Ik zit er doorheen met nanna de hond

[Murphy]

Ik heb zelf 2x een hond terug moeten brengen.
1x een hond uit het asiel. Voor ik haar in huis wilde halen heb ik haar door een gedragsdeskundige laten testen omdat ik wat rare dingen bij haar zag. Volgens de gedragsdeskundige waren er geen rare trekken en was alles normaal. Ik had beter op mijn gevoel af kunnen gaan want ik heb haar na 3 maanden alles geprobeerd te hebben alsnog terug gebracht naar het asiel. Na ons heeft dit hondje een veel betere baas gekregen dan ons (betere omstandigheden voor de hond) en achteraf waren we dus blij met onze keuze. Maar wat een wanhoop als het echt niet gaat.
De 2e hond hebben we van een particulier overgenomen en zowel mijn man als ik waren volledig verknocht aan deze hond, echter mijn kat en andere hond accepteerden deze hond absoluut niet, vanaf het begin al niet. Die hond werd geterroriseerd en na 2 weken was er nog geen enkele verbetering. gezien het feit dat we de 2e hond voornamelijk hadden aangeschaft als gezelschap voor onze 1e hond hadden we dit door kunnen zetten maar daarmee waren we ons doel van gezelschap volledig voorbij gestreeft en ook richting de nieuwe hond was dit verre van fair geweest.

Ja, ik weet hoe het voelt om een herplaatser in huis te nemen en te moeten erkennen dat het niet gaat. Wat een pijn en ellende en wanhoop kan je dan voelen. En dan maak je soms voor alle partijen een betere keuze als je de hond terugbrengt. Ik vind het niet slap of getuigen van weinig doorzettingsvermogen. Ik denk dat het ook veel moed vergt om te erkennen dat het niet lukt, en afstand te moeten doen van een hond waar je je toch al aan gehecht hebt.
Ook vind ik het erg kort door de bocht om op basis van wat iemand hier schrijft te concluderen dat iemand beter een hondje van de Bart Smit kan halen. Dat is wel erg zwart wit denken volgens mij. Ja je hebt mensen die tot het einde gaan en bereid zijn alles te offeren voor het "redden" van een hond. Die veel ervaring hebben en van de meest verschrikkelijke enkelbijter nog een lief hondje weten te maken of als het een verschrikkelijke enkelbijter blijft zelfs dat met liefde accepteren.
Yep, ik geloof dat ze bestaan.
Maar tussen dat en het Bart Smit hondje zit nog een wereld van mensen die vele soorten honden een goed en prettig (t)huis kunnen geven, ook aan honden uit een asiel.
Doorgaans doen mensen hun best, en met zo'n sneer plaats je mensen die hun best doen en in een moeilijke situatie zitten wel erg in een verdomhoekje.
Soms is je best doen niet genoeg. Heel veel sterkte.

Groetjes,
Marjan

[Fin]

Groot, groot verschil tussen drie weken je best doen en drie maanden je best doen.

[Murphy]

2e hond al na 2 weken besloten terug te brengen.
Groetjes,
Marjan

[S@ndr@]

Groot, groot verschil tussen drie weken je best doen en drie maanden je best doen.

soms als je iets heel zeker weet, waarom dan nog doormodderen

[Fin]

Groot, groot verschil tussen drie weken je best doen en drie maanden je best doen.

soms als je iets heel zeker weet, waarom dan nog doormodderen

Met drie weken kun je nog niet zeker weten dat het gedrag er niet uit te trainen is, dat is het punt.

Je kunt wel heel zeker weten dat een bepaalde gedrag onder geen enkele omstandigheid acceptabel voor je is, dat het liefst van te voren, maar goed, OK, dan achteraf. En dat je niet de komende maanden te maken wil krijgen met af en toe een terugval in oud gedrag, wat kan gebeuren ook bij succesvolle gedragstraining. Prima, maar zeg dat dan ook.

Waak- en verdedigingshonden waken en verdedigen. Dat vinden we allemaal heel leuk als ze ons huis bewaken en onszelf en onze kinderen verdedigen.

Maar Leiden is ineens in last als diezelfde hond die nog helemaal moet aarden bij haar nieuwe gezin, nog helemaal een band met hen moet ontwikkelen, zichzelf verdedigt en haar eigen spulletjes bewaakt. Dat bedoel ik met niet onderkennen wat je in huis haalt.

[S@ndr@]

Groot, groot verschil tussen drie weken je best doen en drie maanden je best doen.

soms als je iets heel zeker weet, waarom dan nog doormodderen

Met drie weken kun je nog niet zeker weten dat het gedrag er niet uit te trainen is, dat is het punt.

Je kunt wel heel zeker weten dat een bepaalde gedrag onder geen enkele omstandigheid acceptabel voor je is, dat het liefst van te voren, maar goed, OK, dan achteraf. En dat je niet de komende maanden te maken wil krijgen met af en toe een terugval in oud gedrag, wat kan gebeuren ook bij succesvolle gedragstraining. Prima, maar zeg dat dan ook.

Waak- en verdedigingshonden waken en verdedigen. Dat vinden we allemaal heel leuk als ze ons huis bewaken en onszelf en onze kinderen verdedigen.

Maar Leiden is ineens in last als diezelfde hond die nog helemaal moet aarden bij haar nieuwe gezin, nog helemaal een band met hen moet ontwikkelen, zichzelf verdedigt en haar eigen spulletjes bewaakt. Dat bedoel ik met niet onderkennen wat je in huis haalt.

Nee ( best mogelijk dat het eruit te trainen valt) maar je kunt wel met 3 weken weten dat iets gewoon niet bij je past, dat kan soms al na een paar dagen duidelijk zijn.
Kan best zijn dat als dit gedrgag ophoud te bestaan dat de hond nog steeds niet is of zal zijn wat ze graag willen, de match is er niet, en dit gedrag is de druppel ( denk ik)

[Fin]

2e hond al na 2 weken besloten terug te brengen.
Groetjes,
Marjan

Omdat je van te voren in je hoofd had dat de hond met je huidige hond moest kunnen opschieten. Waardoor je redelijk snel en weloverwogen de beslissing kon nemen dat je hem terug zou brengen. Komt nog bij dat je er weinig aan kunt doen als je eigen hond de nieuweling niet accepteert.

[Fin]

Nee ( best mogelijk dat het eruit te trainen valt) maar je kunt wel met 3 weken weten dat iets gewoon niet bij je past, dat kan soms al na een paar dagen duidelijk zijn.
Kan best zijn dat als dit gedrgag ophoud te bestaan dat de hond nog steeds niet is of zal zijn wat ze graag willen, de match is er niet, en dit gedrag is de druppel ( denk ik)

Daar zou je heel wel eens gelijk mee kunnen hebben. Want als de klik er is, dan kun je ook veel meer aan probleemgedrag aan.

[Does]

En echt hoor, we willen heel graag, maar Nanna is wel heel extreem, dit had ik gewoon niet voorzien.
Roy was ook een lastige hond heb ik heel veel tijd en energie ingestoken en dat wil ik ook en kan ik ook, maar zo geterroriseerd worden zonder te weten of ze uberhaupt nog veranderen kan
Alle herplaatsers hebben een verleden, tuurlijk, maar ik zit er gewoon door heen........
En juist met dit soort dingen heb ik het moeilijk, voel me schuldig dat we haar in huis hebben genomen en het gewoon niet werkt, alsof ik faal...

yvonne

Kijk, dat zinnetje daar draait het om "zonder te weten of ze uberhaupt nog veranderen kan". Dat is denk ik hetgene waar het nu om gaat. Niemand kan in een glazen bol kijken om te zien of Nanna kan veranderen. Dus, ga bij jezelf na of je de know-how, tijd, enz hebt om hier samen met Nanna aan te werken. Het zal heel veel gaan vergen van alle partijen. Dus ook van de rest van de gezinsleden. Bedenk je ook dat het kan zijn dat Nanna niet veranderd. Kan je dat aan?
Ik denk niet dat je je schuldig moet voelen als je voor jezelf toegeeft dat je deze situatie niet aankunt. En dat heeft totaal niets met falen te maken. Ik denk dat er maar weinigen zijn die met de situatie waar jij je nu in bevindt goed zouden kunnen omgaan. Het hangt van zo gigantisch veel factoren af. Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe.

[Fin]

En echt hoor, we willen heel graag, maar Nanna is wel heel extreem, dit had ik gewoon niet voorzien.
Roy was ook een lastige hond heb ik heel veel tijd en energie ingestoken en dat wil ik ook en kan ik ook, maar zo geterroriseerd worden zonder te weten of ze uberhaupt nog veranderen kan
Alle herplaatsers hebben een verleden, tuurlijk, maar ik zit er gewoon door heen........
En juist met dit soort dingen heb ik het moeilijk, voel me schuldig dat we haar in huis hebben genomen en het gewoon niet werkt, alsof ik faal...

yvonne

Kijk, dat zinnetje daar draait het om "zonder te weten of ze uberhaupt nog veranderen kan". Dat is denk ik hetgene waar het nu om gaat. Niemand kan in een glazen bol kijken om te zien of Nanna kan veranderen. Dus, ga bij jezelf na of je de know-how, tijd, enz hebt om hier samen met Nanna aan te werken. Het zal heel veel gaan vergen van alle partijen. Dus ook van de rest van de gezinsleden. Bedenk je ook dat het kan zijn dat Nanna niet veranderd. Kan je dat aan?
Ik denk niet dat je je schuldig moet voelen als je voor jezelf toegeeft dat je deze situatie niet aankunt. En dat heeft totaal niets met falen te maken. Ik denk dat er maar weinigen zijn die met de situatie waar jij je nu in bevindt goed zouden kunnen omgaan. Het hangt van zo gigantisch veel factoren af. Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe.

Heb je over het feit heengelezen dat er inmiddels een GT ingeschakeld is? Die vanuit een zekere mate van deskundigheid hier antwoord op kan geven?

[Eline*]

Alles doet mij zo vlug vlug aan. Als je de berichten nalaast over Nanna is het vandaag het ene probleem, morgen het andere en veelal volgt daarna dan weer een "blij toe, het gaat beter" bericht.
Waar ik benieuwd naar ben is het advies van de gedragstherapeut. Die moet kunnen inschatten of het nog wat gaat worden ja of nee.
Zoals al gezegd is 3 weken echt niets. Aan de andere kant moet je wel de juiste handvatten hebben om het gedrag om te buigen naar de goede kant, anders wordt het ook niets. Niet vandaag het één proberen en morgen het ander, daar is zeker de hond niet bij gebaat.
is er een duidelijk advies van de gedragstherapeut?

[LongFields]

Ik heb het idee dat Yvonne Nanna in huis heeft gehaald om een fijne hond voor het gezin en misschien wel bovenal een maatje voor haar oude hond Roy te vinden.
Dit laatste lijkt absoluut het geval niet te zijn, sterker nog, ze merkt veel veranderingen aan Roy die niet in zijn voordeel zijn.
Dát alleen al zou voor mij een reden zijn om eens heel goed na te denken of het houden van Nanna wel een goed plan zou zijn. Je wil toch niet, dat de hond die je al had en die op leeftijd is en de nodige lichamelijke ongemakken heeft, gaat "lijden" onder de komst van de nieuwe hond, en zich daardoor minder gelukkig voelt dan daarvoor?

Daarbij komen dan nog de gedragsproblemen van Nanna, en de daarbij komende stress voor de aanwezigen in het huis. Ten eerste lijkt het me bij een hond van 9 jaar behoorlijk lastig om de gedragsproblemen er helemaal uit te krijgen, ten tweede zal de hond weer reageren op de spanning in huis, wat ook niet echt bevorderlijk werkt.

Verder denk ik dat het heel gemakkelijk oordelen is voor een buitenstaander (wat we natuurlijk allemaal zijn in deze situatie) dat ze maar door moeten zetten, of dat ze een grote fout hebben gemaakt door te lichtzinnig te denken over de komst van Nanna, want dat weten we helemaal niet. Ik ga zelf in dit geval veel liever uit van de goede wil en bedoelingen van Yvonne dan haar direct in het hokje "onverantwoordelijk, ondoordacht etc." te stoppen.

Yvonne, het lijkt me heel erg om je hart eerst open te stellen voor een hond als Nanna, om vervolgens te zien dat het eigenlijk niet zo gaat als je voor ogen en gehoopt had.
Als je ervoor wilt gaan, doe dit dan voor de volle 100%, alleen dan kun je het volhouden. Denk je dat dit niet lukt en heb je dus twijfel, denk ik dat alle partijen erbij gebaat zijn als je Nanna weer terugbrengt naar het asiel. Je hebt je best in ieder geval gedaan dan.

[Does]

En echt hoor, we willen heel graag, maar Nanna is wel heel extreem, dit had ik gewoon niet voorzien.
Roy was ook een lastige hond heb ik heel veel tijd en energie ingestoken en dat wil ik ook en kan ik ook, maar zo geterroriseerd worden zonder te weten of ze uberhaupt nog veranderen kan
Alle herplaatsers hebben een verleden, tuurlijk, maar ik zit er gewoon door heen........
En juist met dit soort dingen heb ik het moeilijk, voel me schuldig dat we haar in huis hebben genomen en het gewoon niet werkt, alsof ik faal...

yvonne

Kijk, dat zinnetje daar draait het om "zonder te weten of ze uberhaupt nog veranderen kan". Dat is denk ik hetgene waar het nu om gaat. Niemand kan in een glazen bol kijken om te zien of Nanna kan veranderen. Dus, ga bij jezelf na of je de know-how, tijd, enz hebt om hier samen met Nanna aan te werken. Het zal heel veel gaan vergen van alle partijen. Dus ook van de rest van de gezinsleden. Bedenk je ook dat het kan zijn dat Nanna niet veranderd. Kan je dat aan?
Ik denk niet dat je je schuldig moet voelen als je voor jezelf toegeeft dat je deze situatie niet aankunt. En dat heeft totaal niets met falen te maken. Ik denk dat er maar weinigen zijn die met de situatie waar jij je nu in bevindt goed zouden kunnen omgaan. Het hangt van zo gigantisch veel factoren af. Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe.

Heb je over het feit heengelezen dat er inmiddels een GT ingeschakeld is? Die vanuit een zekere mate van deskundigheid hier antwoord op kan geven?

Nee, heb ik niet overheen gelezen. Maar het is niet de GT die straks dag in dag uit met Nanna aan het werk moet. Dat moet ts toch echt zelf doen. En gezien de wanhoop die spreekt uit TS haar verhaal vraag ik me af of ze dit nog aandurft (wat ik me trouwens levendig kan voorstellen).

[Frenk]

Jammer, je hebt het geprobeerd maar Nanna is duidelijk niet op haar plaats bij jullie

"Weer is de hond de dupe" schrijft iemand: nou, dat denk ik niet want de hond is daar duidelijk niet gelukkig Ze is hooguit de dupe van de onkunde van het asiel dat kennelijk geen goed beeld had van de hond.

Hier sluit ik me graag bij aan

[Daisy@]

Is de GT al bij jullie thuis geweest? Dat zou ik dan zéker nog willen voor ik verdere stappen zou ondernemen.

Maar aan de andere kant. Het is een moeilijke hond geloof ik, en als ik zo lees is de match gewoon niet oké. En dat is jammer. Heb zo'n idee dat als deze hond bij iemand zou zitten die raad weet met dit soort honden en hun gedrag het de héle andere kant op zou kunnen gaan.

Misschien is ze beter op haar plaats in een kennel. Maar ik kan het ook begrijpen als jij dat niet wilt.

[malinois]

komt die uberhaupt nog wel die GT, of is er al besloten iom het asiel dat ze teruggaat?

[ranetje]

Ik heb het idee dat Yvonne Nanna in huis heeft gehaald om een fijne hond voor het gezin en misschien wel bovenal een maatje voor haar oude hond Roy te vinden.
Dit laatste lijkt absoluut het geval niet te zijn, sterker nog, ze merkt veel veranderingen aan Roy die niet in zijn voordeel zijn.
Dát alleen al zou voor mij een reden zijn om eens heel goed na te denken of het houden van Nanna wel een goed plan zou zijn. Je wil toch niet, dat de hond die je al had en die op leeftijd is en de nodige lichamelijke ongemakken heeft, gaat "lijden" onder de komst van de nieuwe hond, en zich daardoor minder gelukkig voelt dan daarvoor?

Daarbij komen dan nog de gedragsproblemen van Nanna, en de daarbij komende stress voor de aanwezigen in het huis. Ten eerste lijkt het me bij een hond van 9 jaar behoorlijk lastig om de gedragsproblemen er helemaal uit te krijgen, ten tweede zal de hond weer reageren op de spanning in huis, wat ook niet echt bevorderlijk werkt.

Verder denk ik dat het heel gemakkelijk oordelen is voor een buitenstaander (wat we natuurlijk allemaal zijn in deze situatie) dat ze maar door moeten zetten, of dat ze een grote fout hebben gemaakt door te lichtzinnig te denken over de komst van Nanna, want dat weten we helemaal niet. Ik ga zelf in dit geval veel liever uit van de goede wil en bedoelingen van Yvonne dan haar direct in het hokje "onverantwoordelijk, ondoordacht etc." te stoppen.

Yvonne, het lijkt me heel erg om je hart eerst open te stellen voor een hond als Nanna, om vervolgens te zien dat het eigenlijk niet zo gaat als je voor ogen en gehoopt had.
Als je ervoor wilt gaan, doe dit dan voor de volle 100%, alleen dan kun je het volhouden. Denk je dat dit niet lukt en heb je dus twijfel, denk ik dat alle partijen erbij gebaat zijn als je Nanna weer terugbrengt naar het asiel. Je hebt je best in ieder geval gedaan dan.

Hier sluit ik me bij aan

[Eline*]

Is de GT al bij jullie thuis geweest? Dat zou ik dan zéker nog willen voor ik verdere stappen zou ondernemen.

Maar aan de andere kant. Het is een moeilijke hond geloof ik, en als ik zo lees is de match gewoon niet oké. En dat is jammer. Heb zo'n idee dat als deze hond bij iemand zou zitten die raad weet met dit soort honden en hun gedrag het de héle andere kant op zou kunnen gaan.

Misschien is ze beter op haar plaats in een kennel. Maar ik kan het ook begrijpen als jij dat niet wilt.

Onzekerheid bij een baas kan een gevoelige herder maken die zelf denkt de boel dan maar te moeten regelen met alle gevolgen van dien. Een gedragstherapeut kan prima een goede basis aan kennis overdragen waarmee de baas zich zekerder kan voelen en ook het gedrag van de hond dus kan verbeteren. verder zal een beetje peut ook kunnen zien of er potentie zit tussen hond en baas.

[Maryanne]

Ik heb het idee dat Yvonne Nanna in huis heeft gehaald om een fijne hond voor het gezin en misschien wel bovenal een maatje voor haar oude hond Roy te vinden.
Dit laatste lijkt absoluut het geval niet te zijn, sterker nog, ze merkt veel veranderingen aan Roy die niet in zijn voordeel zijn.
Dát alleen al zou voor mij een reden zijn om eens heel goed na te denken of het houden van Nanna wel een goed plan zou zijn. Je wil toch niet, dat de hond die je al had en die op leeftijd is en de nodige lichamelijke ongemakken heeft, gaat "lijden" onder de komst van de nieuwe hond, en zich daardoor minder gelukkig voelt dan daarvoor?

Daarbij komen dan nog de gedragsproblemen van Nanna, en de daarbij komende stress voor de aanwezigen in het huis. Ten eerste lijkt het me bij een hond van 9 jaar behoorlijk lastig om de gedragsproblemen er helemaal uit te krijgen, ten tweede zal de hond weer reageren op de spanning in huis, wat ook niet echt bevorderlijk werkt.

Verder denk ik dat het heel gemakkelijk oordelen is voor een buitenstaander (wat we natuurlijk allemaal zijn in deze situatie) dat ze maar door moeten zetten, of dat ze een grote fout hebben gemaakt door te lichtzinnig te denken over de komst van Nanna, want dat weten we helemaal niet. Ik ga zelf in dit geval veel liever uit van de goede wil en bedoelingen van Yvonne dan haar direct in het hokje "onverantwoordelijk, ondoordacht etc." te stoppen.

Yvonne, het lijkt me heel erg om je hart eerst open te stellen voor een hond als Nanna, om vervolgens te zien dat het eigenlijk niet zo gaat als je voor ogen en gehoopt had.
Als je ervoor wilt gaan, doe dit dan voor de volle 100%, alleen dan kun je het volhouden. Denk je dat dit niet lukt en heb je dus twijfel, denk ik dat alle partijen erbij gebaat zijn als je Nanna weer terugbrengt naar het asiel. Je hebt je best in ieder geval gedaan dan.

En hier ben ik het 100% mee eens!

[Frenk]

Ik heb het idee dat Yvonne Nanna in huis heeft gehaald om een fijne hond voor het gezin en misschien wel bovenal een maatje voor haar oude hond Roy te vinden.
Dit laatste lijkt absoluut het geval niet te zijn, sterker nog, ze merkt veel veranderingen aan Roy die niet in zijn voordeel zijn.
Dát alleen al zou voor mij een reden zijn om eens heel goed na te denken of het houden van Nanna wel een goed plan zou zijn. Je wil toch niet, dat de hond die je al had en die op leeftijd is en de nodige lichamelijke ongemakken heeft, gaat "lijden" onder de komst van de nieuwe hond, en zich daardoor minder gelukkig voelt dan daarvoor?

Daarbij komen dan nog de gedragsproblemen van Nanna, en de daarbij komende stress voor de aanwezigen in het huis. Ten eerste lijkt het me bij een hond van 9 jaar behoorlijk lastig om de gedragsproblemen er helemaal uit te krijgen, ten tweede zal de hond weer reageren op de spanning in huis, wat ook niet echt bevorderlijk werkt.

Verder denk ik dat het heel gemakkelijk oordelen is voor een buitenstaander (wat we natuurlijk allemaal zijn in deze situatie) dat ze maar door moeten zetten, of dat ze een grote fout hebben gemaakt door te lichtzinnig te denken over de komst van Nanna, want dat weten we helemaal niet. Ik ga zelf in dit geval veel liever uit van de goede wil en bedoelingen van Yvonne dan haar direct in het hokje "onverantwoordelijk, ondoordacht etc." te stoppen.

Yvonne, het lijkt me heel erg om je hart eerst open te stellen voor een hond als Nanna, om vervolgens te zien dat het eigenlijk niet zo gaat als je voor ogen en gehoopt had.
Als je ervoor wilt gaan, doe dit dan voor de volle 100%, alleen dan kun je het volhouden. Denk je dat dit niet lukt en heb je dus twijfel, denk ik dat alle partijen erbij gebaat zijn als je Nanna weer terugbrengt naar het asiel. Je hebt je best in ieder geval gedaan dan.

Mooi verwoord

[Fin]

En echt hoor, we willen heel graag, maar Nanna is wel heel extreem, dit had ik gewoon niet voorzien.
Roy was ook een lastige hond heb ik heel veel tijd en energie ingestoken en dat wil ik ook en kan ik ook, maar zo geterroriseerd worden zonder te weten of ze uberhaupt nog veranderen kan
Alle herplaatsers hebben een verleden, tuurlijk, maar ik zit er gewoon door heen........
En juist met dit soort dingen heb ik het moeilijk, voel me schuldig dat we haar in huis hebben genomen en het gewoon niet werkt, alsof ik faal...

yvonne

Kijk, dat zinnetje daar draait het om "zonder te weten of ze uberhaupt nog veranderen kan". Dat is denk ik hetgene waar het nu om gaat. Niemand kan in een glazen bol kijken om te zien of Nanna kan veranderen. Dus, ga bij jezelf na of je de know-how, tijd, enz hebt om hier samen met Nanna aan te werken. Het zal heel veel gaan vergen van alle partijen. Dus ook van de rest van de gezinsleden. Bedenk je ook dat het kan zijn dat Nanna niet veranderd. Kan je dat aan?
Ik denk niet dat je je schuldig moet voelen als je voor jezelf toegeeft dat je deze situatie niet aankunt. En dat heeft totaal niets met falen te maken. Ik denk dat er maar weinigen zijn die met de situatie waar jij je nu in bevindt goed zouden kunnen omgaan. Het hangt van zo gigantisch veel factoren af. Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe.

Heb je over het feit heengelezen dat er inmiddels een GT ingeschakeld is? Die vanuit een zekere mate van deskundigheid hier antwoord op kan geven?

Nee, heb ik niet overheen gelezen. Maar het is niet de GT die straks dag in dag uit met Nanna aan het werk moet. Dat moet ts toch echt zelf doen. En gezien de wanhoop die spreekt uit TS haar verhaal vraag ik me af of ze dit nog aandurft (wat ik me trouwens levendig kan voorstellen).

Ik stel vraagtekens bij het woordje wanhoop. Of er helemaal doorheen zitten na drie weken. Ik ken iemand die met meer te stellen heeft gehad en langer, plus nog eens gezondheidsproblemen van de hond erbij ook. Waarbij het asiel nog zei dat de hond maar teruggebracht moest worden om te worden afgemaakt, en de door het asiel ingeschakelde GT nog negatiever was over een positieve uitkomst. Als je je in die situatie na maandenlang doorzetten wanhopig voelt en erdoorheen zit snap ik dat. Maar ze boekt vooruitgang met haar herder en ze viert elk succesje.

[Frenk]

Ik stel vraagtekens bij het woordje wanhoop. Of er helemaal doorheen zitten na drie weken. Ik ken iemand die met meer te stellen heeft gehad en langer, plus nog eens gezondheidsproblemen van de hond erbij ook.

Ja en zo ken ik er ook nog wel een paar. Niet iedereen is hetzelfde en situaties zijn nooit 1 op 1 vergelijkbaar.

[ranetje]

Ik stel vraagtekens bij het woordje wanhoop. Of er helemaal doorheen zitten na drie weken. Ik ken iemand die met meer te stellen heeft gehad en langer, plus nog eens gezondheidsproblemen van de hond erbij ook. Waarbij het asiel nog zei dat de hond maar teruggebracht moest worden om te worden afgemaakt, en de door het asiel ingeschakelde GT nog negatiever was over een positieve uitkomst. Als je je in die situatie na maandenlang doorzetten wanhopig voelt en erdoorheen zit snap ik dat. Maar ze boekt vooruitgang met haar herder en ze viert elk succesje.

En omdat zij dat kan moet iedereen, dus ook @roy, dat kunnen?
Ik gun het je kennis van harte dat het lijkt te gaan lukken, maar wat zij doet mag je van niemand vragen.

[Does]

Kijk, dat zinnetje daar draait het om "zonder te weten of ze uberhaupt nog veranderen kan". Dat is denk ik hetgene waar het nu om gaat. Niemand kan in een glazen bol kijken om te zien of Nanna kan veranderen. Dus, ga bij jezelf na of je de know-how, tijd, enz hebt om hier samen met Nanna aan te werken. Het zal heel veel gaan vergen van alle partijen. Dus ook van de rest van de gezinsleden. Bedenk je ook dat het kan zijn dat Nanna niet veranderd. Kan je dat aan?
Ik denk niet dat je je schuldig moet voelen als je voor jezelf toegeeft dat je deze situatie niet aankunt. En dat heeft totaal niets met falen te maken. Ik denk dat er maar weinigen zijn die met de situatie waar jij je nu in bevindt goed zouden kunnen omgaan. Het hangt van zo gigantisch veel factoren af. Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe.

Heb je over het feit heengelezen dat er inmiddels een GT ingeschakeld is? Die vanuit een zekere mate van deskundigheid hier antwoord op kan geven?

Nee, heb ik niet overheen gelezen. Maar het is niet de GT die straks dag in dag uit met Nanna aan het werk moet. Dat moet ts toch echt zelf doen. En gezien de wanhoop die spreekt uit TS haar verhaal vraag ik me af of ze dit nog aandurft (wat ik me trouwens levendig kan voorstellen).

Ik stel vraagtekens bij het woordje wanhoop. Of er helemaal doorheen zitten na drie weken. Ik ken iemand die met meer te stellen heeft gehad en langer, plus nog eens gezondheidsproblemen van de hond erbij ook. Waarbij het asiel nog zei dat de hond maar teruggebracht moest worden om te worden afgemaakt, en de door het asiel ingeschakelde GT nog negatiever was over een positieve uitkomst. Als je je in die situatie na maandenlang doorzetten wanhopig voelt en erdoorheen zit snap ik dat. Maar ze boekt vooruitgang met haar herder en ze viert elk succesje.

Als bepaalde dingen totaal anders lopen dan dat je verwacht had kun je denk ik wel wanhopig zijn na 3 weken. Als je jezelf dan weer bijelkaar kunt rapen en de moed kunt opbrengen om er keihard tegenaan te gaan is dat te prijzen. Als je dit niet kunt, heb je in mijn ogen NIET gefaald, en doe je er goed aan om in te zien dat je verwachtingen niet zijn uitgekomen en van hieruit verder te handelen. Als ik het verhaal van TS goed begrijp is het de onzekerheid of het nog goed gaat komen met het gedrag van Nanna het grote struikel punt. Niemand kan daar 100 % garantie op geven. Met die onzekere factor moet iemand kunnen omgaan.

[Fin]

En omdat zij dat kan moet iedereen, dus ook @roy, dat kunnen?
Ik gun het je kennis van harte dat het lijkt te gaan lukken, maar wat zij doet mag je van niemand vragen.

Nee. Zij deed dat deels omdat als ze het dier terug zou brengen, het afgemaakt zou worden. Ik heb om dezelfde manier erdoorheen gezeten met Christo destijds, maar ook doorgezet omdat ik bang was dat hij anders van hand tot hand zou gaan, zoals zoveel honden die door de eerste eigenaar weggedaan worden. Nanna loopt geen risico om afgemaakt te worden, en het asiel zal het toevertrouwd zijn om bij de volgende plaatsing een betere match te realiseren.

Ik zet alleen vraagtekens bij na drie weken erdoorheen zitten en wanhopig zijn. Breng het dier terug als het geen goede match is, omdat het geen goede match is. Maar niet omdat het een hopeloze hond zou zijn.

Het is het alle hoop op verbetering opgeven na amper drie weken waar ik me hevig aan stoor.

[roy]

Ik ga hier verder niet meer reageren, het is genoeg geweest, ben zo kwaad, niemand van jullie is hier thuis geweest niemand van jullie kennen mij of kennen nanna, niemand is erbij om met eigen ogen te zien wat er met Nanna en ons gebeurd, maar o wat is het makkelijk om te oordelen.
Alles doen we om het in juiste banen te lijden, tot GT aan toe. Vertel mij eens welke gemiddelde hondebezitter heeft ervaringen met een GT, weinig, wij wilde een leuke gezellige huishond, en zo werd ze ook voorgespiegeld, wisten wij veel.
En waar een ieder uit mijn verhaal leest dat ik bang van haar ben, nee dat is fout, maar ik laat me niet terroriseren door een hond.
Mensen die dit soort dingen roepen hebben in mijn ogen zelf nog nooit in deze situatie gezeten, die hebben wel gewoon een leuke huishond, en ga mij niet vertellen dat dat niet kan met een mechel, bewijs ligt er nu heerlijk naast me te slapen


yvonne

[Frenk]

Het is het alle hoop op verbetering opgeven na amper drie weken waar ik me hevig aan stoor.

En ik stoor me aan jouw gebrek aan ruimte voor het gegeven dat yvonne, haar man en hun oudere hond hier niet voor gekozen hebben, het met de beste wil van de wereld proberen en desondanks de situatie alleen maar erger zien worden.

Als je je nou ergens aan wilt ergeren, erger je dan aan het asiel wat blijkbaar slecht voorlicht en slecht begeleidt.

[Frenk]

Ik ga hier verder niet meer reageren, het is genoeg geweest, ben zo kwaad, niemand van jullie is hier thuis geweest niemand van jullie kennen mij of kennen nanna, niemand is erbij om met eigen ogen te zien wat er met Nanna en ons gebeurd, maar o wat is het makkelijk om te oordelen.
Alles doen we om het in juiste banen te lijden, tot GT aan toe. Vertel mij eens welke gemiddelde hondebezitter heeft ervaringen met een GT, weinig, wij wilde een leuke gezellige huishond, en zo werd ze ook voorgespiegeld, wisten wij veel.
En waar een ieder uit mijn verhaal leest dat ik bang van haar ben, nee dat is fout, maar ik laat me niet terroriseren door een hond.
Mensen die dit soort dingen roepen hebben in mijn ogen zelf nog nooit in deze situatie gezeten, die hebben wel gewoon een leuke huishond, en ga mij niet vertellen dat dat niet kan met een mechel, bewijs ligt er nu heerlijk naast me te slapen


yvonne

Yvonne, ik snap je emotie, maar hierdoor sta je niet meer open voor alle mensen hier die je wel steunen en 'normaal' bejegenen.
Doe mij een plezier en laat je niet wegjagen door een paar ongevoelige betweters

[Nakisha]

Zo is het potdorie wel genoeg!

Realiseert iedereen die hier zo achterlijk fel doet zich wel dat honden zoals Nanna meestal direct voor een spuit worden weggebracht?? Kom zeg, word wakker. Honden die mensen aanvallen wacht zelden een goed lot. En toch heeft de eigenaresse het geprobeerd.

De eigenaresse koos in het asiel een hond. Een NORMALE hond, was het beeld.
Nanna bleek echter verre van normaal. En ondanks dat het gezin niet in staat is om Nanna weer goed te krijgen, hebben ze het drie volle weken geprobeerd, met alle inzet. Weken waarin ze hen aanvalt, hun eigen hond van streekt maakt en de katten de stuipen op het lijf jaagt.

Mensen, doe toch gewoon. Een hond als Nanna past NIET in deze situatie. Als de eigenaresse dat geweten had, was ze er nooit aan begonnen. Dus waarom is iedereen zo fel op haar??


Ik vind niet dat haar hier veel te verwijten is. Langer proberen is leuk, maar man, hond en katten lijden eronder. Ze wisten niet waaraan ze begonnen, en da's de schuld van het asiel.


Er zijn hier mensen die ervaring hebben met lastige honden. Ik heb zelf ook een herplaatser, een schatje die ook even moest wennen, en een bijzonder moeilijke probleemhond.
Ik weet dus prima waar we hier over praten. Maar de eigenaresse heeft NIET de mogelijkheden voor Nanna, punt uit. Driekwart van de hondebezitters heeft niet de mogelijkheden voor een hond die ''eigen'' (voor zover iets eigen is na 3 weken) aanvalt. Een boel andere honden zouden het fantastisch bij haar doen, dus die ''Bart Smit'' opmerkingen vind ik bijzonder ongepast! Volgens mij heeft ze echt haar best wel gedaan.


Ik denk dat dit gewoon voor alle partijen het beste is.

[Fin]

Ik ga hier verder niet meer reageren, het is genoeg geweest, ben zo kwaad, niemand van jullie is hier thuis geweest niemand van jullie kennen mij of kennen nanna, niemand is erbij om met eigen ogen te zien wat er met Nanna en ons gebeurd, maar o wat is het makkelijk om te oordelen.
Alles doen we om het in juiste banen te lijden, tot GT aan toe. Vertel mij eens welke gemiddelde hondebezitter heeft ervaringen met een GT, weinig, wij wilde een leuke gezellige huishond, en zo werd ze ook voorgespiegeld, wisten wij veel.
En waar een ieder uit mijn verhaal leest dat ik bang van haar ben, nee dat is fout, maar ik laat me niet terroriseren door een hond.
Mensen die dit soort dingen roepen hebben in mijn ogen zelf nog nooit in deze situatie gezeten, die hebben wel gewoon een leuke huishond, en ga mij niet vertellen dat dat niet kan met een mechel, bewijs ligt er nu heerlijk naast me te slapen


yvonne

Juist. Jullie wilden een leuke, gezellige huishond. Nou klaar dan toch? Breng haar dan maar terug, er is vast wel iemand die naar het asiel gaat een ongelukkige probleemhond met veel plezier weer te rehabiliteren om er dan van te genieten hoe het dier tot leven komt.