
Dag knappe vent.....

Moderator: moderatorteam
Dank je Gonnie, deze heb ik in de slaapkamer gemaakt bij het ontwaken destijds in het andere huis. Ik deed de gordijnen open en hij lag op bed, zonnetje bescheen hem zo mooi dat ik gewoon een foto moest maken. Zoals ik zei, zoveel mooie herinneringen.gonnie schreef:Mooie foto van Finn.
Nou ja, dat zeker, en het overlijden van Bluf vorig jaar hakte er daarom dubbel zo hard in. Maar leven gaat verder, echter moet ik bekennen dat dit verlies van Finn me nog steeds heel veel doet. Ik ben nooit zo bezig met data, maar deze datum staat me bij.Laura84 schreef:wat gaat de tijd hard zeg, 2 jaar alweer.
Nogmaals sterkte, hij zal een gigantisch gat achter gelaten hebben
Er kan er maar 1 de eerste zijn, virtuele knuffel voor jeblondie schreef:Nou ja, dat zeker, en het overlijden van Bluf vorig jaar hakte er daarom dubbel zo hard in. Maar leven gaat verder, echter moet ik bekennen dat dit verlies van Finn me nog steeds heel veel doet. Ik ben nooit zo bezig met data, maar deze datum staat me bij.Laura84 schreef:wat gaat de tijd hard zeg, 2 jaar alweer.
Nogmaals sterkte, hij zal een gigantisch gat achter gelaten hebben
Het was gewoon voor mij een heel bijzonder maatje. En meerdere mensen sprak hij aan. Hij viel gewoon op terwijl het geen druktemaker was.
Pa schijnt ook nog af en toe foto's en filmpjes terug te kijken. Hij kon ook goed met Finn overweg.
Je weet dat ze niet het eeuwige leven hebben, het eind van Finn was ook gewoon goed en mooi. Neemt niet weg dat binnen de familie en ook nog wel eens buiten ik aangesproken wordt over Finn. Bijzonder dier was het.
Een maatje door dik en dun gewoon.
Heb het wel eens eerder geschreven, het kunnen lezen en schrijven met elkaar is gewoon bijzonder. Dat heb je gewoon niet altijd met dieren.
Een wederzijdse blik was voldoende om elkaar te begrijpen, dat staat me altijd zo bij in de band tussen hem en mij. Zijn oogcontact, het elkaar aanvoelen. Ik niet lekker, hij niet helemaal ok, door de verstandhouding met elkaar was het duidelijk. Ik draaf door, maar zo is hoe ik Finn en ik het best kan omschrijven. Zonder woorden of daden weten dat er iets was, of gewoon beiden blij genieten.
Ik ben maar wat blij, dat hij mijn eerste hond is geworden.