Het HondenForum

Ik vind het wel gezellig, die honden. En als ze er niet meer zijn maak ik het op een andere manier gezellig, maar dat zal het toch niet zijn.
Wij zullen altijd wel honden blijven houden, en als ik oud en krakkemikkig ben dan haal ik zo'n onooglijk boomerding van respectabele leeftijd uit het asiel.
Maar zonder honden leven heeft ook wel veel voordelen, vind ik.

Leven zonder hond kan wel maar zou wel even wennen zijn. Ik heb al ruim 20 jaar honden maar het zou kunnen dat JJ de laatste is.
Wat al gezegd is; leven met een hond is een stuk leuker maar zonder gaat ook best

Natuurlijk. Alles kan.
Ik kan ook zeven hoog in een aftands flatje met alleen een bed en douche ergens in de Bijlmer wonen van 700,- per maand.
Gelukkig kan ik me de luxe van een begane grond appartement met tuin, de nodige apparatuur en meubels en een zwik huisdieren veroorloven.

Ik verwacht niet dat ik de komende decennia (lang) zonder huisdieren zal leven. Er zal altijd wel een kat of hond rondlopen.
Gelukkig

Ik heb 32 jaar geen honden gehad. En in die tijd had ik ook een leuk leven

Honden zijn voor mij overigens geen handenbindertjes. Dat komt ook omdat ze zo makkelijk zijn. Ik kan ze alleen laten in huis, in de auto, ze kunnen naar Marye en naar het pension. Passen zich erg makkelijk aan. En ze zijn ook nog eens onwijs leuk. Dus doe mij maar een leven met hondjes

Mit schreef:en als ik oud en krakkemikkig ben dan haal ik zo'n onooglijk boomerding van respectabele leeftijd uit het asiel.

Er zijn ook wel mooie boomers hoor.....
+

Oh ja, Panna is mijn eerste hond. Thuis nooit honden gehad, wel altijd katten.
Toen ik op mezelf ging wel een paard gehad en al heel snel, nadat ik wat had gefeest en naar Australië was geweest, weer een kat in huis gehaald.
In 2005 kocht ik dit huis, op twee minuten lopen van mijn toenmalige werk, en haalde ik Panna uit het asiel.

Gon schreef:

Mit schreef:en als ik oud en krakkemikkig ben dan haal ik zo'n onooglijk boomerding van respectabele leeftijd uit het asiel.

Er zijn ook wel mooie boomers hoor.....
+

Ja maar die wil ik niet. Ik heb een voorliefde voor lilleke mormels

Ik kan dnek ik wel zonder leven. Met is natuurlijk wel veel leuker.
Als Bo morgen wegvalt komt er voorlopig geen hond.

marian* schreef:Toen ik Max en Bente nog had heb ik weleens gezegd dat ik als ze allebei dood waren het eerste jaar geen hond meer zou nemen.
Ik wilde vrij zijn.Maar toen het eenmaal zo ver was en ik dan vrij was was het helemaal niks.Ik heb 10 dagen geen hond gehad en er was echt 3 x niks aan,zo doods,zo stil was het in huis.
Vreselijk.
Dus ik was dolblij dat ik het aanbod van Kiki's fokker kreeg en er na 10 dagen weer een hond in huis was.En ik heb er nog geen seconde spijt van gehad!
Alle vorige honden zal ik nooit en te nimmer vergeten maar er moet hier een hond zijn.

ik gok dat bij ons zoiets zal gebeuren...

nu roepen wij (vooral pascal) heel hard dat als sam en lot er niet meer zijn er voorlopig geen hond meer komt, maar ik gok dat we na een korte tijd alweer gaan zoeken naar een fokker of een asielhondje

Ik kan prima zonder hond. Het leven gaat gewoon door en af en toe spontaan ergens lang blijven/ergens slapen of met het vliegtuig naar iets-warms lijkt me ook wel weer heerlijk.

Maar uiteindelijk vind ik het wel erg gezellig mét een hond.

Ik zou prima zonder honden kunnen, maar dan zou ik bijvoorbeeld veel meer geld uitgeven aan dagjes weg of andere dingen doen. Nu is een dag naar één of ander bos al een leuk uitje maar dat zou ik zonder hond niet doen.

Niet dat de enige reden dat we honden hebben is om geld te besparen op andere dingen natuurlijk

Ik ben opgegroeid zonder honden, maar heb wel altijd de buurthonden uitgelaten (vanaf dat ik 8 was al ) Ik woonde vlak bij de ingang van Groenendaal ,dus dat was heerlijk!
Ik had geen tijd voor mijn vriendinnetjes ik moest eerst de honden uitlaten, ik heb mijn ouders gek gezeurd voor een hond,maar die kwam er niet
Toen ik 19 jaar geleden ging samenwonen wilde we een hond, maar ja, eerst moet alles in orde zijn en tijd hebben voor een hond, en dus kwam in '95 onze eerste hond, Nino een engelse stafford en toen we hem vorig jaar in hebben laten slapen hebben we heel hard geroepen dat er geen hond meer kwam (waarschijnlijk om ons zelf te overtuigen) Omdat je zonder hond toch "zoveel" meer kan doen, zoals zomaar op vakantie gaan (echt naar het buitenland enzo ) maar ik ben gewoon gek op honden en toen zagen we Kyara als herplaatser staan.
Mijn enige vraag was eigenlijk hoe ze omging met andere honden, want na 15 jaar een pittige hond waren we wel even aan wat rustiger toe
En het is een heerlijk meisje, was een beetje te onzeker (hele rare ervaring na een stafford)
Dat is nu wat bijgetrokken,maar ze kan nog steeds heel hard wegrennen als een klein hondje haar uitkafferd (best een gek gezicht )

zonder hond leven, nee, het is toch echt een verrijking

Ik zou best zonder honden kunnen, maar niet zonder de honden die ik nu heb Natuurlijk is het huis schoner... kun je overal naar toe gaan zonder rekening te houden met... Maar het leven zou wel een stuk saaier zijn

massam schreef:

marian* schreef:Toen ik Max en Bente nog had heb ik weleens gezegd dat ik als ze allebei dood waren het eerste jaar geen hond meer zou nemen.
Ik wilde vrij zijn.Maar toen het eenmaal zo ver was en ik dan vrij was was het helemaal niks.Ik heb 10 dagen geen hond gehad en er was echt 3 x niks aan,zo doods,zo stil was het in huis.
Vreselijk.
Dus ik was dolblij dat ik het aanbod van Kiki's fokker kreeg en er na 10 dagen weer een hond in huis was.En ik heb er nog geen seconde spijt van gehad!
Alle vorige honden zal ik nooit en te nimmer vergeten maar er moet hier een hond zijn.

ik gok dat bij ons zoiets zal gebeuren...

nu roepen wij (vooral pascal) heel hard dat als sam en lot er niet meer zijn er voorlopig geen hond meer komt, maar ik gok dat we na een korte tijd alweer gaan zoeken naar een fokker of een asielhondje

Als je zó gewend bent aan honden en die vallen dan ineens of vrij snel na elkaar weg dan blijkt de praktijk toch veel weerbarstiger dan de theorie.Dan blijkt namelijk ook hoe veel tijd die honden eigenlijk opslokken.

Ik denk altijd maar, waar een wil is, is een weg. Ik kan nu alles nog combineren met partner en familie.
Had ik dat niet gehad had ik meer afhankelijk geweest van externe personen. Maar de vreugde die het me in de weekenden, avonden en alle andere momenten geeft, weegt echt 100% tegen de extra zorgen die je het geeft boven je bijna fulltime baan, studie en andere nevenactiviteiten. En zolang je je hond niet grondig tekort doet met aandacht, beweging, medische zorg of voeding, denk ik dat een hond er net zo goed gelukkig onder is.
Als ik eerder vrij ben dan verwacht, dan gaat mijn eerste tijd naar Apple, hup auto in en er op uit. Zolang je dat er voor over hebt, en het regelen eromheen, dan zit het wel snor wat mij betreft.

Toen ik op mezelf ging , gingen ik en mn vriend particulier wonen.
Daar mochten we geen huisdieren.
Wat een ellende.. Ik vond het verschrikkelijk.
Altijd opgegroeid met honden en toen een half jaar lang geen hond gehad.
Toen zijn we verhuisd naar een 'eigen' woning en het eerste wat we gedaan hebben na het opknappen van het huis is een hondje uitzoeken.
Zo zijn we aan tyson gekomen.
Ik kan het me niet voorstellen om te moeten leven zonder hond..

Valerie schreef:Ik kocht mijn eerste hond toen ik 18 was dus de vrijheid zonder hond (her)ken ik helemaal niet. Mocht mijn gezondheid slecht worden dan zal ik minder energieke honden nemen dan ik nu heb, maar geen hond? Nee dat niet.

Voor mij geldt precies hetzelfde.

ik kan prima zonder hond, ik heb namelijk ook nog katten en paarden(waar ik niet zonder kan haha)
Ik heb 3 jaar zonder hond geleefd en ik miste niks, we hebben uiteindelijk een hond genomen omdat we destijds in de stad woonden, ik ben absoluut geen stadsmens en na 3 jaar werd ik er behoorlijk depressief van, ik kwam het huis nauwelijks meer uit enkel om naar mijn paard te gaan, met een hond moest ik wel naar buiten

nu wonen we weer op het platteland (thank god!), aangezien we hier behoorlijk achteraf wonen vind ik het nu wel fijn dat de honden er zijn om de boel te bewaken

Als ik puur kijk naar de praktische kanten dan zou ik best zonder honden kunnen leven. Minder schoonmaken, geen haren in mijn kleding, zomaar een weekendje weg (doen we nml nooit) en zo nog wat andere dingen.
Maar aan de andere kant geef ik daar niet zoveel om, en zal er een enorme stilte in mijn leven vallen die niet meer weg gaat.
Ik ben heel de week alleen thuis, mijn vriend zit op de vrachtwagen, en dan is het toch heel stil hoor in mijn eentje.
Samen wandelen doen we niet zoveel.. (deden..) vanwege Romeo, want we konden toch niet naar een park of leuk strand oid.
Het hebben van honden wordt dus eigenlijk alleen nog maar leuker dan het al was.

Stel dat ik moest kiezen om zónder hond of met een vechthondtype te moeten leven, dan kies ik alsnog voor het vechthondtype.
Zonder vind ik veeeeeeel eenzamer.

Natuurlijk kun je wel zonder hond leven, maar als het mogelijk is, gaat mijn voorkeur echt wel uit naar een leven met hond(en).
Er zitten voor- en nadelen aan het leven met honden. Dat heb je met kinderen ook.

Het ligt aan het weer, als het zeikt van de regen kan ik makkelijk zonder hond

Nu serieus, ik zou best zonder kunnen maar zonder hond lijkt het me niet gezellig. Ik ben trouwens nog nooit zonder geweest. Als kind zijnde hadden we al honden.

mim schreef:Het ligt aan het weer, als het zeikt van de regen kan ik makkelijk zonder hond

Als het zeikt van de regen ben ik blij dat ik honden heb, anders bleef ik lui op de bank zitten

la_buuf schreef:Er zitten voor- en nadelen aan het leven met honden. Dat heb je met kinderen ook.

En partners

Ik kan prima zonder honden leven en gelukkig zijn, maar met vind ik het gewoon leuker.

Ik zou best zonder een hond kunnen, voor een bepaalde tijd dan. Als ik nu te horen zou krijgen dat ik nooit meer een hond zou hebben, zou ik dat op zijn zachtst gezegd niet kunnen waarderen.

Ik wou als kind dolgraag een hond elk jaar stond hij op alle verlanglijstjes
Helaas dachten mijn ouders er anders over.
Toen besloten dat als ik op mijzelf ging wonen dat er een hond kwam.
Mijn vriend is opgegroeid met honden dus hij wou er ook wel 1
Het duurde 2 jaar voor er 1 kwam, die 2 jaar vond ik verschrikkelijk
Vriendlief die veel werkte, ik in een vreemde stad... In de winter kwam ik niet buiten alleen om boodschappen te doen of te werken
Nu kan ik mij geen leven meer voorstellen zonder hond, tuurlijk als het moet dann moet het
Maar liever niet, vind het heerlijk om mijn hobby's zoals frisbee en GG te doen met de honden
Lekker uit te waaien in het bos ,de gezelligheid in huis altijd blije koppies
Mijn leven bestaat gewoon uit honden, ook mijn werk en hobby lesgeven op de hondenschool
Nu duurt het gelukkig (als het goed is) nog heel lang tot mijn 4 schatjes er niet meer zijn
Maar er zullen hier altijd 1 of 2 honden rond blijven hobbelen

Ik heb nu 3 honden en heb eens 2 jaar maar met 1 hond gewoond, vond dit al enorm saai, soms neemt mijn zoon 1 hond mee en dan blijf ik achter met de 2 en dan is het al veel stiller in huis en lijkt het alof ik er geen heb, want ze geven dan geen kik, normaal blaffen ze regelmatig, maar als kenji weg is slapen de anderen heel de dag

Zonder hond zou ik niet kunnen, er zullen zeker nog 15 jaar hier 2 honden blijven rondlopen en later als ik voorbij de 60 ben 1 tje, 3 denk niet meer want het is soms zwaar, 3 honden.

Ik werk als poetsdame en heb een werkhuis waar ze geen dieren hebben maar wel 3 grote kinderen, merk dus dat honden in huis echt enorm veel vuil mee brengt want als ik in dat huis zonder dieren poets blijft het water helder, in mijn huis moet ik elke halve kamer al proper water nemen

Ik heb 9 jaar zonder hond geleefd en eigenlijk ging dat best goed, maar het verlangen naar een hond bleef wel altijd. Toen we gingen samenwonen ging het ivm werk niet. In die tijd miste ik een hond enorm. Toen zijn de kinderen gekomen en vervaagde dat gevoel wel een beetje. Mijn jongste zoontje is nu drie en met het werk is het nu allemaal beter te regelen, dus is er een hond gekomen. We hebben Lana nu bijna 2 weken, en het gekke is, dat als mijn man met haar is gaan wandelen, ik het zo leeg in huis vind, ook al zijn mijn 2 kinderen in huis en maken ze veel lawaai...

Nou, ik wil geen hond meer na Luka.
Dat staat nu al vast. Kzie hem doodgraag, maar na 8 jaar ellende heb ik echt geen zin meer.
Langs een kant vind ik het jammer, dat ik mezelf de kans niet geef om te ondervinden hoe het is om
met een normale hond te leven.

Hier ook mijn eerste hond gekocht vanaf dat ik op mezelf ging wonen en ben in die 15 jaar nooit een dag zonder hond geweest. Het zou natuurlijk het einde van de wereld niet zijn, maar leuk zou ik het helemaal niet vinden.
Een last vind ik mijn honden eigenlijk nooit. En zonder hond zou mijn sociaal leven ook een stuk minder zijn.
Met hond heb je ook altijd wat te doen. Verveel je je? Je neemt de lijn en gaat een stuk wandelen, of je gaat wat trainen of...
En je hebt ook nooit koude voeten als je je honden altijd leert om mooi achteraan het bed te gaan liggen.

Een eventuele volgende is van zoveel factoren afhankelijk. Ten eerste, hoe is mijn lichamelijke gesteldheid dan? Nu lijkt dit misschien wat vreemd om je daar, op slechts 47 jarige leeftijd, druk om te maken maar ik ik loop wat te dubben met mijn lijf de laatste jaren
In 2000, out of the blue, zomaar een hernia op niets af. Uit bed komen, aan een bakkie zitten met vrouw lief, en opeens niet meer uit de stoel kunnen komen voor een 2e. Eerst denk je nog iets van spit, maar nee hoor, het was meteen raak en vervolgens heb ik bijna 8 maanden zo goed als plat gelegen voor ik weer met krukken begon te lopen want het trok mijn rechter been in. Alsof al mijn spieren te kort waren, en alsof de binnenkant van mijn been in de fik stond
Helaas blijft dat mij achtervolgen, je komt er nooit meer echt af, en de laatste 6 maanden lijkt het te verergeren bij tijd en wijle.
Daar bovenop vanaf 2004 maar liefst 4 schouder operaties gehad met het bericht erbij dat, als het weer fout gaat, ik niet meer geholpen kan worden. Dan weet ik al waar het schip strandt, afgekeurd worden met 1 of 2 armen die niet lekker meer willen, en voor chronische pijn gaan zorgen.
Onder die o0mstandigheden zul je niet snel weer een hond nemen denk ik........of juist wel om de deur nog uit te komen, maar dan moet je wel heeeeeeeel goed nadenken over het soort. In mijn geval, geen druktemaker die aan de lijn loopt te sjorren etc, met zo'n lijf. Hopelijk zal het zover niet komen, fingers crossed

Ik heb zonder honden geleefd en ik vond er niet zoveel aan, ja oke je kunt gaan en staan waar je wilt zonder rekening met ze te houden, maar dat had ik ook al gauw gezien...

Ik heb wel besloten dat ik niet meer 5 of 6 tegelijk wil, 1 of 2 zeker, maar helemaal zonder honden? Ik hoop het niet