is het ook, ik kon het er ook niet meer op. Het was geen gelijkwaardige relatie.
Het grappige is dat ik daarna mijn huidige vriend vond die dat soort vriendinnetjes had gehad. Het duurde ook best een tijd voordat we echt samen durfden te wonen

Gollum schreef:Ik ben er een keer ingetrapt, een knappe jongen zo onder moeders vleugels vandaan. Terwijl ik al bijna 10 jaar op mezelf woonde. Dat werkt dus niet
Hij wist echt niks, niet hoe duur boodschappen waren, de huur, gas en licht, belastingen, alles moest ik aan hem uitleggen. En dan werd ik vergeleken met zijn moeder want bij haar hoefde hij niet zoveel bij te dragen
Daar heb ik hem uiteindelijk maar weer naar teruggestuurd

Nee, dat werkt inderdaad niet. Of je moet zelf ook net onder moeders vleugels vandaan komen. Mijn zusje en zwager bijvoorbeeld. Dat gaat prima, die hebben ook dezelfde referentiekaders. Zoals het in het durrep gaat, zo hoort het. En alles daarbuiten is raar en eng.