Het HondenForum

Ik kan precies aan haar zien of ze aan het rondscharrelen is, of een spoor aan het oppikken is. Dan kan ik haar terug roepen (moet overigens wel heel snel gebeuren, anders ben ik haar kwijt). Daarom moet ze altijd in zicht blijven.

Freggel16 schreef:
Mickie schreef:Iedere jachtervaring maakt ze feller.
Dat is mijn ervaring ook. In 1 klap is je maanden lange training weg. Hoe goed ze ook toen luisterden, het gevoel om te jagen is toch sterker.

Dat merk ik hier ook. Toevallig liepen we vandaag in een gebied met heel veel fazanten (echt absurd veel: ze staken en masse de paden over, overal vandaan kwam overal hun typische 'gekakel' en je hoorde ze door de bladeren scharrelen) en toch heb ik Silka niet aan hoeven lijnen.
Het fanatiek jagen lijkt echt uit haar systeem te zijn. Ze zag ze, ze hoorde ze, ze rook ze maar ze bleef op - op een keer na - op het pad. En die ene keer stootte ze de fazant, die vlak naast het pad zat, op. De vogel vloog een boom in en Sil kwam na één keer roepen weer vrolijk terug op het pad.
En zonder jagen heeft ze het echt wel naar haar zin. Ze heeft met takken gesjouwd, balletjes gezocht, gerend over de zandverstuiving, kuilen gegraven, langs het water gebanjerd (terwijl Bill in het water was) etc..
Nu zal het ook schelen dat haar maatje Bill niet jaagt en hij toch wel haar grote voorbeeld is.

ranetje schreef:
estelle schreef:
ranetje schreef:Ik zie hier in de buurt overigens genoeg herders die een dikke middelvinger naar de "baas" opsteken. Die gaan niet jagen, maar zijn op een andere manier "even bezig" en de baas kan dat inderdaad wel zien.
Een herder moet je toch ook leren om te gehoorzamen?
Ja en dat is dus min of meer wat ik bedoel.
Waarom moet een ander ras wel maar leren gehoorzamen en wordt het bij een jachthond afgedaan als 'tsja jachthond he?'.
Ook een jachthond moet toch onder controle staan? Hoe moeilijk dat ook is?
Ik vind het gewoon raar dat deze groep honden dan maar gewoon hun gang mogen gaan.
Heel veel mensen met een jachthond nemen hun verantwoordelijkheid wel hoor
Maar ze moeten er aan werken, net zoals jij er ook aan moet werken.
Een herder is toch ook niet gehoorzaam geboren?
Dat bedoelde ik met het dikgedrukte in jouw quote van mijn vorige posting

Ik krijg mensen op les met een jachthond die als reden voor het lesnemen opgeven dat ze de hond willen afleren om te jagen.
Dat kan dus niet. Je kunt de hond leren aansturen en de "jacht" eventueel nabootsen.
Wil je niet dat je hond jaagt dan moet je geen jachthond kopen.
(even kort door de bocht gezegd )

Als er iemand met een herder bij een van mijn trainers komt en hij is verontwaardigd omdat die hond na een jaar nog steeds niet luistert, moet mijn trainer de man uitleggen dat je een hond het "luisteren" moet leren.
Ik bedoel maar.
Die mensen leren het hun hond niet dus dan gaat het niet goed.
Dat geldt net zo goed voor jachthonden als voor herders (om een voorbeeldje te geven)

edit:
Als hier in de buurt die herders met die dikke middelvinger lopen te klieren zegt de baas "tsja typisch herder hoor"!
Vind ik net zo onbruikbaar als opmerking als ""het is nou eenmaal een jachthond".

Okay, ik ben het dus gewoon met je eens haha.

Rami schreef:En die ene keer stootte ze de fazant, die vlak naast het pad zat, op. De vogel vloog een boom in en Sil kwam na één keer roepen weer vrolijk terug op het pad.

Het kost bloed zweet en tranen, maar dan héb je ook wat

Rami schreef:
Freggel16 schreef:
Mickie schreef:Iedere jachtervaring maakt ze feller.
Dat is mijn ervaring ook. In 1 klap is je maanden lange training weg. Hoe goed ze ook toen luisterden, het gevoel om te jagen is toch sterker.
Dat merk ik hier ook. Toevallig liepen we vandaag in een gebied met heel veel fazanten (echt absurd veel: ze staken en masse de paden over, overal vandaan kwam overal hun typische 'gekakel' en je hoorde ze door de bladeren scharrelen) en toch heb ik Silka niet aan hoeven lijnen.
Het fanatiek jagen lijkt echt uit haar systeem te zijn. Ze zag ze, ze hoorde ze, ze rook ze maar ze bleef op - op een keer na - op het pad. En die ene keer stootte ze de fazant, die vlak naast het pad zat, op. De vogel vloog een boom in en Sil kwam na één keer roepen weer vrolijk terug op het pad.

Heel knap

Rami schreef:En zonder jagen heeft ze het echt wel naar haar zin. Ze heeft met takken gesjouwd, balletjes gezocht, gerend over de zandverstuiving, kuilen gegraven, langs het water gebanjerd (terwijl Bill in het water was) etc..

Precies. Hier hebben ze zonder te jagen ook leuke wandelingen (voor mij nog leuker).

Jaap* schreef:
Rami schreef:En die ene keer stootte ze de fazant, die vlak naast het pad zat, op. De vogel vloog een boom in en Sil kwam na één keer roepen weer vrolijk terug op het pad.
Het kost bloed zweet en tranen, maar dan héb je ook wat

Haha, ja! Maar het is het dubbel en dwars waard hoor. Dat blije smoeltje van haar: ze snapt onze afspraak. (En ze kreeg natuurlijk een flink stuk rodiworst als beloning, dat is nu eenmaal een onderdeel van de afspraak...

).

Freggel16 schreef:

Rami schreef:En zonder jagen heeft ze het echt wel naar haar zin. Ze heeft met takken gesjouwd, balletjes gezocht, gerend over de zandverstuiving, kuilen gegraven, langs het water gebanjerd (terwijl Bill in het water was) etc..
Precies. Hier hebben ze zonder te jagen ook leuke wandelingen (voor mij nog leuker).

Ja, voor mij is wandelen met honden die in de buurt blijven of iig goed terug te roepen zijn ook leuker hoor, dat geef ik meteen toe.

nance schreef:Mijn honden zijn beide jagers, maar door veel training struinen ze nu alleen nog wat in mn buurt. Als er veel konijnen zijn gaan ze er af en toe nog wel achteraan, maar ze zijn nooit langer als 10 minuten weg. Ik laat ze alleen daar los waar ze geen weg op kunnen...

Als je voor jachthonden kiest weet je dat ze dit doen. Nu kun je met training veel bereiken, maar het zit in hun genen en helemaal eruit trainen kun je het niet. Als ze iedere dag de gelegenheid krijgen om heerlijk te struinen en lekkere luchies na te lopen zijn ze helemaal gelukkig. Eerlijk gezegd moet ik er niet aandenken om een herderachtige te hebben die constant in je buurt loopt.

Tja..Hier heb ik een herder die denkt dat ze jachthond is..Type hond nr. 3 die dus een keer succes heeft gehad...En ze ruikt nu heinde en ver als er wild is....Muizengaten in de slootgaten zijn ook erg favoriet..Als ik met de honden fiets dan zie ik aan haar dat er een ree of dergelijke loopt...Terwijl onze jachthonden gewoon lopen te struinen en nog niks merken..Waarschijnlijk klopt er iets niet met genenmateriaal..

Jaap* schreef:
S@ndr@ schreef:
Mickie schreef:
Neeltje schreef:Volgens mij is het de jager die jaagt en de hond die hem daar op een of andere manier bij helpt, maar niet zelfstandig jaagt.
Dat is wel de bedoeling ja...
DuCain denkt van niet hoor,
(Ik zou wel eens wat tips willen om hem bij te sturen, maar eens een topic openen denk)
Persoonlijk denk ik dat er drie typen bestaan qua jagende hond. Het eerste type concludeert op een gegeven moment dat het zinloos is, en daarbij dooft het gedrag uit na verloop van tijd.
Het tweede type beschikt wellicht over een paar hersencellen minder en besluit net zolang door te gaan tot het een keer lukt
Het derde type heeft al succes gehad en gaat dus vrolijk door.

Type twee en drie zijn dus het lastigst, want het succes is een grote motivator voor type drie, en type twee heeft gewoon een heel erg volhardend karakter.
(Alweer) Persoonlijk, vind ik dat de oplossing niet voornamelijk in het moment van de fout moet worden gezocht. De oplossing ligt in een combinatie van overwicht (rangorde gericht) en timing. Met een juiste hoeveelheid overwicht kun je de hond tijdig terugroepen en van daaruit verder gaan met een vervolg. Bijvoorbeeld aanlijnen en samen gaan kijken of iets laten apporteren of wat je ook maar kunt bedenken.
Het moet niet afgelopen zijn als hij bij je terugkomt, daarna moet er nog iets voor de hond te doen zijn om de spanning kwijt te kunnen raken en een hap eten te kunnen verdienen. En het terugkomen is leukleukleuk
Het juiste moment van terugroepen kan steeds verder opschuiven, eerst doe je dat al als hij met een scheef oog ergens aandacht voor heeft, later wordt dat moment opgeschoven naar een fractie van een seconde voordat hij onbereikbaar wordt. Daarmee bereik je dat de hond zich er bewust van wordt dat er contact tussen jullie kan optreden als hij "in trance" raakt en het "in trance" raken zal dan steeds minder snel gebeuren. Hij wordt zich bewust van de situatie, en dat die anders is dan voorheen. Hij wordt zich op dát moment bewust van de optie (jij) en dat zorgt voor een kleine onderbreking van het spoor dat automatisch naar "er blind achteraan vliegen" leidt.
Op den (lange) duur zal de hond op zo'n moment "automatisch" overwegend voor jou en een zekere hap eten gaan kiezen.

"Spelletjes" waarbij je traint op steadyness, bijvoorbeeld moeten blijven zitten terwijl er een attribuut voor de hond langs wordt getrokken én daarvoor belonen, helpen ook goed om de hond te laten wennen aan een andere optie dan er achteraan te gaan.

Hoe dan ook heeft de mate waarin de hond je serieus neemt veel te maken met het terug kunnen roepen vóórdat de endorfine door de hondenkop jaagt. Dat overwicht onstaat niet door "willekeurige" correcties, maar door een houding naar de hond toe die 24 uur per dag consistent is en waarbij je zelf volledig de regie in handen houdt. Dat is vaak best even wennen, maar met bijvoorbeeld corrigeren op het ongewenste gedrag alleen kom je er meestal niet.

Of je hangt er een tt omheen, maar dat kan echt alle kanten uit gaan. Ik ken niet veel gevallen waarbij dat tot een permanente oplossing heeft geleidt, wél tot veel gerommel met de tt tot in lengte van dagen.

dank je wel Jaap,
Ik zit dus tegen wil en dank met een hond die jaagt, die ook succes heeft gehad,( omdat de kippen hier zo ongeveer op straat zwerven) en die vind dat ie dat zelf maar moet regelen omdat de baas toch niet wil jagen

en daar maakt hij dus zo ongeveer dit gebaar

bij.

Hij mag dus alleen nog maar los als het echt veilig is, en ik zit met afte vragen of ik deze hond in deze omgeving kan handhaven.
want ik wil en kan niet iedere beweging die hij maakt gaan controleren

maar misschien groei ik er nog in

Inge O schreef:
Rami schreef:
Freggel16 schreef:
Mickie schreef:Iedere jachtervaring maakt ze feller.
Dat is mijn ervaring ook. In 1 klap is je maanden lange training weg. Hoe goed ze ook toen luisterden, het gevoel om te jagen is toch sterker.
Dat merk ik hier ook.
en daar zit denk ik één van de grootste problemen : mensen realiseren zich te weinig (niet jij, rami!) dat hun eigen nonchalance hierin de bron van alle latere misère is. zo heb je een niet-jagende, goed-luisterende hond - zo heb je een oncontroleerbare jaagfreak - als je hem maar een paar keer goed in de fout laat gaan en hem van het jagen laat proeven.

Daarom erger ik me groen en geel aan mensen die hun pup overal achteraan laten rennen (bv eenden) want dat is toch zo grappig. Ze beseffen alleen niet als hun schatje later groot is, hij dit nog steeds doet, en dan is het niet grappig meer.

Moos schreef:

Maar tja, ik zie hier ook dagelijks honden los lopen langs de mega drukke 50 km weg. Ik ben weleens overgestoken om te voorkomen dat een vrolijke hond even de weg over zou komen naar mijn honden toe..

...

Dat is hier soms ook zo ( hangt er vanaf waar ik wandel).
Zo gevaarlijk en eng, maar het doet ze niks, want ze laten de hond / honden daar gewoon los lopen, en meestal rijden ze daar harder dan 50. :N:

Ik heb hier zitten, 1 jagende herder en een niet jagende retriever. Schiet mij maar lek, ze hebben gewoon van beroep gewisseld ofzo.

In ieder geval ik heb er maanden hard op moeten trainen, maar heel voorzichtig kan ik zeggen dat Gaia langzamerhand het licht begint te zien. Als ik haar nu roep, dan komt ze. Dat heeft wat aan de lijn houden, Gillende viswijfmodus, gestamp op de grond, weglopen, staan blijven, lange lijn, koekjes, snoepjes en frustratie gekost heur.

Gaia schreef:Ik heb hier zitten, 1 jagende herder en een niet jagende retriever. Schiet mij maar lek, ze hebben gewoon van beroep gewisseld ofzo.

In ieder geval ik heb er maanden hard op moeten trainen, maar heel voorzichtig kan ik zeggen dat Gaia langzamerhand het licht begint te zien. Als ik haar nu roep, dan komt ze. Dat heeft wat aan de lijn houden, Gillende viswijfmodus, gestamp op de grond, weglopen, staan blijven, lange lijn, koekjes, snoepjes en frustratie gekost heur.

Een retriever is toch geen jachthond? Dat is een retriever. De naam zegt het al

*Linda* schreef:
Gaia schreef:Ik heb hier zitten, 1 jagende herder en een niet jagende retriever. Schiet mij maar lek, ze hebben gewoon van beroep gewisseld ofzo.

In ieder geval ik heb er maanden hard op moeten trainen, maar heel voorzichtig kan ik zeggen dat Gaia langzamerhand het licht begint te zien. Als ik haar nu roep, dan komt ze. Dat heeft wat aan de lijn houden, Gillende viswijfmodus, gestamp op de grond, weglopen, staan blijven, lange lijn, koekjes, snoepjes en frustratie gekost heur.
Een retriever is toch geen jachthond? Dat is een retriever. De naam zegt het al

Dan nog is het een jachthond, hij werkt alleen na het schot.Mits getraind dan, de retrievers die ik ken jagen wel degelijk vóór welk schot dan ook

Jaap* schreef:In de categorie zelfstandigen:
Van een lopende hond die z'n reputatie een beetje eer aandoet zou ik persoonlijk vliegend gek worden waarschijnlijk :N:
Wat dat betreft zou ik beter met een zichtjager overweg kunnen denk ik.

Nou ja, ook daar is op te trainen...op eenzelfde manier die jij ook al omschrijft. Ik zou bij god niet weten hoe het is een hond te trainen die van origine baasgerichter is, maar mijn ervaring met mijn loperdjes (waarvan er reeds niet meer is, neen, niet onder een auto gelopen

) is dat je met consequentie, veel lol, wat rasbegrip en wat uitdagende training een heel eind komt. En dat houdt ook in dat je een beetje rekening houdt met de plekken waar je loopt, je moet de kat nu ook niet op het spek binden. Maar ik moet zeggen...mijn uiteindelijke verwachting ligt vast gerust anders dan die van menig ander hondenmoeder. Ik kan me werkelijk niet voorstellen dat er mensen zijn die hun honden nooit uit het oog verliezen. Ik heb met Sophie heel hard geoefend op het 'vrij zijn binnen de grens', ze mag haar gangetje gaan als ze mij maar wel als de baas die ze moet volgen beschouwt. Dat houdt in dat ze weleens een paar seconden tot een minuut of...twee?....uit zicht is, maar niet ver. Ik heb in die zin een absoluut vertouwen opgebouwd met Sophie; ik durf er welhaast mijn hand voor in het vuur te steken dat ze binnen aanzienlijke tijd weer achter mij aankomt. Of ze is een sloot ingelopen

Ik denk ook dat het wellicht meespeelt dat jagen in je eentje, als meutehond, iets anders is dan het opzwepend jagen in een meute. Als Sophie doorheeft dat het stuk Wild in kwestie veel sneller is of reeds in een hol, boom of andersoortig onderkomen is gevlucht dan stopt ze. Ik vermoed wel dat zou ik Sophie in een kudde van 20 Bassets zetten, ze de geest krijg en veel enthousiast-volhardender zou zijn.

Maar ik denk ook dat de gemiddelde Hollandsch gefokte gezellige huis-loophond karakter- en driftmatig anders in elkaar steekt dan de gemiddelde, zeg, Frans gefokte meutehond.

Marie-Josée schreef:
*Linda* schreef:
Gaia schreef:Ik heb hier zitten, 1 jagende herder en een niet jagende retriever. Schiet mij maar lek, ze hebben gewoon van beroep gewisseld ofzo.

In ieder geval ik heb er maanden hard op moeten trainen, maar heel voorzichtig kan ik zeggen dat Gaia langzamerhand het licht begint te zien. Als ik haar nu roep, dan komt ze. Dat heeft wat aan de lijn houden, Gillende viswijfmodus, gestamp op de grond, weglopen, staan blijven, lange lijn, koekjes, snoepjes en frustratie gekost heur.
Een retriever is toch geen jachthond? Dat is een retriever. De naam zegt het al
Dan nog is het een jachthond, hij werkt alleen na het schot.Mits getraind dan, de retrievers die ik ken jagen wel degelijk vóór welk schot dan ook

Sorry, maar ik vind een retriever niet vergelijkbaar met zelfstandige jachthonden

Ik ook niet. Als het vergelijkbaar was dan had het geen retriever geheten

Dan was er ook geen onderscheid tussen verschillende jachttypes

estelle schreef:
ranetje schreef:Ik zie hier in de buurt overigens genoeg herders die een dikke middelvinger naar de "baas" opsteken. Die gaan niet jagen, maar zijn op een andere manier "even bezig" en de baas kan dat inderdaad wel zien.
Een herder moet je toch ook leren om te gehoorzamen?
Ja en dat is dus min of meer wat ik bedoel.
Waarom moet een ander ras wel maar leren gehoorzamen en wordt het bij een jachthond afgedaan als 'tsja jachthond he?'.
Ook een jachthond moet toch onder controle staan? Hoe moeilijk dat ook is?
Ik vind het gewoon raar dat deze groep honden dan maar gewoon hun gang mogen gaan.

Ik vind niet dat jachthonden gewoon maar hun gang mogen gaan, maar van een podenco moet je niet verwachten dat je er met een cursusje of zo een perfect luisterende hond van kan maken. Je kan niet een hond eeuwenlang fokken op zelfstandig jagen en dan stellen dat hij maar net zo goed onder appel hoort te staan als de gemiddelde herder.

Ik ben mijn honden wel eens eens effe kwijt. Ik weet dan wel 'ongeveer' waar ze zijn, ze kunnen geen enge wegen oplopen en ze maken niks dood. En dan sta ik dus ook wel eens van 'Tsja, jachthond.' Van een border collie zou ik dat veel minder of helemaal niet accepteren, maar ik vind dat mijn honden 'voor podenco's' best heel redelijk luisteren.

Hanneke2 schreef:
estelle schreef:
ranetje schreef:Ik zie hier in de buurt overigens genoeg herders die een dikke middelvinger naar de "baas" opsteken. Die gaan niet jagen, maar zijn op een andere manier "even bezig" en de baas kan dat inderdaad wel zien.
Een herder moet je toch ook leren om te gehoorzamen?
Ja en dat is dus min of meer wat ik bedoel.
Waarom moet een ander ras wel maar leren gehoorzamen en wordt het bij een jachthond afgedaan als 'tsja jachthond he?'.
Ook een jachthond moet toch onder controle staan? Hoe moeilijk dat ook is?
Ik vind het gewoon raar dat deze groep honden dan maar gewoon hun gang mogen gaan.
Ik vind niet dat jachthonden gewoon maar hun gang mogen gaan, maar van een podenco moet je niet verwachten dat je er met een cursusje of zo een perfect luisterende hond van kan maken. Je kan niet een hond eeuwenlang fokken op zelfstandig jagen en dan stellen dat hij maar net zo goed onder appel hoort te staan als de gemiddelde herder.

Ik ben mijn honden wel eens eens effe kwijt. Ik weet dan wel 'ongeveer' waar ze zijn, ze kunnen geen enge wegen oplopen en ze maken niks dood. En dan sta ik dus ook wel eens van 'Tsja, jachthond.' Van een border collie zou ik dat veel minder of helemaal niet accepteren, maar ik vind dat mijn honden 'voor podenco's' best heel redelijk luisteren.

Sophie luistert voor een Basset heel goed, vind ik althans. Als we haar zouden omdopen tot een Herder, of een BC, dan zou ze vast belabberd luisteren, maar dat is het niet...

"Tsja, een jachthond" is geen vrijbrief om je hond dan maar te laten gaan, maar met de wetenschap dat je een jachthond hebt kom je m.i. een heeeeeel stuk verder qua opvoeding dan wanneer je aanneemt een Heder te hebben. Veel jachthonden die ik zie 'mislukken' worden begeleid door een baas die compleet andere verwachtingen heeft, of denkt 'ze mogen dan wel zo gefokt zijn, ik maak er een behendigheidshondje van'. Volgens mij maak je met die instelling meer stuk dan dat je goed doet.

Freggel16 schreef: Daarom erger ik me groen en geel aan mensen die hun pup overal achteraan laten rennen (bv eenden) want dat is toch zo grappig. Ze beseffen alleen niet als hun schatje later groot is, hij dit nog steeds doet, en dan is het niet grappig meer.

Ik zal wel raar zijn, maar ik wijs mijn honden soms op zo'n stel duffe eenden naast de sloot van 'Oooh, kijk 'es! Kippies! Ga kippies pesten!' Meestal jagen ze dan effe alle eenden het water in (hele slome eenden krijgen een zetje met een neus), en soms zijn ze te druk met iets anders. Die eenden worden er niet minder van (zo oefenen ze een beetje voor honden die *wel* hun tanden erin zetten), en ik moet bekennen dat ik het wel een grappig gezicht vind.

Geer schreef: Sophie luistert voor een Basset heel goed, vind ik althans. Als we haar zouden omdopen tot een Herder, of een BC, dan zou ze vast belabberd luisteren, maar dat is het niet...

"Tsja, een jachthond" is geen vrijbrief om je hond dan maar te laten gaan, maar met de wetenschap dat je een jachthond hebt kom je m.i. een heeeeeel stuk verder qua opvoeding dan wanneer je aanneemt een Heder te hebben. Veel jachthonden die ik zie 'mislukken' worden begeleid door een baas die compleet andere verwachtingen heeft, of denkt 'ze mogen dan wel zo gefokt zijn, ik maak er een behendigheidshondje van'. Volgens mij maak je met die instelling meer stuk dan dat je goed doet.

Amen.

Ik heb ook jachthonden.

De oudste stabij is getraind op mollenjagen en vindt wild nauwelijks interessant, de jongste stabij vindt opstoten geweldig, maar kan ik binnen een minuut terughalen, zelfs als ze reeën ziet gaan.
Dat heeft wel training gekost, maar ze doet het toch maar

De wetter jaagt waar ze voor gefokt is: ongedierte.
Mollen, muizen, ratten, en ook grotere roofdieren als ze de kans krijgt.
Ik loop dus niet in de delen waar dassen zitten, want wetters hebben enigszins grootheidswaan wat dit betreft :N:

Ik heb wel dames gehad die op jacht gingen.
Ik had er bv een die alleen ging jagen als ze met een ex liep (toen geen ex dus).
Die maakte denk ik gewoon een punt, want als ik dan ging zoeken en ik floot, was ze in twee minuten terug

Maar langer dan tien minuten ben ik ze nooit kwijtgeweest, hoewel het altijd véél langer lijkt als het moment daar is

Wel altijd alleen op plekken waar het kan, en ik ben blij dat het uiterst zelden gebeurt (8 keer in 20 jaar of zo).

Van honden die alsmaar op je hielen lopen wórd ik gillend gek. Ik heb er een gehad en vond dat niks.
Van honden die je aldoor muizen brengen krijg je soms ook een sik, maar aan de andere kant heeft het ook wel wat.
En je bespaart nog op eten ook

Hanneke2 schreef:
Freggel16 schreef: Daarom erger ik me groen en geel aan mensen die hun pup overal achteraan laten rennen (bv eenden) want dat is toch zo grappig. Ze beseffen alleen niet als hun schatje later groot is, hij dit nog steeds doet, en dan is het niet grappig meer.
Ik zal wel raar zijn, maar ik wijs mijn honden soms op zo'n stel duffe eenden naast de sloot van 'Oooh, kijk 'es! Kippies! Ga kippies pesten!' Meestal jagen ze dan effe alle eenden het water in (hele slome eenden krijgen een zetje met een neus), en soms zijn ze te druk met iets anders. Die eenden worden er niet minder van (zo oefenen ze een beetje voor honden die *wel* hun tanden erin zetten), en ik moet bekennen dat ik het wel een grappig gezicht vind.

Raar zul je mij niet horen zeggen, maar dit gedrag wil ik dus absoluut niet van mijn honden zien (helaas zijn er bij mij toch wel eens dingen fout gegaan, daar ik een fanatieke jager heb).

Jij accepteerd dan dat ze jagen, maar hoeveel mensen hoor je niet zeggen, dat ze er niks van snappen dat hun hond jaagd (terwijl ze hard stonden te lachen terwijl hun pup toen achter eenden/katen/hazen aan ging).

Hanneke2 schreef:
Ik zal wel raar zijn, maar ik wijs mijn honden soms op zo'n stel duffe eenden naast de sloot van 'Oooh, kijk 'es! Kippies! Ga kippies pesten!' Meestal jagen ze dan effe alle eenden het water in (hele slome eenden krijgen een zetje met een neus), en soms zijn ze te druk met iets anders. Die eenden worden er niet minder van (zo oefenen ze een beetje voor honden die *wel* hun tanden erin zetten), en ik moet bekennen dat ik het wel een grappig gezicht vind.

Ja, dat vind ik toch wel raar idd. Honden aansporen om eenden op te jagen, vind ik eigenlijk niet echt ehm... leuk.

Maar goed, ik heb ook een zelfstandige jager en - zoals ik als schreef - doe ik mijn best om haar te beletten om op eigen houtje te jagen (te hetzen). Ben, net als een aantal anderer mensen in dit topic, aanhanger van het 'gedrag-laten-uitdoven-school' en daar hoort eenden opjagen niet bij.

Rami schreef:
Hanneke2 schreef:
Ik zal wel raar zijn, maar ik wijs mijn honden soms op zo'n stel duffe eenden naast de sloot van 'Oooh, kijk 'es! Kippies! Ga kippies pesten!' Meestal jagen ze dan effe alle eenden het water in (hele slome eenden krijgen een zetje met een neus), en soms zijn ze te druk met iets anders. Die eenden worden er niet minder van (zo oefenen ze een beetje voor honden die *wel* hun tanden erin zetten), en ik moet bekennen dat ik het wel een grappig gezicht vind.
Ja, dat vind ik toch wel raar idd. Honden aansporen om eenden op te jagen, vind ik eigenlijk niet echt ehm... leuk.

Maar goed, ik heb ook een zelfstandige jager en - zoals ik als schreef - doe ik mijn best om haar te beletten om op eigen houtje te jagen (te hetzen). Ben, net als een aantal anderer mensen in dit topic, aanhanger van het 'gedrag-laten-uitdoven-school' en daar hoort eenden opjagen niet bij.

Ja maar als je nou een hond bent, is dat toch hartstikke leuk om te doen? Mijn ervaring is dat juist als je een beetje meegaat in wat je honden interessant vinden, dat het dan minder een obsessie wordt. Een hond die meteen wordt aangelijnd en weggesleurd als hij een mol probeert uit te graven, zal de volgende keer weer fanatiek op zoek gaan naar die mol. Lekker effe het graven aanmoedigen en dan een koekie voor de moeite, en de volgende keer is graven gewoon iets leuks, maar niet een Heilig Moeten.

Lilo heeft hier eens achter een haas aangezeten, was echt niet meer te bereiken want dat was natuurlijk giga-spannend, dus ik heb maar vooral staan genieten van die prachtige sprongen van allebei door het hoge gras. Uiteindelijk gaf Lilo het op, en bij de volgende haas gaf ze het al veel eerder op. Dat vind ik meer 'laten uitdoven' dan alles verbieden.

estelle schreef:
Marie-Josée schreef:
estelle schreef:Ik vind het gewoon raar dat deze groep honden dan maar gewoon hun gang mogen gaan.
Dat lees ik eerlijk gezegd nergens, de een gunt ze wat meer vrijheid dan de ander maar volgens mij laat bijna niemand ze zomaar hun gang gaan
.
Ik lees toch van een aantal dat hun honden dan weleens weg zijn en uit zicht.
Iones, Nance, Wendy, Sylvia, Nanna.

Verder ben ik het wel met je eens dat je geen jachthond zou moeten nemen als je hem niet los kan laten rennen, of niet kunt laten doen waar hij voor gefokt is.

Ben het verder ook met Jaap eens. Er zijn maar een aantal rassen die zelfstandig jagen. De anderen ism de baas en wat iemand hierboven ook al zei; de baas bepaald toch wanneer de hond mag gaan? Die heeft daar dus controle over.

Mijn honden zijn weleens uit het zicht maar dan struinen ze door de bosjes en dan hoor ik ze nog wel. Ze jagen niet meer door gerichte training. Ik doe veel zoekspelletjes met ze in het bos en daar lopen ze hun spoor op uit en niet meer op konijnensporen.
Met het struinen springen ze over boomstammen, kruipen ze eronder door, liggen in de viezigheid en lopen te spelen, maar ze jagen niet.

Een enkele keer stuiten ze op een konijn met het struinen en dan gaan ze er even achteraan, maar ze zijn altijd binnen de 10 minuten terug. Ik vind dat acceptabel. Om dan te zeggen dat ik mijn honden maar laat gaan....

Ik geniet van het bezig zijn met de honden buiten en om de beloning van het zoeken hoger te maken als het jagen op zich.

malinois schreef:
nance schreef:Eerlijk gezegd moet ik er niet aandenken om een herderachtige te hebben die constant in je buurt loopt.
ehm... die van mij zijn echt niet constant in de buurt hoor... maar als ik ze roep dan zijn ze er... en ze moeten in mn zichtsveld blijven... het zijn ook honden hoor alleen op het veld moeten ze strak volgen... maar vrij is ook vrij.

Hier zie je veel Border Collie s die alleen maar om de baas heen lopen van wanneer gooi je die bal weer. En dan hebben ze standaard zo'n werpstok. Knettergek zou ik daarvan worden!
Die van mij zijn er ook als ik ze roep, dat heeft niks met jachthond of Herder te maken, maar is een kwestie van training.

Hanneke2 schreef:
Rami schreef:
Hanneke2 schreef:
Ik zal wel raar zijn, maar ik wijs mijn honden soms op zo'n stel duffe eenden naast de sloot van 'Oooh, kijk 'es! Kippies! Ga kippies pesten!' Meestal jagen ze dan effe alle eenden het water in (hele slome eenden krijgen een zetje met een neus), en soms zijn ze te druk met iets anders. Die eenden worden er niet minder van (zo oefenen ze een beetje voor honden die *wel* hun tanden erin zetten), en ik moet bekennen dat ik het wel een grappig gezicht vind.
Ja, dat vind ik toch wel raar idd. Honden aansporen om eenden op te jagen, vind ik eigenlijk niet echt ehm... leuk.

Maar goed, ik heb ook een zelfstandige jager en - zoals ik als schreef - doe ik mijn best om haar te beletten om op eigen houtje te jagen (te hetzen). Ben, net als een aantal anderer mensen in dit topic, aanhanger van het 'gedrag-laten-uitdoven-school' en daar hoort eenden opjagen niet bij.
Ja maar als je nou een hond bent, is dat toch hartstikke leuk om te doen? Mijn ervaring is dat juist als je een beetje meegaat in wat je honden interessant vinden, dat het dan minder een obsessie wordt. Een hond die meteen wordt aangelijnd en weggesleurd als hij een mol probeert uit te graven, zal de volgende keer weer fanatiek op zoek gaan naar die mol. Lekker effe het graven aanmoedigen en dan een koekie voor de moeite, en de volgende keer is graven gewoon iets leuks, maar niet een Heilig Moeten.

Lilo heeft hier eens achter een haas aangezeten, was echt niet meer te bereiken want dat was natuurlijk giga-spannend, dus ik heb maar vooral staan genieten van die prachtige sprongen van allebei door het hoge gras. Uiteindelijk gaf Lilo het op, en bij de volgende haas gaf ze het al veel eerder op. Dat vind ik meer 'laten uitdoven' dan alles verbieden.

wel eens van winnaars ervaring gehoord? zelfbelonend gedrag?
dat er honden zijn die ook snel hun interesse verliezen in jagen ,ook nadat ze het een keer gedaan hebben, dat zal best, maar dat gaat voor het grootste deel echt niet op.
daarbij vind ik, dat ik als dierenliefhebber ook nog een verantwoordelijkheid heb tegenover andere dieren.
een mol, een muis, een rat? en dan met name het graven in een holletje? dat kan prima, diertje heeft tijd en ruimte zat om weg te komen. en zo niet? ben ik dan ook eerlijk in, vind ik een muis, rat, mol anders als een eend, ree oid, ik zelf dus he, een hond hoeft dat niet te vinden.
mijn honden mogen niet even voor de leut een paar eenden de vijver injagen, je laat ze verdorie toch ook niet wat schapen of koeien de poten uit hun lijf rennen in een land?

en je laatste stukje hahahaha, ten eerste had je op dat moment geen klap keuze meer dan gewoon maar dom staan toekijken, ten tweede , misschien lilo dan wel, maar gaat dat natuurlijk echt niet altijd op he, dat ze een tweede keer eerder uitgekeken zijn, meestal is het andersom.
en tja... bij deze misschien wederom bewezen, dat Lilo makkelijker is, dan je haar doet voorkomen soms

Hanneke2 schreef:Ja maar als je nou een hond bent, is dat toch hartstikke leuk om te doen? Mijn ervaring is dat juist als je een beetje meegaat in wat je honden interessant vinden, dat het dan minder een obsessie wordt.

mijn honden vinden wel meer leuk... uitvallen vind er een ook geweldig... ook maar toelaten dus en meegaan in wat hij interessant vind... dan wordt het dus minder zeg je?

mijn hond wil ook iedereen die hier voorbijkomt weg jagen :N: zie je het gebeuren, dat ik hem dat maar gewoon een BEETJE laat doen

Mijn ervaring is gewoon dat het met dingen waar je op traint, gaat het best een tijdje goed

en dan zomaar vanuit het ( bijna) niets, komt het zomaar weer omhoog :N:
Dus Ducain mag graag schapen laten schrikken, dat mag hij niet, lijkt me duidelijk, dan gaat het maanden goed, en dan zomaar in een keer, dan neemt hij een spurt naar het hek en dan woef, zodat de schapen schrikken

en dan ondanks dat hij dan op zijn nummer wordt gezet,zie je hem genieten, hij heeft het er gewoon voor over

nance schreef:
malinois schreef:
nance schreef:Eerlijk gezegd moet ik er niet aandenken om een herderachtige te hebben die constant in je buurt loopt.
ehm... die van mij zijn echt niet constant in de buurt hoor... maar als ik ze roep dan zijn ze er... en ze moeten in mn zichtsveld blijven... het zijn ook honden hoor alleen op het veld moeten ze strak volgen... maar vrij is ook vrij.
Hier zie je veel Border Collie s die alleen maar om de baas heen lopen van wanneer gooi je die bal weer. En dan hebben ze standaard zo'n werpstok. Knettergek zou ik daarvan worden!
Die van mij zijn er ook als ik ze roep, dat heeft niks met jachthond of Herder te maken, maar is een kwestie van training.

En dat constant op je heen darren voor de werpstok is net zo goed een kwestie van training. Die bazen vinden dat schijnbaar okay, ik zou er zelf ook knettergek van worden.
Vera heeft het ook in zich om zo geobsedeerd om de bal te gaan vragen, en ik heb bij haar ingevoerd dat we alleen gooien op bepaalde vaste plekken, of vaste momenten, en na een paar keer is het "klaar!", gaat de bal in mijn zak en zoekt ze het maar lekker uit verder. En dat weet ze ook.
Die vaste plekken heb ik er sinds kort ingedaan, want mevrouw onthoudt dus feilloos elke plek waar we ooit gebald hebben en gaat dan dus continu naar me kijken wanneer de bal komt....Met een "klaar" weet ze wel dat er geen bal komt, maar ze blijft dan met 1 oog op mij gericht en speelt dus ook niet met Saar ofzo...
Kortom, er zijn nu een aantal plekken waar we standaard een paar keer ballen, en verder niet.

Ik ken ook zat Borders die helemaal niet steeds voor de bal lopen te loeren. Het is ook maar net wat je ze aanleert

Ik snap de behoefte tot vergelijken die hier steeds om de hoek komt kijken ook niet zo. Alsof er alleen de twee uitersten zijn "de hond is veel uit zicht" en "de hond loopt kwijlend naast zijn baas".
Lijkt me dat er nogal een gebied daartussen zit, en als je hond wel steeds in zicht blijft heeft dat niks te maken met continu lopen te volgen of om de bal vragen

Het HondenForum

Jagende honden