Het HondenForum

Inge O schreef:

kipo schreef:Ik vind de term beginnershond onzin. Iemand die stevig in zijn schoenen staat, consequent is en bereid is om te leren, kan waarschijnlijk met elke hond uit de voeten. Andersom kun je al 100 honden gehad hebben en toch niet geschikt zijn voor bepaalde rassen, veel belangrijker is om eerlijk naar jezelf te kijken, wat heb je te bieden en wat verwacht je van een hond.

en om die reden zijn er dus mensen die het beter altijd bij een beginnershond houden en mensen die daar helemaal geen rekening moeten mee houden.

Ik had een heel verhaal getypt, maar het komt eigenlijk op het bovenstaande neer.

Nu moet ik er wel bij zeggen dat wij eigenlijk vanaf het 1e moment een Duitse Herder wilden. Kennis gemaakt met verschillende duitse herders en wij vonden het super leuke honden. Toen op zoek gegaan naar een herplaatser en er één meegenomen die eigenlijk op dat moment te moeilijk voor ons was. Kende geen commando's, had niks geleerd, angstagressie naar andere honden. Maar goed, verliefd en in het diepe gesprongen en nu na 2 jaar hebben we zo vreselijk veel geleerd. Maar dat moeilijke lag niet aan het ras en eigenlijk niet eens aan de hond, maar wel aan onze onervarenheid.

Irta schreef:

Esther12 schreef:

Roo schreef:Volgens mij sta je net zo hard met je handen in het haar als je na jaren een knuffelhond en allemandsvriend gehad te hebben een pittige hond in huis krijgt, als wanneer je die pittige hond meteen als eerste krijgt.

Ik ben ervan overtuigd dat je tegen nieuwe dingen aanloopt. Maar je bouwt natuurlijk ook met een makkelijke hond een dosis ervaring op die je als beginner domweg niet hebt. Bij mij is het overigens ook een kwestie van zelfvertrouwen. Ik had geen idee dat ik het in mijn vingers had, een hond opvoeden. En nu ik dat weet zou ik best ook een pittiger ras aandurven. Niet dat het aan de orde is.

Maar is die ervaring onontbeerlijk volgens jou wanneer je een hond neemt die bv best pittig is maar ook behoorlijk baasgericht? En wat voor rol speelt de fokker wat jou betreft hierin (qua begeleiding bij de opvoeding en pupkeuze)?

Lastig te zeggen. Om mezelf even te nemen: ik wist niets over honden en dan bedoel ik ook écht helemaal niets, nada. Het heeft bij ons ongeveer 2 jaar geduurd voordat we de knoop hadden doorgehakt om een hond te nemen. In die tijd heb ik me enorm ingelezen, ook heel veel op internet opgezocht, iedereen met een hond de oren van het hoofd gevraagd en ik had het gevoel dat ik inmiddels best wel wat wist. Maar dat is toch echt nog héél wat anders dan de praktijk. Dus ja, ik denk toch wel dat die ervaring erg belangrijk is en dat het de kans op grote fouten behoorlijk kleiner maakt.

Natuurlijk zullen er ook mensen zijn waar het meteen goed gaat. Maar ik denk dat het gros beter kan beginnen met een iets makkelijkere hond.
In ons geval heeft de fokker inderdaad een grote rol gespeeld om voor dit ras en specifiek voor dit nestje te kiezen. Bij de keuze van het pupje heeft hij een sturende rol gespeeld.

Ik heb een mechel uit werklijnen als eerste hond. Nog niet bewust dan zelfs, op uiterlijk gekozen zonder weinig voorafgaand onderzoek.
Ik heb er echt geen problemen mee gehad, maar het karakter past dan ook wel uitstekend bij me.

Daarnaast ben ik ook wel 'streng' van nature uit. Ik ga niet me laten sollen, ben fanatiek in het trainen, begreep de hond meteen, hond begreep mij. Meer dan voldoende uitlaatkleppen voor de hond, wonend op het platteland in ruime woning...

Voor mij was het de ideale start. Ik kan me best voorstellen dat ze in handen van een ander een minder ideale start geweest zou zijn.
Net zoals anderen hun 'eerste hond' moeilijker zou geweest zijn voor mij.

Irta schreef:

yuki schreef:

kipo schreef:

yuki schreef:Ik weet niet of je echt beginnershonden hebt. Misschien wel, maltezertjes, boomertjes of een labje ofzo?
Sommige rassen vind ik dan weer GEEN beginnershonden.

Maar ben je dan na 1 of 2 of 10 maltezers wel geschikt voor een kaukaas?
Ik blijf erbij dat ik ras minder belangrijk vind dan houding en karakter van de persoon.

nee, je geeft het antwoord al zelf. Sommige mensen groeien als hondenbaas door ervaring, door misschien in het begin wat fouten te maken met een rasje waarbij dat niet zo veel kwaad kan, maar sommige mensen hebben het niet in zich.

Dit is denk ik ook wel een belangrijk punt. De vraag is naturlijk of men ook van die fouten leerd...

en in welke mate men objectief naar zichzelf kan kijken

Ik zou ook zeggen dat kwalificaties als wel of geen beginnershond eigenlijk wel overboord gegooid kunnen worden. Het gaat er volgens mij ook veel meer om of het karakter goed bij je past. Als het een goede match is, is het voor jou misschien een heel makkelijke hond, maar iemand anders zou er niks mee kunnen.

Over de collie wordt vaak gezegd dat het een leuke beginnershond is en veel collies zijn ook behoorlijk makkelijk en zullen bij veel mensen niet voor veel problemen zorgen. Maar ik ken ook genoeg collies die angstig, neurotisch, (angst)agressief, supernerveus of heel nukkig zijn - dat zijn ook eigenschappen die bij een bepaalde opvoeding bij de collie toch snel aan de oppervlakte komen. Als je niet van nature goed kunt omgaan met de gevoelige aard van de collie, heb je er denk ik helemaal niet zo'n makkelijke hond aan.

yuki schreef:

Irta schreef: Dit is denk ik ook wel een belangrijk punt. De vraag is naturlijk of men ook van die fouten leerd...

en in welke mate men objectief naar zichzelf kan kijken

Haha, ja dat is daarbij wel een voorwaarde idd!

Wij hadden Cas als X-Mechelaar uit het asiel als "beginnershond"
Ondanks zijn angst voor hardere geluiden een tophond aan gehad.
Suske vanaf 7 weken in huis.
Hoop werk maar wat een lol met en aan haar.
Maar een beginnershond?
Denk het niet, tenzij bergen tijd.
Ook niet direct in een gezin met jonge kinderen.
Dus omstandigheden spelen mijns inziens ook een grote rol.

Ik denk dat het niet per se de vraag is wat een goede beginnershond is, maar wat mensen met een hond willen en kunnen. Een golden retriever bijvoorbeeld zou een 'makkelijke' beginnershond zijn. Maar dan moet je als baas het wel zien zitten om dagelijks heel veel te wandelen, op z'n minst.

Wij wilden destijds heel graag een hond. Wandelen doen we graag, maar als het heel koud is, of regent, dan blijven we liever binnen. Zijn we heel eerlijk in. Mij heeft de cocker spaniel altijd enorm getrokken, ik vind het prachtige honden en de cockers die ik ken hebben erg leuke karakters. Maar zo'n hond heeft heel veel beweging en uitdaging nodig. En hoe leuk en geweldig ik ze ook vind, ik schatte zo in dat na een aantal maanden het nieuwe van het uitlaten er wel af zou zijn en ik de hond dan tekort zou gaan doen. Met al onze eisen en wensen ben ik gaan zoeken en vragen gaan stellen her en der, en uiteindelijk zouden maltezers en shih tzu's goed bij ons passen. En dus ben ik op zoek gegaan naar een kruising van die 2, want een rashond hoeft van mij niet.

Voor mij, met mijn eisen en wensen is Robin de ideale beginnershond gebleken. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat als mensen graag gaan speuren, trainen en dansen met hun hond, Robin maar een saai cavia'tje is ^^

Edit: uiteraard laten we Robin en Mikai dagelijks 4 x uit en gaan we in de weekends regelmatig naar bossen, stranden en parken, spelen we veel met ze op het veld hier vlakbij en rennen ze bijna dagelijks los in het park. Op heel koude/natte/drukke dagen is het 4 x een klein plasrondje, en verder in huis spelen. En dat kan makkelijk, met zulke kleine hondjes. Een golden of cocker spaniel zou ik daar tekort mee doen.

Robin schreef:Ik denk dat het niet per se de vraag is wat een goede beginnershond is, maar wat mensen met een hond willen en kunnen. Een golden retriever bijvoorbeeld zou een 'makkelijke' beginnershond zijn. Maar dan moet je als baas het wel zien zitten om dagelijks heel veel te wandelen, op z'n minst.

Wij wilden destijds heel graag een hond. Wandelen doen we graag, maar als het heel koud is, of regent, dan blijven we liever binnen. Zijn we heel eerlijk in. Mij heeft de cocker spaniel altijd enorm getrokken, ik vind het prachtige honden en de cockers die ik ken hebben erg leuke karakters. Maar zo'n hond heeft heel veel beweging en uitdaging nodig. En hoe leuk en geweldig ik ze ook vind, ik schatte zo in dat na een aantal maanden het nieuwe van het uitlaten er wel af zou zijn en ik de hond dan tekort zou gaan doen. Met al onze eisen en wensen ben ik gaan zoeken en vragen gaan stellen her en der, en uiteindelijk zouden maltezers en shih tzu's goed bij ons passen. En dus ben ik op zoek gegaan naar een kruising van die 2, want een rashond hoeft van mij niet.

Voor mij, met mijn eisen en wensen is Robin de ideale beginnershond gebleken. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat als mensen graag gaan speuren, trainen en dansen met hun hond, Robin maar een saai cavia'tje is ^^

duidelijk, dank je!

luna2906 schreef:

Irta schreef: maar bij een beschrijving heb je het altijd over gemiddelden, met hier en daar een kanttekening. Dat kan bij beide opties (dus voorlichten over de minder makkelijke eigenschappen of veelgemaakte fouten, bv of stellen dat het geen beginnershond is. Dat laatste is natuurlijk ook een gemiddelde en sluit min of meer een hele groep uit die miss heel geschikt zijn )
Daar gaat mn objectiviteit

Volgens mij zijn we het eens toch? Je moet uitgaan van karaktertrekken, maar bij het bespreken van een ras aangeven welke karaktertrekken gemiddeld gezien worden in een ras. Dat is in mijn ogen de enige houvast die je hebt in de keuze voor een ras. Als we alle gemiddelden overboord gooien, kun je net zo goed gewoon op uiterlijk kiezen.

Rest tot slot enige realiteitszin en zelfkennis bij de koper. Ik denk dat het daar vaker misgaat dan puur door de raskeuze. Mensen die inderdaad denken dat socialisatie een garantie is op een sociale hond. Er is niks mis met proberen, maar mensen moeten zich imo ook oriënteren op eventuele negatieve kenmerken van een ras en bedenken of ze daar mee om kunnen gaan als die er wel blijken te zijn. In zoverre vind ik die beschrijvingen van gemiddelden wel degelijk relevant, ook bij het al dan niet bestaande begrip "beginnershond".

Ik denk ook dat absolute onwetendheid van een beginnend hondenliefhebber wordt onderschat. Bv. karaktertrekken, onze eerste hond was een dogo argentino, wij hadden beiden nul komma nul ervaring met honden (ik was opgegroeid met katten en had nooit een hond gehad en bij mijn man thuis hadden ze een hond maar toen was hij nog heel jong en die hond mocht niet binnen in huis), wij hebben dus rassen gezocht die we mooi vonden en veel gelezen over hun karakter. Dat trok ons zeker aan : zelfstandig, no nonsense, liet niet met zich sollen... wat wij niet beseften was de impact van dat karakter, hoe pak je zo een hond aan? Consequentie? neen is neen, ja dat snapten we wel ... maar wat als je neen zegt en je hond zegt ja? Hoe pakten we dat aan? In de hondenschool zei men ons "geef haar tijd, ze is nog jong" (ze was anderhalf jaar dan), het was dat we van haar hielden want ze was "de nagel aan mijn mans doodskist", wij zijn echter mensen die een dier nemen voor het leven, hoe moeilijk of lastig of vernielzuchtig ook. We zijn met haar naar een privé trainer gegaan en zo hebben we geleerd wat we fout deden en welke oplossingen we konden gebruiken.
Ik denk dus dat hoe een hond ook beschreven wordt: een beginner onderschat altijd welke moeilijkheden er kunnen opduiken. Bij de rasbeschrijving van de dogo stond ook geen hond voor beginners: wisten wij veel wat ze daarmee bedoelden, dan had er moeten bijstaan : geen hond voor beginners omdat....
Dat had voor ons misschien duidelijkheid geschept.

Ik denk inderdaad ook dat het heel erg afhangt van de persoon zijn karakter, wij wilden geen "slaafse, gehoorzame" hond, wij wilden een hond met karakter en we hebben gewoon moeten leren hoe daarmee om te gaan. Jaren later hebben we een Lagotto Romagnolo gekocht, dàt is echt een ideaal "beginnershondje", ik wilde bij onze twee argentijnen nog een schoothondje, wel dat was in het begin een teleurstelling: wij waren gewoon van sterke honden te hebben en onze Gioia was een "watje", helemaal niet zelfstandig en niet al te moedig, ze ging helemaal niet uit zichzelf op ontdekking, luisterde van het eerste woord, apporteerde onmiddellijk en ga zo maar door. Voor mijn man zat er helemaal geen uitdaging in, ik was heel blij met haar en nu nog maar inderdaad ze is echt wel voorspelbaar wat je niet van de dogo's kan zeggen. Als wij haar hadden genomen als eerste hond, was de verassing van daarna een argentijn toch nog steeds even groot geweest, denk ik.
Dus best is dat je op het karakter dat bij je past afgaat en veel informatie inwint bij bezitters en fokkers van dat ras.

DeDiana schreef:Ik zou ook zeggen dat kwalificaties als wel of geen beginnershond eigenlijk wel overboord gegooid kunnen worden. Het gaat er volgens mij ook veel meer om of het karakter goed bij je past. Als het een goede match is, is het voor jou misschien een heel makkelijke hond, maar iemand anders zou er niks mee kunnen.

Ik wilde ook iets typen in die strekking. Ik val zelf op meerdere type honden. Mijn eerste honden waren Chow's. De herders zijn heerlijke honden maar het eigenwijze en aan grootheidswaanzin lijdende tokkeltje kan ik ook zeer waarderen

alm@ schreef:

DeDiana schreef:Ik zou ook zeggen dat kwalificaties als wel of geen beginnershond eigenlijk wel overboord gegooid kunnen worden. Het gaat er volgens mij ook veel meer om of het karakter goed bij je past. Als het een goede match is, is het voor jou misschien een heel makkelijke hond, maar iemand anders zou er niks mee kunnen.

Ik wilde ook iets typen in die strekking. Ik val zelf op meerdere type honden. Mijn eerste honden waren Chow's. De herders zijn heerlijke honden maar het eigenwijze en aan grootheidswaanzin lijdende tokkeltje kan ik ook zeer waarderen

Tsssssssss
Een "tokkeltje" is groot en hij is niet eigenwijs maar zelfstandig

Overigens ben ik het met jullie (De Diana en alm@) eens

ranetje schreef:

alm@ schreef:

DeDiana schreef:Ik zou ook zeggen dat kwalificaties als wel of geen beginnershond eigenlijk wel overboord gegooid kunnen worden. Het gaat er volgens mij ook veel meer om of het karakter goed bij je past. Als het een goede match is, is het voor jou misschien een heel makkelijke hond, maar iemand anders zou er niks mee kunnen.

Ik wilde ook iets typen in die strekking. Ik val zelf op meerdere type honden. Mijn eerste honden waren Chow's. De herders zijn heerlijke honden maar het eigenwijze en aan grootheidswaanzin lijdende tokkeltje kan ik ook zeer waarderen

Tsssssssss
Een "tokkeltje" is groot en hij is niet eigenwijs maar zelfstandig

I love it Als de groters er niet meer zijn (en hopelijk duurt dat nog jaren) wil ik een hele rits tokkeltjes

Maar rassen waar je niet aan zou moeten beginnen heb je altijd wel denk ik. Ik denk inderdaad dat het maar net is waar je voor kiest. Ik heb genoeg "moeilijke" rassen bij beginners geplaatst, puur omdat ze verknocht waren aan het ras door familie/vrienden of wat dan ook.
Het is maar net wat je aankunt en van houdt.

Tegen mij hebben veel mensen gezegd dat een Boxer een beginnersras is. Makkelijk met honden en kinderen enz enz. Maar qua karakter kunnen ze best pittig en stronteigenwijs zijn Daar kan ook niet iedereen mee overweg.

Het is inderdaad maar net wat je wil en aantrekt in een hond en wat je er mee wil doen. Jammer genoeg kijken de meeste mensen puur naar het uiterlijk.

Groetjes Marieta.

Wij hebben vanalles in huis gehad en eigenlijk is dat ook altijd goed gegaan, ik denk dat het er vooral aan ligt hoe je er zelf in staat, als mens dus.
Natuurlijk maak je fouten maar dat wil niet zeggen dat ieder willekeurig ras dan meteen verpest is.

Wat wel belangrijk is om jezelf van te voren te informeren over bepaalde eigenschappen van rassen.

Irta schreef:

semmyboy schreef:Hmm.. Ik heb gekozen welke karakter eigenschappen van de hond het beste bij me past.
Ik wou een hond waar ik heel veel mee kan doen, en elke sport leuk vind.
En altijd al verliefd geweest op de duitse herder. Toen ik de karakter eigenschappen zag, en wat andere duitsers had ontmoet. Bleek dit voor mij de ideale hond te zijn.
Het lijkt mij belangrijk een paar punten op te schrijven wat je belangrijk vind wat je van de hond verwacht. Als je een hond alleen voor de gezelligheid wilt, moet je geen duitse herder nemen.

M.a.w jij hecht meer waarde aan karaktereigenschappen dan een een quaificatie als wel/geen beginnershond bij de keuze ven een ras. Verwoord ik het zo goed?

Wat mij betreft wel een goede conclusie, zo ben ik ook voor mijn eerste hond gegaan (Dobermann reu).
Aan de keuze voor eigenschappen en bepaalde wensen heb je natuurlijk meer als aan een hokje met een paar (ras)namen erin.
Alhoewel die van mij een behoorlijk onnadenkende lompo kan zijn, maar dat houd ik dus maar op eigenschap ipv gebrek aan opvoeding

Ik heb overigens wel een kanttekening: ik denk dat men gemiddeld genomen voor de ene hond beter voorbereid moet zijn dan voor de andere.
Of zogezegd: dat er gemiddeld genomen honden zijn die het er beter vanaf brengen dan anderen.
Stel dat iemand zonder kennis en voorbereiding, impulsief een Dobermann, Border Collie, Stafford oid neemt:
dan denk ik dat die sneller verpest wordt dan wanneer diezelfde persoon een type met veel rustiger temperament neemt, omdat die je een foutje sneller zal ''vergeven''.