Onderbreken van eten, hoeft niet of moet kunnen?

[blondie]

Dat snapt die hond niet, die krijgt als eerste het afnemen mee.
Erbij doen, snappen ze wel in combi met degene die wat erbij geeft.

Nee, dat ben ik niet met je eens. Je pakt iets af en dan blijft die hond gefocussed op wat jij hebt.
Dan geef je het terug. Dat koppelt ie heus wel, hoor.
Zo leer ik afgeven van wild aan bijvoorbeeld, dat is voor een hond ook eten. Ik wil echtechtecht dat ze afgeven dus ik neem het af, tegen iets lekkers.
Dat slikken ze dan weg maar het boeit niet echt, ze willen dat wild. En dat geef ik dan weer terug. Meestal brengen we het dan samen naar een afvalbak (gevonden dood wild dus).
Ik wil echt niet dat ze ermee vandoor gaan en eraan gaan vreten, daarom doe ik dat zo.

Met eten geven is iets heel anders. Daar gooi ik af en toe wat bij als ze eten en ik kan kan al die bakken pakken, probleemloos.
We hebben er wel een met voernijd trouwens, maar niet naar ons, alleen naar de andere honden. En dat is toch anders, vind ik.

Ja je hebt gelijk, zo doen we het hier ook met sommige dingen wel. Lossen, en bij rust weer hetzelfde object terug geven. Ik deed het alleen nooit met eten wat ik gegeven had.

[Feather__]

Ik heb het vanavond nog gedaan. Snoop en Yin kregen een boterham en Snoop was van plan de harde korst (kontje) bijna in 1x door te slikken.. Ik zag het al fout gaan en heb het afgepakt (los! En toen wel een stukje uit zijn bek getrokken want hey hij vond het iets te lekker om helemaal los te laten).
Dus heb ik het in kleine stukjes gescheurd en het stukje voor stukje gegeven.

En dan wil ik idd dat die het afgeeft zonder te morren en lelijk doen. Dus ja soms pak ik wel wat af. En als ze lelijk deden tegen een kat voor iets dan werd dat ook afgepakt. Zijn ze gek geworden. Yindi eet hierom in de bench omdat ze lelijk wil doen tegen Snoop als ze iets lekkers heeft. Veiliger voor Snoop en rustiger voor Yin en ons.
We pakken niks van haar af maar kunnen dit wel en dat oefen ik ook wel eens met een botje.
Vind ze geen probleem en wacht ze netjes tot ze het terug krijgt met een knuffel beloning wegens braaf zijn.

[maart]

ik pak niets af uit hun voerbak.
Bij de buitenhonden blijf ik er wel bij, maar het duurt ook maar 3 seconden eer ik de bak leeg weer kan opnemen en mee naar binnen nemen

Ruun heeft het meeste last van de drang tot verdedigen, maar dat heeft hij bij alles Ooit heb ik die eens in de varkenstal een rat zien binnenspelen. In geen tijd zat ik met mijn hand in zijn keel en trok de rat er weer uit Als het moet, dan moet het maar zoals het op die moment uitkomt om te doen. Op wandeling is een 'los' voldoende om hetgeen ze vast hebben, te laten lossen. Ik ga dan helemaal niet gaan kijken wat ze net vast hadden ofzo, ik heb er totaal geen interesse in en zo werkt het ook prima om geen ongewenste zaken binnen te hebben bij de honden.

Ga ik er aandacht op gaan vestigen, dan zouden ze (toch Ruun en de pup) het liever inslikken. Maar een ongeïnteresseerde 'los' werkt uitstekend.

[cloris]

Ik pak geen eten uit de voerbak, dat is van de honden. Als hij wat van straat pakt wat niet ok is dan kan ik hem dat zo laten lossen zonder probleem.

[DeDiana]

ik pak niets af uit hun voerbak.
Bij de buitenhonden blijf ik er wel bij, maar het duurt ook maar 3 seconden eer ik de bak leeg weer kan opnemen en mee naar binnen nemen

Ruun heeft het meeste last van de drang tot verdedigen, maar dat heeft hij bij alles Ooit heb ik die eens in de varkenstal een rat zien binnenspelen. In geen tijd zat ik met mijn hand in zijn keel en trok de rat er weer uit Als het moet, dan moet het maar zoals het op die moment uitkomt om te doen. Op wandeling is een 'los' voldoende om hetgeen ze vast hebben, te laten lossen. Ik ga dan helemaal niet gaan kijken wat ze net vast hadden ofzo, ik heb er totaal geen interesse in en zo werkt het ook prima om geen ongewenste zaken binnen te hebben bij de honden.

Ga ik er aandacht op gaan vestigen, dan zouden ze (toch Ruun en de pup) het liever inslikken. Maar een ongeïnteresseerde 'los' werkt uitstekend.

Hier net zo met Mila. Of ik laat het haar bij me brengen, want apporteren vindt ze nóg leuker dan eten Dat doe ik ook thuis met botjes die ze moet afgeven.

Bij Amy en Amoz werkt een 'uh uh' weer beter, dan laten ze alles (ook net gevangen muizen) direct uit hun bek vallen.

En als ik Mila bij haar voerbak weg wil hebben, zeg ik 'even aan de kant'. Dat gebeurt zelden, maar is wel eens gebeurd als ze bijvoorbeeld medicatie moest hebben en ik vergeten was dat door het voer te doen. Ik gris dus niet de voerbak voor haar neus weg, maar laat haar even aan de kant gaan, even zitten en pak dan de bak. Natuurlijk wordt ze er flink voor beloond en mag ze daarna altijd gewoon verder eten.
Als pup had Mila wel voernijd (en nu nog steeds met andere honden die ze niet goed kent), maar nu totaal niet meer. Ik heb er geen aandacht aan besteed, ervoor gezorgd dat ze altijd rustig kon eten en er af en toe wat bij in de bak gegooid. Ze krijgt bij mij in de keuken eten, die is smal en ik loop dan geregeld best vlak langs, maar ze heeft daar geen enkel probleem meer mee en ik kan haar dan ook gewoon aaien zonder dat ze daar gespannen van wordt.

Ik vind het wel belangrijk dat ik de honden kan laten stoppen met iets naar binnen werken voor het geval dat écht nodig is, maar kijk wel wat voor de hond in kwestie daarvoor de handigste manier is.

[lieke]

Mijn honden zijn trouwens gewend dat ik in de keuken ronddrentel terwijl ze te eten krijgen. Of ik ben bezig met een boterham te smeren of ik zet koffie of ben aan het afwassen. Dus voor hen niets nieuws en zeker niet iets om snel hun voer naar binnen te moeten schrokken uit angst dat ik het afpak.
Sterker nog, ze hebben allemaal een zeer sterke assiociatie met 'vrouwtje-in-de-keuken-o-jammie-dan-valt-er-wat-te-halen'.
Gek genoeg, wist ook kitten Budha dit al binnen 2 dagen .

Overigens, hoewel het al zeer goed gaat tussen de honden en Budha ('t blijft een schattig gezicht om een kitten slapend in het borsthaar van een collie te zien ), mag zij niet in de keuken als de honden eten.
Dat vind ik letterlijk de kat op het spek binden.

[Marjoleine]

Zo leer ik afgeven van wild aan bijvoorbeeld, dat is voor een hond ook eten. Ik wil echtechtecht dat ze afgeven dus ik neem het af, tegen iets lekkers.
Dat slikken ze dan weg maar het boeit niet echt, ze willen dat wild. En dat geef ik dan weer terug. Meestal brengen we het dan samen naar een afvalbak (gevonden dood wild dus).
Ik wil echt niet dat ze ermee vandoor gaan en eraan gaan vreten, daarom doe ik dat zo.

Hoe bedoel je dat?

Mijn honden heb ik het wild nooit afgepakt.
Wel eens geruild.
En ze vinden en vonden het de normaalste zaak van de wereld om het aan mij te geven.
Stukje worst wordt dankbaar aanvaard dat wel

Dat zeg ik toch?
Ik neem het af tegen iets lekkers. Ruilen dus. Alleen boeit het ze in het begin niet omdat ze dat wild willen.
Mijn ervaring leert me dat als ik het afpak, met name als ze het zelf gevonden hebben (dus geen apport), ze het niet meer brengen als ik het afpak, ook niet als ik het ruil.
Dus ik ruil het en daarna geef ik het terug (meestal lijn ik ze eerst aan). En dan brengen we het samen weg.

Ik weet niet hoe het bij jou is, maar een aangevreten konijn met de maden eruit stop ik niet in mijn zak.
En ik wil het wel hebben, en ik wil niet dat ze leren dat ik iets afpak en ze het niet terugkrijgen. Dat schaadt het vertrouwen in mij. Dus doe ik dat zo.
Overigens heb ik deze methode ook bevestigd gekregen van niet de minste instructeur, die vindt dit een uitstekende methode voor honden als wetters, die alle dode beesten het bos uit slepen.

[renee-uk]

Zo leer ik afgeven van wild aan bijvoorbeeld, dat is voor een hond ook eten. Ik wil echtechtecht dat ze afgeven dus ik neem het af, tegen iets lekkers.
Dat slikken ze dan weg maar het boeit niet echt, ze willen dat wild. En dat geef ik dan weer terug. Meestal brengen we het dan samen naar een afvalbak (gevonden dood wild dus).
Ik wil echt niet dat ze ermee vandoor gaan en eraan gaan vreten, daarom doe ik dat zo.

Hoe bedoel je dat?

Mijn honden heb ik het wild nooit afgepakt.
Wel eens geruild.
En ze vinden en vonden het de normaalste zaak van de wereld om het aan mij te geven.
Stukje worst wordt dankbaar aanvaard dat wel

Dat zeg ik toch?
Ik neem het af tegen iets lekkers. Ruilen dus. Alleen boeit het ze in het begin niet omdat ze dat wild willen.
Mijn ervaring leert me dat als ik het afpak, met name als ze het zelf gevonden hebben (dus geen apport), ze het niet meer brengen als ik het afpak, ook niet als ik het ruil.
Dus ik ruil het en daarna geef ik het terug (meestal lijn ik ze eerst aan). En dan brengen we het samen weg.

Ik weet niet hoe het bij jou is, maar een aangevreten konijn met de maden eruit stop ik niet in mijn zak.
En ik wil het wel hebben, en ik wil niet dat ze leren dat ik iets afpak en ze het niet terugkrijgen. Dat schaadt het vertrouwen in mij. Dus doe ik dat zo.
Overigens heb ik deze methode ook bevestigd gekregen van niet de minste instructeur, die vindt dit een uitstekende methode voor honden als wetters, die alle dode beesten het bos uit slepen.

als je het in de afvalbak doet pak je het uiteindelijk toch ook af?

[ranetje]

Zo leer ik afgeven van wild aan bijvoorbeeld, dat is voor een hond ook eten. Ik wil echtechtecht dat ze afgeven dus ik neem het af, tegen iets lekkers.
Dat slikken ze dan weg maar het boeit niet echt, ze willen dat wild. En dat geef ik dan weer terug. Meestal brengen we het dan samen naar een afvalbak (gevonden dood wild dus).
Ik wil echt niet dat ze ermee vandoor gaan en eraan gaan vreten, daarom doe ik dat zo.

Hoe bedoel je dat?

Mijn honden heb ik het wild nooit afgepakt.
Wel eens geruild.
En ze vinden en vonden het de normaalste zaak van de wereld om het aan mij te geven.
Stukje worst wordt dankbaar aanvaard dat wel

Dat zeg ik toch?
Ik neem het af tegen iets lekkers. Ruilen dus. Alleen boeit het ze in het begin niet omdat ze dat wild willen.
Mijn ervaring leert me dat als ik het afpak, met name als ze het zelf gevonden hebben (dus geen apport), ze het niet meer brengen als ik het afpak, ook niet als ik het ruil.
Dus ik ruil het en daarna geef ik het terug (meestal lijn ik ze eerst aan). En dan brengen we het samen weg.

Ik weet niet hoe het bij jou is, maar een aangevreten konijn met de maden eruit stop ik niet in mijn zak.
En ik wil het wel hebben, en ik wil niet dat ze leren dat ik iets afpak en ze het niet terugkrijgen. Dat schaadt het vertrouwen in mij. Dus doe ik dat zo.
Overigens heb ik deze methode ook bevestigd gekregen van niet de minste instructeur, die vindt dit een uitstekende methode voor honden als wetters, die alle dode beesten het bos uit slepen.

Een aangevreten konijn stop ik niet in mijn zak nee, maar wel in een plastic zak.
Ik heb altijd wel wat bij me (poepzakjes bijv.)

Alles wat de honden vinden wordt bij mij gebracht.
Ik heb gewoon het apport wat uitgebreid.
Vanaf pup wordt alles wat ze vinden afgegeven.
Ze weten niet beter denk ik?
Er volgt eigenlijk altijd wel een beloning.
Ze komen zelf ruilen zeg maar

Alleen een paardenvijg geven ze liever niet af.

[schelsey]

ben voorstander om het wel te leren en heel goed dat de honden het kunnen verdragen

elke hond leert hier dat ik alles af mag pakken of uit hun mond mag halen.

nooit problemen mee gehad, nooit geen gegrol of wat dan ook met al de honden die ik al heb gehad

en ben heel blij dat ze dit doen zonder problemen, hoe dikwijls dat ik al iets uit hun mond heb moeten trekken
dat vast zat, bv tussen de tanden, of dat een hond een vies kadaver vind en wil opeten, of een hond het stuk vlees van de andere hond heeft kunnen pikken, dan pak ik het af en geef het terug, want als ik dit niet doe heeft de ene altijd
alles en de andere niets

neen, iedereen zou dit moeten leren aan de hond, voor de hond zijn eigen veiligheid

[Marjoleine]

als je het in de afvalbak doet pak je het uiteindelijk toch ook af?

Ja, maar dat is uiteindelijk.
Als ik ze roep en ik pak het af en klaar is dat heel anders dan wanneer ik ze roep, ik pak het, geef het terug en pas láter ruil ik het weer. Ze mogen er een relatief lange tijd "op passen" dus.
Meteen pakken en klaar ontneemt ze echt de lust het te brengen.

Vanaf pup wordt alles wat ze vinden afgegeven.
Ze weten niet beter denk ik?
Er volgt eigenlijk altijd wel een beloning.
Ze komen zelf ruilen zeg maar

Ik denk dat dit het verschil is tussen jouw honden en de mijne.
Mijn honden zijn zelfstandige werkers die ook zelfstandig mogen doden.
Jouw honden werken van nature totaal anders en mogen niet doden.

Ik heb deze ervaring met al mijn wetters gehad en dus doe ik het zo. Ik wil niet dat ze terughoudend worden mij iets te geven, ze beleven er zichtbaar veel plezier en voldoening aan iets zelf te dragen en daardoor komen ze dus.
Bij Lobke deed ik het in het begin net als jij en die gaf na drie keer iets vinden en afgeven niet meer af. En rondvragen (bij eigenaren en trainers) leerde dat dat veel voorkomt. Ze vinden het mogen houden van het wild een veel grotere belonen dan dat lullig snoepje. Dat boeit ze gewoon niet echt.
Toen ben ik begonnen met teruggeven en al snel had ze er vertrouwen in dat ze het zelf (tijdelijk) mocht vasthouden en bracht ze het weer.

Overigens vreten ze hier amper (op de stabij na dan), dus daar hoef ik me niet druk om te maken.
Chaconne heeft een paar keer een stuk hout tegen haar gehemelte gehad, klem tussen de kiezen, door het graven (doen ze met de bek). Dat kan ik er dan ook gewoon uitpakken.

[Marie-Josée]

Wij hebben nog nooit een hond gehad met voernijd, ook onder elkaar niet, maar ik heb in de puppytijd wel af en toe geoefend in het afnemen en ruilen van dingen. Niet echt bewust, gewoon spelenderwijs zeg maar.
Ik vind het wel handig zo

[twinkeltje]

Wij hebben ooit een hond over genomen waar de baas het nodig vond om de bak weg te halen onder het eten om zogezegd te zorgen dat hij geen voerbijt kreeg.
Dat is dan ook de enige hond geweest die juist voerbijt had en dan gelijk ook heel erg je hoefde er maar naar te kijken.
Zijn ogen plopte er gewoon bijna uit, hij beet dan ook echt door en moest in begin apart terwijl de andere honden altijd gewoon samen konden, het heeft echt lang geduurd voor hij het vertrouwen kreeg en ook met de rest kon eten.
Ik weet zeker als ik het wil weg halen het probleem loos kan

[twinkeltje]

Blacky heeft het ook een heel klein beetje gehad in begin maar dat was snel voorbij

[wilma23]

Ik zat hier eens over te denken of dat ik het eten wil onderbreken maar ik doe dat alleen als ik wat in de bak erbij gooi. Dan zeg ik wachten en dan doen ze brand stapje terug en zodra het in de bak ligt mogen ze weer.
Maar eigenlijk pak ik hun eten nooit af is geen reden voor het word bewust in hun bak gedaan.
Wel pak ik soms het laatste eindje van een kluif af als dat te gevaarlijk is maar dat word geruild. Heb nog nooit honden met voernijd gehad dus zal ergens wel iets goed doen

[Luna87]

Ik zou graag zonder gevaar voor eigen leven in de buurt van mijn hond willen komen als ze aan het eten is. Het is niet dat ik er graag naast sta ofzo, maar als ik net even in de buurt moet zijn als ze aan het eten is dan heeft ze dat maar goed te vinden. Als ik daarvoor haar bak even af moet pakken/ergens anders neer moet zetten dan wens ik ook geen moeilijk gedoe Ze wordt wel een beetje nerveus als 2 van mijn 3 katten in de buurt komen, dus ik zorg ervoor dat die dan even wieberen, zo ben ik dan ook wel weer
Ik heb er nooit op getraind trouwens, ik maak geen issue van eten en Luna doet dat ook niet.

[xTessa]

Oja dat wilde ik nog zeggen. We hebben ook zo'n enorm bot voor Beau, die willen we ook gewoon weghalen op het moment dat wij vinden dat het genoeg is. Hier hebben we wel op geoefend, want meer begonnen al zijn lip op te trekken als we er naast gingen zitten. En heeft het een eer gewaagd te bijten als we hem wilde pakken. Nu gaat het hartstikke prima en is hij er ook niet de hele tijd mee bezig, dus kunnen we hem gewoon laten liggen . Ik wil gewoon dat ik iets kan pakken zonder dat ik bang hoef te zijn dat hij in mijn hand hangt.

[Roompie]

Flupke is natuurlijk nog erg voergericht. Toen ze er net was heb ik haar smuldier uit de hand gevoerd. Niet wegens nijd ofzo maar meer om een band te kweken. Ook durfde ze toen nl nog niet uit een bakje te eten.
Nu durft ze dat wel en zet ik haar bakje neer in de keuken en ga dan zelf terug naar de kamer. Mocht ik toch koffie willen hebben terwijl zij nog aan het eten is dan zie ik wel dat ze erg onderdanig wordt. Staartje helemaal plat en ze eet dan ook erg voorzichtig of ze stopt ermee en loopt weg.

Maar er zit wel een stijgende lijn in dat ze meer en meer lijkt te weten dat het eten toch echt voor haar is dus we gaan gewoon zo door.

[blondie]

Ik zat hier eens over te denken of dat ik het eten wil onderbreken maar ik doe dat alleen als ik wat in de bak erbij gooi. Dan zeg ik wachten en dan doen ze brand stapje terug en zodra het in de bak ligt mogen ze weer.
Maar eigenlijk pak ik hun eten nooit af is geen reden voor het word bewust in hun bak gedaan.
Wel pak ik soms het laatste eindje van een kluif af als dat te gevaarlijk is maar dat word geruild. Heb nog nooit honden met voernijd gehad dus zal ergens wel iets goed doen

Ze hadden het niet, maar Jol wel een beetje. Maar naar mij toe totaal niet. Het zal ongetwijfeld wel ook met de hond zelf te maken hebben, maar ook toch een vertrouwens basis of zo.

Het neemt voor mij niet weg dat ik altijd wat voorzichtiger was met eten, en mensen altijd wel heb gezegd dat ze geen eten bij mijn honden weg moesten pakken of ze niet ineens moesten gaan knuffelen als ze aan het eten waren.
Dat is voor mij gewoon een standaard iets, als een hond toevallig met een kluif ligt en ik krijg onverwachts bezoek dan moeten ze gewoon er niet naar toe gaan. Ook al zou er misschien niets aan de hand zijn

Dat ik weet waar ik aan toe ben is voor mij het belangrijkst en dat ik in kan schatten hoe ze op vreemden reageren tijdens eten. En excessen reageer ik op. Als een hond gaat reageren terwijl een kat of hond of mens in huis voorbij loopt en niet eens naar dat eten kijkt, dan reageer ik wel. Stom gedrag, bewaken om het bewaken en zelf er niet van eten, stom gedrag. Neem het dan mee of vreet het op.
Ben daar heel helder in geweest en die boodschap is ook duidelijk

[ranetje]

Dat ik weet waar ik aan toe ben is voor mij het belangrijkst en dat ik in kan schatten hoe ze op vreemden reageren tijdens eten. En excessen reageer ik op. Als een hond gaat reageren terwijl een kat of hond of mens in huis voorbij loopt en niet eens naar dat eten kijkt, dan reageer ik wel. Stom gedrag, bewaken om het bewaken en zelf er niet van eten, stom gedrag. Neem het dan mee of vreet het op.
Ben daar heel helder in geweest en die boodschap is ook duidelijk

Die andere hond (en mogelijk ook de kat) loopt daar lang niet altijd per ongeluk voorbij
Ik zou dat wel even goed bestuderen denk ik

[Verosjaak]

het enige waar ik echt op sta hier in huis is geen voedselnijd hebben,dat gaat écht niet,niet naar mij ,niet naar de andere honden en ja ik leer het dus wel eten af te pakken,laatst had ik het nog,een hond die geopereerd moest worden en dus nuchter moest zijn ,die een heel klein beetje te eten kreeg maar dus wel een kilo vlees uit een andere hond zijn bek gritste dan ben ik echt blij dat dit zonder enig probleem gewoon weggenomen kan worden.

ik pak zelden eten weg, maar als het wel moet dan blief ik niet dat ik in mijn jatten gebeten wordt...

Mijn honden hebben geen voernijd omdat ze er vertrouwen in hebben dat ik niet afpak wat ik ze zelf heb gegeven.
Ik heb het nooit "geoefend" hooguit iets lekkers er bij gegooid in de bak, zoals Lieke dat heeft beschreven.

De hond die moest worden geopereerd griste van een andere hond iets weg, wat op zich al een andere situatie is.
Bovendien vind ik het niet echt verstandig (en dan zeg ik het vriendelijk) om een hond die nuchter moet blijven bij etende honden te zetten.
Dat soort situaties hadden met heel veel gemak voorkomen kunnen worden.

Dat was hier ook zo; als Kaya nuchter moest blijven voor iets, dan kreeg Puchu ook gewoonweg geen eten.
Overleeft ie best
Ik ga niet de ene hond niks geven en voor zijn ogen de andere hond dan wel iets, dat is vragen om problemen en
bovendien vind ik het doodzielig. Hoe moet zo'n beestje dat nou begrijpen?

Wij gaan zelfs nog een stapje verder. Toen Flip 's ochtends geopereerd moest worden en nuchter moest blijven hebben wij als eigenaar ook het ontbijt overgeslagen. Eenmaal op de operatietafel konden we wat halen als we wilden, maar waren blij dat we dat niet hadden gedaan want met 45 minuten was hij al naar de uitslaapzaal gebracht. Konden we hem mooi wakker maken .

[Kat1]

Aiko krijgt hier alle kans om lekker rustig te eten zonder dat ie wordt geklierd met zijn eten afpakken. Sterker nog, het keukenhekje gaat dicht en mijn dochtertje van bijna drie weet dat ze in de kamer moet blijven als ie eet. Is er een situatie waarbij ik bijvoorbeeld iets in zijn vlees denk te zien, zeg ik dat ie even moet stoppen. Meneer gaat dan keurig op zijn gat zitten en kijkt me dan hooguit verbaasd aan waarom ik met zijn eten rommel.

Op straat vreet hij niks, maar zou ie dat wel doen, laat ie gewoon los als ik het commando geef

Hij is vrij braaf als het om eten gaat.

[Kita]

Als ik wil, kan ik van mijn beide honden het eten afpakken zonder problemen… maar ik doe dit niet.. ik word zelf ook niet graag gestoord als ik aan het eten ben...

Een ander verhaal is het als ze buiten iets vinden… Ronja is nogal snel om te kopen voor een snoepje, maar Cinna niet… die laat het eten niet afpakken… ze rent dan weg… als ik sneller ben dan zij, dan laat ze het wel toe, als ik haar dode muis ofzo afpak (in ruil voor een snoepje)…

[Jits90]

Alleen als het echt nodig is, haal ik eten weg. Bijv. als vriendlief de katten- en hondenbrokken in de verkeerde bakjes heeft gedaan en daardoor verkeerd uitdeelt. Dan pak ik af en ruil het om.
Verder wijs ik er alleen naar, zodat Damy 't opeet

[binkebobbel]

Bij Bucka* kon ik rustig zijn etensbak wegpakken, deed ik niet vaak alleen als er wat was (medicijnen enz)
Die kon ook rustig een uur voor zijn bak zitten als ik vergat toe maar te zeggen. Zelfs de poes kon mee eten uit zijn bak.
Een kluif afpakken daarentegen kon alleen ikzelf een ander hoefde het niet te proberen.

Bij Cindy waagde ik me niet eens in dr buurt tijdens eten.. Gevaarlijk grommen en uitvallen als je niet uitkijkt.
is ook jaren in dat gedrag aangemoedigd door vriendlief die dat wel grappig vond zo'n kleintje met zo'n grote bek.
Niet handig als je vers wil voeren zo is ze eens bijna gestikt in een kwartelkarkasje en heeft me flink gebeten
ondanks dat ze bijna stikte gewoon niet loslaten en tja als daar je vinger tussen zit.. Boeit haar niet.
Voor mij was de maat vol toen ze dove poes Dana greep die voorbij liep terwijl ze aan het eten was
Inmiddels heeft ze geleerd te ruilen.. en bij mij laat ze dus sneller los als het moet gewoon omdat ik iets te ruilen
aanbied en geen strijd aanga. Niet ruilen? nou dan niet.. Sterre koekje? en dan komt ze alsnog snel ruilen want als Sterre iets krijgt
moet Cindy ook natuurlijk.
Kluifjes pak ik dus bij Cindy niet af maar ruil ik voor wat anders als het moet.. Nou scheelt het inmiddels ook dat ze nog maar
een half gebit heeft dus echt kluiven doet ze niet meer meestal ligt ze te wachten tot Sterre dr kluifje zacht gekloven is om dan sneaky
die in te pikken.

Sterre is de makkelijkste tot nu toe.. Eten afpakken geen probleem, iets uit de bek vissen geen probleem. Ze is super enthousiast als ze eten krijgt. Maar zet je de bak neer en het bevalt dr niet dan eet ze gewoon niet en loopt er weer bij weg. Bij haar pak ik dus regelmatig de bak weg en zet hem op t aanrecht.. Meestal wil ze dan alsnog toch wel eten. Is het botwerk te glibberig of te moeilijk drukt ze het me in de handen.
Hier baas hou ff vast dan kan ik eten haha.
Andere honden kunnen ook gewoon bij haar etensbak als ze aan het eten is en als de poes wil weten wat er in dr bak zit gaat ze een paar passen naar achter.
Als ze iets pikt is het van; Wat heb je daar? En dan komt ze met een blije bek laten zien wat ze heeft gepikt
Kluifjes ook zo makkelijk. Het liefst komt ze met kluif tegen je aanliggen, en ieder kluif wordt me aangeboden. Samen kluiven
vindt ze het leukst. Andere honden krijgen haar kluif gewoon in de bek gedouwd en als Cindy , Sterre dr kluif afpikt is dat ook geen probleem
dan zoekt ze weer een andere kluif of gaat lekker met dr flos gooien.

Toen Bucka nog leefde konden er geen kluiven zonder toezicht blijven liggen. Alles was van Bucka en hij werkte
zo snel mogelijk zijn kluif weg om dan die van de anderen te kunnen jatten. Inmiddels liggen er standaard een paar kluifjes
door de kamer. Enige waar ik voor zorg is dat er meer kluiven liggen dan er honden zijn.
En bij de zeldzame momenten dat Cindy wel fanatiek ligt te kluiven gaat Sterre even in de bench met dr eigen grote kluif. Want als Cindy kluift vind Sterre het erg leuk om steeds te doen alsof ze hem gaat afpakken.
Al liggen er honderd kluiven die van een ander is altijd het lekkerst.