Het HondenForum

Miranda schreef:

ranetje schreef:Ik doe niet (meer) aan verkeerde momenten
Roepen = komen

Laat dat (meer) maar weg, inderdaad. Roepen is komen.

Dat kan.
Ik vind het roepen van mijn hond als hij bij wijze van gevoerd wordt door een ander nogal dom. Da's m'n eigen commando verpesten omdat hij beloont wordt voor het negeren ervan. Ik denk alleen 'chips' en ga hem halen. Ik vind het een verkeerd moment en je kunt eisen van je hond dat hij direct naast je staat, maar een hond doet alleen maar waar hij zelf beter van wordt. En mijn hond wordt in zijn ogen een stuk beter van frikandellen krijgen bij een ander. Ik kan hem trouwens met gemak wegroepen van mest en dat soort dingen.

Hilde schreef:

Miranda schreef:

ranetje schreef:Ik doe niet (meer) aan verkeerde momenten
Roepen = komen

Laat dat (meer) maar weg, inderdaad. Roepen is komen.

Dat kan.
Ik vind het roepen van mijn hond als hij bij wijze van gevoerd wordt door een ander nogal dom. Da's m'n eigen commando verpesten omdat hij beloont wordt voor het negeren ervan. Ik denk alleen 'chips' en ga hem halen. Ik vind het een verkeerd moment en je kunt eisen van je hond dat hij direct naast je staat, maar een hond doet alleen maar waar hij zelf beter van wordt. En mijn hond wordt in zijn ogen een stuk beter van frikandellen krijgen bij een ander. Ik kan hem trouwens met gemak wegroepen van mest en dat soort dingen.

Ik heb mijn hond geleerd geen frikandellen te gaan halen bij andere mensen

Hilde schreef:

Miranda schreef:

ranetje schreef:Ik doe niet (meer) aan verkeerde momenten
Roepen = komen

Laat dat (meer) maar weg, inderdaad. Roepen is komen.

Dat kan.
Ik vind het roepen van mijn hond als hij bij wijze van gevoerd wordt door een ander nogal dom.

Skadi doet dat uit zichzelf niet, en Cayuga roep ik vóór hij staat te bedelen terug. Issie nou helemaal belazerd
En als ik te laat ben (mijn timing is heus niet 100% vlekkeloos) en hij staat er tóch al roep ik 'sorry' en roep hem wat strenger terug.

Maar ik snap nu waarom jij zegt dat opvoeden heus niet met correcties hoeft.

Gister had ik een neeNeeNEEFOEI!!! Jigzy vindt het een goed idee om achter hommels aan te jagen. Ik niet.

Overigens roep ik Kiyoshi ook niet als ik toch weet dat hij niet luistert. Wacht zit er wel goed in, hier niet. Ik vind dat bij hem geen probleem.

Hilde schreef: Da's m'n eigen commando verpesten omdat hij beloont wordt voor het negeren ervan.

Dit bedoelde ik inderdaad. Ik corrigeer heus af en toe wel en heb een paar dingen die ze gewoon moeten doen of echt niet mogen (vooral in huis eigenlijk). Eerder, toen we alleen Pim nog hadden, was ik ook wel van 'een hond moet gewoon luisteren als ik het zeg'. Daar ben ik met Saar wel van teruggekomen, scheelt me een hoop frustratie. Die heeft buiten wel andere dingen te doen dan naar mij te luisteren en ik ben er zelf bij wat de kans van slagen is. Het is een hond met een enorm jachtinstinct. Als ik haar in de gaten houd en roep voor ze in haar focus zit is er niks aan de hand. Maar als ze al gaat en ik blijf roepen heeft mijn commando geen enkele waarde meer. Sterker nog, dan maak ik het haar lekker makkelijk omdat ze dan weet waar ik sta te roepen als ze is uitgejaagd. Dus op de momenten waarop ze gaat houd ik mijn mond, loop ik mijn rondje verder en zie ik haar wel weer een keer terug (ze loopt alleen in veilig gebied los).

Nou, wat mij betreft zitten er nog hele werelden tussen je commando verpesten en je hond laten hetzen
Fijn voor het wild dat zich doodloopt tegen draad of een auto. Of zwaargewond door de boswachter afgeschoten moet worden.

dat is nou net mijn probleem met het commando 'hier'. Dat moet gewoon opgevolgd worden. Ja, als er verder weinig interessants is dan komt dat wel goed, maar het is juist essentieel op de momenten dat het erop aankomt. Als ik dan niet roep gaat er ook niets mis, maar dat is dan weer niet wat ik wil, want wat ik wil is die hond bij me terug. En ja, als ze dan niet luistert dan word ik weleens kwaad en dan zeg ik POM! NU! Soms helpt dat. Soms ook niet trouwens, dat zal ik eerlijk toegeven. Dat kun je dan een verkeerd moment van roepen noemen, maar het hele idee van commando's is in mijn ogen nou net dat ze altijd opgevolgd worden, niet alleen als het de prinses goed uitkomt.

Miranda schreef:Nou, wat mij betreft zitten er nog hele werelden tussen je commando verpesten en je hond laten hetzen
Fijn voor het wild dat zich doodloopt tegen draad of een auto. Of zwaargewond door de boswachter afgeschoten moet worden.

Ja, ik vind het ook wel een beetje een te gemakkelijk argument.

Miranda schreef:Nou, wat mij betreft zitten er nog hele werelden tussen je commando verpesten en je hond laten hetzen
Fijn voor het wild dat zich doodloopt tegen draad of een auto. Of zwaargewond door de boswachter afgeschoten moet worden.

Er staat toch dat ze alleen in veilig gebied losloopt? Veilig voor haar en haar omgeving dus. Leek me logisch, maar schijnbaar gaan jullie er gewoon vanuit dat ik haar lekker laat jagen en van alles in gevaar breng. Ze loopt alleen los in omheinde losloopgebieden en daar houdt zich (overdag) echt geen (groot) wild op. Muisjes en vogels wel, die volgt ze of ze loopt hele stukken met haar neus over de grond om een oud spoor te volgen en is dan ook niet bereikbaar. Jammer dat je meteen zo'n aanname doet. En ik heb gewoon niet de illusie dat ik een podenco-mix perfect kan laten luisteren. Ze komt wanneer ik haar voor ben en dat vind ik al heel wat. Voor de momenten waarop dat niet lukt neem ik dus de verantwoordelijkheid door haar NOOIT in een gebied met wild dat niet omheind is los te laten.

Het is ook vreselijk onverantwoord om Saartje los te laten op 't leesten joh laat lekker zitten

cornelia schreef:

Miranda schreef:Nou, wat mij betreft zitten er nog hele werelden tussen je commando verpesten en je hond laten hetzen
Fijn voor het wild dat zich doodloopt tegen draad of een auto. Of zwaargewond door de boswachter afgeschoten moet worden.

Ja, ik vind het ook wel een beetje een te gemakkelijk argument.

Ik heb niet duidelijk ge-quote. Ik doel meer op de gedachte; als ze niet luisteren moet je niet roepen. Ik denk dus inderdaad meer aan gaan halen en/of voorkomen dat ze gaan. Als je tegen mensen gaat zeggen dat je niet hoeft te roepen als ze toch niet gaan luisteren dan denkt 90% van de hondenbezitter dit als excuus te kunnen hanteren om hun hond te laten hetzen etc. etc.. Ik heb altijd geleerd; "als je denkt dat hij niet gaat luisteren laat je hem niet niet los" of "als hij niet wil luisteren roep je 1 x en daarna ga je hem halen".

Alternatief is als je hem toch los wil laten en de mogelijkheid bestaat dat hij niet gaat luisteren dat je dit doet in een veilig gebied (voor anderen en voor je eigen hond) Maar dit is dan een acceptatie van het niet luisteren, zo los je dat dan op. Prima, niks mis mee, onder de veiligheidsvoorwaarden.

Soms neem ik niet eens een lijn mee voor Kiyoshi. Hij loopt erg veel los. Niet elke hond gaat klieren als hij/zij wat ruimte krijgt. Dat hij niet bijster goed luistert staat daar los van.

Valerie schreef:Soms neem ik niet eens een lijn mee voor Kiyoshi. Hij loopt erg veel los. Niet elke hond gaat klieren als hij/zij wat ruimte krijgt. Dat hij niet bijster goed luistert staat daar los van.

Nou, het gaat denk ik toch ook wel voor een stuk over zijn eigen veiligheid. Als ik in de verte iets aan ziet komen waarmee ik liever niet gekonfronteerd wil worden dan heb ik graag dat mijn hond zich op mijn vraag direct meld zodat we e.e.a. kunnen ontwijken. Geklier hoeft niet altijd (w.s. nooit ) van jouw hond te komen.

Ik zeg vaak met een hoog mierzoet stemmetje: komamymememee?
En voornamelijk mannen kijken dan echt een beetje raar...
Maar het werkt wel

cornelia schreef:

Valerie schreef:Soms neem ik niet eens een lijn mee voor Kiyoshi. Hij loopt erg veel los. Niet elke hond gaat klieren als hij/zij wat ruimte krijgt. Dat hij niet bijster goed luistert staat daar los van.

Nou, het gaat denk ik toch ook wel voor een stuk over zijn eigen veiligheid. Als ik in de verte iets aan ziet komen waarmee ik liever niet gekonfronteerd wil worden dan heb ik graag dat mijn hond zich op mijn vraag direct meld zodat we e.e.a. kunnen ontwijken. Geklier hoeft niet altijd (w.s. nooit ) van jouw hond te komen.

Een hond die in een straal van 10 meter om je heen hupst heb je zo te pakken als hij het commando "wacht" goed kent. Verder ontwijkt hij vervelende honden ook als hij los is. Hij is niet dom en geen vechter.

Valerie schreef:

cornelia schreef:

Valerie schreef:Soms neem ik niet eens een lijn mee voor Kiyoshi. Hij loopt erg veel los. Niet elke hond gaat klieren als hij/zij wat ruimte krijgt. Dat hij niet bijster goed luistert staat daar los van.

Nou, het gaat denk ik toch ook wel voor een stuk over zijn eigen veiligheid. Als ik in de verte iets aan ziet komen waarmee ik liever niet gekonfronteerd wil worden dan heb ik graag dat mijn hond zich op mijn vraag direct meld zodat we e.e.a. kunnen ontwijken. Geklier hoeft niet altijd (w.s. nooit ) van jouw hond te komen.

Een hond die in een straal van 10 meter om je heen hupst heb je zo te pakken als hij het commando "wacht" goed kent. Verder ontwijkt hij vervelende honden ook als hij los is. Hij is niet dom en geen vechter.

Enfin, hebben wij geluk met onze honden (en w.s. toch ook goed bedacht/doodacht hoe we e.e.a. gingen aanpakken)

Miranda schreef:Skadi doet dat uit zichzelf niet, en Cayuga roep ik vóór hij staat te bedelen terug. Issie nou helemaal belazerd
En als ik te laat ben (mijn timing is heus niet 100% vlekkeloos) en hij staat er tóch al roep ik 'sorry' en roep hem wat strenger terug.

Maar ik snap nu waarom jij zegt dat opvoeden heus niet met correcties hoeft.

Wat een stomme opmerking, die laatste. We kunnen toch gewoon van mening verschillen? Het voelt nu als een steek onder water.

Ik heb het nog nooit aan de hand gehad dat iemand m'n hond staat te voeren en het spreekt voor zich dat ik hem eerder terugroep dat hij er is. Maar ik word niet boos op hem door mijn fout. Roepen betekent hier ook komen en hij komt 99%. Levensreddende oefening en zo Ik vind een hond die ik kan wegroepen bij eten, mest, andere honden, hij jaagt niet, etc best wel braaf.

Hilde schreef:

Miranda schreef:Skadi doet dat uit zichzelf niet, en Cayuga roep ik vóór hij staat te bedelen terug. Issie nou helemaal belazerd
En als ik te laat ben (mijn timing is heus niet 100% vlekkeloos) en hij staat er tóch al roep ik 'sorry' en roep hem wat strenger terug.

Maar ik snap nu waarom jij zegt dat opvoeden heus niet met correcties hoeft.

Wat een stomme opmerking, die laatste. We kunnen toch gewoon van mening verschillen? Het voelt nu als een steek onder water.

Zo was het niet bedoeld. Maar....wat je hierna zegt maakt een hoop duidelijk...

Ik heb het nog nooit aan de hand gehad dat iemand m'n hond staat te voeren en het spreekt voor zich dat ik hem eerder terugroep dat hij er is. Maar ik word niet boos op hem door mijn fout. Roepen betekent hier ook komen en hij komt 99%. Levensreddende oefening en zo Ik vind een hond die ik kan wegroepen bij eten, mest, andere honden, hij jaagt niet, etc best wel braaf.

Volgens mij zijn we het voor 95% eens. Alleen zo begreep ik het niet. Jij zei dat je alleen riep als hij genegen was om te komen. En daar was ik het niet mee eens, want inderdaad...levensreddend en zo.
Maar die éne keer dat ik roep en ik een middelvinger krijg word ik wél boos. En volgt er ook een (op de hond toegepaste) correctie. Omdat ik het een van de weinige commando's vind die absoluut niet optioneel zijn. Net als 'wacht' en 'los'. Die zijn levensreddend voor de hond. En niet opvolgen is geen optie. Dan volgt er écht een correctie.

Wellicht is het verschil dat ik een hyperreactieve takketeef heb, die zich nogal eens onbesuisd in moeilijkheden wil storten van het soort dat je als baasje liever niet hebt

cornelia schreef: Ik heb niet duidelijk ge-quote. Ik doel meer op de gedachte; als ze niet luisteren moet je niet roepen. Ik denk dus inderdaad meer aan gaan halen en/of voorkomen dat ze gaan. Als je tegen mensen gaat zeggen dat je niet hoeft te roepen als ze toch niet gaan luisteren dan denkt 90% van de hondenbezitter dit als excuus te kunnen hanteren om hun hond te laten hetzen etc. etc.. Ik heb altijd geleerd; "als je denkt dat hij niet gaat luisteren laat je hem niet niet los" of "als hij niet wil luisteren roep je 1 x en daarna ga je hem halen".

Alternatief is als je hem toch los wil laten en de mogelijkheid bestaat dat hij niet gaat luisteren dat je dit doet in een veilig gebied (voor anderen en voor je eigen hond) Maar dit is dan een acceptatie van het niet luisteren, zo los je dat dan op. Prima, niks mis mee, onder de veiligheidsvoorwaarden.

Ik laat Manu alleen los als ik denk dat hij gaat luisteren.
En dan ziet hij ergens 2 bruine stipjes (hazen), 100 meter verder weg op een veld met 2 sloten ertussen. Nouja, dan is hij dus weg. En ik kan hem niet uit die focus halen. Dat lukt me niet.
Ik probeer het maar tot nu toe is het me maar één keer gelukt.
Voorkomen dat hij naar een andere hond toe gaat kan ik ook niet altijd, maar zodra hij bij die hond ís kan ik hem wel terug roepen Maar, het gaat steeds beter en dat komt omdat ik zo fijn kan oefenen. Allerlei mensen die bereid zijn op een afstandje te blijven staan zodat ik die grens op kan zoeken wanneer hij nou wel of niet zal luisteren.
En wat dat betreft ben ik het wel met Hilde eens, ik roep alleen als ik denk dat hij er op terug komt.
Al is dat alsnog soms tevergeefs

Ik ben gewoon een muts met een opgelegde Husky die er maar het beste van probeert te maken.
Gelukkig heb ik al zoveel fouten gemaakt dat ik al veel geleerd heb.

Uma is veel gemakkelijker. Die loopt nergens op af en gaat niet uit zicht. Wel tot ze een stipje wordt maar als ik roep komt ze gauw terug gesprint met een blij hoofd

Het zijn geen herders en dat weet ik. Als ik ga brullen kan ik het helemaal schudden.
Dus ik heb andere manieren nodig en die zoek ik nog. Al ontdek ik dagelijks wel weer iets nieuws wat werkt. Ze hebben mij niet nodig, ik moet ze bij me houden door heel lief, rustig en toch interessant te zijn. Al heb ik Manu ook wel eens bij zijn wang gepakt omdat ie toch verdomme wéér achter die hazen aan ging en daarná deed of ik niet bestond.
Het is dat ik hem niet kan missen maar ik ben wel heel benieuwd hoe iemand anders dat zou ervaren. Volgens mij is het in het algemeen gewoon heel lastig om Manu zich te laten interesseren en doe ik het al redelijk.
Ik ben wel benieuwd hoe iemand dat voor elkaar krijgt die zegt: ze moeten gewoon komen als ik roep.

Of ik ben een kneus. Dat kan ook natuurlijk.

Manu schreef:Ik ben wel benieuwd hoe iemand dat voor elkaar krijgt die zegt: ze moeten gewoon komen als ik roep.

Nou, dat heeft mij ook bloed, zweet en tranen gekost hoor. Skadi jaagde als een gék. Van nul tot honderd in 0,01 seconde. En ik was daar totáál niet op voorbereid, ik verwachtte geen herder met zo'n enorme jachtpassie
Een herder heeft best wel veel will to please. Maar jagen is zó enorm zelfbelonend dat ik mijn commando gevoeglijk ergens kon stoppen waar de zon niet scheen.

Maar ja, ze moeten inderdaad gewoon komen als ik roep. Altijd. Ook al schiet er een haas of hert weg. Behangen met biefstuk.
En dat doen ze ook.

En toch, een herder is niet te vergelijken met een poolhond.
Geen excuus hoor, of nouja, een beetje, ik denk dat het anders is. Ik zie het dagelijks. Daarom ben ik benieuwd hoe een ander dat ervaart met mijn hond. Natuurlijk geloof ik dat je daar wat voor moet doen.

En ik heb weinig ervaring. Ik heb nog geen 2 jaar honden.

Manu schreef:En toch, een herder is niet te vergelijken met een poolhond.

Nee, in die zin dat mijn oplossing niet zou hebben gewerkt bij een poolhond. Of zelfs averechts zou hebben gewerkt.
Maar dan moet je iets bedenken wat wel werkt.
En geloof me, ik heb óók met de handen in het haar gezeten met Skadi's jaaggedrag, hoor. Met mijn dertig jaar ervaring.
Ik stond op het punt om een TT te gaan gebruiken, was daarover al aan het overleggen met Malinois. En toen struikelde ik per ongeluk over de oplossing. (Ik was het spuug- en spuugzat, en werd gemeend razend toen het weer gebeurde. Witheet. En toen ze terugkwam heb ik een kwartier tegen d'r staan vloeken met de wangen vastgepakt. En daarna heb ik haar een uur of wat straal genegeerd. Dat is voor Skadi het allerergste dat kan gebeuren. Daarna aarzelde ze een fractie van een seconde en keek naar mij voor ze wou gaan jagen, en dat was genoeg. Ik beveel deze methode trouwens niet aan, hij kan heel erg verkeerd uitpakken.).

Miranda schreef:

Manu schreef:En toch, een herder is niet te vergelijken met een poolhond.

Nee, in die zin dat mijn oplossing niet zou hebben gewerkt bij een poolhond. Of zelfs averechts zou hebben gewerkt.
Maar dan moet je iets bedenken wat wel werkt.
En geloof me, ik heb óók met de handen in het haar gezeten met Skadi's jaaggedrag, hoor. Met mijn dertig jaar ervaring.
Ik stond op het punt om een TT te gaan gebruiken, was daarover al aan het overleggen met Malinois. En toen struikelde ik per ongeluk over de oplossing. (Ik was het spuug- en spuugzat, en werd gemeend razend toen het weer gebeurde. Witheet. En toen ze terugkwam heb ik een kwartier tegen d'r staan vloeken met de wangen vastgepakt. En daarna heb ik haar een uur of wat straal genegeerd. Dat is voor Skadi het allerergste dat kan gebeuren. Daarna aarzelde ze een fractie van een seconde en keek naar mij voor ze wou gaan jagen, en dat was genoeg. Ik beveel deze methode trouwens niet aan, hij kan heel erg verkeerd uitpakken.).

Negeren is ook de ergste straf hier voor als ze een enkele keer de middelvinger laat zien. D.w.z. aanlijnen en doorlopen, geen aandacht meer voor haar. Vreselijk vindt ze dat. Een minuutje of een paar is al genoeg en dan weet ze direct weer wat ze ook alweer moet doen. Luisteren.
Werkt vele maten beter dan boos worden (alhoewel dat misschien ook aan mij ligt, want ik vind dat soms lastig.)

Manu schreef:

cornelia schreef: Ik heb niet duidelijk ge-quote. Ik doel meer op de gedachte; als ze niet luisteren moet je niet roepen. Ik denk dus inderdaad meer aan gaan halen en/of voorkomen dat ze gaan. Als je tegen mensen gaat zeggen dat je niet hoeft te roepen als ze toch niet gaan luisteren dan denkt 90% van de hondenbezitter dit als excuus te kunnen hanteren om hun hond te laten hetzen etc. etc.. Ik heb altijd geleerd; "als je denkt dat hij niet gaat luisteren laat je hem niet niet los" of "als hij niet wil luisteren roep je 1 x en daarna ga je hem halen".

Alternatief is als je hem toch los wil laten en de mogelijkheid bestaat dat hij niet gaat luisteren dat je dit doet in een veilig gebied (voor anderen en voor je eigen hond) Maar dit is dan een acceptatie van het niet luisteren, zo los je dat dan op. Prima, niks mis mee, onder de veiligheidsvoorwaarden.

Ik laat Manu alleen los als ik denk dat hij gaat luisteren.
En dan ziet hij ergens 2 bruine stipjes (hazen), 100 meter verder weg op een veld met 2 sloten ertussen. Nouja, dan is hij dus weg. En ik kan hem niet uit die focus halen. Dat lukt me niet.
Ik probeer het maar tot nu toe is het me maar één keer gelukt.
Voorkomen dat hij naar een andere hond toe gaat kan ik ook niet altijd, maar zodra hij bij die hond ís kan ik hem wel terug roepen Maar, het gaat steeds beter en dat komt omdat ik zo fijn kan oefenen. Allerlei mensen die bereid zijn op een afstandje te blijven staan zodat ik die grens op kan zoeken wanneer hij nou wel of niet zal luisteren.
En wat dat betreft ben ik het wel met Hilde eens, ik roep alleen als ik denk dat hij er op terug komt.
Al is dat alsnog soms tevergeefs

Ik ben gewoon een muts met een opgelegde Husky die er maar het beste van probeert te maken.
Gelukkig heb ik al zoveel fouten gemaakt dat ik al veel geleerd heb.

Uma is veel gemakkelijker. Die loopt nergens op af en gaat niet uit zicht. Wel tot ze een stipje wordt maar als ik roep komt ze gauw terug gesprint met een blij hoofd

Het zijn geen herders en dat weet ik. Als ik ga brullen kan ik het helemaal schudden.
Dus ik heb andere manieren nodig en die zoek ik nog. Al ontdek ik dagelijks wel weer iets nieuws wat werkt. Ze hebben mij niet nodig, ik moet ze bij me houden door heel lief, rustig en toch interessant te zijn. Al heb ik Manu ook wel eens bij zijn wang gepakt omdat ie toch verdomme wéér achter die hazen aan ging en daarná deed of ik niet bestond.
Het is dat ik hem niet kan missen maar ik ben wel heel benieuwd hoe iemand anders dat zou ervaren. Volgens mij is het in het algemeen gewoon heel lastig om Manu zich te laten interesseren en doe ik het al redelijk.
Ik ben wel benieuwd hoe iemand dat voor elkaar krijgt die zegt: ze moeten gewoon komen als ik roep.

Of ik ben een kneus. Dat kan ook natuurlijk.

Nou, ik denk dat we allemaal door schade en schande wijs (zijn ge)worden. Wat je in theorie kunt leren moet altijd nog naar de praktijk worden omgezet. Ik laat mijn hond niet los als ik denk dat hij wegloopt. Natuurlijk loopt hij los want er is geen reden om weg te lopen en dan........komt er vervolgens toch iets op zijn pad, ja dan sta ik daar met mijn theorie. Kunst is om dan het moment te zoeken "wanneer gaat hij nu weglopen" (precies zoals jij doet) en dan om dat moment weer voor te zijn. En als je denkt dat het hem deze keer niet gaat worden pak je hem vast want op dat punt is de verleiding voor hem te groot.

Ik dacht ook dat ik Ezio nooit voortijdig terug zou krijgen als ik een bal superhard de wei is smeet maar ik moest het toch ooit eens proberen. Enfin, mensen zullen wel gedacht hebben dat ik gek was toen hij dus zijn bal nakijkend met een best wel ruime bocht terug kwam naar mij. Geweldig moment. En nog gooit hij zich niet accuut in zijn achteruit en neemt hij wat ruimte voor het nakijken en de grote bocht maar hij komt wel. Blijft echter altijd nog spannend.
Het blijft een kwestie van blijven en blijven oefenen.

Ik denk dat je geen grotere muts of kneus ben dan ik hoor

Miranda schreef:

Manu schreef:En toch, een herder is niet te vergelijken met een poolhond.

Nee, in die zin dat mijn oplossing niet zou hebben gewerkt bij een poolhond. Of zelfs averechts zou hebben gewerkt.
Maar dan moet je iets bedenken wat wel werkt.

Ja leuk hè

Miranda schreef: En geloof me, ik heb óók met de handen in het haar gezeten met Skadi's jaaggedrag, hoor. Met mijn dertig jaar ervaring.
Ik stond op het punt om een TT te gaan gebruiken, was daarover al aan het overleggen met Malinois. En toen struikelde ik per ongeluk over de oplossing. (Ik was het spuug- en spuugzat, en werd gemeend razend toen het weer gebeurde. Witheet. En toen ze terugkwam heb ik een kwartier tegen d'r staan vloeken met de wangen vastgepakt. En daarna heb ik haar een uur of wat straal genegeerd. Dat is voor Skadi het allerergste dat kan gebeuren. Daarna aarzelde ze een fractie van een seconde en keek naar mij voor ze wou gaan jagen, en dat was genoeg. Ik beveel deze methode trouwens niet aan, hij kan heel erg verkeerd uitpakken.).

Oh oops Skadi
Manu zou daar alleen maar harder van op hol gaan de volgende keer.
Ik vind het echt heel lastig. Wat tot nu toe werkt is ontspannen, even een klein liedje zingen als hij weer eens niet luistert voordat ik met mijn gefrustreerde, hoge stem ga praten. Dat werkt zó averechts. En hij weet het verdomme precíes.
En hij kan er niets aan doen. Ik weet hoe dat klinkt. Maar hij wil zó graag even kijken, een soort explosie is het. Vervolgens komt hij weer terug of moet ik hem ophalen en kijkt hij me even aan met een bepaalde blik, alsof hij sorry zegt.
Laatst was hij weer die sloten over gegaan en bleef verdomme rennen. Ik heb een paar keer contact gehad en hem op zo'n moment terug geroepen maar hij kwam niet. En ik was KWAAD. Nee, ik was niet kwaad, ik was witheet. Woedend. Vuur aan het spuwen. Gódverdomme, kúthond, nú heb je me zo ver. Nú ga ik die TT halen en ik geef je toch een klap. Een knal die ze tot in Timboektoe kunnen horen

Uiteindelijk ben ik bij het hek gaan staan en toen hij terug kwam ging hij zonder me aan te kijken naast me zitten. Zwart van de bagger, nat en buiten adem. Na dik een half uur.
Op zo'n moment hoef ik niet aan te lijnen want hij volgt aan de voet. Maar ik beloon niks. Ik zeg niks, kijk hem niet aan, hij zoekt het maar uit. En dan merk ik wel dat het hem wat doet.
Na een poosje is dat allemaal over trouwens, dan is hij weer de liefste hond ter wereld.
Maar de volgende wandeling merk ik daar niets meer van hoor.

Ik vind dat echt verdomd moeilijk.
De keren dat ik al aan die TT gedacht heb. Want ja, loslopen is wel heerlijk voor hem natuurlijk. En ik ben niet kundig genoeg hem dat te leren.

Manu schreef:

Miranda schreef:

Manu schreef:En toch, een herder is niet te vergelijken met een poolhond.

Nee, in die zin dat mijn oplossing niet zou hebben gewerkt bij een poolhond. Of zelfs averechts zou hebben gewerkt.
Maar dan moet je iets bedenken wat wel werkt.

Ja leuk hè

Miranda schreef: En geloof me, ik heb óók met de handen in het haar gezeten met Skadi's jaaggedrag, hoor. Met mijn dertig jaar ervaring.
Ik stond op het punt om een TT te gaan gebruiken, was daarover al aan het overleggen met Malinois. En toen struikelde ik per ongeluk over de oplossing. (Ik was het spuug- en spuugzat, en werd gemeend razend toen het weer gebeurde. Witheet. En toen ze terugkwam heb ik een kwartier tegen d'r staan vloeken met de wangen vastgepakt. En daarna heb ik haar een uur of wat straal genegeerd. Dat is voor Skadi het allerergste dat kan gebeuren. Daarna aarzelde ze een fractie van een seconde en keek naar mij voor ze wou gaan jagen, en dat was genoeg. Ik beveel deze methode trouwens niet aan, hij kan heel erg verkeerd uitpakken.).

Oh oops Skadi
Manu zou daar alleen maar harder van op hol gaan de volgende keer.
Ik vind het echt heel lastig. Wat tot nu toe werkt is ontspannen, even een klein liedje zingen als hij weer eens niet luistert voordat ik met mijn gefrustreerde, hoge stem ga praten. Dat werkt zó averechts. En hij weet het verdomme precíes.
En hij kan er niets aan doen. Ik weet hoe dat klinkt. Maar hij wil zó graag even kijken, een soort explosie is het. Vervolgens komt hij weer terug of moet ik hem ophalen en kijkt hij me even aan met een bepaalde blik, alsof hij sorry zegt.
Laatst was hij weer die sloten over gegaan en bleef verdomme rennen. Ik heb een paar keer contact gehad en hem op zo'n moment terug geroepen maar hij kwam niet. En ik was KWAAD. Nee, ik was niet kwaad, ik was witheet. Woedend. Vuur aan het spuwen. Gódverdomme, kúthond, nú heb je me zo ver. Nú ga ik die TT halen en ik geef je toch een klap. Een knal die ze tot in Timboektoe kunnen horen

Uiteindelijk ben ik bij het hek gaan staan en toen hij terug kwam ging hij zonder me aan te kijken naast me zitten. Zwart van de bagger, nat en buiten adem. Na dik een half uur.
Op zo'n moment hoef ik niet aan te lijnen want hij volgt aan de voet. Maar ik beloon niks. Ik zeg niks, kijk hem niet aan, hij zoekt het maar uit. En dan merk ik wel dat het hem wat doet.
Na een poosje is dat allemaal over trouwens, dan is hij weer de liefste hond ter wereld.
Maar de volgende wandeling merk ik daar niets meer van hoor.

Ik vind dat echt verdomd moeilijk.
De keren dat ik al aan die TT gedacht heb. Want ja, loslopen is wel heerlijk voor hem natuurlijk. En ik ben niet kundig genoeg hem dat te leren.

Het lijkt me ook heel moeilijk om een zelfstandige hond te hebben. Alhoewel Vita ook haar eigen plan kan trekken, is ze wel op mij gericht. Dus heel zelfstandig is ze niet.

Misschien zeg ik wel iets raars, hoor, maar heeft hij eigenlijk een reden om terug te komen op zo'n moment?
Want stout is hij al door te gaan, hij wordt steeds stouter door verder te gaan en baasje is Héééél Boos, en wanneer hij dan uiteindelijk wel terug komt (uiteraard veel te laat, maar goed), dan valt er geen eer meer aan te behalen voor hem.
Misschien is dat het probleem niet, maar het kwam zomaar in me op.

Kirra schreef: Het lijkt me ook heel moeilijk om een zelfstandige hond te hebben. Alhoewel Vita ook haar eigen plan kan trekken, is ze wel op mij gericht. Dus heel zelfstandig is ze niet.

Misschien zeg ik wel iets raars, hoor, maar heeft hij eigenlijk een reden om terug te komen op zo'n moment?
Want stout is hij al door te gaan, hij wordt steeds stouter door verder te gaan en baasje is Héééél Boos, en wanneer hij dan uiteindelijk wel terug komt (uiteraard veel te laat, maar goed), dan valt er geen eer meer aan te behalen voor hem.
Misschien is dat het probleem niet, maar het kwam zomaar in me op.

Oh ik heb al zoveel geprobeerd

Als ik héél boos ben laat ik dat niet merken hoor. Frustratie is zwakte, hij zal er heus wel wat van oppikken maar ik probeer kalm te blijven.
Als hij uiteindelijk terug komt is hij vaak alsnog braaf, het ligt eraan hoe de situatie geweest is. Als ik hem op moet halen laat ik hem het laatste stukje alsnog komen, zodat ik toch nog kan belonen.

Ik heb altijd snoepjes, ook heel lekkere, ik heb speeltjes meegenomen, alleen gevoerd tijdens de wandeling maar niets is interessanter dan dat ene luchtje, de naderende hond of wild.
Wat nog het beste helpt is een heel blije baas. Als hij aan komt rennen ren ik een stukje met hem samen en vertel hoe braaf hij is, of hij krijgt een lach en een aai, of ik praat als een idioot met een heel blije stem. Daar wordt hij blij van, een blije ik.
Hij is heel zelfstandig, maar aan de andere kant ook wel weer op mij gesteld. Hij houdt me wel in de gaten. Ook als hij weg rent
Ik roep hem tussendoor ook wel bij me, gewoon om wat worst te geven en dan geef ik weer vrij. Ook als hij zichzelf komt melden krijgt hij een beloning.

Hij is gewoon nog heel onberekenbaar.
Zo kan hij in een grote groep honden ineens besluiten de andere kant op te rennen en uit zicht te verdwijnen. En waarom? Geen idee. Ook als hij niks gezien heeft, ik hem niet zie ruiken. Dan heeft hij er gewoon genoeg van en wil zelfstandig struinen.

Ik ken dat Manu. Een terriër wordt geboren met bananen in zijn oren en een middelvinger, lijkt wel. Ik keek op de puppycursus vol bewondering naar de herder en labrador baasjes die hun hond nu al goed onder controle hadden. Maar dan bedenk ik me dat hij 'het voor een terriër ' best goed doet.

Ik neem aan dat je dat ook geprobeerd heb maar vraag het toch even; ben je al eens gewoon verdwenen. "Doei, dag, ik ga ook eens lekker jagen, houdoe" en dan echt ook ergens in de bosjes gaan zitten ? Zou hem dat wat doen of zou hij denken "kijk de vrouw heeft ook eindelijk een hobby gevonden".

Enfin, ik denk altijd dat je daar ook wel de ballen voor moet hebben hoor. Ik raak al lichtelijk in paniek als hij zomaar even de bosjes in loopt bij wijze van spreken.

Ja, jouw hond had mij allang een aantal hartwippen bezorgd.
Resepect

Heel herkenbaar van Manu.. Beau is ook mijn eerste hond en als je die in je schoot krijgt als pubertje van net 15, dan weet je het niet meer hoor. Bij Beau helpt boos worden niet. Ook niet als het vanuit je tenen komt. Dan zie je hem z'n wenkbrauwen optrekken en denken 'Ach, de volgende keer kom ik helemaal niet meer, want bij jou valt er ook geen lol te beleven.' Een TT heb ik nooit overwogen. Op het moment dat ik besloot hem nooit meer los te laten vond ik het begin van de oplossing en dat was voor ons steeds positiever gaan trainen. En niet alleen buiten, ook in andere situaties.