Het HondenForum

[quote="Inge O"] ja, daar zit onzekerheid bij maar niet het soort onzekerheid om smalend over te doen, eerder om toe te juichen. Zo'n hond is op dat moment onzeker omdat hij zelf ook absoluut niet wil bijten maar naar zijn gevoel niet anders kan dus verwittigt hij, met de voorste tandjes.[quote]

Je maakt mij met deze opmerking in ieder geval heel blij

(en quoten kan ik nog steeds niet )

Ik heb bewust voor dit ras gekozen, en ik weet waar ze toe in staat zijn. En bezoek moet altijd aangekondigd worden. Dus bezoek moet zich melden zodat wij die binnen laten, en niet zelfstansig binnen lopen.

Vaak worden ze als angstig weggezet terwijl dat echt niet het geval is, ze kunnen terughoudend zijn.

Dolina is er niet van gediend om door vreemde te worden aangehaald en zekers niet over haar kop!
Toch blijven er mensen die menen haar toch te moeten aaien, dan waarschuwt ze. Gelukkig met een enkele diepe blaf. Dat is afdoende.

Toch eis ik wel wat van mijn honden,ze hoeven niet alles zelfstandig op te lossen als ik er bij ben. Ben ik weg en er komt wel een onverlaat in onze tuin of huis dan hebben hun het voor het zeggen.

Maar ik zou niet mijn hond ervoor laten inslapen, dan ben ik niet goed genoeg als baas en zoek ik de schuld bij mij.

Het is zo jammer dat je de baasjes niet in kan laten slapen na een bijt incident van de hond, tenslotte zijn die de schuldige voor het bijten. Honden bijten namelijk nooit zomaar, de meeste (99,99%) bijten uit angst/onzekerheid, of te wel, te weinig leiding van de hondebezitter, teweinig socialisatie en teweinig kunde en gnosis bij de hondebezitter.

Oke, er is idd een erfelijke aandoening die honden agressief kunnen maken, maar dat heeft weinig meer met een "incident" te maken en komt zeer zelden voor.

@ Maart, hoe kom je erbij dat mijn honden met hun voortandjes gebeten hebben? En wat maakt mij het uit als een hond bijt met de voortanden. Voorlopig zitten die twee hele lange ook aan de voorkant en de reden maakt me niet uit. Bijten is bijten. Of een hond nu met de voortanden een kindje gebeten heeft of zoals jij het bijten noemt, tot in de mondhoeken maakt toch helemaal niet uit?
Jij bent hier degene die iemand niks dan woorden in de mond legt. Voorlopig hebben alleen Wuilus en Eva wel eens iemand gebeten en de berner van mijn vader. Dat is uit een totaal van 7 honden. Eva zal vast onzeker zijn geweest als pup toen ze dat deed maar wat maakt dat voor verschil? En Wuilus was niet onzeker maar dat maakt het voor mij echt niet BETER zoals jij blijkbaar wel vindt.

Waar het mij om ging en dat staat er toch echt is dat jij je honden in zou slapen als ze bijten. Je zegt er meteen bij dat een van je honden niet zo van kinderen gedient is en ook regelmatig haar tanden laat zien maar jij laat de kinderen er wel bij want ze heeft geen kronkel en geen hersentumor dus ze zal nooit bijten. DAAR reageer ik op. Nu ik hoor dat jij onder bijten alleen dat achterlijke volle bijten van IPO bedoeld dan begrijp ik best dat je weet dat ze dat nooit gaan doen. Zelden zal een hond die iemand bijt dat zo doen. Aangeboren is dat ook al niet. Dat is gewoon omdat het een spel is. Een serieuze boef wordt door een hond van jou die niks geleerd heeft echt niet zo gebeten. Maargoed.

precies, nu als zo een hond een heel stuk vlees uit een mens / kind scheurd is het een heel ander verhaal.

Iedereen weet dat kinderen met dieren moeten leren omgaan , dat zit er niet vanzelf in denk bijv. altijd aan tepeltjes trekken of staarten in de ogen prikken.
Als een hond dan een snep snauw geeft en iemand heeft een paar bloedende gaatjes en of schrammen kan ik daar niet van overstuur geraken.
Je weet hoe zo een bijtkracht honden hebben het zijn immers vleeseters , dus als je een paar bloedende gaatjes blauwe plekken en of schrammen hebt dan ben je gewaarschuwd of dit nu door angst schrik of het gewoon niet leuk vinden van kinderen is dat in het midden gelaten.

De eigenaar leert van zo een situatie het kind of de volwassenen en kan hier op anticiperen!
Als ik zulke dingen lees wat een zero tolerantie beleid en dat hier in nederland!!

Ik heb dit stuk gequote vanmezelf uit een ander topic , echt ik verbaas mij erover dat na zulke actie's dieren ingeslapen moeten worden en of mensen aangegeven worden bij de politie .
Zijn mensen dan ook zo ver van de natuur verwijderd??
Een paard dat iemand eens schopt breng je toch ook niet naar de slagerij , die moet ook echt wel heel veel incidenten op zijn geweten hebben en heftige voordat er zo een keuze word gemaakt , katten die krabben idem.
Zoveel valse katten meegemaakt pfff , ganzen idem zo kan ik nog wel even doorgaan.
Dieren zijn geen speelgoed , levende wezens die je naar behoren dient te behandelen!!!zo niet gebeuren er ongelukken!!

Een van onze honden heeft mij gebeten toen hij ongeveer een jaar oud was. Dat was redirectie en daarna heeft hij het nooit meer gedaan omdat ik door de schrik en boosheid waarschijnlijk duidelijk genoeg naar hem ben geweest toen hij dat deed. Mijn dochter heeft hij ook een keer gebeten toen ik met hem naar buiten liep om uit te laten aan de riem en zij net thuis gebracht werd door een vriendje met een loslopende duitse herder. Mijn hond had een hekel aan die herder en toen hij die zag maar er niet bij kon beet hij degene die in de buurt stond en dat was mijn dochter.

Er zijn nog een aantal bijtincidenten geweest, niet ernstig in de zin van erge wonden maar toch vervelend genoeg. Toen ik me goed realiseerde dat het mijn eigen onvermogen was om te anticiperen en dat heb aangepast is er nooit meer een bijtincident geweest. Dus nee, in de situatie die TS noemt zou ik nooit mijn hond in laten slapen. Ben zelf dan niet alert genoeg geweest blijkbaar.

We wonen in een drukke stad aan een speeltuin, en uitlaten is niet altijd makkelijk. Maar het lukt al bijna negen jaar na die bijtincidenten heel goed om hem toch te geven wat hij nodig heeft en hij loopt ook gewoon los in losloopgebieden terwijl hij niet goed met andere honden kan, maar hij luistert goed genoeg naar me om dat goed te laten verlopen. Het is ook niet lastig meer om rekening met hem te houden want het is een soort automatisme geworden.

yep ogenblikkelijk, als hij bijt- dan moet hij dood ( maar niet heus)
tenzij ik het van geen enkele kant meer kan voorkomen dat het zich herhaalt, maar die kans is niet zo groot, ik ben heel creatief gebleken in het verleden
Ik zie dood maken gewoon niet zo zitten, bijten is iets wat een wezen met tanden zou kunnen doen in bepaalde omstandigheden of met een bepaald karakter.
misschien zou iemand die echt geen incident wil dan toch beter af zijn met een goud vis, die hebben geen tandjes

Veenmug schreef:Inmiddels ca 35 jaar geleden. Zoonlief net wandelende peuter loopt op minstens een meter afstand langs de in zijn mand liggende hond(kruizing Drentx Langhaar). Hond knalt zonder enig signaal uit de mand en grijpt het kind godzijdank precies op de plaats van de luier.
Voor mij einde vertrouwen in de hond en zoonlief is mij te dierbaar.

Dus:

silvester schreef:Het is zo jammer dat je de baasjes niet in kan laten slapen na een bijt incident van de hond, tenslotte zijn die de schuldige voor het bijten. Honden bijten namelijk nooit zomaar, de meeste (99,99%) bijten uit angst/onzekerheid, of te wel, te weinig leiding van de hondebezitter, teweinig socialisatie en teweinig kunde en gnosis bij de hondebezitter.

Oke, er is idd een erfelijke aandoening die honden agressief kunnen maken, maar dat heeft weinig meer met een "incident" te maken en komt zeer zelden voor.

laeken schreef: Nu ik hoor dat jij onder bijten alleen dat achterlijke volle bijten van IPO bedoeld dan begrijp ik best dat je weet dat ze dat nooit gaan doen.

je doet het weer.
Nee, dat versta ik daar niet onder. Ik begon niet over IPO, integendeel, ik antwoord op dat IPO net zélf dat dat er absoluut niets, maar dan ook niets mee te maken heeft.

Maar lezen is moeilijk voor je. Geeft niet. Jij je zin
ga me bezig houden met mijn nichtje van 1,5jaar die hier momenteel rondloopt tussen mijn volgens jou regelmatige tandende tonende enge hedder

Melanie 74 schreef:Ik heb bewust voor dit ras gekozen, en ik weet waar ze toe in staat zijn. En bezoek moet altijd aangekondigd worden. Dus bezoek moet zich melden zodat wij die binnen laten, en niet zelfstansig binnen lopen.

Vaak worden ze als angstig weggezet terwijl dat echt niet het geval is, ze kunnen terughoudend zijn.

Dolina is er niet van gediend om door vreemde te worden aangehaald en zekers niet over haar kop!
Toch blijven er mensen die menen haar toch te moeten aaien, dan waarschuwt ze. Gelukkig met een enkele diepe blaf. Dat is afdoende.

Toch eis ik wel wat van mijn honden,ze hoeven niet alles zelfstandig op te lossen als ik er bij ben. Ben ik weg en er komt wel een onverlaat in onze tuin of huis dan hebben hun het voor het zeggen.

Maar ik zou niet mijn hond ervoor laten inslapen, dan ben ik niet goed genoeg als baas en zoek ik de schuld bij mij.

Guapa doet net hetzelfde als Dolina en hier gaat het verder ook zo, NIET onaangekondigd komen
Eerst loopt ze wat rond de mensen en eens de mensen zitten, gaat ze voorzichtig snuffelen en dan gaan veel mensen "de fout" in door haar al te proberen aan te halen, zolang ze loopt gaat ze zelf gewoon weg, maar als ze ergens ligt/zit, dan geeft ze een grom, uiteindelijk gaat ze wel zelf bij de mensen zitten die zij leuk vind om gekroeld te worden, bij de ene mens blijft ze de hele tijd zitten, bij de andere komt ze gewoon niet eens kijken
Overlaatst hadden wij potentiele pupkopers op bezoek, die hun ouders bij hadden, wij hadden de indrk dat de man wat bang had van Darko (terwijl dat echt een sloef is en ontzettend kalm), de vrouw vond ze alle 3 geweldig (rustige Darko, hyperactieve Jänta en terughoudende Guapa), Guapa zat ook binnen de 3 tellen bij haar om te kroelen, maar heeft de andere 3 mensen compleet genegeerd Wij weten ook nog steeds niet goed wat we er mee moeten doen wel of geen pup

crutz schreef:toevallig hier de afgelopen weken 2 incidenten gehad, maar geen haar op ons hoofd die er aan denkt de hond in kwestie in te laten slapen....
weet wel dat als ik gewoon nog in de bewoonde wereld had gewoond & dus over straat had gemoeten ik wrs of niet dit type hond gehad had of dat hij allang met een muilkorf om (uit voorzorg, dus voor er wat gebeurd zou zijn) over straat zou lopen,
niet omdat ik de hond niet vertrouw (weet wat hij doet & dat kan pijn doen) of omdat ik hem niet zou kunnen houden (gewoon deugdelijk materiaal aanschaffen), maar omdat ik anderen niet kan vertrouwen, van die stoere mensen die zeggen dat hij hun niets zou doen etc....

Neuhh dan komt ie gewoon terug bij ons

Geen bijtincidententen, maar daar nemen we ook voorzorgmaatregelen voor.

maart schreef:

Selene schreef: Voor mij is een blauwe plek geen bijten, de buurman noemt het wel zo
Bijten is gaten maken naar mijn mening.

Bijten is ganse stukken kapot doen. Los je niet op met een pleistertje en een tetanus injectie.

Als ik dan al lees dat ze het al doortrekken naar snauwen en happen naar een vreemde en dan beweren dat ik gezegd heb dat ik ze dan ook maar laat inslapen, denk ik er ook maar het mijne van hoor.
heb ik nergens geschreven.

Maar goed, een stok om te slaan en sensatie te schoppen vind je overal wel natuurlijk

het wordt zwaar overdreven, zie ik wel aan de 'bijt-incidenten' die hier voorbij komen. Ik word elke week gebeten op die manier

Jij vind dat overdreven, ik vind dat overdreven maar de gemiddelde mens niet... die vind alles wat op een krasje lijkt al een ernstig bijtincident en door zulke mensen raak je heel snel je hond kwijt als je niet uitkijkt.

laeken schreef:
En wat je over mijn honden beweert? Ene oor in, andere uit. Je kent ze niet en je kent mij niet.

Ik ken ze wel, nou ja, ik heb Eva een paar keer gezien en Dapper (dan wel geen herder maar goed) en Cleo... en allemaal waren het stabiele honden, Dapper zeer zeker, die maakte je niet snel de pis lauw. Eva was wat scherper maar dat hoort nu eenmaal bij een Belg, maar dat wil absoluut niet zeggen onzeker. Madam wist wat ze wilde en maakte dat ook erg goed duidelijk. Daar was niks te twijfelen aan... Overigens had ik geen enkel probleem met haar...
Ik zou haar zo gehad willen hebben en ook voor de sport, zeker niks mis mee.
Cleo deed me ergens een beetje denken aan Xena, die redde zich prima zelf, had niet de anderen nodig om te leven... maar toch even om regelmatig de aandacht te krijgen.
Overigens als dat niet zo geweest zou zijn zou ik het ook eerlijk gezegd hebben... want ik zou niet weten waarom ik er over zou moeten liegen.

malinois schreef:

laeken schreef:
En wat je over mijn honden beweert? Ene oor in, andere uit. Je kent ze niet en je kent mij niet.

Ik ken ze wel, nou ja, ik heb Eva een paar keer gezien en Dapper (dan wel geen herder maar goed) en Cleo... en allemaal waren het stabiele honden, Dapper zeer zeker, die maakte je niet snel de pis lauw. Eva was wat scherper maar dat hoort nu eenmaal bij een Belg, maar dat wil absoluut niet zeggen onzeker. Madam wist wat ze wilde en maakte dat ook erg goed duidelijk. Daar was niks te twijfelen aan... Overigens had ik geen enkel probleem met haar...
Ik zou haar zo gehad willen hebben en ook voor de sport, zeker niks mis mee.
Cleo deed me ergens een beetje denken aan Xena, die redde zich prima zelf, had niet de anderen nodig om te leven... maar toch even om regelmatig de aandacht te krijgen.
Overigens als dat niet zo geweest zou zijn zou ik het ook eerlijk gezegd hebben... want ik zou niet weten waarom ik er over zou moeten liegen.

Zoals jij het ziet zie ik het ook En dat jij wel bij haar kon was voor mij ook een reden om aan te nemen dat er hoop was.... Eva is nu overigens een zeer lieve hond geworden. Ook veel rustiger en ze kan dus nu gewoon wel met bezoek. Ze knuffelt ook zelf met mensen op straat en doet nergens meer moeilijk over. Ze was gewoon heel erg hevig in haar jeugd omdat ze niet wist wat ze moest doen. Nu ze weet dat mensen leuk zijn en lief gedraagt ze zich dus ook prima. Zomaar binnen lopen is natuurlijk uit den boze, tenminste, dat denk ik, want waaks is ze wel nog steeds. Gaan schreeuwen tegen de baas op straat ook. Dan zal ze vast en zeker haar mannetje staan. Maar gelukkig voelt ze die behoefte gewoon niet meer zo. Met honden is ze ook al gewoon heel goed. Ze zal nooit vechten en maakt gewoon normaal en zelf contact. Niks onzekers aan op dit moment. En ja, ga niet gek doen of wild rondspringen bij haar. Maargoed, het is en blijft een regeltrut eerste klas dus dan zal ze gaan regelen op haar manier.... Bijten doet ze absoluut niet meer. Zou ze al gaan regelen dan trekt ze even aan je broek of geeft een knauwtje met een zware woef erbij. Maar gevaarlijk is dat niet.

Nu geef ik Martijn daar veel credits voor. Ik was het vertrouwen een beetje kwijt soms en dat werkt niet in je voordeel als je een hond moet leren vertrouwen te hebben en niet zelf alles te regelen op haar manier. Martijn heeft haar die ruimte wel durven geven en dus kon ze meer ontwikkelen naar wat ze ook in zich had. Ik werd onzeker als ze weer eens verstarde als iemand me iets vroeg. Loeren vanuit de bench op bezoek. Nu heeft ze geen bench meer dus ze moest het wel gewoon leren

Dapper was en Cleo is sowieso uiterst stabiel. Die hebben nog nooit naar iemand gebeten.

Het enige moment waarop ik zou denken een hond in te moeten laten slapen na een bijtincident is als ik geen enkele manier kan verzinnen het in de toekomst te voorkomen, dus wanneer het compleet onvoorspelbaar was geweest. Zo onvoorspelbaar dat ook een ander, die het vertrouwen in de hond niet is kwijtgeraakt er ook niets mee zou kunnen.
Godzijdank heb ik honden die niet weten wat waken nu precies is en hoef ik wat dat betreft geen hele dagen op mijn qui vive te zijn.

malinois schreef:

maart schreef:

Selene schreef: Voor mij is een blauwe plek geen bijten, de buurman noemt het wel zo
Bijten is gaten maken naar mijn mening.

Bijten is ganse stukken kapot doen. Los je niet op met een pleistertje en een tetanus injectie.

Als ik dan al lees dat ze het al doortrekken naar snauwen en happen naar een vreemde en dan beweren dat ik gezegd heb dat ik ze dan ook maar laat inslapen, denk ik er ook maar het mijne van hoor.
heb ik nergens geschreven.

Maar goed, een stok om te slaan en sensatie te schoppen vind je overal wel natuurlijk

het wordt zwaar overdreven, zie ik wel aan de 'bijt-incidenten' die hier voorbij komen. Ik word elke week gebeten op die manier

Jij vind dat overdreven, ik vind dat overdreven maar de gemiddelde mens niet... die vind alles wat op een krasje lijkt al een ernstig bijtincident en door zulke mensen raak je heel snel je hond kwijt als je niet uitkijkt.

omdat de gemiddelde mens dat vind, hoef IK het daarom toch niet te vinden toch?
ik spreek hier nog altijd voor mezelf en niet voor de gemiddelde mens?

Maar dat dat niet mag, is wel duidelijk ondertussen hoor
IK laat het hier dan ook bij en laat het verder over aan de gemiddelde mens

Mijn verhaal is hier eigenlijk al ergens anders geplaatst, dus sommigen kennen het al.

Ik heb een herplaatser bernersennen teef.

Met bijna twee jaar bij mij gekomen uit een grote roedel van een afgelegen boerderij.
Honden leefden daar voornamelijk in de roedel zonder veel contact met mensen of de eigen bewoners, want die hadden bijna altijd wel 1 of 2 nesten in de woning.
Ik had ze hoog zitten en was in de veronderstelling dat zij wisten wat ze deden toen ze haar bij mij plaatsen.

woonde in een drukke nieuwbouwwijk en had nog een andere herplaatsteef die ook uit een rodel kwam.
Die laatste was behoorlijk verknipt en blafte en gilde eingelijk de hele dag door, ook als er geen aanleiding toe was.

Kwam er bezoek kwam er echt een gil in haar blaf en de andere berner is daar denk ik zwaar door beïnvloed.

In een oplopende schaal begon naar mensen te snappen.
Kinderen een stuk jonger toen en ze deed dit ook naar andere kinderen.

Stond er eentje plotseling op, gilde de oudere berner en snapte de jongere in een soort reflex.
Dus hond eruit als er kinderen op bezoek kwamen.

Maar ook een verjaardag was voor haar een te spannende situatie en ze hapte naar mijn zwager die een biertje ging pakken.
Hij weerde haar af, maar ze hapte nogmaals.
Hij had wat rode huid als gevolg, geen bloed of verwonding.

Paniek in de tent en de eerste stemmen gingen op dat ze moest inslapen.
Gedragsdeskundigen erbij je weet wel hoe het gaat...

hondje werd al een poos getrimd door mijn jongste zus en toen die aan de deur kwam leek er geen vuiltje aan de lucht.
Wel dus want ze hapte in haar dijbeen en mijn zus heeft sindsdien een sikkelvormig littekentje van een scheurtje.

weer verhaal hond moet inslapen, flinke druk op de ketel.

Maar vanaf dat moment hond iedere keer weg gezet als er mensen aan de deur kwamen.
En haar afgezonderd bij bezoek.

Vanaf dat moment gaan trainen met mensen die haar goed kenden, daar betekende ze geen gevaar en bij iedere binnenkomst
een hondenkoekje laten geven.

Na verloop van tijd werd het daardoor en ook doordat de andere berner er niet meer was en kooi zijn intrede had gedaan,
steeds makkelijker om mensen binnen te laten.

Op een gegeven moment konden dat ook weer relatieve vreemden zijn.
Eerst binnenlaten en laten gaan zitten.
De bezoeker een knaagje in de handen stoppen en dan de honden binnen laten.
Daarna was er dan niets meer aan de hand en kon het bezoek zich gewoon bewegen.

ging 3 jaar goed en toen kwam het moment dat mijn oudste zus even in haar paniek vergat dat ze niet zomaar kon binnen komen...
Ze deed de deur open en berner greep haar arm.
Ze rukte zich los en berner greep nog eens.
Deur dicht, zus weg.
Hond weggesloten, zus naar binnen.
Had een gat in haar arm van denk ik toch wel een halve centimeter diep.
Huisarts, tetanus, pleister want hechten kon niet iv.m. ontstekingsrisico.

En de hele familie weer uit hun plaat dat de hond nu echt moest worden gedood.
Overleg met betrouwbare d.a. en die vond dat deze hond alleen in deze situatie beet en dat hij zeker niet bereid zou zijn die hond te doden.

Nu weer twee jaar verder en de berner is nog steeds qua gedrag aan het verbeteren.
Vooral ook omdat mijn kinderen nu wat ouder zijn en voortdurend vrienden mee nemen.
Daardoor is de situatie dat er mensen door het huis lopen voor haar normaal geworden...

Wel blijven we haar wegsluiten als er mensen aan de voordeur staan, die dan vervolgens eerst moeten gaan zitten.
Maar het is aan haar te merken dat de prikkel ervoor haar in die situatie uit is.

Helaas blijft mijn familie moeilijk doen en weigeren op bezoek te komen of ik moet haar achter slot en grendel sluiten.
Zeker als ze wat langer langskomen krijg ik daar op een bepaald moment de kriebels van, ik wil haar niet zo lang opsluiten,
temeer daar al lange tijd duidelijk is dat ze niet meer snapt in die situatie.

alleen mijn jongste zus heeft uiteindelijk de moed opgebracht om toch volgens de geschetste procedure binnen te komen.
Terwijl zij degene is die lange tijd gedacht heeft dat mijn hond ons ook nog weleens aan zou gaan vallen.
( no way, not ever!)

Lang verhaal ik weet het, maar ik ben blij dat ik dit prachtdier de kans heb gegeven te resocialiseren met een beetje hulp van goede (honden-)vrienden!

n.b: ik ken helaas wel veel mensen die werkelijk ernstige situaties hebben gehad met een geliefde berner en deze hebben moeten laten inslapen....een hele dappere keuze! )

Ik vind het allemaal prachtig, al die theorieën over waaks gedrag en dat het natuurlijk is om te snappen/bijten. Maar ik zou nooit meer 6 jaar leven met een hond die, in mijn ogen althans, agressief gedrag vertoond.
Nou kies ik natuurlijk niet voor een waaks ras, dat zal schelen. Maar toen Cody weg was, viel er een enorme last van mijn schouders. En zo te zien ook van de schouders van mijn andere honden.
Ik vond het vreselijk om elke minuut van de dag op mijn qui vive te moeten zijn. Constant tegen mijn kind te moeten zeggen 'rustig, niet springen, niet dansen door de kamer, niet opgewonden praten want je weet daar kan Cody niet tegen.'

Achteraf belachelijk dat als mijn kind van school binnen kwam stuiteren met opgewonden verhalen, ik hem tot rust moest manen 'want daar kan de hond niet tegen.'
De klok in de gaten houden want als de postbode kwam moest ik hem wegsluiten want dan ging hij uit zijn dak en beet hij de eerste de beste die in de buurt was. De andere honden, mijn kind of mezelf.
En nee, niet altijd gaten, maar ik heb nog de littekens van hem. Erger nog, mijn kind óók.

Lichamelijke problemen? Prima. Honden met luiers, in een rolstoel, onzindelijk, diabetes of god-weet-wat... ik doe het fluitend en met liefde. Maar agressief gedrag? Daar word ik zelf zenuwziek van.
Ik begrijp niet waarom ik in vredesnaam niet jaren eerder de knoop heb doorgehakt. Cody hoefde van mij niet dood. Liever niet want ik hield ondanks alles toch heel veel van die gemankeerde lummel.
Het zal wel een brevet van mijn totale onvermogen zijn maar ik accepteer het gewoon niet.

Maar dat is wel de hele issue. Dat bepaald gedrag van een hond gelijk opgevat wordt als agressief terwijl het vaak alleen maar gaat om speelsheid, lompheid (waar opvoeding ontbreekt), waaksheid, of een hond die slechts voor zichzelf op komt.

Inge O schreef:Lieke, ik vrees dat je nu toch echt waaks gedrag verwart met onbetrouwbaar agressief uitvalgedrag hoor, je denkt toch niet dat iedereen hier met waakse honden (ik dus ook) een cody (of zelfs maar een afkooksel daarvan) in huis heeft?

Nou ja, ik heb er natuurlijk weinig verstand van, maar als ik sommige verhalen hierboven lees, vind ik het moeilijk om het verschil tussen waaks gedrag en agressief uitvalgedrag te zien. Ik weet trouwens niet of het verschil uitmaakt, maar Cody beet met zijn hele bek, inclusief scheurkiezen. Heb nog een paar aardige littekens op mijn dijbeen en arm als aandenken.

Ik heb, behalve Cody, natuurlijk altijd lieve leuke Bart-Smit-hondjes gehad dus ik zie het verschil eigenlijk niet. Gelukkig is de kans dat ik bij mijn ras een tweede Cody tegenkom erg, erg klein.
Maar mocht dat ooit weer gebeuren, dan zal ik nooit meer zo door blijven modderen en één zo'n hond het hele huishouden laten terroriseren.

Voor mij is ook een duidelijk grens wanneer mijn eigen kinderen in hun eigen huis niet veilig kunnen zijn...
en dat natuurlijk onder voorbehoud dat ze hondvriendelijk zijn opgevoed en hele kleine kinderen niet met de hond worden alleen gelaten.

Inge O schreef:

lieke schreef: Nou ja, ik heb er natuurlijk weinig verstand van, maar als ik sommige verhalen hierboven lees, vind ik het moeilijk om het verschil tussen waaks gedrag en agressief uitvalgedrag te zien.

Het topic heet natuurlijk niet voor niks 'inslapen na bijtincident', hier post dus niemand die geen of geen noemenswaardige bijtincidenten met zijn hond heeft meegemaakt.

Ik ben redelijk wat gewend van honden en verdraag ook echt veel maar Cody had het bij mij zelfs niet eens gehaald, geeft wel aan dat er meer dan een klein verschilletje is waarschijnlijk.

Had jij hem laten inslapen? En niet herplaatst?
(Gewoon een nieuwsgierige vraag, hoor!)

Inge O schreef: Ik denk dat ik dat in dat topic (of één van de voorgaande Cody-topics) al had aangegeven maar dat berustte vooral op het feit dat ik vond dat hij bij jullie 0 op z'n plek was (en zijn onvoorspelbaar agressieve gedrag vroeg of laat dus waarschijnlijk serieuze problemen zou geven) en ik me amper kon voorstellen dat er voor zo'n karakter een goede en betrouwbare plek kon gevonden worden waar hij ook nog een leuk leven kon hebben .

wat dat laatste betreft heb ik me dus gelukkig vergist .

Daarbij kan een totaal andere situatie het gedrag van een hond wel veranderen. Billy kon ook niet met kinderen. Dat was ook de reden van zijn eerdere herplaatsingen (dat waren allemaal gezinnen). Had ik kinderen gehad was het - wellicht - ook niet te doen geweest.
Die ene keer dat hij mij wilde bijten zag ik als een waarschuwing - hij had me best kunnen raken - en ben ik op dat punt (bezitterig gedrag wat betreft ballen/speeltjes etc.) gaan trainen/oefenen.
En kinderen hield ik gewoon bij 'm weg. Ik heb nooit gedacht aan herplaatsen of laten inslapen, omdat ik met alles rekening kon houden en aanpassingen wilde doen. Hij was best een handvol maar wel mijn handvol.

Rami schreef:

Inge O schreef: Ik denk dat ik dat in dat topic (of één van de voorgaande Cody-topics) al had aangegeven maar dat berustte vooral op het feit dat ik vond dat hij bij jullie 0 op z'n plek was (en zijn onvoorspelbaar agressieve gedrag vroeg of laat dus waarschijnlijk serieuze problemen zou geven) en ik me amper kon voorstellen dat er voor zo'n karakter een goede en betrouwbare plek kon gevonden worden waar hij ook nog een leuk leven kon hebben .

wat dat laatste betreft heb ik me dus gelukkig vergist .

Daarbij kan een totaal andere situatie het gedrag van een hond wel veranderen. Billy kon ook niet met kinderen. Dat was ook de reden van zijn eerdere herplaatsingen (dat waren allemaal gezinnen). Had ik kinderen gehad was het - wellicht - ook niet te doen geweest.
Die ene keer dat hij mij wilde bijten zag ik als een waarschuwing - hij had me best kunnen raken - en ben ik op dat punt (bezitterig gedrag wat betreft ballen/speeltjes etc.) gaan trainen/oefenen.
En kinderen hield ik gewoon bij 'm weg. Ik heb nooit gedacht aan herplaatsen of laten inslapen, omdat ik met alles rekening kon houden en aanpassingen wilde doen. Hij was best een handvol maar wel mijn handvol.

Cody beet niet alleen kinderen, ook volwassenen.
Trouwens ook niet constant, hoor. Het kon maanden goed gaan en dan kreeg hij weer de kolder in de kop en meestal zonder (zichtbare) aanleiding. De vaste dingen (zonnenscherm van buren die omhoog of omlaag ging, de postbode, het geblaf van een buurhond, etc.) hield ik al rekening mee. Maar soms lag hij onder de tafel te slapen en dan schoot hij met blikkerende tanden ineens er onder vandaan en greep de eerste de beste die in de weg lag of liep. Konden mijn zoon of ik zijn, maar ook één van de andere honden of zelfs een keer een stoelpoot.

Inge: ik weet dat er mensen waren die al van mening waren dat ik hem beter kon laten inslapen, ik kon me alleen niet herinneren dat jij dat ook vond.
Ik ben wel heel blij dat ik die beslissing niet hoefde te nemen. Want ondanks alles, kon hij ook verschrikkelijk lief en aanhankelijk zijn.

Inge O schreef: Met dat verschil : met wat jij over billy vertelde vond ik het 'heel normaal bijtgedrag', met wat ik over Cody las vond ik dat van hem niet, ik vond zijn reacties vaak flippend, overdreven en mede daardoor onvoorspelbaar - hij leek ook vooral heel veel last te hebben van zichzelf.

Ik zeg met nadruk 'wat ik ervan las' want alleen maar via een forum blijft het natuurlijk een vertekend beeld geven, absoluut.

Aja, dat is zeker een verschil. Ik kon Bills gedrag inderdaad verklaren.

Ik bedoelde ook niet dat ik er met een hond als Cody ook wel uitgekomen was. maar het feit dat ik geen kinderen heb om rekening mee te houden speelt, denk ik, wel mee.

Ik heb een aantal bijtincidenten meegemaakt in de laatste 15 jaar maar elk feit moet afzonderlijk bekeken worden om te beslissen tot inslapen of niet.
Waarom ? omdat elke situatie verschillend is.

Toen mijn Dobermanvrouwtje 2 was heeft ze een jongen (+- 8 jr) gebeten.....oeeee klinkt erg hé ...en toch zouden mensen niet zo snel besluiten mogen treffen zonder de situatie te kennen...

Ik was op ONZE weide met haar en Pineau en het balletje aan het spelen.
Zonder dat ik het zag waren de buren binnengekomen langs de grote ijzeren poort met hun kinderen en kleinkinderen (zonder te verwittigen) en ja hoor ik had net het balletje die richting opgegooid (stond op +-200m afstand).
Vita loopt erheen, ik roep nog tegen buur afblijven wat zij wel wisten, maar kleinzoon pakte balletje van de grond op t moment dat Vita zonder een greintje kwaad het ook wilde pakken. Tja technisch gezien heeft ze de jongen niet "gebeten", hij zat er alleen tussen en nee Vita had geen probleem en luisterde prima...(met haar deed ik de instructeurscursussen)
Jongen had trouwens geen medische tsskomst nodig voor de schram en ik heb ze direct gewezen op hun "stommiteit" want bij iemand binnengaan zonder op voorhand te verwittigen zou veel erger kunnen uitdraaien...
Buren waren eerste moment kwaad, maar hebben daarna toegegeven dat zij in de fout waren gegaan.

Boomer (de laatste door mij geredde afgedankte hond) heeft de hond van de buren ....een poot gegeven, een knauw,... Ja hondje was dood.
Heb zelf voorgesteld dat ze klacht zouden neerleggen en dat ze Boomer mochten komen testen...
Boomer doet geen haar kwaad, maar hondje van 500 gr was mijn Gipsy al komen aanvallen (gevalletje van Yorkshire die denkt dat ze een Deense dog is en die op alles en iedereen toeloopt al blaffend en bijtend, ook op mij en in mijn broekspijpen hangen) en in de poten bijten ...Gipsy rende weg maar bon toen die kleine weer op ons land kwam en deze keer Boomer ging aanvallen...tja +- 26 kg tgo 500 gr... één poot erop zetten was genoeg
En ik had buren al zo vaak verwittigd dat ze hun honden moesten bijhouden op hun land (enige die geen afsluiting wil zetten)
En ja Boomer heeft mij ooit ook gebeten...toen ik hem wilde redden voor enkele jaren: begrijpelijk ?
absoluut: hij was enerzijds verdoofd door een pijl die ik op hem afgeblazen had (om hem te kunnen vangen, hij was er erg aan toe (gat in keel, zware leichmaniose, extreem mager) en de andere 2 honden waren al 2 weken geleden door me gered, meer info op blog maart 2010) maar verdoving werkte niet genoeg en met ploeg van dierenasiel hem in een hoek gedreven, maar de medewerker van het asiel had de lasso verkeerd omgedaan en die zat in zijn mond, en ik hield Boomer in t nekvel vast want ik kon me geen ander vlucht van hem veroorloven (reed al weken elke dag over en weer om hem in de bergen te gaan voederen en vertrouwen te kweken, ik was uitgeput,...lang verhaal)...
Terwijl ze de lasso anders wilde omdoen draaide Boomer zijn kop en beet om zich in mijn arm dus (maar ik liet niet los ).
Maar nee ik neem het hem niet kwalijk want ik begrijp de reden...hij voelde zich ontzettend in t nauw gedreven, ... ik zou ook om me heen slaan
Vandaag...iedereen heeft schrik, als ze buiten de omheining staan, van die grote éénogige wolf die eigl. de grootste knuffelkont van allemaal is en ja iedereen die ik binnenlaat is OK voor hem...hij is een schat v e hond die met iedereen en alle honden en mijn kat overweg kan en ontzettend dankbaar is dat ik hem gered heb v e zekere dood.

En dan Gipsy en Cheyenne, 2 zussen die ik gered heb... die soms bijten...naar elkaar uit jaloezie, das 4x gebeurd in 6 jaar en dan gooi ik me ertussen, en heb ik liever een tand omdat ik ertussen spring dan een dure DArekening, naar andere honden of mensen zijn ze super en onderdanig...

Dus nee, hier wat bijtincidenten gehad maar geen enkele maal een reden om in te slapen.

Elk geval is een geval apart en dient apart beoordeeld te worden !
Maar als er één bijt zonder reden of agressief gedrag gaat vertonen....dan is het einde heel nabij ! Iemand in gevaar brengen zal ik nooit doen.

lieke schreef: Cody beet niet alleen kinderen, ook volwassenen.
Trouwens ook niet constant, hoor. Het kon maanden goed gaan en dan kreeg hij weer de kolder in de kop en meestal zonder (zichtbare) aanleiding. De vaste dingen (zonnenscherm van buren die omhoog of omlaag ging, de postbode, het geblaf van een buurhond, etc.) hield ik al rekening mee. Maar soms lag hij onder de tafel te slapen en dan schoot hij met blikkerende tanden ineens er onder vandaan en greep de eerste de beste die in de weg lag of liep. Konden mijn zoon of ik zijn, maar ook één van de andere honden of zelfs een keer een stoelpoot.

Maar kan het niet zijn dat aanwezigheid van een kind (met vriendjes en zo) toch voor Cody een onveilige, misschien te drukke situatie betekende? Dat dat iets 'triggerde' bij hem?
Want waar hij nu woont zijn geen kinderen en gaat het goed, toch?

En wat ik ook bedoelde is dat ik me zelf nog wel zou kunnen laten bijten, maar mijn (of een) kind natuurlijk niet.

Je hebt het heel lang geprobeerd Lieke, dat vind ik bewonderenswaardig. Fijn voor jullie allemaal dat Cody nu op zijn plek zit.

Veenmug schreef:Inmiddels ca 35 jaar geleden. Zoonlief net wandelende peuter loopt op minstens een meter afstand langs de in zijn mand liggende hond(kruizing Drentx Langhaar). Hond knalt zonder enig signaal uit de mand en grijpt het kind godzijdank precies op de plaats van de luier.
Voor mij einde vertrouwen in de hond en zoonlief is mij te dierbaar.

Kijk dit is een mooi voorbeeld dat de eigenaar geen inzicht heeft in de hondetaal, want dat jij geen vertrouwen meer hebt in je hond is totaal onbelangrijk, de hond had vertrouwen in jouw moeten hebben, je bent dus niet duidelijk tegenover de hond geweest, en hebt duidelijk de voorsignalen niet gezien van de hond.

Tevens mag je nooit een klein kind of een kind bij een hond alleen laten, een hond is en blijft een dier dat toevallig ook nog van een roofdier afstamt.

silvester schreef:

Veenmug schreef:Inmiddels ca 35 jaar geleden. Zoonlief net wandelende peuter loopt op minstens een meter afstand langs de in zijn mand liggende hond(kruizing Drentx Langhaar). Hond knalt zonder enig signaal uit de mand en grijpt het kind godzijdank precies op de plaats van de luier.
Voor mij einde vertrouwen in de hond en zoonlief is mij te dierbaar.

Kijk dit is een mooi voorbeeld dat de eigenaar geen inzicht heeft in de hondetaal, want dat jij geen vertrouwen meer hebt in je hond is totaal onbelangrijk, de hond had vertrouwen in jouw moeten hebben, je bent dus niet duidelijk tegenover de hond geweest, en hebt duidelijk de voorsignalen niet gezien van de hond.

Tevens mag je nooit een klein kind of een kind bij een hond alleen laten, een hond is en blijft een dier dat toevallig ook nog van een roofdier afstamt.

Kind was niet alleen met de hond

Verder trek je geloof ik iets te snel conclusies.

silvester schreef:

Veenmug schreef:Inmiddels ca 35 jaar geleden. Zoonlief net wandelende peuter loopt op minstens een meter afstand langs de in zijn mand liggende hond(kruizing Drentx Langhaar). Hond knalt zonder enig signaal uit de mand en grijpt het kind godzijdank precies op de plaats van de luier.
Voor mij einde vertrouwen in de hond en zoonlief is mij te dierbaar.

Kijk dit is een mooi voorbeeld dat de eigenaar geen inzicht heeft in de hondetaal, want dat jij geen vertrouwen meer hebt in je hond is totaal onbelangrijk, de hond had vertrouwen in jouw moeten hebben, je bent dus niet duidelijk tegenover de hond geweest, en hebt duidelijk de voorsignalen niet gezien van de hond.

Tevens mag je nooit een klein kind of een kind bij een hond alleen laten, een hond is en blijft een dier dat toevallig ook nog van een roofdier afstamt.

Ik moet uit die 4 zinnen halen dat de eigenaar geen inzicht heeft in de hondetaal?
Die conclusie vind ik toch wel heel twijfelachtig.
Of de eigenaar nog vertrouwen in de hond heeft, lijkt mij juist zeer belangrijk.
Als ik geen mogelijkheden meer zou zien, noopt mij dat tot maatregelen, die ik dan ook zou nemen.