Het HondenForum

lieke schreef:

alm@ schreef:

lieke schreef:

alm@ schreef:Maar ik vind reuenpis zo vreselijk stinken.

ik vind kattenpis vele malen erger stinken .

Dat kan je wel zeggen, ja. Lieve Isis vond het gisteren nodig om in de badkamer te plassen. Beneden in de gang sloeg de ammoniageur je al tegemoet.

En wat markeren betreft: mijn Bonnie markeert ook wat af, hoor. Mét de poot omhoog.
Wat ik van teefjes trouwens zo grappig vind (en dit is typisch gedrag van collies én shelties) is het ontzettende gemuts. Zit er een miniscuul takje in de broek en dan storten ze zich kermend ter aarde.
Trap je in februari per ongeluk op een pootje en vraag je in juli op medelijdende toon 'deed je je pootje zó'n zeer???' Dan gaan ze prompt heel aanstellerig hinken.
Weliswaar met de verkeerde poot omhoog gegeven, maar goed, het buskruit hebben ze niet uitgevonden.

Je verkloot de quote die aanstelleritis herken ik wel maar dan van de teckel. Toen ik hem nog niet zo lang had, stond ie 100 meter achter ons gillend met 1 pootje omhoog. Ik dacht dat hij finaal in een glasscherf getrapt had bleek er een plakplantje in de fladders van zijn voorpootje te zitten die aanstelleritis was hij met de no-nonsensherders vrij vlot kwijt trouwens

Jij verstjeerd de quote nog meer....

Maar ik hóu van die aanstelleritus. Dat theatrale en overdreven gekerm, het bij een geïrriteerd 'schei nou 'ns uit, Lyndie!' met de buik over de grond langs me heen kruipen, zodat mensen denken dat ik haar minstens één keer per dag in elkaar ros. Héérlijk.
Ze kunnen zo meedoen aan de Oscaruitreiking. De manipulatieve krengen.
En idd., de reuen die ik ken zijn daar stupide voor dergelijke komedie. [/quote]
Oh daar zou ik niet tegen kunnen.
Is het niet meer gewoon schijterigheid dan theatraal gedrag.?

Inge O schreef:

kipo schreef:Zindelijkheid in zijn algemeen lijkt voor kleine hondjes moeilijker dan voor grote, lijkt het wel.

ik denk dat dat een ingefokte kwaal is omdat dit soort hondjes nogal vaak bij mensen woonden/wonen die euhh, hoe zal ik het zeggen, niet de meest bedreven hondenopvoeders zijn.

Dit zal zeker meespelen. Ik vraag mij dan wel af waarom het probleem veelal bij kleine reutjes en veel minder bij de kleine teefjes voorkomt.

Antonetta schreef:

Inge O schreef:

kipo schreef:Zindelijkheid in zijn algemeen lijkt voor kleine hondjes moeilijker dan voor grote, lijkt het wel.

ik denk dat dat een ingefokte kwaal is omdat dit soort hondjes nogal vaak bij mensen woonden/wonen die euhh, hoe zal ik het zeggen, niet de meest bedreven hondenopvoeders zijn.

Dit zal zeker meespelen. Ik vraag mij dan wel af waarom het probleem veelal bij kleine reutjes en veel minder bij de kleine teefjes voorkomt.

Omdat reuen over het algemeen van nature meer geneigd zijn tot markeren.

Dat markeren vind ik ook geen voordeel.
Want dat is dus wat ze hier binnen doen. Kunnen mensen zeggen "dat ligt aan de opvoeding", en dat zal misschien best. Maar ik heb het gewoon nog niet anders meegemaakt.

Ik wil mijn honden overal mee naar toe kunnen nemen maar als ze overal gaan markeren, ben ik niet meer welkom. Dus dat gaat niet.
Ik hou het maar gewoon bij teven. Maar de komst van een reu is overigens nooit uitgesloten hoor. Je weet maar nooit.

Mijn reuen waren klein (teckels), maar geen van hen heeft het ooit in zijn harses gehaald om binnen te markeren.
Ik heb ze altijd behandeld als hele grote honden met een ego van hier tot overmorgen.
Alleen hadden ze uiterlijk het formaat van een ukkepuk.

Andere mensen noemden ze "schattig"
Zo heb ik ze nooit genoemd, dat kon ik niet want ik kende ze

Mijn teven markeren allemaal
Maar dat kun je natuurlijk gewoon afleren: er wordt niet gemarkeerd bij huizen en tuinen, alleen op plaatsen waar het gewoon kan en mag.
Net als je dat bij reuen kunt afleren.

Denk trouwens niet dat teven alleen zittend markeren. Orpa tilt haar poot hoger op dan menige reu.

Marjoleine schreef:Mijn teven markeren allemaal
Maar dat kun je natuurlijk gewoon afleren: er wordt niet gemarkeerd bij huizen en tuinen, alleen op plaatsen waar het gewoon kan en mag.
Net als je dat bij reuen kunt afleren.

Denk trouwens niet dat teven alleen zittend markeren. Orpa tilt haar poot hoger op dan menige reu.

Rana plaste hoger tegen een boom dat de reuen.........
Die nodigde ze eerst uit om even een geurvlag uit te zetten.
Vervolgens ging ze er demonstratief een beetje hoger overheen

Ik heb heel wat reuen gezien die vervolgens aan haar roken.......... haar hoge plas bestudeerden en dan wegliepen

Vier reuen (niet gecastreerd), geen markeringen binnen, niet langs de straat/tuinen, alleen daar waar het mag van ons.
Teefje (Maltezer) van onze dochter, zij durft dus wel te markeren bij mij in huis!

ranetje schreef:Mijn reuen waren klein (teckels), maar geen van hen heeft het ooit in zijn harses gehaald om binnen te markeren.
Ik heb ze altijd behandeld als hele grote honden met een ego van hier tot overmorgen.
Alleen hadden ze uiterlijk het formaat van een ukkepuk.

Andere mensen noemden ze "schattig"
Zo heb ik ze nooit genoemd, dat kon ik niet want ik kende ze

Ik weet nu wat je bedoelt

alm@ schreef:

ranetje schreef:Mijn reuen waren klein (teckels), maar geen van hen heeft het ooit in zijn harses gehaald om binnen te markeren.
Ik heb ze altijd behandeld als hele grote honden met een ego van hier tot overmorgen.
Alleen hadden ze uiterlijk het formaat van een ukkepuk.

Andere mensen noemden ze "schattig"
Zo heb ik ze nooit genoemd, dat kon ik niet want ik kende ze

Ik weet nu wat je bedoelt

Thomas, de reu van schoonouders, markeerde bij mij alleen op het grasveld en de bomen daar Bij anderen markeerde hij overal waar hij kon. De opvoeding kreeg hij wel, alleen werd het niet overal doorgevoerd

Hier ook een teef die markeert, met de poot omhoog. Zelfs nu met haar manke poot. (steunt ze op de manke poot, terwijl het me andersom makkelijker lijkt )
Maar er wordt alleen gemarkeerd in het gras. Mike wil het wel eens elders proberen, maar dat mag niet. Je ziet het toch wel aankomen.


Verder verschil reu/teef. Het uitgekookte en bitcherige van teven vind ik machtig mooi.
Reuen zijn direkter, het moet nu. Teven blijven proberen.
Wat ik nu zie bij Mike is dat hij tijd en rust heeft voor een knuffel. Indy absoluut niet. Is wel aanhankelijk naar mij toe, maar op een andere manier. Ze wil bezig zijn, werken, lopen etc. Is wel ontzettend op mij gericht.

Ik dacht altijd dat ik reuen leuker vond. Maar nu weet ik het niet meer...... Ze hebben allebei hun charme!